Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις το θέαμα των Dirty Granny Tales

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις το θέαμα των Dirty Granny Tales Facebook Twitter
Οι Dirty Granny Tales ανεβάζουν στη σκηνή όλα τα θεάματα μαζί: ζωντανή μουσική που από μόνη της είναι αρκετά περίπλοκη, χορογραφίες εξαιρετικά απαιτητικές, έντονο το στοιχείο του animation και φυσικά, υπάρχει και το κουκλοθέατρο.
0

Οι σποραδικές εμφανίσεις τους γίνονται sold-out σε χρόνο μηδέν. Και ενώ πρόκειται για ελληνικό σχήμα, μοιάζει να έχει έρθει από το Διάστημα.

Τι ακριβώς είναι οι Dirty Granny Tales; Μια καλλιτεχνική κολεκτίβα; Ένα μουσικό, θεοσκότεινο υπερθέαμα; Είναι goth; Είναι θεατρική ομάδα; Μοιάζει πολύ δύσκολο να χωρέσουν σε μια-δυο λέξεις όλα εκείνα τα στοιχεία που τους απαρτίζουν.

Ο Σταύρος Μητρόπουλος προέρχεται, πάντως, από τον χώρο του ατμοσφαιρικού death metal. Με τους Horrified κυκλοφόρησε μια σειρά από δίσκους (από τις αρχές των '90s μέχρι το 2002) που αποτελούν σήμερα σημείο δημιουργικής αναφοράς για την ελληνική σκηνή.

Οι Dirty Granny Tales, όμως, δεν έχουν ηλεκτρικά όργανα αλλά ακουστικά έγχορδα και κρουστά που πότε «ξύνουν» και πότε χαϊδεύουν το αυτί με μελωδικές γραμμές και συνθέσεις μακάβρια γοητευτικές. Η δε εικονογραφία τους μοιάζει με ανθολόγιο κάθε σκοτεινής στιγμής στην Ιστορία της Τέχνης.

Συνάντησα τον Σταύρο Μητρόπουλο, τον «εγκέφαλο» του σχήματος που ετοιμάζεται για μια σειρά νέων εμφανίσεων και άνετα θα μπορούσε να συντροφεύει σε μια «φαντασιακή» τουρνέ τους Residents και τους Tiger Lilies, μπας και βγάλουμε κάποια άκρη.

Eίμαι λάτρης του παραμυθιού και της σκοτεινής ατμόσφαιρας. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα όταν άκουσα πρώτη φορά το σάουντρακ του «Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη». Για μένα ο Ντάνι Έλφμαν είναι ένα δώρο στην ανθρωπότητα! Ε, αυτά σίγουρα λειτούργησαν υποσυνείδητα μέσα μου, κάπως έτσι πήγα προς τα κει. Ήθελα να φτιάξω κάτι που ήθελα να δω.

— Δυσκολεύομαι να περιγράψω τι ακριβώς κάνουν οι Dirty Granny Tales. Είναι πιο εύκολο για σένα;

Όχι! Και ξέρεις, αυτό αρχικά μού ακουγόταν ως προτέρημα. Στην πορεία κατάλαβα πως έχει κι ένα μεγάλο ελάττωμα. Επειδή δεν ακολουθούμε ένα προϋπάρχον είδος μουσικής, είναι πολύ δύσκολο να βάλουμε μια ταμπέλα κι έτσι δεν ξέρουμε ακριβώς πώς να το διαφημίσουμε.

Είναι ένα θέαμα που συμπεριλαμβάνει animation, χορό, κουκλοθέατρο και ζωντανή μουσική. Και αυτή η μουσική δεν είναι πολύ συγκεκριμένη – μονάχα η ατμόσφαιρά της είναι σταθερά σκοτεινή.

— Πώς ξεκίνησε όλο αυτό; Τι είχες στο μυαλό σου;

Όταν ξεκίνησα, έγραφα τη μουσική για μένα. Στην αρχή ήταν κάτι σαν πείραμα όλο αυτό. Δεν θα έλεγα πως πήρα συνειδητά την απόφαση να αφήσω τη metal σκηνή και να κάνω κάτι άλλο. Μπορώ να σου πω πως από τους Horrified κράτησα ατόφιο το στοιχείο της ειρωνείας και της θεατρικότητας. Μου φάνηκε ως μια λογική συνέχεια. Yπάρχουν, βέβαια, πολλές μελωδίες που έχω πάρει από παλιότερα τραγούδια μου.

Όμως, για να επανέλθω σε αυτό που με ρώτησες, όταν άρχισα να παίζω αυτά τα καινούργια τραγούδια σε φίλους και γνωστούς, το feedback που είχα ήταν πολύ δυνατό. Αυτό μου έδωσε ένα κίνητρο να το πάω παραπέρα και στη συνέχεια βρεθήκαμε κι άλλοι μουσικοί στο σχήμα. Επειδή, όμως, αυτό που προέκυπτε είχε θεατρικό χαρακτήρα, το εμπλουτίσαμε.

— Αφετηρίες, όμως, σίγουρα υπήρχαν.

Εγώ, γενικά, είμαι λάτρης του παραμυθιού και της σκοτεινής ατμόσφαιρας. Θυμάμαι το σοκ που έπαθα όταν άκουσα πρώτη φορά το σάουντρακ του «Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη». Για μένα ο Ντάνι Έλφμαν είναι ένα δώρο στην ανθρωπότητα! Ε, αυτά σίγουρα λειτούργησαν υποσυνείδητα μέσα μου, κάπως έτσι πήγα προς τα κει. Ήθελα να φτιάξω κάτι που ήθελα να δω.

Τώρα, οι επιρροές είναι ένα άλλο ζήτημα. Το έχω πει και στο παρελθόν, επηρεάζομαι από το σφύριγµα του ανέµου μέχρι τον θόρυβο ενός απορριμματοφόρου. Τώρα, βέβαια, με το Διαδίκτυο, ένας άνθρωπος που έχει όρεξη μπορεί να δει πάρα πολλά. Κι ένας καλλιτέχνης επίσης.

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις το θέαμα των Dirty Granny Tales Facebook Twitter
Ενώ στην πρώτη τους παράσταση οι μουσικοί δεν είχαν κάποιο θεατρικό ρόλο, τώρα είναι μεγαλύτερος από πότε. Εδώ συμπληρώνονται πολλά κομμάτια της πλοκής, που έλειπαν από την προηγούμενη παράσταση. Φωτο: Aik

— Η φετινή παράσταση ονομάζεται «Rejection - Volume 2».

Ναι, παρουσιάσαμε μια πρώιμη, διαφορετική εκδοχή της το 2011, που είναι επηρεασμένη από την αληθινή ιστορία του γνωστού serial killer Εντ Γκέιν και έχει εμπνεύσει πολλούς συγγράφεις και, κυρίως, σκηνοθέτες, από τον Χίτσκοκ στο «Ψυχώ» και τον Τομπ Χούπερ στον «Σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι» ως τον Τζόναθαν Ντεμι της «Σιωπής των αμνών». Δεν μας ενδιέφεραν, όμως, τα εγκλήματά του, αλλά η στενή σχέση που είχε με τη μανά του.

— Παράξενο για ένα σχήμα που γοητεύεται από το μακάβριο να αφήνει στην άκρη τη δολοφονική ιδιότητα του ήρωά του.

Αν το κάναμε, θα ήταν σαν να υπακούγαμε σε κάποιο κλισέ, έτσι δεν είναι; Κοίτα, δεν πιστεύω πως υπάρχει όριο στη δημιουργία, αλλά, από την άλλη, θεωρώ πως ο καλλιτέχνης που ενδιαφέρεται μόνο να προκαλέσει δεν είναι καλλιτέχνης. Αν το έργο σου το χρειάζεται, εκεί το δέχομαι.

Αλλά εδώ έχουμε την ιστορία ενός παιδιού το οποίο μεγάλωσε με μια υπερπροστατευτική μητέρα, που το είχε κλειδωμένο στη σοφίτα. Ένα παιδί που δεν έχει καμία επαφή με τον έξω κόσμο, παρακολουθούσε τα άλλα παιδιά από το παράθυρο και μεγάλωσε χωρίς καμιά κοινωνική συναναστροφή.

Μεγάλος, πια, δραπετεύει και διψά να πλησιάσει τα άλλα παιδιά, αυτό είναι το απωθημένο του. Φυσικά, είναι πλέον ένα φρικιό που προκαλεί αποστροφή. Μέχρι που, πλησιάζοντας ένα κοριτσάκι, καταλήγει, με τον άγαρμπο τρόπο του, να το σκοτώσει. Τότε το χωριό τον στέλνει στο εκτελεστικό απόσπασμα και μετά βλέπουμε πώς του συμπεριφέρονται στον κόσμο των νεκρών.

Η μεγάλη διαφορά εδώ είναι πως ενώ στην πρώτη παράσταση οι μουσικοί δεν είχαν κάποιο θεατρικό ρόλο, τώρα είναι μεγαλύτερος από πότε. Εδώ συμπληρώνονται πολλά κομμάτια της πλοκής, που έλειπαν από την προηγούμενη παράσταση.

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις το θέαμα των Dirty Granny Tales Facebook Twitter
Επειδή οι Dirty Granny Tales είναι ένα πρότζεκτ που θεωρώ πως θα έπρεπε ‒και πρέπει‒ να ακουστεί εκτός Ελλάδας, πήραμε την απόφαση να πάμε σε μια χώρα όπου θεωρούσαμε πως τα πράγματα που αφορούν την τέχνη διαδίδονται πιο εύκολα. Φωτο: Aik

— Από μόνη της η μουσική σας είναι εντυπωσιακά στημένη, εσείς όμως «ανεβάζετε» στη σκηνή όλα τα θεάματα μαζί.

Να τα μετρήσουμε; Έχουμε ζωντανή μουσική που από μόνη της είναι αρκετά περίπλοκη, χορογραφίες εξαιρετικά απαιτητικές, γιατί η ένταση της μουσικής πρέπει να υποστηριχτεί από τη χορογραφία, έχουμε έντονο το στοιχείο του animation, το οποίο, φυσικά, έχει πολύ κόπο και γι' αυτό συνήθως δεν το βλέπουμε τόσο δουλευμένο, και, φυσικά, υπάρχει και το κουκλοθέατρο – από μόνα τους είναι τέσσερις ξεχωριστές παραστάσεις.

Είμαι animator ο ίδιος κι αυτό σίγουρα βοηθάει στο να κρατώ το όλο concept μέσα σε ένα ενιαίο πρίσμα. Η Εριφύλη Δαφέρμου έχει αναλάβει τις χορογραφίες, το κουκλοθέατρο στήνεται από τους ανθρώπους του Merlin Puppet Theatre. Οπότε, ναι, συμβαίνουν πολλά. Έτσι, όμως, χτίζεται ένα σύμπαν.

— Την ίδια στιγμή, κάθε παράσταση είναι ολοένα και «μεγαλύτερη» και πιο πλούσια από την προηγούμενη. Μοιάζετε να επεκτείνετε διαρκώς τα ήδη αμβλυμένα όριά σας.

Παρακολουθώ πολλά πράγματα, αλλά εδώ υπάρχει και μια μεγάλη παγίδα: το να επηρεάζεσαι και να εξελίσσεσαι βοηθάει, αλλά το ζήτημα είναι να μπορείς να επικοινωνήσεις μέσα από το μέσο που επέλεξες να εκφραστείς, είτε είναι χορός, είτε υποκριτική, είτε ένα μουσικό όργανο.

Σε οποιαδήποτε χώρα κι αν βρίσκεσαι, αυτό έχεις, αυτό χρησιμοποιείς. Αλλιώς, αν θρέφεσαι από τους άλλους, καταντάς μίμος. Πρέπει οι επιρροές να λειτουργούν υποσυνείδητα, αν θες να έχεις ταυτότητα.

— Μια που ανέφερες τη χώρα, ξέρω πως για χρόνια η μπάντα είχε μετακομίσει στη Γερμανία, συγκεκριμένα στο Βερολίνο. Τώρα, απ' ό,τι καταλαβαίνω, έχετε επιστρέψει.

Ναι, αλήθεια είναι. Κοίτα, επειδή οι Dirty Granny Tales είναι ένα πρότζεκτ που θεωρώ πως θα έπρεπε ‒και πρέπει‒ να ακουστεί εκτός Ελλάδας, πήραμε την απόφαση να πάμε σε μια χώρα όπου θεωρούσαμε πως τα πράγματα που αφορούν την τέχνη διαδίδονται πιο εύκολα.

Προσωπικά, αυτό που θεωρώ σημαντικό για ένα πρότζεκτ είναι πως όταν φεύγεις και δεν ακολουθούν όλα τα μέλη της ομάδας ‒γιατί αυτό μας συνέβη– πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις πολλές δυσκολίες. Πήγα να το χτίσω από το μηδέν πάλι. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Γερμανία έπρεπε να πείσω τους ανθρώπους με τους οποίους ήθελα να συνεργαστώ για την ποιότητά του.

Η αλήθεια είναι πως καταφέραμε να κάνουμε πράγματα (σ.σ. η μπάντα είχε μια αξιοσημείωτη πορεία σε διεθνή φεστιβάλ), αλλά εμένα ο τρόπος ζωής στο Βερολίνο δεν με καλύπτει.

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις το θέαμα των Dirty Granny Tales Facebook Twitter
Οι χορογραφίες είναι εξαιρετικά απαιτητικές, γιατί η ένταση της μουσικής πρέπει να υποστηριχτεί από τη χορογραφία. Φωτο: Aik

— Πολλοί καλλιτέχνες θεωρούν το Βερολίνο τη Γη της Επαγγελίας. Δεν ήταν, τελικά, έτσι για σένα;

Να σου πω την αλήθεια, εγώ στο Βερολίνο συνειδητοποίησα πόσο μου έλειπε το φως, πόσο μου έλειπαν οι γεύσεις των φαγητών αλλά και οι γεύσεις των ανθρώπων. Στη Γερμανία είσαι στο κέντρο της Ευρώπης, μπορείς να ταξιδέψεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αυτό σίγουρα βοηθάει. Και σίγουρα συναντήσαμε πολλούς ανθρώπους, μεταδώσαμε αυτό που κάνουμε σε ένα άλλο κοινό.

Ανακάλυψα, όμως, πως προτιμώ την Ελλάδα. Μου αρέσει. Δεν ξέρω πώς ακούγεται αυτό, αλλά μου αρέσει, με όλα τα στραβά της. Και, όσο να 'ναι, η ψυχολογία παίζει ρόλο. Έτσι, λοιπόν, πήρα την απόφαση να γυρίσω.

— Εδώ, όμως, έχεις ένα κοινό που, όσο να 'ναι, δεν είναι εξίσου «εκπαιδευμένο», αν θες, σε θεάματα που ξεφεύγουν από την εθνικώς εννοούμενη καλλιτεχνική νόρμα.

Ναι, το ξέρω πως εδώ τα πράγματα, καλλιτεχνικά μιλώντας, κινούνται σε διαφορετικές ταχύτητες ‒είναι και η κρίση που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο‒, αλλά γιατί θα έπρεπε αυτό να δρα ανασταλτικά μέσα σου αν είσαι καλλιτέχνης; Δεν θα έπρεπε να έχει καμία σημασία το αν η κατάσταση στη χώρα σου είναι σκληρή.

Εφόσον είσαι καλλιτέχνης, με αυτές τις συνθήκες θα συγκρουστείς και θα πράξεις ανάλογα, είτε στο Βερολίνο είτε οπουδήποτε αλλού. Γιατί, για μένα, τελικά και εδώ και εκεί ήταν το ίδιο δύσκολο, γιατί είχα να προωθήσω κάτι που έχει δική του ταυτότητα. Προτίμησα, λοιπόν, να δώσω τις μάχες μου εδώ, κι όπου βγει.

Info

Dirty Granny Tales: «Rejection V.2»

Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418579

22-23/2, 1-2/3

Ώρα έναρξης: 21:00

Εισιτήριο: €15

Προπώληση: €12

Διάρκεια: 80 λεπτά

Σκηνοθεσία / Μουσική / Σενάριο / Animation: Σταύρος Μητρόπουλος

Χορογραφίες: Εριφύλη Δαφέρμου

Kούκλες: Merlin Puppet Theater

Φώτα: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Στίχοι: Hλίας Παυλόπουλος

Τεχνική επιμέλεια: Θάνος Μητρόπουλος, Γιώργος Πετράτος

Χορός, puppets: Eριφύλη Δαφέρμου, Σταύρος Ψυλάκης, Μαρίνα Τσαπέκου

 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

The Review / Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσιούλης aka Cartoon Dandy συζητούν για την πορεία και τα τελευταία βήματα στη μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία μιας από τις μεγαλύτερες ποπ σταρ της τελευταίας 15ετίας και για το πόσο relevant είναι σήμερα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
10 χρόνια μετά, ακόμη μας στοιχειώνει το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι»

Μουσική / Το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι» του ΛΕΞ ακόμη μας στοιχειώνει

Πέρασαν 10 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του «Τ.Κ.Π.», που δεν ήταν απλώς ένα σημείο τομής για την εγχώρια ραπ σκηνή. Ήταν κάτι που σε άρπαζε και σε προσγείωνε με το ζόρι στην καθημερινότητα.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

Μουσική / Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

«Είναι σίγουρα πιο χαλαρά στην Κυψέλη, πιο γειτονιά σε σχέση με την Ερμού»: Η νεαρή μουσικός φέρνει αναζωογονητική αύρα στα ελληνικά ροκ και ποπ δεδομένα με το ντεμπούτο άλμπουμ της και τις εμφανίσεις της στους δρόμους της Αθήνας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού ‘666’, του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Μουσική / «Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού «666», του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Οι εξωφρενικές ιδέες του Νταλί, τα λάγνα φωνητικά της Ειρήνης Παπά και οι διαμάχες του Βαγγέλη Παπαθανασίου με τη δισκογραφική εταιρεία ήταν μόνο μερικά από τα επεισόδια της δημιουργίας ενός μνημειώδους άλμπουμ που επανακυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε deluxe έκδοση.
THE LIFO TEAM
«Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Μουσική / «Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Aφήνοντας πίσω της την προηγούμενη ζωή της ως νοσοκόμα, μετά από παρότρυνση των ασθενών της να κυνηγήσει τα όνειρά της, η παραγωγός και καλλιτέχνιδα Kelly Lee Owens μιλά για την τελευταία της δουλειά, τις σημαντικές συνεργασίες της και τη μουσική που διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει συναισθήματα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η σπουδαία επανεκκίνηση της Καμεράτα ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Μουσική / Η συγκινητική επανεκκίνηση της Καμεράτας

Τέσσερα χρόνια, δύο νομοθετικές παρεμβάσεις, τρεις υπουργικές αποφάσεις και μία εκκαθάριση χρειάστηκαν ώστε να μπορέσει η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής να κάνει restart και να επανέλθει ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Μουσική / Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Η υποψηφιότητα ενός ξεχασμένου και μάλλον αδιάφορου κομματιού του Τζον Λένον για το βραβείο του δίσκου της χρονιάς φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την σύγχυση και την έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τον κουρασμένο μηχανισμό κύρους των Grammy.
THE LIFO TEAM
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Η Ματούλα Κουστένη βουτά στα άδυτα μιας βαθιάς φιλίας, αυτής των Γιόζεφ Γιόακιμ και Γιοχάνες Μπραμς, που στηρίχτηκε στην καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και τη χημεία αυτών των δύο μουσικών, αφήνοντας ένα μοναδικό ενθύμιο, το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα που υπογράφει -ποιος άλλος;- o Γιοχάνες Μπραμς.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Συναυλία Μαλερ

Μουσική / Ένας έξοχος Μάλερ του Κουρεντζή στο Μέγαρο

Ο Κουρεντζής βημάτισε αργά πάνω στο λεπτό σκοινί που συνδέει το υπαρκτό και του μαγικό, του εδώ και του επέκεινα, και με αδρές κινήσεις δεν παρουσίασε απλώς το Adagietto αλλά εξήγησε στον ακροατή κάθε του συλλαβή
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ