Μία από τις πιο σημαντικές φιγούρες που ξεπήδησαν το 2017 στο μουσικό προσκήνιο ήταν αδιαμφισβήτητα η SZA. Το όνομά της προφέρεται κάπως σαν «Σίζο» ‒ καλά, και Σίζα να την πεις, δεν νομίζω ότι θα το διορθώσει κανείς. Δεν υπάρχει λίστα του 2017 που να σέβεται τον εαυτό της και να μην έχει το CTRL., το ντεμπούτο άλμπουμ της, στην κορυφή της δεκάδας.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι γλίστρησε κάπως ύπουλα στα καλύτερα της χρονιάς, επειδή η μαύρη μουσική κυριαρχεί στη μουσική βιομηχανία γενικότερα, αλλά αυτό είναι μεγάλο λάθος. Είναι πραγματικά ένα πανέμορφο και αισθησιακό άλμπουμ και η SZA μια σύγχρονη soul ντίβα που αξίζει απόλυτα κάθε επευφημία που δέχεται για τη δουλειά της.
Φέτος ήταν μια σημαντική χρονιά για τις γυναίκες, κοινωνικά και δημιουργικά. Το μυαλό μου πάει κατευθείαν στο πρόσφατο γυναικείο διήγημα «Cat Person» την Kristen Roupenian για τον έρωτα στα κυνικά χρόνια του texting που έσπασε κάθε ρεκόρ στο «New Yorker» και συζητήθηκε όσο κανένα άλλο λογοτεχνικό happening σε παγκόσμιο επίπεδο. Έφερε μια καθαρά γυναικεία οπτική στον τρόπο που καταγράφονται οι ρομαντικές και σεξουαλικές σχέσεις και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι μιλάει για καθημερινές καταστάσεις με αρκετά ρεαλιστικό στυλ.
Η SZA κάνει ίσως αυτό που η Björk δεν κατάφερε να πετύχει ακριβώς. Στα τραγούδια της μιλάει για το σεξ, την ερωτική απογοήτευση, τη λαχτάρα και την επιθυμία με μια σοκαριστική ευθύτητα.
Στα μουσικά, μια γενική ματιά είναι απογοητευτική. Τα αναμενόμενα σημαντικά άλμπουμ, όπως αυτό της Björk, έμεινε στα λόγια. Το «Utopia», παρά το ότι έχει χαϊδευτικά χαρακτηριστεί το tinder άλμπουμ της, αν και εντυπωσιακό ως concept, ήταν τόσο αφηρημένο που σε αποξένωνε, αντί να μιλήσει για το σήμερα.
Δεν θα 'θελα να ασχοληθώ με τις πρωτοκλασάτες ποπ σταρ που κυκλοφόρησαν άλμπουμ το 2017. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, έδειξαν ότι έχουν μαύρα μεσάνυχτα και ότι από το βάθρο τους εκεί ψηλά μοιάζουν τόσο αποκομμένες από την πραγματικότητα, που δεν αφορούν κανέναν πια ουσιαστικά, σίγουρα όχι έναν πιο ώριμο γυναικείο ψυχισμό.
Η SZA κάνει ίσως αυτό που η Björk δεν κατάφερε να πετύχει ακριβώς. Στα τραγούδια της μιλάει για το σεξ, την ερωτική απογοήτευση, τη λαχτάρα και την επιθυμία με μια σοκαριστική ευθύτητα. Το καταλαβαίνει κανείς από τα πρώτα λεπτά του «Supermodel», εκεί που τραγουδάει «Let me tell you a secret / I been secretly banging your homeboy». Λέγεται ότι το τραγούδι το έγραψε για πρώην φίλο της που τη χώρισε εσκεμμένα την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
SZA - Supermodel
Το CTRL. είναι στην πλειονότητά του ένα αυτοβιογραφικό και βαθιά προσωπικό άλμπουμ. Ακόμη και το εξαιρετικό «Drew Barrymore» ‒που ενθουσίασε τη γνωστή ηθοποιό η οποία απαίτησε, μάλιστα, να συμμετάσχει με το ζόρι στο βίντεο– κρύβει τη λατρεία που έχει η SZA για τις πιο παραγνωρισμένες ταινίες της Barrymore, όπως το «Never been kissed» και το «Poison Ivy».
Όπως παρατηρούν εύστοχα στην «Guardian», ο δίσκος μοιάζει να είναι όλος γραμμένος σαν μια σειρά από άλλοτε σκληρά κι άλλοτε ζεστά μηνύματα που ανταλλάσσουν μεταξύ τους φίλοι και εραστές.
Η επιτυχία του ίσως να οφείλεται, εν τέλει, στο ότι καλύπτει ένα κενό, και εκφράζει μια αμεσότητα που έλειπε από τη μουσική ή, τουλάχιστον, μια αληθινά γυναικεία εξωστρέφεια που δεν εκφραζόταν το τελευταίο διάστημα. Πετυχαίνει να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές ενός σύγχρονου γυναικείου ακροατηρίου, όπως έκανε το «Cat Person» όσον αφορά το αναγνωστικό κοινό.
Πέρα όμως από τη θεματική του, είναι και μουσικά όμορφο. Δίνει το δικό του στίγμα στη neo-soul που υπηρετεί. Η SZA έχει μια παλέτα από μουσικούς διαφορετικών ειδών για να αντλήσει έμπνευση, όπως οι Ella Fitzgerald, Meelah, Björk, Jamiroquai και Lauryn Hill.
Δεν είναι τυχαίο που ο Pharrell που ανέλαβε την παραγωγή του «Supermodel» είπε: «Είναι η πρώτη φορά που δεν χρειάζεται να αλλάξω τίποτα σε ένα τραγούδι για να γίνει καλύτερο». Δεν παρενέβη καθόλου, το κομμάτι ήταν ήδη ολοκληρωμένο, γεγονός που λέει πολλά για το έμφυτο ταλέντο στη μελωδία που έχει η SZA.
Η SZA γεννήθηκε το 1990 στο Σεντ Λούις σε μια θρησκευόμενη οικογένεια με αυστηρές αρχές. Όταν ήταν έφηβη, έπεσε θύμα bullying εξαιτίας της 9/11. Από τότε σταμάτησε να φοράει μαντίλα. Αυτό γράφει το λήμμα γι' αυτήν στη Wikipedia. Είναι κάτι που πραγματικά δεν περίμενες να ακούσεις.
SZA - Drew Barrymore
Αναρωτιέσαι λίγο αν ισχύουν στ' αλήθεια όλα αυτά. Έχουν εγκρίνει, άραγε, το άλμπουμ οι γονείς της; Ο πατέρας της είναι σουνίτης μουσουλμάνος και πρώην Μαύρος Πάνθηρας και η μητέρα της πιστεύει στον παναφρικανισμό. Το πραγματικό της όνομα Solána Imani Rowe.
Στις συνεντεύξεις της, πάντως, δηλώνει ότι μπορεί η ανατροφή της να ήταν αυστηρή, αλλά η ίδια ήταν ζωηρό παιδί που τρέλαινε τους γονείς της και παρά τα φαινόμενα, η μητέρα της ήταν αυτή που της έβαζε κανόνες. Ο πατέρας της ήταν ο πιο χαλαρός στην οικογένεια. Όταν η Solána εγκατέλειψε το Ισλάμ, σταμάτησε να του μιλάει για ένα διάστημα.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέει ότι η μητέρα της ντρέπεται που κυκλοφόρησε ένα τέτοιο άλμπουμ, αλλά την αγαπάει πάρα πολύ για να το ομολογήσει. Δεν ενέκρινε ούτε το πρόσφατο άλμπουμ της Beyoncé για τον ίδιο λόγο, επειδή το θεώρησε πολύ αποκαλυπτικό.
Η SZA είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα πριν βγει. Οι συνεχείς αναβολές της κυκλοφορίας του CTRL. για πάνω από δύο χρόνια τής είχαν σπάσει τόσο τα νεύρα που σκεφτόταν να τα παρατήσει. Ήταν 25 χρονών όταν υπέγραψε στην Top Dawg Entertainment, την εταιρεία του Terrence «Punch» Henderson, που κυκλοφορεί τη μουσική του Kendick Lamar. Μάλιστα, η ίδια γνώρισε τον Henderson σε μια συναυλία του Lamar.
Δεν καθόταν, βέβαια, με σταυρωμένα χέρια όλο αυτό το διάστημα. Βοήθησε στη δημιουργία του «Feeling Myself» των Beyoncé και Nicki Minaj και του «Consideration» της Rihanna. Βέβαια, ο χαρακτήρας της έβαζε επιπλέον εμπόδια, καθώς και η τελειομανία της καθυστερούσε το άλμπουμ. Λέει ότι σε κάποιο σημείο αναγκάστηκαν να της πάρουν από τα χέρια τον σκληρό δίσκο που είχε πάνω από 150 τραγούδια επειδή δεν μπορούσε να καταλήξει σε αυτά που θα χρησιμοποιούσε και συνέχεια έκανε αλλαγές.
Ευτυχώς που επέμεινε, πάντως, επειδή το CTRL. αποδείχτηκε ένας από τους πιο ευρηματικούς και ακραία εξομολογητικούς δίσκους της χρονιάς.
SZA - Love Galore (Official Video) ft. Travis Scott
σχόλια