Ένα αμήχανο ντοκιμαντέρ για τον Μπρους Σπρίνγκστιν και την E Street Band

Ένα αμήχανο ντοκιμαντέρ για τον Μπρους Σπρίνγκστιν και την E Street Band Facebook Twitter
Το ντοκιμαντέρ είναι σούπερ βαρετό, αν δεν είσαι φαν. Δεν αποκαλύπτει τίποτε για τον διάλογο Μπρους και E Street Band στο στούντιο. Δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοιος διάλογος, βασικά.
0



Η E STREET BAND είναι το συγκρότημα που παίζει στους δίσκους και τις περιοδείες του Μπρους Σπρίνγκστιν. Είναι, επίσης, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ροκ μουσικής. Τα μέλη της μπάντας δεν συνεισφέρουν στη σύνθεση των τραγουδιών. Ο Σπρίνγκστιν γράφει τους στίχους και τη μουσική μόνος του. Μετά ηχογραφεί τα τραγούδια σε demo, τους τα στέλνει και τους φωνάζει για να παίξουν στο στούντιο. Στο τέλος φεύγουν όλοι μαζί για περιοδεία.

Κι όμως, όταν ο Σπρίνγκστιν σταμάτησε να ηχογραφεί και να περιοδεύει με τους E Street Band, στις αρχές της δεκαετίας του '90, δεν κατάφερε να σταυρώσει δίσκο. Πήρε τα πάνω του όταν τους φώναξε εκ νέου, το 1999. Αφού, όμως, οι E Streeters δεν έχουν καμία συμμετοχή στη σύνθεση, γιατί είναι τόσο σημαντικοί στο να γράφει ο Μπρους καλά τραγούδια;


Υποτίθεται ότι το τελευταίο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε (Apple TV+), μαζί με τον νέο δίσκο του Σπρίνγκστιν, «Letter to You», θα απαντούσε στο ερώτημα. Διαφημίστηκε ως η πρώτη λεπτό προς λεπτό καταγραφή της ηχογράφησης ενός δίσκου από τους E Street Band και τον Μπρους Σπρίνγκστιν. Εκεί θα μπορούσαμε να δούμε τη ζύμωση και τη δημιουργική διαδικασία.

Υποτίθεται ότι το «Letter to you» είναι μια φράση που απευθύνει ο Μπρους στους οπαδούς του για να τους υπενθυμίσει ότι όλα αυτά τα χρόνια γράφει για εκείνους. 


Το ντοκιμαντέρ είναι σούπερ βαρετό, αν δεν είσαι φαν. Δεν αποκαλύπτει τίποτε για τον διάλογο Μπρους και E Street Band στο στούντιο. Δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοιος διάλογος, βασικά. Το μόνο που βλέπουμε ως δημιουργική διαδικασία είναι τα μέλη να διαφωνούν κάποια στιγμή για τη σειρά των ακόρντων στο τραγούδι «Ghosts» (ωραίο τραγούδι, αλά Τομ Πέτι, αφιερωμένο στην πρώτη μπάντα του Σπρίνγκστιν, τους Castiles, από τους οποίους είναι ο μόνος που εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζωή). Ακόμη και σε αυτήν τη διαφωνία ο Μπρους επιβάλλει την τάξη, λέγοντάς τους να κοιτάνε εκείνον πώς παίζει αν συνεχίζουν να έχουν απορίες.

 

Bruce Springsteen - Ghosts


Έτσι, απλώς βλέπουμε την μπάντα να εκτελεί τα τραγούδια. Ανάμεσά τους παρεμβάλλεται η αφήγηση του Σπρίνγκστιν περί μουσικής, φιλίας, ζωής, θανάτου κ.λπ. Την αφήγηση ντύνουν πλάνα με χιονισμένα τοπία στο Νιου Τζέρσεϊ, τα οποία υποτίθεται ότι ταιριάζουν με τα αποφθέγματα του Μπρους. Είναι πλάνα drone και θα μπορούσαν να είναι και για διαφημιστικό ορεινού αγώνα τρεξίματος. Εκεί ο Μπρους περιγράφει την μπάντα με κλισέ και χωρίς συναίσθημα, σαν να μιλά για αυτοκίνητο: «τέλεια κουρδισμένο όργανο, μεγάλης ευελιξίας και δύναμης».

Σε μια αποστροφή της αφήγησής του, όμως, λύνει τον γρίφο της συνεισφοράς των E Street Band στα τραγούδια του: «Με κάνουν να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι και να γράφω σπουδαία. Είναι σαν ένα κομμάτι του μυαλού μου να είναι μόνο για εκείνους, και να απελευθερώνεται μόνο όταν βρίσκονται κοντά μου».


Κατόπιν εορτής

Το πρόβλημα όμως είναι ότι στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε τους E Street Band να παίζουν στο στούντιο, έχοντας όμως εκπληρώσει τον ρόλο τους έξω από αυτό. Η ζύμωση που διαφημίζει το ντοκιμαντέρ έχει συντελεστεί ήδη στο μυαλό του Μπρους. Η έμπνευση έχει έρθει, τα τραγούδια γράφτηκαν. Τέλος. Η αποστροφή του Μπρους, ουσιαστικά, ακυρώνει τον λόγο ύπαρξης του ντοκιμαντέρ.


Οι E Street παίζουν τα τραγούδια φανταστικά ‒ σημειωτέον ότι όλοι τους είναι επαγγελματίες μουσικοί, με χιλιάδες ένσημα στα μπαρ του Νιου Τζέρσεϊ πριν καλά-καλά κλείσουν τα 20. Όμως δεν κάνουν, ούτε λένε τίποτε άλλο. Οι φράσεις τους είναι μετρημένες στα δάχτυλα, ενώ κάποιοι, όπως ο μπασίστας Γκάρι Τάλεντ (δίπλα στον Μπρους από την πρώτη μέρα, τo 1972), δεν ακούγονται καν. Ο Σπρίνγκστιν κάνει χλιαρά αστεία για τις πρωτόγονες κιθάρες των '60s και οι δύο κιθαρίστες του (Βαν Ζαντ και Λόφγκριν) απλώς συναινούν, κουνώντας το κεφάλι.

Ακόμη και όταν παίρνουν τον λόγο, όπως ο Βαν Ζαντ, για να θυμίσει στην ομήγυρη τα κλαμπ του Νιου Τζέρσεϊ στα '60s, απλώς ανοίγουν το θέμα με μια φράση και μετά αρχίζει να μιλάει ο Σπρίνγκστιν (subject throwers, όπως λέει ο φίλος μου ο Λουίτζι, όταν περιγράφει τον ρόλο μας στις μεγάλες οικογενειακές συναντήσεις).

 

Δείτε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ


Η αναχώρηση

Αυτό που κάνει μπαμ όμως στο ντοκιμαντέρ, χωρίς καν να είναι πρόθεση του σκηνοθέτη, είναι η αμηχανία, τα συγκρατημένα γέλια μετά τα αστεία, οι σχεδόν τυπικές αγκαλιές τους, όταν αποχαιρετούν ο ένας τον άλλον στο τέλος της ηχογράφησης. Την αμηχανία την καλλιεργεί όχι μόνο η παντοδυναμία του Σπρίνγκστιν (δεν είναι τυχαίο ότι τον φωνάζουν «boss») αλλά πιθανώς ένα πρόβλημα που ο ίδιος περιγράφει ως τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε επανειλημμένως στις σχέσεις του με τους πιο κοντινούς του ανθρώπους: τη διαρκή του ανάγκη να αναχωρεί συναισθηματικά. Στην αυτοβιογραφία του μίλησε ανοιχτά για την κατάθλιψή του και τη συνέδεσε με την τάση του για αναχωρητισμό.


Υποτίθεται ότι το «Letter to you» είναι μια φράση που απευθύνει ο Μπρους στους οπαδούς του για να τους υπενθυμίσει ότι όλα αυτά τα χρόνια γράφει για εκείνους. Στην πραγματικότητα, αυτή η εξ αποστάσεως έμπνευση καθόρισε και τη συνύπαρξή του με τους E Street Band. Τουλάχιστον, με αυτό το κόλπο του μυαλού του ο Μπρους μεγαλούργησε στην καριέρα του. Υπό αυτή την έννοια, πράγματι χρωστάμε τα τραγούδια του και στους E Streeters.


Και, φυσικά, τους χρωστάμε και το «Letter to you», τον καλύτερο δίσκο που έχει κυκλοφορήσει ο Σπρίνγκστιν από το 2005 και το «Seeger Sessions». Σίγουρα, η πολύ θερμή υποδοχή του δίσκου από τους κριτικούς οφείλεται και στα τρία ακυκλοφόρητα τραγούδια που ο Μπρους έφερε από το 1972. Είναι απίστευτα καλά.

Γιατί δεν τα είχε κυκλοφορήσει ποτέ ως τώρα; Οι επιλογές των τραγουδιών που περιλαμβάνονται στους δίσκους του Σπρίνγκστιν είναι ένα ακόμη μεγάλο μυστήριο. Το «Because the night» το έδωσε στην Πάτι Σμιθ, ενώ έγραψε το «Hungry Heart» για να το πουν οι Ramones και όχι ο ίδιος. Και τα δύο είναι από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του. Έτσι και τώρα, είναι να απορείς γιατί το «If I was the priest» ή το «Janey needs a shooter» δεν είναι στους σπουδαιότερους δίσκους του.

 

Bruce Springsteen - If I Was The Priest 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tsugranes

Μουσική / Η επιρροή των ελληνικών '90s -’00s στις Tsugranes και τον ήχο τους

Με αναφορές στον ΛεΠα και την Charli XCX, το τριμελές σχήμα από τα Γιάννενα, που άνοιξε τη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη, φέρνει την πιο φρέσκια μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι Khirki παντρεύουν το metal με τα ποραδοσιακά, σείοντας τις Συμπληγάδες 

Μουσική / Οι Khirki παντρεύουν το metal με παραδοσιακά στοιχεία και pop ευαισθησίες

Η νέα μπάντα του ελληνικού underground, που έχει ήδη ξεχωρίσει, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη δεύτερη ευρωπαϊκή της περιοδεία, περιμένοντας το κοινό από κάτω να φωνάζει «the Greek song, the Greek song».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Μια μουσική πανδαισία στη σκιά του ναού της Αφαίας

Μουσική / Μια μουσική πανδαισία στη σκιά του ναού της Αφαίας

Το «Ταξίδι στο φως», μια σειρά συναυλιών του σπουδαίου μαέστρου Σταύρου Ξαρχάκου σε εμβληματικά μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, συνεχίστηκε στην Αίγινα με την υποστήριξη της METLEN Energy & Metals.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Colin Stetson: Από τις απαιτήσεις ενός αιωνόβιου μπάσου σαξοφώνου σε μουσική για ταινίες τρόμου όπως το «Hereditary»

Μουσική / Colin Stetson: Ένας από τους πιο καταξιωμένους σαξοφωνίστες έρχεται στην Αθήνα

Ο μουσικός που έχει παίξει πλάι στον Tom Waits, με τους Arcade Fire και τους Chemical Brothers και πλέον συνθέτει μουσική για δημοφιλείς ταινίες τρόμου, όπως το «Hereditary», θα εμφανιστεί το Σάββατο στο Gazarte.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ