Από τη SONY MUSIC και τα labels EXPERIENCE HENDRIX και LEGACY έχουμε σε ελληνική διανομή της FEELGOOD τις επανεκδόσεις δύο δίσκων του Jimi Hendrix, του μεγαλύτερου rock κιθαρίστα όλων των εποχών! Δύο δίσκοι υπεράνω κριτικής - για να είμαστε και σοβαροί, τι σόι κριτική να γράψει κανείς σε δουλειά του Hendrix σήμερα; - που βγήκαν μέσα στο 1971, την επόμενη χρονιά δηλαδή από τον θάνατο του.
Το Cry of Love κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του ΄71 και περιείχε υλικό από το διπλό LP που επρόκειτο να βγει υπό τον τίτλο First Rays of the New Rising Sun ή απλά Strate Ahead. Όλα αυτά σύμφωνα με σημειώσεις που άφησε ο Hendrix λίγο πριν φύγει απ' τη ζωή, εφόσον τελικά μία συλλογή με τον ίδιο τίτλο εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία το 1997. Επομένως, θα λέγαμε ότι το Cry of Love ήταν ο προάγγελος του τέταρτου άλμπουμ του Hendrix, που έμελλε να κυκλοφορήσει 27 χρόνια μετά το θάνατο του, συντηρώντας στο ακέραιο το μύθο του.
To Cry of Love παραμένει ένα υπέροχο ντοκουμέντο της συνθετικής, ερμηνευτικής και κιθαριστικής δεινότητας του Jimi Hendrix
Δέκα κομμάτια, όλα συνθέσεις του Hendrix, ηχογραφημένα από τον Δεκέμβριο του 1969 μέχρι το καλοκαίρι του ΄70, εξαιρουμένου του χιουμοριστικού My Friend, το οποίο είχε ηχογραφηθεί στη Νέα Υόρκη το 1968. Και ανάμεσα τους το Belly Button Window, η τελευταία ηχογράφηση που ο Hendrix έβαλε τη φωνή του, 26 μέρες πριν πεθάνει.
Σε παραγωγή του θρυλικού Eddie Kramer και του μουσικού Mitch Mitchell, drummer στους Jimi Hendrix Experience, από το άλμπουμ ξεπήδησαν δύο singles τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1971, το Angel και το Freedom αντίστοιχα, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να κάνουν στα charts την είσοδο που θα τους άξιζε.
Ολόκληρος ο δίσκος ωστόσο παραμένει ένα υπέροχο ντοκουμέντο της συνθετικής, ερμηνευτικής και κιθαριστικής δεινότητας του Jimi Hendrix, ένα μοναδικό κράμα ψυχεδέλειας, funk, blues και acid rock των 60s, αλώβητο στο πέρασμα των χρόνων.
Συν τοις άλλοις, από τα tracks του Cry of Love παρελαύνουν μουσικοί, σαν τον Stephen Stills στο πιάνο, τους Steve Winwood - Chris Wood των Traffic στα φωνητικά και τον μάλλον υποτιμημένο Buzzy Linhart στο βιμπράφωνο.
Rainbow Bridge ήταν ο τίτλος μίας χίπικης ταινίας του 1971, που είχε γυρίσει ο συνεργάτης του Andy Warhol, Chuck Wein, βάζοντας ένα μοντέλο να πηγαίνει στη Χαβάη και να συναντάει οπαδούς του Χάρε Κρίσνα, του ζεν, του τάι - τσι και της UFO-λογίας, στο περιθώριο ενός δωρεάν κονσέρτου του Jimi Hendrix. Ο Hendrix, λοιπόν, συμμετείχε στο εν λόγω φιλμ με 17 λεπτά αρχειακού υλικού από τα 50 συνολικά που είχε διαρκέσει το live του.
Παρ' όλα αυτά το ομότιτλο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1971 δεν είχε καμία σχέση από ρεπερτοριακής άποψης με την ταινία του Wein και είναι απορίας άξιον το πώς η επίσημη δισκογραφική του έδωσε αυτόν τον τίτλο με τη σήμανση μάλιστα του Original Motion Picture Soundtrack!
Σε παραγωγή πάλι των Eddie Cramer - Mitch Mitchell, αλλά και του John Jansen τούτη τη φορά, συνεργάτη του Hendrix στα περίφημα Electric Lady Studios, το Rainbow Bridge περιείχε κι αυτό ηχογραφήσεις του 1969 και του ΄70 αμέσως μετά τη διάλυση των Jimi Hendrix Experience. Ένα υλικό που μαζί με κομμάτια από το προηγηθέν Cry of Love, τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, αλλά και από το War Heroes, πού'χε βγει στα τέλη του 1972, προόριζε ο Hendrix για το θρυλικό live άλμπουμ Band of Gypsys. Τελικά, τα κομμάτια από τους συγκεκριμένους τρεις μεταθανάτιους δίσκους του, μπήκαν στη συλλογή First Rays of the New Rising Sun το 1997.
Με εξαίρεση το Star Spangled Banner, την ψυχεδελική βερσιόν του Εθνικού Ύμνου των ΗΠΑ με τον Hendrix να σολάρει ανεπανάληπτα στην ηλεκτρική κιθάρα (αλησμόνητη η παρουσία του μ' αυτό το κομμάτι στο τρίωρο ντοκιμαντέρ από το Woodstock), σε όλα τα υπόλοιπα οχτώ tracks του Rainbow Bridge, τον συνοδεύουν ο Mitch Mitchell στα drums και ο Billy Cox στο μπάσο.
Μεταξύ τους, το πολύ αγαπημένο Room full of mirrors, η 11λεπτη live εκδοχή του αργόσυρτου blues Hear my train a comin' από το θέατρο του Πανεπιστήμιου του Berkeley και το εξόδιο Hey Baby (New Rising Sun).
Και στις ηχογραφήσεις του Rainbow Bridge, πέραν του τρίο Hendrix - Mitchell - Cox, συμμετέχουν ο Buddy Miles στα drums, ο Joma Sultan στα κόνγκας και τα κρουστά, πού'χε εμφανιστεί μαζί με τον Hendrix στο Woodstock, ο Noel Redding στο μπάσο και το γυναικείο σύνολο των Ronettes στα φωνητικά.
Αν είστε φαν του all time classic και του Jimi Hendrix, είναι μια καλή ευκαιρία να αποκτήσετε αυτές τις δύο, ψηφιακά επεξεργασμένες, επανεκδόσεις των δίσκων του από το μακρινό 1971.
σχόλια