136' με τους Commonot

136' με τους Commonot Facebook Twitter
0

ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT

136' με τους Commonot Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LiFO

Το 2010 που κυκλοφόρησε το τελευταίο άλμπουμ του Μιχάλη Δέλτα είχαν μόλις αρχίσει να φαίνονται τα σημάδια της κρίσης, αλλά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει όσα θα επακολουθούσαν. Τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν δεν άλλαξαν μόνο την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων, άλλαξαν κυρίως τους ανθρώπους – μετά το αρχικό σοκ και την εξοικείωση με τη νέα κατάσταση κανείς δεν είναι πια ο ίδιος. «Δουλεύω τόσο καιρό σαν σκυλί» λέει ο Μιχάλης. «Έβγαλα ένα EP, το "Staunch Hearts", από την αγγλική Seamless Recordings, ένα ΕΡ από τη Υoung Society Records, κι ένα καινούργιο κομμάτι μου συμπεριλαμβάνεται στην τελευταία συλλογή του Café Del Mar. Παίζω μουσική, διδάσκω μουσική τεχνολογία εδώ και έξι χρόνια, γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Έχω ετοιμάσει και δύο δίσκους που κάθονται, γιατί προσπαθώ να βρω άκρες να βγουν στο εξωτερικό: ο ένας είναι ακουστικός, με έγχορδα, πιάνο και noise, και ο άλλος είναι πιο ηλεκτρονικός. Το κυνηγάω και περιμένω μια καλή ευκαιρία».


Σταματάει τις πρόβες στο στούντιο, μας κερνάει ένα πολύ ωραίο γλυκό με μπισκότα και κρέμα σοκολάτας και βάζει μουσική. Η αφορμή για τη συνέντευξη είναι το νέο σχήμα που έχουν φτιάξει με την Etten, οι Commonot, «ένα λογοπαίγνιο με το common, το mono και το not», όπως εξηγεί, «και η ανάγκη μας να αποστασιοποιηθούμε από την εικόνα μας και τα ονόματά μας. Γράφουμε καινούργια πράγματα, προβάρουμε κάποια που έχουμε γράψει κατά καιρούς, παίζουμε πολλή μουσική και μας αρέσει. Στο live βασιζόμαστε στα αναλογικά συνθεσάιζερ και η Ελένη καλύπτει το πιο μεγάλο μέρος των φωνητικών. Σε αυτό που ετοιμάζουμε στο Κ44 θα παίξουμε κομμάτια από τη δισκογραφία μας, της Ελένης και δικά μου, και θα παρουσιάσουμε και καινούργιο υλικό. Η φόρμα των κομματιών μας είναι η ποπ που εμείς αγαπάμε και ακούμε χρόνια, με σκανδιναβικές επιρροές σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής, σουηδικές, ίσως και γερμανικές, και ευελπιστούμε να κυκλοφορήσουμε αυτό το υλικό μέσα στο 2014. Οι Commonot είναι μια ανάγκη για εξωστρέφεια». Μιλάει για τη χαρά που έχει χαθεί και την ανάγκη να την ξαναβρούμε, για τις δυσκολίες που σε τσακίζουν και για αρρώστιες –ψυχικές και σωματικές– που έχουν έρθει σαν αποτέλεσμα όλων αυτών που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

136' με τους Commonot Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LiFO


«Όλοι σήμερα πάσχουν από διάσπαση της προσοχής – κι εγώ πάσχω από αυτό κατά καιρούς, ξεχνάω πράγματα. Είναι τόσο πολλά τα προβλήματα, που μπορούν να μας καπελώνουν πλέον καθημερινά. Δεν θέλει ο κόσμος να ακούσει δουλεμένο στίχο με το μήνυμα και τη βαρύτητα που είχαμε εμείς παλιά. Τώρα θέλουν να ξεσκάνε, να πηγαίνουν σε mainstream μαγαζιά, σε μπουζούκια. Και βλέπεις ότι έχουν αλλάξει τα πάντα. Οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ συντηρητικοί, αυτή είναι η στροφή της κοινωνίας. Υπάρχει κοινωνικός θυμός που προσπαθεί να εκτονωθεί με το οτιδήποτε. Εμείς φτιάχνουμε μουσική, όλος αυτός ο θυμός και η αηδία βρίσκει έναν τρόπο να διοχετευτεί. Μπορείς να αντιληφθείς σε τι κατάσταση είναι ο κόσμος από το γεγονός ότι έχει γυρίσει και ζει με τη μάνα του. Αυτό είναι για μένα ιστορικά η μεγαλύτερη κοινωνική διάβρωση. Είναι ήττα. Είναι πολύ στενόχωρο να πηγαίνουν οι άνθρωποι πίσω. Για να επανέλθει η υγεία του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού πρέπει να περάσουν πάρα πολλά χρόνια. Σίγουρα περνάμε όλοι δύσκολα αυτή την εποχή σε πολλαπλά επίπεδα κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση. Ωστόσο, έχει γίνει ένα δυνατό ξεκαθάρισμα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Βγαίνοντας έξω, λοιπόν, από κάποια κεκτημένα και κάποιες γνώριμες καταστάσεις, ανακάλυψα νέους ανθρώπους που βρίσκονται πιο κοντά σε αυτό που βιώνω αυτήν τη στιγμή. Οι άνθρωποι πλέον έχουν την ανάγκη και την επιθυμία να αλλάξουν, επειδή η αλλαγή δεν είναι εύκολη και μπορεί να γίνει μόνο με την ενδοσκόπηση. Θεωρώ ότι οι Έλληνες έχουν αρχίσει να σκέφτονται πιο συνειδητά. Ξέρω πάρα πολύ κόσμο που έχει ξεκινήσει να κάνει ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση. Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να αντεπεξέλθει σε αυτά που αντιμετωπίζει χωρίς να πάρει φάρμακα ή να πάθει κατάθλιψη; Η δημιουργική χαρά στη ζωή μου πλέον είναι η ανθρωπιά, ούτε καν η μουσική. Δεν μπορώ να τη χαρώ όταν όλα είναι έτσι! Η ανθρωπιά είναι που μου δίνει χαρά και η έλλειψή της μπορεί να με κάνει χίλια κομμάτια. Η παραμικρή χειρονομία, το να μου φερθεί κάποιος γλυκά κι ευγενικά, μπορεί να με αναγεννήσει. Η μουσική, βέβαια, είναι φοβερό εργαλείο για να μετουσιώνουμε τον πόνο μας. Γιατί γι' αυτό φτιάχνουμε μουσική».

#quote#


Μιλάει για το βιβλίο που ετοιμάζει, για σκέψεις που έχει ανάγκη να μοιραστεί – κάποιες από αυτές τις έχει ήδη δημοσιοποιήσει στο Facebook. «Ξεκίνησα να γράφω κάτι το οποίο έχει ως τίτλο Ένας κόσμος χωρίς άριστα. Αυτή η αναγνώριση ή μη της αξίας κάποιου, ο ανταγωνισμός που καλλιεργείται, δημιουργεί νοσηρότητα και πολλές φορές μεταφράζεται σε αυτοκαταστροφή. Μπαίνουν τα παιδιά στη διαδικασία να αποδείξουν στον γονιό, στον φίλο, στον γκόμενο ότι αξίζουν κάτι. Είναι κάτι πολύ βαθύ και υπαρξιακό αυτό. Αυτό που στην ουσία θέλουν να νικήσουν όλοι όμως είναι ο θάνατος». Θέτει μαζεμένα ένα σωρό θέματα που χρειάζονται ώρες να αναλυθούν, μέρες. «Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά δεν κοροϊδεύω ποτέ τον εαυτό μου. Ο πατέρας μου είναι 85 χρονών. Αν ζήσω μέχρι την ηλικία του, μπορεί να προλάβω να δω αλλαγές. Λυπάμαι που το λέω, και το λέω δημόσια, αλλά υπάρχει στο υποσυνείδητο όλων μας μια αποδοχή της τιμωρίας που ζούμε, ότι μας αξίζει αυτό που περνάμε. "Ξέρεις, μωρέ, κι εγώ είχα κλέψει λίγο την εφορία", λέει ο ένας, "ε, κι εγώ δεν ήμουν και πολύ νομοταγής πολίτης", λέει ο άλλος. Υπάρχει παθογένεια που ξεκινάει από την εξουσία και αποτυπώνεται σε συνειδήσεις. Γι' αυτό και κανείς δεν αντιδρά! Η γενιά των γονιών μας –που σίγουρα είναι χτυπημένη από πολλές ατυχίες– είναι γενιά χωρίς συνείδηση. Ακόμα κρατάνε τις εξουσίες των δύο δυναστειών, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αν βγει ένας αρχηγός και τάξει σε αυτήν τη γενιά αύξηση της τάξεως των 15 ευρώ στη σύνταξη, θα τα ξεχάσουν όλα και θα τον ψηφίσουν! Ακόμα κι αν με την πολιτική του έχει καταστρέψει τον τόπο του. Για να θεραπευτεί αυτή η κοινωνική ενοχή θα χρειαστούν το λιγότερο τρεις γενιές».

136' με τους Commonot Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LiFO


Σχολιάζουμε τη σχέση του καθενός μας με τα social media, που έχουν γίνει ψυχαναγκασμός, και τις άμυνες που χρειάζεται να αναπτύξεις για να τους αντισταθείς. «Κάθε φορά που τυχαίνει να μην έχω πρόσβαση στο Διαδίκτυο νιώθω να βρίσκομαι πιο κοντά στον εαυτό μου. Αυτό που κάνουν τα media είναι να συντονίζουν τους ανθρώπους για να μοιάζουν όλοι μεταξύ τους και να αντιδρούν το ίδιο, σαν να έχουμε ανά πάσα στιγμή τον Βig Βrother, ένα μεγάλο μάτι από πάνω μας συνεχώς. Αλλά δεν θέλω να είμαι αχάριστος. Είναι πλέον αναγκαίο και χρηστικό μέσο της κοινοποίησης της δουλειάς μας και με έχει βοηθήσει πολύ, μπορώ να επικοινωνώ με ανθρώπους από όλον τον κόσμο. Μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα που ζούμε, το Facebook αποτελεί και ένα μέσο εκτόνωσης, μπορεί ο καθένας να εκφραστεί. Από την άλλη, τα νέα παιδιά που παραμένουν όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη και αποκλείονται από τον περίγυρο εγώ τα συμμερίζομαι. Τα social media έχουν αποσπάσει πολλές φορές και πλήρως την προσοχή μου. Φτάσαμε στο σημείο να μετράμε τα likes. Ακούγεται αστείο, αλλά εμένα μου έχει συμβεί, και μάλιστα να επηρεαστώ από αυτά. Έχουμε γίνει ο πολιτισμός του like ή του don't like».

Οι Commonot κάνουν το παρθενικό τους live την Πέμπτη 15 Μαΐου στο Κ44. Η είσοδος είναι 7 ευρώ.

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοντσέρτο του Αρανχουέθ: Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από αυτό το κοντσέρτο;

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από το Κοντσέρτο του Αρανχουέθ;

Σχεδόν έναν αιώνα μετά τη δημιουργία του το «Κοντσέρτο του Αρανχουέθ» του Χοακίν Ροντρίγκο παραμένει η μουσική στην οποία όλοι με κάποιο τρόπο παραδινόμαστε. Η Ματούλα Κουστένη αποκρυπτογραφεί τη μελαγχολία, τη σπαρακτική μελωδία, τη δύναμη της κιθάρας και τη μοναδική του ενέργεια.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

The Review / Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσιούλης aka Cartoon Dandy συζητούν για την πορεία και τα τελευταία βήματα στη μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία μιας από τις μεγαλύτερες ποπ σταρ της τελευταίας 15ετίας και για το πόσο relevant είναι σήμερα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
10 χρόνια μετά, ακόμη μας στοιχειώνει το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι»

Μουσική / Το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι» του ΛΕΞ ακόμη μας στοιχειώνει

Πέρασαν 10 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του «Τ.Κ.Π.», που δεν ήταν απλώς ένα σημείο τομής για την εγχώρια ραπ σκηνή. Ήταν κάτι που σε άρπαζε και σε προσγείωνε με το ζόρι στην καθημερινότητα.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

Μουσική / Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

«Είναι σίγουρα πιο χαλαρά στην Κυψέλη, πιο γειτονιά σε σχέση με την Ερμού»: Η νεαρή μουσικός φέρνει αναζωογονητική αύρα στα ελληνικά ροκ και ποπ δεδομένα με το ντεμπούτο άλμπουμ της και τις εμφανίσεις της στους δρόμους της Αθήνας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού ‘666’, του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Μουσική / «Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού «666», του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Οι εξωφρενικές ιδέες του Νταλί, τα λάγνα φωνητικά της Ειρήνης Παπά και οι διαμάχες του Βαγγέλη Παπαθανασίου με τη δισκογραφική εταιρεία ήταν μόνο μερικά από τα επεισόδια της δημιουργίας ενός μνημειώδους άλμπουμ που επανακυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε deluxe έκδοση.
THE LIFO TEAM
«Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Μουσική / «Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Aφήνοντας πίσω της την προηγούμενη ζωή της ως νοσοκόμα, μετά από παρότρυνση των ασθενών της να κυνηγήσει τα όνειρά της, η παραγωγός και καλλιτέχνιδα Kelly Lee Owens μιλά για την τελευταία της δουλειά, τις σημαντικές συνεργασίες της και τη μουσική που διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει συναισθήματα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η σπουδαία επανεκκίνηση της Καμεράτα ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Μουσική / Η συγκινητική επανεκκίνηση της Καμεράτας

Τέσσερα χρόνια, δύο νομοθετικές παρεμβάσεις, τρεις υπουργικές αποφάσεις και μία εκκαθάριση χρειάστηκαν ώστε να μπορέσει η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής να κάνει restart και να επανέλθει ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Μουσική / Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Η υποψηφιότητα ενός ξεχασμένου και μάλλον αδιάφορου κομματιού του Τζον Λένον για το βραβείο του δίσκου της χρονιάς φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την σύγχυση και την έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τον κουρασμένο μηχανισμό κύρους των Grammy.
THE LIFO TEAM
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ