Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και γενικότερα το εορταστικό ρεπερτόριο αυτών των ημερών αποτελεί μια ειδική και διαχρονική κατηγορία της pop culture.
Είτε εκφέρονται αυτές οι πασίγνωστες μελωδίες με τον γνωστό παιδικό τρόπο (κάλαντα), είτε αποτελούν μέρος του τζαζ, ποπ, φολκ και ροκ ρεπερτορίου τις διακρίνει πάντα μία στόχευση, η οποία έχει να κάνει με βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες.
Έτσι, από το ξεκίνημα σχεδόν της δισκογραφίας τα εν λόγω τραγούδια ποτέ δεν έλειψαν από το σάουντρακ του Δεκεμβρίου (ούτε πρόκειται να λείψουν), αφού όχι μόνον οι κλασικές ηχογραφήσεις, μα και οι πιο πρόσφατες, έως και οι σημερινές, έρχονται να τοποθετήσουν νέους κρίκους στην αλυσίδα.
Εδώ επιλέγουμε δέκα δίσκους, από την δεκαετία του ’60 έως και σήμερα, το 2021, με στόχευση όμως σε κυκλοφορίες της τελευταίας δεκαετίας, οι οποίες μπορεί να μην έχουν την σιγουριά του κλασικού, όπως οι ιστορικές χριστουγεννιάτικες εγγραφές των Phil Spector, Elvis Presley, Louis Armstrong, Bing Crosby, Frank Sinatra, Ella Fitzgerlad κ.λπ., διαθέτουν όμως την ίδια «χριστουγεννιάτικη» ποιότητα.
Είτε εκφέρονται αυτές οι πασίγνωστες μελωδίες με τον γνωστό παιδικό τρόπο (κάλαντα), είτε αποτελούν μέρος του τζαζ, ποπ, φολκ και ροκ ρεπερτορίου τις διακρίνει πάντα μία στόχευση, η οποία έχει να κάνει με βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες.
Ανάμεσα και δύο ελληνικές επιλογές «έκπληξη».
Η σειρά δεν είναι ούτε χρονολογική, ούτε αλφαβητική, ούτε αξιολογική, όμως δεν είναι και τυχαία. Οι δέκα δίσκοι ναι μεν αριθμούνται, αλλά είναι έτσι τοποθετημένοι σαν να κυλάει ένα εορταστικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα.
1.
JEFF HAMILTON TRIO: Merry & Bright
[CAPRI Records, 2021]
Το όνομα του αμερικανού ντράμερ Jeff Hamilton κάποιοι μπορεί να το έχουν στο νου τους από την πολυποίκιλη συνεργασία του (σε CD, DVD και συναυλίες) με την δημοφιλή τζαζ πιανίστρια και τραγουδίστρια Diana Krall, όμως ο Jeff Hamilton με το τρίο του ή με όποιο άλλο σχήμα κατά καιρούς εμφανίζεται, ήταν και παραμένει ένας ευφάνταστος και δημιουργικός μουσικός, υλοποιώντας ποικίλα projects πάντα με επιτυχία.
Στο πιο νέο άλμπουμ του, το εντελώς πρόσφατο “Merry & Bright”, ο Jeff Hamilton με τους συνεργάτες του Jon Hamar κοντραμπάσο και Tamir Hendelman πιάνο –ένα από τα ωραιότερα και αρτιότερα piano-trio εδώ και χρόνια στην mainstream αμερικανική τζαζ δισκογραφία– είναι έτοιμο για νέες κατακτήσεις. Νέες κατακτήσεις που αφορούν, αυτή τη φορά, σε γνωστό, καταξιωμένο και πάνω απ’ όλα εορταστικό, χριστουγεννιάτικο υλικό.
Από το υπερ-κλασικό παραδοσιακό “O Tannenbaum”, μέχρι το “It’s the holiday season”, που αγαπήθηκε από τον Andy Williams, και από τα “Caroling caroling” και “Bright bright the holly berries” (που μάγεψαν τον Hamilton στις εκτελέσεις των The Singers Unlimited), μέχρι το “Here comes Santa Claus” του Gene Autry και το “Have yourself a merry little Christmas” από το χριστουγεννιάτικο μιούζικαλ “Meet me in St. Louis” (1944) με την Judy Garland, ένα είναι σίγουρο.
Η μπάντα βρίσκεται στο στοιχείο της και, αληθινά, το χαίρεται. Κάτι που άμεσα συνάγεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το εν λόγω ρεπερτόριο, που ενώ διατηρεί την απλότητα και το εορταστικό feeling του, παράλληλα γίνεται και όχημα για σπουδαία παιξίματα (εντυπωσιακός ο Hendelman στο... «Ω έλατο, ω έλατο...») και απολαυστικό το βραζιλιάνικο χρώμα στο “Here comes Santa Claus”.
Μέρες που είναι η jazz δεν μας ξεχνάει...
2.
NEW YORK VOICES: Let it Snow
[Five Cent Records, 2013]
Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια έχουν λοιπόν τη δική τους σημασία μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα – μια σημασία που αγγίζει και την τζαζ πρωτίστως, η οποία αντιμετωπίζει παλαιόθεν το εορταστικό ρεπερτόριο ως ένα κομμάτι του εαυτού της.
Έτσι, πολύ συχνά, κορυφαίοι και αδιαφιλονίκητοι jazzmen και jazzwomen εντάσσουν στο υλικό που καλούνται να ερμηνεύσουν κάλαντα, ύμνους και άλλα συναφή, ενώ αναρίθμητα είναι τα μουσικά projects (και όχι μόνο στην τζαζ, και όχι μόνο στην Αμερική) που παίρνουν αφορμή από τις «ημέρες των γιορτών» συμβάλλοντας στην εορταστική ατμόσφαιρα.
Έτσι συμβαίνει και με το άλμπουμ “Let it Snow” των New York Voices (Kim Nazarian, Lauren Kinhan, Darmon Meader, Peter Eldridge), μιας φωνητικής ομάδας με πολλά χρόνια δημιουργικής παρουσίας σ’ ένα χώρο που καλύπτει classical, ποπ, r&b, brazilian και τζαζ εκφραστικές ανάγκες.
Όχι, το “Let it Snow” δεν είναι ένα νέτα-σκέτα φωνητικό CD, αν αφέθηκε αυτό να εννοηθεί. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Ένα πλήρες μουσικό έργο, στο οποίο συμμετέχουν ρυθμικό τμήμα, big band (με σαξόφωνα, τρομπέτες, τρομπόνια) και στούντιο ορχήστρα (με strings, φλάουτα, κλαρινέτα, όμποε, μπασούν κ.λπ.).
Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πλήρες δηλαδή, και όσο κι αν οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει και ξανακούσει αυτά τα κομμάτια, πάντα θα υπάρχει περιθώριο και για κάτι ακόμη. Πόσo μάλλον όταν ο εγκρατής τζαζ συμφωνισμός συνάδει με τα “The Christmas song / Christmas time is here”, “We three Kings”, “Santa Claus is coming to town” κ.ο.κ.
3.
PETE ΜALIΝVERNI TRIO: Heaven
[Saranac Records, 2017]
Ο πιανίστας Pete Malinverni είναι μουσικός με ιστορία. Μέλος της νεοϋορκέζικης σκηνής από τις αρχές του ’80, ο Malinverni έχει πάνω από δέκα προσωπικά άλμπουμ.
Σε σχήμα τρίο συνήθως ή συχνά, ο Αμερικανός έχει ηχογραφήσει ωραίους δίσκους, δείχνοντας αισθητική προσήλωση στα διδάγματα του πιανιστικού ιμπρεσιονισμού από τη μια μεριά και της τζαζ παράδοσης από την άλλη, προβάλλοντας πρωτότυπο και κλασικό έργο.
Στο “Heaven” ο Malinverni πράττει κάτι… εντός εποχής. Δημιουργεί ένα ακέραιο θρησκευτικό άλμπουμ, που ταιριάζει απολύτως στο χειμωνιάτικο τοπίο και πιο συγκεκριμένα στα Χριστούγεννα – ένα άλμπουμ, που σε κάθε περίπτωση μπορεί να σε παρασύρει με την απλότητα και την εκφραστική ειλικρίνειά του.
Τα δέκα κομμάτια που το αποτελούν είναι σχεδόν όλα versions (υπάρχει μόνο μία σύνθεση του Malinverni), βασικά παραδοσιακά θρησκευτικά τραγούδια (“Down in the river to pray”, “Shenandoah”, “A city called heaven”, “Wade in the water”), που συμπληρώνονται από συνθέσεις του Duke Ellington (“Heaven”, “Come Sunday”), του Curtis Mayfield (“People, get ready”) κ.ά.
Κλασικό υλικό, το οποίο ο Malinverni προσαρμόζει στις ανάγκες ενός τρίο (Ben Allison μπάσο, Akira Tana ντραμς), που επεκτείνεται αναλόγως όταν στο σχήμα εισέρχεται φωνή (Karrin Allyson), τρομπέτα (John Faddis) και άλτο σαξόφωνο (Steve Wilson).
Το άλμπουμ κυλάει μέσα σ’ ένα κλίμα συναρπαστικής ηρεμίας και απλότητας και κομμάτια όπως τα “Down in the river to pray” και “Eili, Eili” της Ουγγροεβραίας Hannah Senesh, έτσι όπως τα ερμηνεύει εδώ ο Pete Malinverni με τους συνεργάτες του, έχουν τον τρόπο και τη δύναμη να σε βγάζουν με μιας στο ξέφωτο.
4.
ELISABETH LOHNINGER BAND: Christmas in July
[JAZZsick, 2011]
Αυστριακής καταγωγής η Elisabeth Lohninger επιλέγει για το CD της “Christmas in July”, μαζί με τους συνεργάτες της Axel Fischbacher κιθάρες, Walter Fischbacher πιάνο, Johannes Weidenmuller μπάσο και Ulf Stricker ντραμς, μία σειρά παραδοσιακών και επώνυμων χριστουγεννιάτικων τραγουδιών απ’ όλον τον κόσμο.
Τραγούδια από τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, την Ιταλία, το Μεξικό, τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Ιαπωνία, τη Δανία, τη Γερμανία και την πατρίδα της την Αυστρία, τα οποία ενορχηστρώνονται ποικιλοτρόπως απελευθερώνοντας τζαζ, φολκ, ακόμη και ροκ ηχοχρώματα.
Η Lohninger έχει μία απολύτως γυμνασμένη, δυνατή mezzo φωνή, έχει δίπλα της τούς καλούς της παίκτες, οι οποίοι γνωρίζουν να διαμορφώνουν τα ποικίλα περιβάλλοντα προσανατολισμένοι στην ουσιαστική ακρίβεια –το βραζιλιάνικο “Os meninos de mangueira” ηχεί ως βραζιλιάνικο, το μεξικάνικο “Potpourri de Navidad” ως μεξικάνικο κ.ο.κ., δίχως να υποτιμούν τις δικές τους δυνάμεις– και βασικά και πάνω απ’ όλα έχει με το μέρος της (η Lohninger) ένα, με άψογο τρόπο διαρθρωμένο, ρεπερτόριο, το οποίο προσφέρεται για το απολαυστικό του πράγματος.
Όμορφες μελωδίες, όπως εκείνη του “Mary’s Boy Child” του Jester Hairston (1901-2000), τραγούδι πρωτοηχογραφημένο από τον Harry Belafonte το 1956, κομματάκι απόκοσμες, αλλά ηδονικά ανατριχιαστικές, βόρειες χριστουγεννιάτικες προσεγγίσεις, όπως ας πούμε η σουηδική «συμμετοχή» “Glans over sjo och strand” της Emmy Kristina Kohler (1858-1925), τραγουδισμένη από πάμπολλους-ες στην Σκανδιναυία (ακόμη και από την Frida των ABBA), ιαπωνικά swinging κάλαντα, όπως το περίπου κλασικό “Christmas eve” (1983) του Tatsurou Yamashita, αλλά και ωραία παραδοσιακά όπως το αυστριακό “Advent” ή το δανικό “Den yndigste rose”, άπαντα αναδεικνύονται μέσω μιας οικείας φωνής και βεβαίως των καλυτέρων από τα παιξίματα.
Άλμπουμ που διαπερνά το εορταστικό κλίμα, δημιουργώντας κλίμα από μόνο του. Άγια Νύχτα...
5.
JAZZRAUSCH BIGBAND: Still! Still! Still!
[ACT Music + Vision, 2019]
Στο “Still! Still! Still!” η γερμανική Jazzrausch Bigband, που ιδρύθηκε το 2014 και που αποτελείται συνήθως από 18 μέλη (σε σαξόφωνα, τρομπέτες, τρομπόνια, συν κιθάρα, πιάνο, μπάσο, ντραμς και φωνή) παρουσιάζει κάτι πολύ ωραίο και βεβαίως ταυτισμένο με την εποχή. Αποδίδει παραδοσιακά, γερμανικά κάλαντα, ενορχηστρωμένα από τον Leonhard Kuhn.
Δεν ξέρουμε... αλλά πριν ακούσουμε ήμασταν ελαφρώς δύσπιστοι. Υποπτευόμασταν, φυσικά, πως μια καλοβαλμένη και καλοκουρδισμένη ορχήστρα δεν θα μπορούσε παρά να ήταν στο στοιχείο της, με ένα τέτοιο χριστουγεννιάτικο ρεπερτόριο, αλλά από την άλλη δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε το πολύ ωραίο swinging, που θα εμφάνιζαν οι ενορχηστρώσεις αυτών των παραδοσιακών σκοπών και τραγουδιών – ένα swinging που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνο ενός (μη-χριστουγεννιάτικου) κλασικού ρεπερτορίου.
Δεν ξέρουμε πώς μπορεί να ηχεί το “Macht hoch die Tür, die Tor macht weit” «κανονικά», αλλά αυτό που ακούσαμε εδώ πολύ μας άρεσε. Όπως και κάθε track αυτού του εντυπωσιακού εορταστικού CD.
6.
ECHOES OF SWING: Winter Days at Schloss Elmau with Rebecca Kilgore
[ACT Music + Vision, 2019]
Οι... Αντίλαλοι του Σουίνγκ κάνουν το εξής, εδώ και μια εικοσαετία σχεδόν. Μεταφέρουν στο σήμερα την αίσθηση του παλιού καλού swing, μέσω μικρού σχήματος, είτε διασκευάζοντας, είτε συνθέτοντας πάνω στις κλασικές φόρμες.
Τέσσερις παίκτες, οι Bernd Lhotzky πιάνο, διεύθυνση, Colin T. Dawson τρομπέτα, φλούγκελχορν, Chris Hopkins άλτο σαξόφωνο και Oliver Mewes ντραμς και ακόμη, ως guests, η τραγουδίστρια Rebecca Kilgore, ο μπασίστας Henning Gailing και ο κιθαρίστας Rolf Marx, είναι η ομάδα εκείνη, που αποφασίζει να φέρει εις πέρας τούτο το υλικό, που είναι και χειμωνιάτικο και χριστουγεννιάτικο.
“Winter moon” (Hoagy Carmichael), “Snowbound” (David Frishberg), “Winter wonderland” (Felix Bernard / Richard B. Smith), “Snow” (Irving Berlin), βεβαίως “The bell that couldn’t jingle” (Burt Bacharach & Larry Kusik) και οπωσδήποτε οι πρωτότυπες συνθέσεις “Sonnet 97” (στηριγμένη σε σονέτο του Σαίξπηρ), “The night is darkening round me” (έξοχη μελοποίηση ποιήματος της Emily Brontë) και “The three wise men” (Chris Hopkins / Rebecca Kilgore), αποτελούν τις ξεχωριστές στιγμές, αυτού του σπουδαίου εορταστικού άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε στο κάστρο Elmau, στις βαυαρικές Άλπεις, τον Δεκέμβριο του 2018.
Σε χειμερινή ατμόσφαιρα δηλαδή και άρα στο στοιχείο του.
7.
JOHN FAHEY’S: Guitar Soli Christmas Album / The New Possibility
[Takoma, 1968]
Μουσικός, κιθαρίστας, με μεγάλη επίδραση σε κύκλους στην εποχή του και σχεδόν μυθικό όνομα σήμερα, ο John Fahey (1939-2001), που τον είχε κάνει εξώφυλλο και το περιοδικό “The Wire” (Issue 174, August 1998), κινούμενος μέσα στο πλαίσιο των παραδόσεων που ερευνούσε (blues, jazz, folk, country, classical, acoustic music κ.λπ.) άγγιξε κάποια στιγμή και το χριστουγεννιάτικο ρεπερτόριο.
Και όχι απλώς το άγγιξε, αλλά το αναμόρφωσε κιόλας –όπως έκανε πάντα αυτός ο ευφυής μουσικός, με ό,τι και να καταπιανόταν– ετοιμάζοντας ένα άλμπουμ στην δική του εταιρεία Takoma, που εκτιμήθηκε και εμπορικά (στο μέτρο του δυνατού). Λέμε για το “The New Possibility”, το χριστουγεννιάτικο LP του από το 1968, που πούλησε σε πρώτο χρόνο πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα.
Ο ίδιος ο John Fahey δεν είχε γι’ αυτό το άλμπουμ του την καλύτερη των γνωμών και πάντα απορούσε πώς συνέβη και αυτός ο δίσκος του αγαπήθηκε τόσο πολύ. Εντόπιζε σφάλματα στο παίξιμό του, έναν καλώς εννοούμενο ερασιτεχνισμό – αλλά ίσως και να ήταν τελικά αυτό το οικείο, lo-fi σκηνικό που διαμόρφωνε με την κιθάρα του, που έθελγε υποψιασμένους και ανυποψίαστους.
Φαίνεται, όμως, πως τα χριστουγεννιάτικα θέματα τού έλεγαν στην ψυχή του και γι’ αυτό το λόγο ο Fahey θα επανέλθει κι άλλες φορές σ’ αυτά, προτείνοντας νέους το ίδιο απολαυστικούς δίσκους, όπως τα LP “Christmas with John Fahey, Vol. II” (1975) και “Christmas Guitar Volume One” (1982).
Εξαιρετική περίπτωση ακουστικού άλμπουμ, με χριστουγεννιάτικο θέμα, και με εντελώς ιδιότυπο ήχο, με βάθος εγγραφής και ήχο κιθάρας, που, κάποιες φορές, παραπέμπει σε τσέμπαλο(!), το “The New Possibility” περιέχει μόνο «διαμάντια», με το “Hark, the herald angels sing” (Mendelssohn), το 10λεπτο “Christ’s saints of god fantasy” και το “What child is this?” να διεκδικούν τις καλύτερες των εντυπώσεων.
8.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ / ΜΠΕΣΣΥ ΑΡΓΥΡΑΚΗ / ROBERT WILLIAMS: …. Επί Γης Ειρήνη....
[Polydor, 1974]
Τα θρησκευτικά άλμπουμ στην ελληνική δισκογραφία αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία και είναι όλων των ειδών, από «κλασικής μουσικής» και παραδοσιακά, μέχρι ποπ και ροκ.
Ειδικά στο ποπ-ροκ, και μετά το 1970, με το πέρας της αντικουλτούρας και της ανάδειξης του χριστιανικού ποπ/ροκ σε σημαίνουσα συνιστώσα, με εμπορική ναυαρχίδα τo άλμπουμ “Jesus Christ Superstar” (1970), λίγο αργότερα την ροκ-όπερα με τον ίδιο τίτλο (1971) και λίγο πιο μετά και την πασίγνωστη ταινία (1973), οι έλληνες ρόκερ και ποπίστες επιχείρησαν να φτιάξουν ανάλογα τραγούδια, πολλές φορές με ιδιαίτερη καλλιτεχνική επιτυχία. Ας θυμηθούμε τα «Λευκά Φτερά» του Κώστα Τουρνά (1975), ένα από τα κορυφαία long-plays έτσι κι αλλιώς της δεκαετίας του ’70.
Ένα χρόνο πριν (1974) κι ενώ θρησκευτικό περιεχόμενο συναντάμε ακόμη και στα τραγούδια των Poll, ο Κώστας Τουρνάς γράφει πρωτότυπη μουσική, πάνω στους θρησκευτικούς στίχους της Ρέας Συλβία (Μαρία Φερεντίνου), έχοντας για ερμηνευτές (πέρα από το εαυτό του) και τους Robert Williams, Γιάννη Πετρίτση, Ιπποκράτη Εξαρχόπουλο, Μπέσσυ Αργυράκη, Λία Βίσση, την μικρή Ρούλα Χριστοπούλου και παιδική χορωδία.
Προκύπτει έτσι το άλμπουμ «...Επί Γης Ειρήνη...», που έχει αναμφισβήτητα και χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο.
9.
FORMINX / ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΗΣ – ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
White Christmas, Jingle Bells και άλλα τραγούδια με τους Forminx
[Seagull, 1978 / rec. mid-60s]
Πρωτοπόροι σε όλα, στην Ελλάδα, οι Forminx (Βαγγέλης Παπαθανασίου πλήκτρα, Τάσος Παπασταμάτης τραγούδι, Βασίλης Μπακόπουλος κιθάρα, Σωτήρης Αρνής μπάσο, Κώστας Σκόκος ντραμς) στα μέσα της δεκαετίας του ’60 δεν παρέλειψαν να ηχογραφήσουν και χριστουγεννιάτικα τραγούδια (πρωτότυπα και διασκευές), τα οποία όμως κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά σ’ ένα επτάιντσο 4-tracks EP, το 1978 (όταν το συγκρότημα πλέον δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε το αρχείο του Νίκου Μαστοράκη).
“White Christmas”, “Jingle bells”, “The sound of music” και “It’s Christmas time again” με τους Βαγγέλη Παπαθανασίου και Τάσο Παπασταμάτη σε ρόλους lead.
10.
DAVID GRISMAN: Acoustic Christmas
[Rounder, 1983]
Ένας από τους μεγαλύτερος μαντολινίστες του ροκ ή ακόμη και της τζαζ είναι ο David Grisman.
Γνωστός σε κάποιους ως μέλος των Even Dozen Jug Band και των ψυχεδελικών Earth Opera στα σίξτις πραγματοποίησε το καλλιτεχνικό του όνειρο όταν έπαιξε με τον μέγιστο Stéphane Grappelli σε δίσκους και συναυλίες, αφού η μουσική τού ιστορικού Quintette du Hot Club de France ήταν από εκείνες που τον είχαν περισσότερο επηρεάσει.
Σημαίνουσα υπήρξε, επίσης, η επαφή του μ’ έναν άλλο θρύλο, τον Jerry Garcia των Grateful Dead, με τον οποίον ο David Grisman ήταν πολύ δεμένος – μια φιλία, που αποτυπώθηκε το 2000 και στην ταινία “Grateful Dawg”, την οποία είχε σκηνοθετήσει η κόρη του Gillian Grisman.
Στις μουσικές του ο David Grisman ανακατεύει πολλά στοιχεία της αμερικάνικης και ευρωπαϊκής παράδοσης όπως τζαζ, blues, φολκ, country (bluegrass κυρίως), ροκ κ.λπ. και όλο αυτό το ανακάτεμα ο ίδιος το αποκαλεί dawg music.
Δεξιοτέχνης μουσικός δίνει ρέστα στο χριστουγεννιάτικο LP “David Grisman’s Acoustic Christmas”, σε κομμάτια όπως τα “White Christmas” του Irving Berlin (αφιερωμένο στον Ben Webster), “God rest ye merry gentlemen” (εκπληκτικό!) και “Santa Claus is coming to town” – αποδίδοντάς τα με την άψογη ομάδα του, δηλαδή τους Darol Anger βιολί, Mike Marshall κιθάρα, Rob Wasserman μπάσο και Béla Fleck 5χορδο μπάντζο.
Υπάρχουν, όντως, καταπληκτικές μουσικές, για να γιορτάσει κάποιος τα Χριστούγεννα…
