Μέσα στο ζαχαροπλαστείο τα διλήμματα είναι ατελείωτα. Καταρχάς, να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή: θα πρέπει να εμποδίσεις τον εαυτό σου να λοξοκοιτάζει διαρκώς προς τη διπλανή βιτρίνα με τις ογκώδεις τούρτες και τις πλατιές απλάδες με τα σοροπιαστά, Εδώ, είπαμε: δεν γυρεύεις τη χόρταση, αλλά την ποικιλία – πολλά δείγματα διαφορετικών διαλεχτών γεύσεων. Άρα, όχι κανένα ενιαίο γλυκό συμφωνικών διαστάσεων, καμιά νουγκατίνα ή σοκολατίνα ή γαλακτομπούρεκο, αλλά μάλλον πολλά διαφορετικά μικρότερα κομμάτια.
Από εδώ και πέρα, το πρώτο βήμα είναι σχετικά απλό: ξέρεις καλά τι έχεις δοκιμάσει κατά το παρελθόν και δεν σου άρεσε καθόλου. Για παράδειγμα, κάτι πηχτές κατασκευές γεμιστές με ζαχαρωμένους ξηρούς καρπούς που κολλάνε στα δόντια, κάτι ταρτάκια στολισμένα με φρουί γκλασέ τίγκα στη χρωστική κ.λπ.: αυτά αποκλείονται από χέρι, διότι ποτέ δεν προσφέρουμε κάτι που να μη μας ικανοποιεί προσωπικά (εκτός από τα Χριστούγεννα, όταν χαρίζουμε παρακάτω το μπουκάλι κονιάκ που ξέμεινε στο ράφι από πρόπερσι, κάνοντας ενδόμυχα τον σταυρό μας, μην τύχει και κατά λάθος το επιστρέφουμε στον αρχικό δωρητή).
Το πρόβλημα βέβαια απέχει ακόμα πολύ από το να έχει λυθεί, διότι οι επιλογές που απομένουν συνεχίζουν να είναι άπειρες, και θα πρέπει να αποφασίσεις οπωσδήποτε, τουλάχιστον ως προς κάποιες βασικές κατηγορίες: για παράδειγμα, να στραφείς προς τα συνηθισμένα χιτ, που είναι και σιγουράκια (τρούφες, εκλέρ κ.λπ. – ακαταμάχητα αλλά τόσο κοινότοπα!) ή να πας προς πιο περιπετειώδεις κατευθύνσεις; Και αν κλίνεις προς την περιπέτεια, μέχρι πού θα τολμήσεις να φτάσεις;
Για παράδειγμα, ομολόγησε πως αυτά τα μπισκοτάκια με αλάτι, πιπέρι και τζίντζερ ήταν μεν μια χαρά την πρώτη φορά που τα δοκίμασες, αλλά έκτοτε δεν τα ξαναπήρες, οπότε αλήθεια τι πας να παραστήσεις διαλέγοντάς τα ειδικά σήμερα; Επίσης: μήπως σου περνάει στιγμιαία από το μυαλό κάποια υγιεινή επιλογή, που είναι και της μόδας, για παράδειγμα εκείνα τα ταρτάκια χωρίς ζάχαρη, που διαφημίζονται και ως βίγκαν; Παρακαλώ να βγάλεις αμέσως από το κεφάλι σου τέτοιες ιδέες: άπαξ και μπήκες σε ζαχαροπλαστείο, ψεύδεσαι αισχρά αν ισχυριστείς ότι γυρεύεις το ωφέλιμο και ηθικό, και όχι την απόλαυση, έστω ένοχη.
Τελικά, κατά βάθος, η πιο χρήσιμη διαπίστωση, που μόνη αυτή θα σε βοηθήσει να πας παρακάτω, είναι πως, ό,τι και να διαλέξεις, αυτά που θα μείνουν απόξω θα είναι πολύ περισσότερα. Οπότε, σφίξε την καρδιά σου και πάμε παρακάτω.
Κοίταξέ το πρακτικά: το κουτί που θέλεις να γεμίσεις σηκώνει περίπου δεκαπέντε κομμάτια μικρού ή μεσαίου μεγέθους σε τρεις ορόφους, άρα θα μπορούσες να φτιάξεις τρία διαφορετικά στρώματα, που καθένα να περιέχει πράγματα που να ταιριάζουν μεταξύ τους (πόσος φορμαλισμός, Θεέ μου, ακόμα και εδώ, στο ζαχαροπλαστείο!). Διάλεξε πράγματα που να αγαπάς, είτε γιατί σου δίνουν χαρά γαργαλώντας την έμφυτη λαιμαργία σου, είτε διότι απλά κάποτε παλιά τα γεύτηκες βουτηγμένα σ' ένα φλιτζάνι τσάι. Και φρόντισε να στολίσεις το κουτί με μια χρωματιστή κορδέλα, έτσι, για να τιμήσεις το γεγονός ότι, παρ' όλες τις αντιξοότητες των ημερών, αυτή είναι κατ' εξαίρεση μια διαδικασία που γίνεται ζωντανά, μέσα στο ζαχαροπλαστείο, όπου μπορείς αν θέλεις και να ξαναδοκιμάσεις κάτι για να δεις αν πραγματικά σου αρέσει, και όχι, ξέρω 'γω τι, ψυχρά, βάσει καταλόγου, διαδικτυακά και εξ αποστάσεως!
(Υ.Γ. Γέμισε το κουτί και περισσεύει και ένα σπάνιο σοκολατάκι που σου αρέσει τόσο, αλλά που δεν ταιριάζει με τίποτε άλλο; Δεν πειράζει, ζήτα να στο τυλίξουν χωριστά και να στο δέσουν από πάνω, είναι κρίμα να πάει χαμένο.)
σχόλια