Στην Ελλάδα αν κάποιος γνωστός κάνει στα social media [ακόμη και στα κανονικά media] σεξιστικά ή ομοφοβικά σχόλια, το μόνο που μπορεί να πάθει είναι τίποτα. Μπορεί να του πουν και μπράβο κιόλας. Και μετά όλα αυτά ξεχνιούνται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στο εξωτερικό δεν ισχύει κάτι ανάλογο, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό. Μπορεί να καταστραφούν καριέρες και καριέρες και άντε μετά να επανέλθει κάποιος, ακόμη κι αν είναι το μεγαλύτερο ταλέντο του κόσμου. Κάτι ξέρει η Azealia Banks γι' αυτό που μετά από 3 χρόνια κυκλοφορεί επιτέλους το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο της.
Είναι πολύ περίεργη η περίπτωση της. Ίσως είναι μια από τις πιο αυτοκαταστροφικές μουσικούς της γενιάς της αλλά όχι με την έννοια που θα έδινες σε έναν σταρ μέχρι πρόσφατα που έλιωνε από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Η Banks την πάτησε από το twitter. Πολλές φορές αισθανόσουν όταν διάβαζες την προσωπική της σελίδα ότι έπρεπε να της κλείσει κάποιος το λογαριασμό. Και αυτό δεν βοηθούσε την μουσική της καθόλου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Γεννήθηκε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. Είχε άσχημα παιδικά χρόνια. Έχασε τον πατέρα της από καρκίνο σε ηλικία 2 χρονών και η μητέρα της που την μεγάλωσε μαζί με τις δύο αδερφές της, την κακοποιούσε. Αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι σε ηλικία 14 χρονών. Δεν τελείωσε ποτέ το σχολείο και αφιερώθηκε στα ραπ τραγούδια που έγραφε. Μέχρι να γίνει γνωστή είχε ήδη μια μυθιστορηματική ζωή πίσω της. Στα 17 της είχε πίσω της ένα αποτυχημένο συμβόλαιο με την XL Recordings [την εταιρεία της M.I.A και της Adele] και μια καριέρα σαν στρίπερ. Ταυτόχρονα όμως ανέβαζε την μουσική της στο διαδίκτυο. Και κάποια στιγμή έγινε το μπαμ στα 19 της με το κομμάτι ‘212’ .
Όταν το συγκεκριμένο κομμάτι έσκασε μύτη το 2011 έκανε τόσο εντύπωση που αμέσως την χαρακτήρισαν σαν μια από τις ανερχόμενες σταρ του σύγχρονου χιπ χοπ. Πετύχαινες το όνομα της παντού. Ο φακός την λάτρευε. Ήταν μια πιτσιρικά, κούκλα με τρομερή αυτοπεποίθηση που ράπαρε με αυθάδεια ρίμες όπως το ‘Hey, I can be the answer’. Σύντομα υπέγραψε συμβόλαιο με την Universal και το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Broke With Expensive Taste θα κυκλοφορούσε κάποια στιγμή το 2012. Και είχε όλα τα φόντα να γίνει μεγαλύτερη από την Gaga ακόμη και από την Beyonce.
Αφότου όμως έγινε διάσημη o λογαριασμός της στο twitter πήρε φωτιά. Και εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα και οι καυγάδες. Άρχισε να τα βάζει με τους πάντες και με πολύ άσχημο τρόπο. Κάθε λίγο διάβαζες στα μουσικά νέα ότι έβρισε τον τάδε από τους Disclosure, Lily Allen, Baauer μέχρι τον Perez Hilton και την μισή μουσική βιομηχανία. Τις περισσότερες φορές για ασήμαντους λόγους. Από μεγαλύτερη ελπίδα της μαύρης μουσικής είχε καταντήσει μια γραφική που ξεπήδησε σαν από κάποιο κακό ριάλιτι. Και ούτε λέξη για το άλμπουμ. Σαν να την ενδιέφερε μόνο το να κάνει bullying. Κάποια στιγμή τα έβαλε και με την εταιρεία της, την Universal που της έδωσε πόρτα. Η φήμη της είχε πέσει στα τάρταρα. Ήταν οδυνηρό να βλέπεις να χαραμίζει το ταλέντο της, έτσι. Σαν να ήθελε εσκεμμένα να σε κάνει να την μισήσεις. Η κυκλοφορία του δίσκου της έγινε ανέκδοτο. Μέχρι προχτές που επιτέλους ανακοίνωσε στο twitter [άντε πάλι] ότι κυκλοφορεί. Κανείς δεν το πίστευε στην αρχή όλη νόμισαν ότι έκανε πλάκα.
Get More: Azealia Banks, Chasing Time, Music, More Music Videos
Τελικά όμως δεν έκανε πλάκα. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε έτσι ξαφνικά. Και ακούγοντας το δεν γίνεται να μην διακρίνεις το πόσο λαμπερό αστέρι είναι. Δεν το είχε χάσει ποτέ εξάλλου. Σε αυτό ξεδιπλώνεται μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα της, σίγουρα όχι αυτή της τρελής του twitter. Μια πιο παιχνιδιάρικη και ανάλαφρη πλευρά, συνάμα όμως και ώριμη και δυναμική. Δούλευε τα κομμάτια εξάλλου εδώ και αρκετό καιρό. Και είναι κολλητικά και φρέσκα από ιδέες. Το Miss Camaderie συγκεκριμένα το αγαπημένο της από τον δίσκο είναι πανέμορφο. Ξεχωρίζει επίσης η συνεργασία της με τον Ariel Pink. Και φυσικά όταν πετάει ρίμες είναι αψεγάδιαστη. Δεν είναι τυχαίο που έκανε όλους τους μουσικοκριτικούς να την παραδεχτούν και να την προσέξουν πάλι αλλά αυτή τη φορά όπως έπρεπε να γίνει από την αρχή, για την μουσική της.
Γράφει η κριτικός από το Vulture: «Δεν μπορώ να συγχωρήσω την Banks για το πώς χειρίστηκε το Twitter και για ορισμένες ανοησίες που ξεστόμισε αλλά τώρα που το Broke With Expensive Taste βγήκε στον κόσμο, είμαι πρόθυμη να της δώσω μια άλλη ευκαιρία σαν καλλιτέχνη – αισθάνομαι ένοχη για το πόσο έκπληκτη είμαι που το άλμπουμ είναι πραγματικά καλό. Πριν την εποχή της γρήγορης ανόδου και πτώσης των διαδικτυακών διασημοτήτων, αφήναμε τους νέους καλλιτέχνες να παραπατήσουν μέχρι να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους.»
Στην ψηφιακή όμως εποχή από ότι φαίνεται πως τα social media είναι το νέο ναρκωτικό για αρκετούς καλλιτέχνες. Και η ίδια η Banks φαίνεται πως το αναγνωρίζει αυτό όταν σε μια πρόσφατη συνέντευξη της στο Pitchfork: «Αν δώσεις σε ένα 19χρονο μερικά εκατομμύρια δολάρια και ένα καυτό δίσκο..απλά σκέψου το. Αν ήμασταν στα 80s και ήσουν τίγκα στην γ...η κόκα και είχες μια μικρή μηχανή που μπορούσες να πάρεις τη δόση σου άμεσα, φαντάσου τι θα είχε συμβεί.» Μέσα όμως από αυτήν την συνέντευξη λέει πολλές αλήθειες για την μουσική βιομηχανία και τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις γυναίκες μουσικούς. Όχι ότι αυτό δικαιολογεί την άτακτη συμπεριφορά της αλλά έχει ενδιαφέρον, δεν είναι καθόλου στον κόσμο της. Το αντίθετο. Ακούγεται θυμωμένη!
Ακόμη όμως και αν έχει μετανιώσει σήμερα, δεν είναι βέβαιο το πόσο ζημιά έχει κάνει στον εαυτό της. Το σίγουρο όμως είναι ότι αν ήταν μια ατάλαντη αθυρόστομη, αυτή την στιγμή δεν θα υπήρχε στον μουσικό χάρτη και ευτυχώς ή δυστυχώς για μερικούς, φαίνεται πως απέδειξε με το Broke With Expensive Taste ότι έχει πολλά πράγματα να δώσει στο μέλλον. Είναι τελείως ασυμβίβαστη αλλά εξαρτάται πάντα από πόσα μπορείς να της συγχωρέσεις.
σχόλια