Σινεμά στο Σπίτι – Αύγουστος #1

Σινεμά στο Σπίτι – Αύγουστος #1 Facebook Twitter
0

Αόρατη Κλωστή (Phantom Thread) ****1/2

Blu-ray/DVD

Σκηνοθεσία : Πωλ Τόμας Άντερσον

Παίζουν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Βίκυ Κριπς, Λέσλι Μάνβιλ

H «Αόρατη Κλωστή» είναι σπουδαίο σινεμά. Με τέτοια σπουδή είναι καμωμένη σε κάθε επιμέρους λεπτομέρεια της, που θαρρείς πως ο Πωλ Τόμας Άντερσον κρύβει κάτι δικό του σε κάθε πλάνο, όπως ακριβώς ο ήρωας ράβει στην φόδρα των φορεμάτων του ένα χειρόγραφο σημείωμα. Με τέτοια δεξιοτεχνία την έχει υφάνει δε, που για μεγάλα διαστήματα μέσα στο φιλμ δεν αντιλαμβάνεσαι τα κοψίματα στο μοντάζ, τις μεταβάσεις από σκηνή σε σκηνή, είναι σα να παρακολουθείς ενιαίες, ημίωρες σεκάνς.


Η «Αόρατη Κλωστή» είναι μια ταινία για τον έρωτα, δεν είναι όμως μια ερωτική ιστορία. Έχει βία, εσωτερική και εξωτερική, πραγματεύεται την σκοτεινή πλευρά του έρωτα, μιλά για τα παιχνίδια εξουσίας, για την επιβιωτική μάχη ανάμεσα σε δύο Εγώ, τις επιθέσεις και τις υποχωρήσεις, το αίμα, τα δάκρυα και τον ιδρώτα, τα «λευκά» ψέματα, τα διόλου «λευκά» ψέματα αλλά και την αόρατη κλωστή που μπορεί να κρατά μαζί δύο εκ των πραγμάτων διαφορετικούς ανθρώπους.


Η «Αόρατη Κλωστή» είναι η τελευταία παράσταση ενός πολύ ιδιωτικού τζέντλεμαν, του Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Με προσεκτικές και αραιές επιλογές, ο ιρλανδός ηθοποιός έχει χτίσει δια του χαμαιλεοντισμού ένα έκτακτο ερμηνευτικό έργο μέσα στα χρόνια. Αυτό που καλείται να κάνει εδώ, όμως, μοιάζει να χτυπά φλέβα, να αγγίζει ευαίσθητες χορδές, σε σημείο που δεν απορείς με την ανακοίνωση του να εγκαταλείψει την υποκριτική μετά από αυτή την ταινία.


Η «Αόρατη Κλωστή» είναι μια ταινία που πρέπει κάποτε να δεις.

 

Phantom Thread

Nα με φωνάζεις με το όνομα σου (Call me by your Name, 2017) ****

Βlu-ray/DVD

Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο

Παίζουν: Τιμοτέ Σαλαμέ, Άρμι Χάμερ, Μάικλ Στούλμπαργκ, Εσθέρ Γκαρέλ

Από την προβολή της στο φεστιβάλ Βερολίνου τον Φεβρουάριο του 2017 και έπειτα η ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο εμφανίζεται τακτικά σε λίστες με τα καλύτερα του queer cinema. Προσωπικά βρίσκω στενό, αν όχι εσφαλμένο, τον προσδιορισμό της ως τέτοια , δεν την αφορά η σεξουαλική ταυτότητα, την αφορά όμως (και) η σεξουαλική αφύπνιση.


Ο Γκουαντανίνο καταφέρνει εδώ να αποκρυσταλλώσει με λόγο κινηματογραφικό την εμπειρία της νιότης, να μπολιάσει τις εικόνες του με την ευφορική αίσθηση του καλοκαιριού και να αιχμαλωτίσει την μελαγχολία του (πάντα επικείμενου) τέλους στο πρόσωπο του νεαρού Τιμοτέ Σαλαμέ σε μια αξέχαστη καταληκτική σκηνή.


Πρόκειται για σινεμά αισθημάτων και συναισθημάτων, είναι φιλότεχνο – ο φακός του Γκουντανίνο ερωτοτροπεί σε κάθε ευκαιρία με τα παράγωγα της τέχνης-, είναι, επίσης, κινηματογραφικό, υπό την έννοια ότι παρουσιάζει μια κινηματογραφική εκδοχή της πραγματικότητας.

Δεν ξέρεις πολλούς ανθρώπους σαν τον Έλιο και τον Όλιβερ, ούτε απαντάται εκεί έξω η πλατωνική ιδέα της πατρικής φιγούρας, όπως αυτή ενσαρκώνεται στο φιλμ από τον Μάικλ Στούλμπαργκ. Ζητούμενο δεν είναι ο ρεαλισμός όμως, ζητούμενο είναι από το ωραιοποιημένο ειδικό να μεταβείς στο γενικό, να εξάγεις από το φιλμ εκείνα τα κοινά, τα σχετιζόμενα με την ανθρώπινη κατάσταση, και, μακροπρόθεσμα, να καταλάβεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου και τους γύρω σου.

Στα κιτάπια μου αυτή είναι η πεμπτουσία του σινεμά.

 

Call me by your Name

Ένα Ήσυχο Μέρος (A Quiet Place, 2018) **1/2

Blu-ray/DVD

Σκηνοθεσία: Τζων Κραζίνσκι

Παίζουν: Έμιλυ Μπλαντ, Τζων Κραζίνσκι., Μίλισεντ Σιμοντς, Νόα Τζουπ

Το «Ένα Ήσυχο Μέρος» έχει κεντρική ιδέα από εκείνες που χτίζουν καριέρες στο σινεμά τρόμου. Για την επιβίωση τους οι ήρωες πρέπει να ενεργήσουν με τρόπο που αντίκειται σε βασικές ανθρώπινες λειτουργίες. Όπως στον «Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες» αν κοιμηθείς, πεθαίνεις, εδώ αν βγάλεις τον παραμικρό ήχο, την έβαψες. Με άξονα αυτή την ιδέα, ο Κραζίνσκι ουσιαστικά ξαναγυρίζει τον «Οιωνό» του Σιάμαλαν, αφαιρώντας την μεταφυσική προβληματική – και ολίγη από την βιρτουοζιτέ, λέω εγώ.


Εξαιρετικό το πρώτο δεκάλεπτο, μας δίνει όσες πληροφορίες χρειαζόμαστε να ξέρουμε, ακολουθεί ένα ημίωρο σχεδόν βασανιστικό, όχι λόγω της ανεπεισοδιακότητας ή των αργών ρυθμών, αλλά επειδή ο Κραζίνσκι δεν βρίσκει τρόπους να κάνει κινηματογραφικά ενδιαφέρουσα την καθημερινότητα των ηρώων, και στη συνέχεια η ταινία ανεβάζει στροφές, με δύο αποτελεσματικές σεκάνς (σεναριογραφημένου, κατά βάση,) σασπένς.


Στο τέλος αφήνει και υπόσχεση για σίκουελ. Δεδομένης της εισπρακτικής του επιτυχίας, φαντάζει αναπόφευκτο.

 

A Quiet Place

Oι 12 Ένορκοι (12 Angry Men,1957) *****

Blu-ray

Σκηνοθεσία: Σίντνεϋ Λιούμετ

Παίζουν: Χένρι Φόντα, Λι Τζέι Κομπ, Mάρτιν Μπάλσαμ, Τζακ Γουώρντεν

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, το σινεμά δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, τουλάχιστον όχι σε συλλογικό επίπεδο, ουδέποτε αποτέλεσε το έναυσμα για ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα. Μπορεί όμως να βελτιώσει εσένα, ατομικά. Είναι κάτι ταινίες σαν το «The Ox-Bow Incident», το «Mr. Smith goes to Washington», το «High Noon» ή, ακόμα, το πιο πρόσφατο «Lincoln», οι οποίες στρέφουν το βλέμμα σου προς την κατεύθυνση που υποδεικνύει η ηθική πυξίδα του ενάρετου, ευσυνείδητου πολίτη κι οραματίζονται μια ουσιαστικοποιημένη δημοκρατία, όπου η αρχή της νομιμότητας συνοδεύεται από κοινωνική δικαιοσύνη.

Τέτοια ταινία είναι και οι «12 Ένορκοι». Όπου δώδεκα άνθρωποι κλείνονται σε ένα δωμάτιο για να αποφασίσουν για το μέλλον ενός δέκατου τρίτου. Οι έντεκα έχουν ήδη προαποφασίσει για την ετυμηγορία, ορμώμενοι από τις προκαταλήψεις ή την αδιαφορία τους και ο ένας - ο Χένρι Φόντα στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του- τους καλεί να επανεξετάσουν τα γεγονότα, να αναθεωρήσουν τη θέση τους, να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους.

Ο Σίντνεϋ Λιουμέτ (Σέρπικο, Η Ετυμηγορία, Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές, μεταξύ άλλων) παράγει θέαμα άκρως σινεματικό, κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας και κλιμακούμενης αγωνίας  από δώδεκα εκλεκτούς ηθοποιούς που συζητούν σε ένα δωμάτιο.  Κυρίως όμως κάνει μια ταινία που ευαγγελίζεται έναν κόσμο πιο δίκαιο κι ας κάναμε, στο μεταξύ, ότι μπορούμε για να την διαψεύσουμε.

Βρετανικό δισκάκι από την Criterion με πλούσιο έξτρα υλικό. Η έκδοση που αρμόζει σε έναν από τους εξέχοντες τίτλους της αμερικανικής κινηματογραφίας.

 

12 Angry Men (1957)

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ