Το έμαθα αργά. Μόλις το 2005. Ένα τραγούδι που πάντα το γούσταρα, αλλά μονίμως το σιχαινόμουνα (πως γίνεται αυτό; – γίνεται όταν το καλύτερο «φαΐ» το τρως 10 φορές την ημέρα, επί δύο μήνες το χρόνο, για 20 χρόνια), το «A.I.E. (A Mwana)» των Black Blood, ένα τραγούδι σύμβολο για το Πατρινό Καρναβάλι, ήταν επί της ουσίας γαλλοβελγικό, στην πρώτη εκτέλεσή του από το 1971 είχε ιαπωνικούς, ή περίπου ιαπωνικούς, στίχους, το ερμήνευε παιδική χορωδία, ενώ ως δημιουργοί του φέρονταν οι Jean Kluger και Daniel Vangarde, υπεύθυνοι ενός project υπό τον τίτλο «Yamasuki».
Τους Kluger και Vangarde εμείς εδώ στην Ελλάδα τους γνωρίζουμε πολύ καλά (αν και όχι ως «ονόματα»), ενώ ο ΕΟΤ και η… Ελληνική Οικονομία γενικότερα θα έπρεπε να τους είχαν στήσει άγαλμα. Οι άνθρωποι αυτοί το 1977 είχαν ηχογραφήσει το περίφημο «Disco bouzouki», κάτω από το όνομα Disco Bouzouki Band («Play bouzouki yia mena…» και τα λοιπά) σπάζοντας τα ταμεία, στα (καλοκαιρινά) νησιά μας, αλλά και στην ενδοχώρα. Τι… τσιτσιμπύρες ήπιαν οι… Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Πολωνοί, αγάδες, πασάδες, ντερβισάδες, Ρώσοι, Μπόερς και Οθωμανοί… χορεύοντας φύρδην μίγδην το ευρωπαϊκό μπουζουκλερί δε λέγεται. Όσοι έζησαν σε νησιά στα τέλη του ’70 και στις αρχές του ’80, γράφουν βιβλία…
Οι Kluger και Vangarde λοιπόν ηχογραφούν τον «Θαυμαστό Κόσμο του Yamasuki» σε ετικέτα Biram το 1971 (επανέκδοση στην Finders Keepers του DJ Andy Votel το 2005), ένα μουσικό μπαλετάκι που συνέταξαν οι κεντροευρωπαίοι κομποζιτέρ στα Medeleine Studios των Βρυξελών (εκεί που σκόραραν οι… κλασικοί Placebo του Marc Moulin στα early seventies), και το οποίο κατέληξε να κάνει καριέρα (το μπαλετάκι), στα… λαϊκά κλαμπ του St.Tropez, διασκεδάζοντας γάλλους παραλήδες.
Και όμως… εκείνο το ταπεινό δισκάκι με την αφέλεια χυμένη σε κάθε μικρομελωδία του, τη γλύκα πασπαλισμένη σε κάθε fuzz-άκι, το μετρονομημένο πάθος του αφημένο σε κάθε ρεφρενάκι, και την εξυπνάδα του διαλυμένη σε κάθε κουπλεδάκι (ναι υπάρχει «έξυπνη μουσική» και είναι αυτή), αυτό λοιπόν το δισκάκι, το γεμάτο από μουσικά ψήγματα κατηχητικού ή καλοκαιρινής κατασκήνωσης, θα σας οδηγήσει δίχως να το καταλάβετε, στην ιδιωτική σας Shangri-La.
Αν, πάλι, το σκάλισμα είναι πιο ρηχό και ψάχνετε για κάτι που μπορεί να σας προσφέρει, απλά, απειράριθμα samples, εδώ θα χτυπήσετε φλέβα. To «Aieaoa» είναι ένα. Δεν είναι όμως το μόνο. Ακολουθούν το «Seyu sayonara», το «Yokomo», το «Abana bakana», το «Kono samourai», το «Yamamoto kakapote»…
Από ’κει λοιπόν πήραν το ριμπάουντ οι Black Blood, για να συντρίψουν τις ντισκο-πίστες το 1975 στην Ευρώπη και βεβαίως στην Ελλάδα, αφού το LP τους «Chicano», στο οποίο ακουγόταν το «A.I.E.(Α Μwana)», βγήκε τότε από την Music Box.
Μάλιστα, λίγο αργότερα το τραγούδησε στη γλώσσα μας και ο Λάκης Τζορντανέλλι, ως «Αγοράζω παλιά» σε στίχους Σέβης Τηλιακού.
Πάντως η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού δεν ήταν των… Bananarama, αλλά των Wall of Steel ή Ice επίσης από το 1975. Αυτή η εκδοχή υπάρχει στο πολύ καλό LP «Tonight at the Disqotheque» [γαλλική Kedzie ή καναδέζικη Smile], το οποίο φαίνεται να υπογράφουν οι σπουδαίοι Lafayette Afro Rock Band, χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα (Krispie and Company, Wall of Steel, New City Jam Band), μαζί με δυο-τρεις ακόμη (Roy Gaines, Francois Nyombo…). Το κομμάτι είναι «ξερό», έχει σεισμικό rhythm section (απείρως βαρύτερο από ’κείνο των Black Blood), και δύο αεράτα σόλο στο τρομπόνι και το φλάουτο, που το πάνε αλλού. Καταπληκτικό!
Και κάτι ακόμη. Μία άλλη afro-disco-funk ομήγυρη που έδρασε στη Γαλλία στα mid-seventies (γιατί στη Γαλλία έκαναν, βασικά, καριέρα οι Black Blood και οι Lafayette Afro Rock Band) ήταν οι Kongas. Αυτοί σχηματίστηκαν εκεί γύρω στο 1974, για να παρουσιαστούν ως η απόλυτη «rocking jungle-burlesque» μπάντα. Μέλη της ήταν οι Γαλλοϊταλοί Jean-Marc Cerrone ντραμς (πούλησε υπερβολικά και στην Ελλάδα, μερικά χρόνια αργότερα, απλά ως Cerrone – ποιος δεν χόρεψε με το «Supernature» ή με το «Cerrone’s paradise»;), Patrick Sesti όργανο, Sylvain Claude κιθάρες, Serge Tonini κρουστά, o γάλλος μπασίστας Andre Allet και ο τυνήσιος περκασιονίστας Norbert Journo.
Το πρώτο LP τους υπό τον τίτλο «Afro Rock», που κυκλοφόρησε στην Barclay το ’74, έβγαλε μερικά εξαιρετικά tracks, όπως το απόλυτο… αποκριάτικο hit «Jungle», το «Anikana-o» και κάποια ακόμη. Επειδή τα κομμάτια ήταν όντως πολύ καλά οι Kongas τα ξαναπαρουσίασαν το 1978 με νέο mix, βάζοντάς τα περισσότερο μέσα στην disco τρέλα, χώνοντας ανάμεσα ήχους της ζούγκλας και σμπαραλιάζοντας τα φλόρια.
Φοβερά χορευτικά tracks, που δεν αφήνουν κανένα να κατεβεί από την πίστα…
σχόλια