Την εργασιακή του εμπειρία ως εργοθεραπευτή και την αγάπη του για το σινεμά και την υποκριτική δοκιμάζει να ενώσει στην ταινία Poised ο Έλληνας ηθοποιός Γιάννης Αλεξίου που εδώ και αρκετά χρόνια ζει και πορεύεται στο Λονδίνο.
Η πρώτη σεναριακή του απόπειρα βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία και θίγει, μεταξύ άλλων, το θέμα των γκέι εξωσυζυγικών σχέσεων που προκύπτουν σε ετερόφυλα ζευγάρια, με την ιστορία του όμορφου Ρίτσαρντ που εμπλέκεται σεξουαλικά και συναισθηματικά με τον Έλληνα εργοθεραπευτή Άρη, ο οποίος έχει αναλάβει τη θεραπεία της γυναίκας του, Άννας.
Το ερωτικό τρίγωνο οδηγεί σε άβολες καταστάσεις και ο Αλεξίου, που εκτός από το σενάριο, κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Άρη, αποσκοπούσε υποσυνείδητα σε μια άτυπη προσωπική κάθαρση με τη δημιουργία αυτής της ταινίας.
Έπειτα από τη συμμετοχή της στο London Independent Film Festival και στο Philadelphia LGBTQ+ Film Festival, η ταινία ετοιμάζεται για την ελληνική της πρεμιέρα στο Outview Film Festival της Αθήνας και ο Αλεξίου δηλώνει ενθουσιασμένος καθώς είναι η πρώτη φορά που δουλειά του θα προβληθεί στη χώρα μας.
Με κάνει πολύ χαρούμενο που οι θεατές αντιλήφθηκαν και εκτίμησαν αυτό που ίσως να κάνει το «Poised» λίγο διαφορετικό. Τον ρεαλισμό και την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων του καθώς και των πράξεων τους. Το γεγονός ότι μπορεί να γίνουν συμπαθείς αλλά και αντιπαθείς ταυτόχρονα. Όπως επίσης και την επικαιρότητα των στοιχείων με τα οποία καταπιάνεται η ταινία.
— Εργάζεσαι ως εργοθεραπευτής σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Πώς καταφέρνεις να συνδυάσεις ένα τόσο πρακτικό επάγγελμα με την υποκριτική (και πλέον τη συγγραφή σεναρίου); Δεν σου τρώει ενέργεια από τα καλλιτεχνικά;
Η δουλειά του εργοθεραπευτή δεν είναι απλά πρακτική, είναι πολλά περισσότερα αφού έχει να κάνει με τη λειτουργική αποκατάσταση του ανθρώπου σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, το επάγγελμα αυτό, παρόλο που δεν το είχα διαλέξει, πλέον πιστεύω πως ήταν ευλογία θεού. Έχει υπάρξει πηγή έμπνευσής μου (βλέπε «Poised»), μου παρέχει την ευελιξία που χρειάζομαι χρονικά για να μπορώ να δουλεύω ως ηθοποιός και την οικονομική ανεξαρτησία αρχικά για να ζω με αξιοπρέπεια και για να μπορώ να είμαι επιλεκτικός και να κάνω παραγωγή των σεναρίων που γράφω.
Βέβαια, μετά από 12 χρόνια συνδυασμού και των δυο, με μέσο όρο 12-15 ωρών καθημερινής εργασίας, έχουν υπάρξει στιγμές που πραγματικά σκέφτομαι να το εγκαταλείψω, ώστε να μπορέσω να αφοσιωθώ πλήρως στην υποκριτική και στη γραφή.
— Στο «Poised» παρακολουθούμε ένα ερωτικό τρίγωνο που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Υποθέτω ότι έχεις ανάμειξη σε αυτή, είναι δηλαδή κάτι που συνέβη σε σένα, που παράλληλα κρατάς τον ρόλο του εργοθεραπευτή στην ταινία. Μπορείς να μας πεις περισσότερα;
Το Poised είναι βασισμένο σε αληθινούς χαρακτήρες και εν μέρει σε πραγματικά γεγονότα, πέραν του ερωτικού τριγώνου. Στην πραγματική ιστορία ο άντρας της Άννας (όνομα της πρωταγωνίστριας στην ταινία) την απατάει με άλλη γυναίκα.
Είναι ένα κομμάτι της δικής μου ζωής και της ζωής της Άννας με πολλά πραγματικά στοιχεία και καταστάσεις. Το ερωτικό τρίγωνο ήταν μια δίκη μου ιδέα με αφορμή να θίξω το θέμα ομοφυλοφιλικών εξωσυζυγικών σχέσεων σε ετερόφυλα ζευγάρια, κάτι που βλέπουμε καθημερινά πλέον και απλά επιλέγουμε να μην το συζητάμε.
— Γιατί αποφάσισες να εκθέσεις ένα τόσο προσωπικό σου κομμάτι για την πρώτη σου σεναριακή απόπειρα; Λειτούργησε σαν κάθαρση για σένα;
Το μικρόβιο της γραφής ξεκίνησε πριν από περίπου 7 χρόνια, όταν ένας νεαρός Ιταλός σκηνοθέτης, ο Edoardo Pasolini, μετά από μια συνεργασία μας σε μια ταινία μικρού μήκους (Dream) μου ζήτησε να κάνει ταινία τη ζωή μου. Αν και η πρόταση ήταν αρκετά κολακευτική, θεώρησα πως η ζωή μου δεν ήταν τόσο ενδιαφέρουσα ώστε να γίνει ταινία.
Δυο χρόνια αργότερα και μετά από ένα ταξίδι δυο μηνών στη Λατινική Αμερική, κυρίως εξερεύνησης εαυτού, αισθάνθηκα πως ήμουν έτοιμος να γράψω.
Η ιστορία της Άννας ήταν από τα πολύ λίγα περιστατικά που με είχαν σημαδέψει ως άνθρωπο και τη χρησιμοποίησα ως μέσο για να πω τη δίκη μου ιστορία. Την ιστορία του Άρη.
Όταν ξεκίνησα να γράφω δεν είχα ιδέα πώς έπρεπε να γίνει και τι κανόνες θα έπρεπε να ακολουθήσω. Ρώτησα φίλους, διάβασα ενδεικτικά άρθρα, συμβουλευτικά ανθρώπους του χώρου και δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Πίστεψα στον εαυτό μου και στο μήνυμα που ήθελα να περάσω.
Δεν σκέφτηκα καν ότι εξέθετα τον εαυτό μου και ένα ιδιαίτερα προσωπικό μέρος αυτού. Ήταν μια διαδικασία κάθαρσης, καθόλου αγχωτική, αφού δεν υπήρχαν χρονικοί περιορισμοί εκτέλεσης έργου. Ήταν ένα στοίχημα πέντε ετών που είχα βάλει με τον εαυτό μου.
— Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Luca Calvani; Γιατί επιλέξατε ένα straight πρώην μοντέλο και ηθοποιό που έχει συμμετάσχει σε γνωστές ταινίες για τον ρόλο του παντρεμένου Richard, που γίνεται εραστής του Άρη (και όχι έναν γκέι ηθοποιό);
Τον Luca τον γνώρισα μέσω της φίλης μου και εξαιρετικής make up artist Σίσσυς Πετροπούλου, κατά τη διάρκεια μιας συνεργασίας μας για τα γυρίσματα μιας ταινίας στην Ελλάδα. Ήταν η περίοδος που είχαμε ξεκινήσει το κάστινγκ για το Poised στο Λονδίνο και είχαμε δει αρκετούς ηθοποιούς.
Αρχικά μιλήσαμε μέσω Skype και αφού διάβασε το σενάριο, επικοινώνησε μαζί μου για να μου εκφράσει ποσό πολύ του άρεσε, πως ο ρόλος αυτός έχει γραφτεί γι' αυτόν και πως είχε αποφασίσει να έρθει στο Λονδίνο για το κάστινγκ.
Τελικά μετά από πολλή σκέψη και κάποιες αμφιβολίες του σκηνοθέτη, ο ρόλος ανατέθηκε σε κάποιον Άγγλο ηθοποιό. Μια εβδομάδα πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα ο ηθοποιός αυτός αποφάσισε να αποσυρθεί γιατί φοβήθηκε πως τελικά δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρόλου.
Όταν επικοινώνησα με τον Luca ξανά για να τον ρωτήσω αν ακόμη ήθελε να υποδυθεί τον ρόλο του Richard μου απάντησε πως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο...
Η χημεία με τον Luca υπήρχε από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε, αφού είχε φροντίσει να μπει ήδη στο πετσί του ρόλου και να με κάνει να αισθανθώ πως είχαμε βγει στο πρώτο μας ραντεβού.
Ο ρόλος του ταίριαζε γάντι γιατί έχει αυτό το sex appeal που μπορεί να γοητεύσει και τα δυο φύλα πολύ εύκολα... Επί τη ευκαιρία, πριν από λίγους μήνες στην Ιταλία, έκανε coming out ως γκέι.
— Ζεις εδώ και πολλά χρόνια στο Λονδίνο και το κυνηγάς εκεί. Έρχονται στιγμές που μετανιώνεις για την απόφασή σου να φύγεις από την Ελλάδα; Έξω δεν είναι πιο δύσκολα;
Στο Λονδίνο έφτασα πριν από 15 χρόνια με μια υποτροφία από τη σχολή μου στην Ελλάδα για να ολοκληρώσω την πρακτική μου άσκηση ως εργοθεραπευτής.
Το ένα έφερε το άλλο και παρόλο που δεν το είχα κυνηγήσει ποτέ βρέθηκα να δουλεύω στο καλύτερο ιδιωτικό νοσοκομείο, να κάνω μεταπτυχιακά στη διεύθυνση οργανισμών υγείας και να τελειώνω το τμήμα υποκριτικής της σχολής Royal Central School of Speech & Drama, έχοντας λάβει το βραβείο για τον «outstanding student of the year».
Όλα αυτά με full-time απασχόληση για να μπορώ να αντεπεξέλθω οικονομικά μόνος μου και να ζω με αξιοπρέπεια σε μια ακριβή πόλη όπως το Λονδίνο.
Πέρασα αρκετά δύσκολα και υπήρξαν στιγμές που σκεφτόμουν να επιστρέψω. Πάντα όμως έβαζα υψηλούς στόχους, μεγαλύτερους από αυτούς που πίστευα ότι μπορούσα να καταφέρω, γιατί πάντα μου άρεσε η πρόκληση και να κάνω το ακατόρθωτο κατορθωτό. Δούλεψα και ακόμα δουλεύω πολύ σκληρά.
Αλλά υπήρξα και τυχερός. Γνώρισα ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν, πίστεψαν σε μένα και με βοήθησαν. Μπορώ με ειλικρίνεια να πω πως υλοποίησα πολύ περισσότερα από αυτά που είχα ονειρευτεί. Ο κολλητός μου με φωνάζει indigo child. Κάτι θα ξέρει...
— Θέατρο, κινηματογράφος, συγγραφή σεναρίου, διαφημιστικά, μουσικά κλιπ, εργοθεραπεία: πες μου το σημαντικότερο πράγμα που θεωρείς ότι κερδίζεις από την ενασχόλησή σου με τα παραπάνω.
Πάντα έκανα πράγματα της επιλογής μου, αυτά που αγαπούσα και με γέμιζαν. Κατά κύριο λόγο ασχολούμαι με τον άνθρωπο και αυτό που παράγω έχει ως στόχο να διεγείρει τις αισθήσεις του.
Αυτό λειτουργεί ως οξύμωρο γιατί μπορεί να με εξαντλεί, ταυτόχρονα όμως μου δίνει και ενέργεια. Το μόνο για το οποίο μπορώ να ορκιστώ είναι ότι πέφτω για ύπνο με καθαρή συνείδηση.
— Τι θυμάσαι πιο έντονα από την παιδική ηλικία και την εφηβεία σου στην Κω; (Σε ρωτώ ως Δωδεκανήσιος που μεγάλωσε παραδίπλα, στη Ρόδο).
Πολλά... Την ξεγνοιασιά, την αλμυρά της θάλασσας, τη μυρωδιά του σπιτικού φαγητού μετά το μπάνιο, τα παιχνίδια στο σοκάκι της γειτονιάς μέχρι αργά το βράδυ, την αγάπη αλλά και τον φόβο ταυτόχρονα...
— Η ταινία συμμετείχε στο London Independent Film Festival και στο Philadelphia LGBTQ+ Film Festival. Τι feedback έλαβες από το κοινό στις δύο πλευρές του Ατλαντικού; Πώς νιώθεις που θα παιχτεί για το ελληνικό κοινό στο φετινό Outview Film Festival;
Η ταινία αγαπήθηκε πολύ από το κοινό τόσο στην Φιλαδέλφεια όσο και στο Λονδίνο και το αισθάνθηκα έντονα από τα Q&A που ακολούθησαν μετά τις προβολές.
Με κάνει πολύ χαρούμενο που οι θεατές αντιλήφθηκαν και εκτίμησαν αυτό που ίσως να κάνει το Poised λίγο διαφορετικό. Τον ρεαλισμό και την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων του καθώς και των πράξεων τους. Το γεγονός ότι μπορεί να γίνουν συμπαθείς αλλά και αντιπαθείς ταυτόχρονα. Όπως επίσης και την επικαιρότητα των στοιχείων με τα οποία καταπιάνεται η ταινία.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που το Poised έχει επιλεχθεί στο Outview Film Festival της Αθήνας γιατί είναι η πρώτη φορά που δουλειά μου παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Επίσης θα έχουν την ευκαιρία να τη δουν φίλοι και μέλη της οικογένειάς μου. Στο κοινό θα παρευρίσκεται και η μητέρα μου...
— Πού πιστεύεις ότι απευθύνεται η ταινία σου; Θεωρείς ότι τελικά η ταμπέλα «ταινία LGBT» είναι περιοριστική ώστε να συναντήσει ένα ευρύτερο κοινό ή η κατηγοριοποίηση λειτουργεί προς όφελός της, ακριβώς επειδή θα τη δουν άνθρωποι που ενδεχομένως έχουν βιώσει προβληματισμούς αντίστοιχους με αυτούς που αναδεικνύει η ταινία;
Πιστεύω πως απευθύνεται προς όλους, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικής προτίμησης. Προσωπικά δεν έχω βάλει κάποια ταμπέλα στην ταινία, όπως δεν μ' αρέσει να βάζω ταμπέλες γενικά. Θέλω να πιστεύω πως πέρα από ψυχαγωγική, είναι αρκετά ενημερωτική και ελπίζω να προβληματίσει τον θεατή.
Info
Η ταινία «Poised» σε σενάριο Γιάννη Αλεξίου και σκηνοθεσία Robert Cairns θα προβληθεί στο 12ο Outview Film Festival (Παρασκευή 12/4, 18:00, Ταινιοθήκη της Ελλάδας - Αίθουσα 1)
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Αλεξίου, Johanna Taylor, Luca Calvani
σχόλια