Μετά από τα επιτυχημένα αγγλόφωνα albums (Breathe With Me και Peeling Apples), επιστρέφετε με την σύνθεση ενός ελληνόφωνου (Γήινοι Άγγελοι). Επιστροφή στις ρίζες;
Σίγουρα! Η βρετανική έκφραση (back to the roots) μου δίδαξε πολλά, και τώρα είχα τη βαθύτερη ανάγκη να πιάσω αυτή τη βαθιά ρίζα, και να ψάξω ως το τέρμα, να δω σε τι είδους δέντρο καταλήγει κι αν έχει τελικά ανθίσει, να χαρώ τους καρπούς. Και κάπως έτσι να φέρω στην επιφάνεια αυτά που αγαπώ, που με έφτιαξαν και με στοιχειώνουν με όχημα τη μουσική. Οπότε καλά το λέτε - επιστροφή στις ρίζες, ίσως γιατί από αυτές δεν ξεκόβει κανείς ποτέ. Τον θρέφουν και τον καθορίζουν ανεξάρτητα του πόσο χαμηλά ή ψηλά θα φτάσει το δέντρο. Και για μένα αυτές οι ρίζες είμαι εγώ - είμαι Ελληνίδα.
Επίσης χαίρομαι πολύ που το άλμπουμ «Γήινοι Άγγελοι» αλλά και το δεύτερο αγγλόφωνό μου “Peeling Apples” είναι διαθέσιμα στα Starbucks στην Ελλάδα και στην Κύπρο - που έχει αντίστοιχα και διεθνή κι ελληνικό χαρακτήρα - ενώ μέρος των εσόδων πηγαίνουν για φιλανθρωπικό σκοπό, να ενισχύσουν το έργο του Κοινωνικού Παντοπωλείου που βοηθά ελληνικές οικογένειες.
Yπογράφετε πάντα στίχους και μουσική. Είναι ασφάλεια, είναι άκρατη έμπνευση;
Ωραία ερώτηση. Ένα είδος έμπνευσης που φέρνει σε αρμονία τα προσωπικά θέλω και τους μουσικούς κανόνες-ή τουλάχιστον αυτό θέλεις να συμβαίνει όταν φέρεις την ευθύνη της σύνθεσης- αλλά και μια ασφάλεια ότι επιστρέφεις πάντα σε γνώριμο «σπίτι»- που εν προκειμένω είναι οι δικοί μου μουσικοί κώδικες. Ίσως μάλιστα οι στίχοι να είναι τα υλικά από τα οποία φτιάχνεται το σπίτι και η μουσική η τελική μορφή που αποκτά. Ένα σπίτι οφείλει να εμπνέει ασφάλεια αλλά να δημιουργείται από έμπνευση οπότε όταν υπάρχουν και τα δυο, τότε μπορείς να νιώθεις ότι αυτό που έχεις φτιάξει είναι αποκλειστικά δικό σου. Αλλιώς φαίνεται σαν να ζεις στο ‘νοίκι’, όσο ωραίο κι αν είναι το οικοδόμημα.
Σε ένα τραγούδι του νέου, ελληνόφωνου album τους στίχους τους έγραψε η Λίνα Νικολακοπούλου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Η Λίνα Νικολακοπούλου ήταν κάτι σαν άτυπος σύμβουλος για μένα: μου αρέσει να ακούω τη γνώμη της, να μαθαίνω από τη μεγάλη εμπειρία της. Κι όταν προέκυψε η συνεργασία σε ένα τραγούδι ήταν παραπάνω από ευτυχής συγκυρία- μαζί και μια επικύρωση της προσπάθειας μου να μεταβώ σε ελληνικό έδαφος με βασικό όπλο τη μουσική. Εκτιμώ την πολύτιμη παρακαταθήκη που έχει αφήσει στο ελληνικό τραγούδι κι ήταν μεγάλη τιμή που την είχα μαζί μου στο «Γήινοι Άγγελοι».
Οι "μύθοι μας", αυτούς που επιλέγουμε να υιοθετήσουμε, μας εμπνέουν, μας στοιχειώνουν, μας κρατούν δημιουργική συντροφιά;
Όλα μαζί την ίδια ακριβώς στιγμή. Το βασικότερο είναι ότι μας καθορίζουν-ή ακριβέστερα μας ορίζουν. Χωρίς τους «μύθους μας» είμαστε απλοί εκτελεστές, επιβάτες σε ένα ταξίδι χωρίς πυξίδα αφού αυτοί είναι που δείχνουν το δρόμο. Αν οι μύθοι της Αθηνάς έφτιαξαν στην Αρχαία Ελλάδα μια πόλη, στη δική μου περίπτωση μου «έφτιαξαν», διαμόρφωσαν όλη μου τη ζωή. Κι όπως λέω και στο δίσκο μου: οι μύθοι μπορούν να είναι αληθινοί όπως και οι άγγελοι γήινοι.
Οι διαφορετικές επιρροές (χώρες, άνθρωποι, μουσικές) πόσο σας έχουν επηρεάσει μουσικά και σας έχουν καθορίσει ως άνθρωπο;
Απόλυτα. Δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικά μουσική κλεισμένη σε σύνορα ή αποκλεισμένη από αλληλεπιδράσεις. Από κάθε πολιτισμό αντλείς ένα λιθαράκι που θα φτιάξει το δικό σου προσωπικό μουσικό παζλ, από κάθε διαφορετική μουσική κατεύθυνση και κάθε επιρροή ένα κομμάτι που θα διαμορφώσει αυτό που είσαι. Κι αυτό ευτυχώς δεν τελειώνει ποτέ αφού ο μουσικός πλούτος είναι απέραντος και οι διαδρομές ανοιχτές - ιδανικά ατελεύτητες.
Έρχεστε στην Ελλάδα αυτό το Σάββατο (στο Sani Festival στο Λόφο της Σάνης) με τους μύθους σας. Κι απ' ό,τι διαβάζω θα χαθούμε σε δαιδαλώδεις διαδρόμους των μύθων της Αθηνάς - από το Bob Dylan μέχρι τον Αλκίνοο Ιωαννίδη...
Θα ήθελα να μπλεχτούμε σε πράγματα που αγαπήσαμε όλοι: τον Bob Dylan, τον Leonard Cohen, τον Cave, τον Ray La Montagne κι όλους τους μουσικούς που έδωσαν νόημα στον όρο μουσικός και δη τραγουδοποιός. Αλλά και τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη τους οποίους δεν έπαψα ποτέ να αγαπάω και έχω ενσωματώσει με διαφορετικούς τρόπους στα μουσικά μου ακούσματα - και εκτελέσεις. Θέλω να τους δω με σεβασμό, αγάπη και να αποτίσω τον φόρο τιμής που τους οφείλω, χρόνια τώρα, που με έφτιαξαν και με διαμόρφωσαν.
Έχετε και εξαιρετικούς συνεργάτες...
Νομίζω ότι πρέπει να τους αναφέρω γιατί μαζί δίνουμε το ραντεβού στην υπέροχη βραδιά: Στο μπάσο θα είναι ο Dave Manington (Tim Garland, Tina May), στα ντραμς ο Martyn Kaine (Any Winehouse, Joss Stone), στο πιάνο, στο μαντολίνο ο Richard Causon (Rufus Wainwright, Alanis Morisette) και ο Βαγγέλης Καρίπης (Γιώργος Νταλάρας, Αλκίνοος ιωαννίδης, Haig Yazjian, Loreena McKennitt) στα κρουστά. Όσο για την κιθάρα και τα φωνητικά έχω τη χαρά να έχω μαζί μου τον Eric Appapoulay, αυτή τη μαγική πολυμηχανή: βραβευμένος συνθέτης, τραγουδοποιός, ερμηνευτής, multi-instrumentalist και άρτιος εκτελεστής της κιθάρας. Υπήρξε ο κιθαρίστας της Neneh Cherry, μουσικός σκηνοθέτης του Daniel Bedingfield, μπασίστας του Nitin Sawhney. Σήμερα μπορεί να τον δει κανείς να παίζει κιθάρα και να τραγουδά στο πλευρό του Yusuf Islam (Cat Stevens). Επίσης το περίφημο Sanctuary Recording Studio βρίσκεται εν μέρει υπό τις εντολές του ως συνιδιοκτήτη. Και φυσικά είναι ο co-writer και συμπαραγωγός του Plan B (έχει γράψει επιτυχίες όπως το She Said). Είναι μεγάλη τιμή που θα βρίσκονται αυτοί οι μουσικοί μαζί μου, νιώθω τυχερή πραγματικά, και ανυπομονώ να σας δω εκεί.
σχόλια