Τους Ashreae Fax μέχρι πρότινος – πέρσι συγκεκριμένα - δεν τους ήξερε κανείς. Ήταν γνωστοί μόνο στο χωριό τους που λένε στην Βόρεια Καρολίνα, σε ένα μικρό underground κοινό. Δεν βρισκόντουσαν σε μια χιπ περιοχή όπως το Λος Άντζελες ή τη Νέα Υόρκη για να βλέπεις φωτογραφίες τους παντού. Έτσι πέρασαν στην αφάνεια. Σχηματίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 90 από τους Renee Mendoza και Alex Chesney και κατάφεραν να κυκλοφορήσουν μόνο ένα δίσκο το 2003 το "Static Crash!".
Σαν να πρωταγωνιστούσαν σε ταινία του John Hughes, γνωρίστηκαν όταν πήγαιναν ακόμη λύκειο, το 1994. Ο Alex άκουσε την Renee να τραγουδάει Cocteau Twins σε μια άδεια σχολική αίθουσα που και οι δύο δεν έπρεπε να βρίσκονται εκείνη την ώρα. Έπαιζαν και έγραφαν μουσική εντατικά από τα 17 τους μέχρι τα 19. Μετά από μερικά χρόνια έφτιαξαν το συγκρότημα αλλά αποφάσισαν να σταματήσουν λόγω σπουδών. Ο Chesney ξαναβρήκε την Mendoza μετά από ένα χρόνο και την έπεισε να φτιάξουν ένα άλμπουμ. Πρόσθεσαν άλλα δύο μέλη στο γκρουπ και διαλύθηκαν επειδή έπρεπε να μεγαλώσουν και απλά να συνεχίσουν τις ζωές τους. Το όνομα το πήραν από ένα φάκελο που βρήκε η Mendoza όταν δούλευε ως επιστάτισσα.
Το "Static Crash!" σήμερα αποδεικνύεται πώς είναι ένα εγκληματικά ξεχασμένο διαμάντι της εποχής του. Ένα μέτα- άλμπουμ που αν και κανονικά αναβιώνει τον σκοτεινό dream pop ήχο, καταφέρνει και δεν έχει ηλικία. Διαχρονικό και cult που θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει το ίδιο άνετα την δεκαετία του '80, του '90, είτε σε 10 χρόνια από τώρα. Το ίδιο φρέσκο και μοναδικό θα ακουγόταν. Τέτοια δυναμική έχει. Από αυτά που σε ταλαιπωρούν ευχάριστα για πολύ καιρό.
Οι δημιουργοί του δεν έκρυβαν την αγάπη τους για μπάντες όπως η Siouxsie and The Banshees και οι Cocteau Twins. Ο ήχος τους είναι φτιαγμένος από την ίδια στόφα αλλά τους κόπιαραν στο δικό τους ύφος. Ονειρικοί, ατμοσφαιρικοί και αρκετά εμμονικοί. Φταίνε και τα περίεργα φωνητικά της Renee Mendoza που ερμηνεύει σαν μια πιο τραχιά και ρεαλιστική εκδοχή της Elizabeth Fraser. Όπως ήταν αναμενόμενο, πήραν ενθουσιώδεις κριτικές. Αν και οι μόνοι που φαίνεται πως τους αγνοούν ακόμη είναι από το Pitchfork που θα τους ανακαλύψουν μετά από μια δεκαετία για να τους θάψουν αρχικά και μετά να τους αποθεώνουν σε κάθε λίστα της χρονιάς όπως έγινε με τον Ariel Pink.
Φέτος επανασυνδέθηκαν για μια σειρά συναυλιών αφού απέκτησαν επιτέλους την δημοσιότητα που τους αξίζει. Δεν έχει γίνει λόγος για νέο υλικό, θα ήταν ανούσιο εξάλλου, η Mexican Summer όμως έβγαλε ένα άλμπουμ με κομμάτια που είχα γράψει τότε και δεν είδαν ποτέ το φως. Είναι εξίσου καλά. Υπέροχη τραγουδοποιϊα. Το “Never Really Been Into It” είναι ένα εμφανές και κάπως γλυκόπικρο παράδειγμα που θα μπορούσε να προχωρήσει το γκρουπ αν το έπαιρναν χαμπάρι τότε. Βέβαια σε αυτήν την ζωή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει και νομίζω ότι εδώ ισχύει το κλισέ του "κάλιο αργά παρά ποτέ".
σχόλια