→MATTEUS. Την ώρα που βλέπαμε τον Matteus να παίζει μπροστά από τα άδεια ψυγεία των κρεοπωλείων στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, σκεφτόμουν ότι ο χώρος που γίνεται μια συναυλία είναι τελικά το ίδιο σημαντικός με την ίδια τη μουσική. Από τις 9 (ή 10;) φορές που έχω δει τον Nικ Κέιβ, η μοναδική που τον θυμάμαι είναι σε μια εκκλησία στο κέντρο του Λονδίνου, κυρίως λόγω της γκόθικ ατμόσφαιρας που έκανε το «Tupelo» ν' ακούγεται σαν ύμνος απ' το υπερπέραν. Επίσης, δεν ξέρω πόσο διαφορετικός θα ακουγόταν ο Matteus σε έναν κλειστό χώρο, λιγότερο επιβλητικό, αλλά στο απογευματινό φως της Φωκίωνος Νέγρη το πρόγραμμά του μετατράπηκε σε μυσταγωγία - δεν θα μπορούσε δηλαδή να γίνει πιο ιδανική παρουσίαση του άλμπουμ του. Ο πρώτος δίσκος του με τίτλο «Ugly doll's stories» που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Orila Records θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Cocorosie και Sigur Ros, με τη χαρισματική περσόνα του Matteus να σε ξαφνιάζει ευχάριστα για διάφορους λόγους. Και παρόλο που οι μελωδίες και η προσεγμένη παραγωγή είναι στοιχεία που σε αναγκάζουν να τον προσέξεις, αυτό που σε εντυπωσιάζει είναι η γυναικεία φωνή που ακούγεται στον δίσκο. Γνωρίζοντας ότι ο μισός ηχογραφήθηκε στο Hvammstangi της Ισλανδίας, υποθέτεις ότι είναι κάποια αιθέρια ύπαρξη από τη Χώρα των Πάγων, ειδικά στο «Dummy» που ανοίγει τον δίσκο παίρνεις όρκο ότι κάνει guest φωνητικά η Sierra από τις αδερφές Casady. Όταν ξεκίνησε όμως το live και άρχισε να τραγουδάει ο ίδιος με την επιτηδευμένη φωνή πριμαντόνας, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Ο Matteus είναι ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Η εμφάνισή του με το χάρτινο αυτοσχέδιο (;) γιλέκο του δανδή και η εκκεντρική προσωπικότητά του κάνουν τη μουσική του ακόμα πιο επιβλητική, ειδικά στις στιγμές που τραγουδάει θυμίζοντας πότε τον λυρισμό του Antony και πότε τον οπερετικό μελοδραματισμό του Klaus Nomi (τον μακαρίτη τον θυμήθηκαν τρία τουλάχιστον διαφορετικά άτομα μέχρι να τελειώσει η συναυλία). Η συνοδεία της Φωτεινής Καλλιανού στο τσέλο απλά έκανε ακόμα μεγαλύτερη την ένταση και έκλεισε τη βραδιά με ενθουσιασμό. Η συνέχεια το Σάββατο προς ξημερώματα Κυριακής στο Synch.
→GO JANELLE! Το hype για την Janelle Monáe δεν είναι καινούργιο, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, από το 2007, την εποχή που κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος του concept που ολοκληρώθηκε μόλις με το ντεμπούτο άλμπουμ της «The Archandroid». Το άλμπουμ μπορεί να μην είναι ακριβώς το αριστούργημα που παρουσιάζουν τα αμερικάνικα site και ο πολυφορτωμένος ήχος των Outcast να είναι πια ξεπερασμένος, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα από τα καλύτερα νεο-σόουλ άλμπουμ της εποχής, με εξαιρετικές μπαλάντες (αυτές είναι που ξεχωρίζουν κυρίως). Κι η Janelle μια πολύ συμπαθής παρουσία που απέχει πολύ από τη σέξι εικόνα της σόουλ ντίβας, 24 χρόνων, με περίεργο μαλλί και στυλ και ακόμα πιο περίεργες επιρροές. Δηλώνει ότι της αρέσουν τα κείμενα του Octavia E. Butler και του Isaac Asimov, το Blade Runner και το Metropolis του Φριτς Λανγκ - από το οποίο έχει δανειστεί και την ιδέα στο μουσικό της concept. Η πιτσιρίκα απ' το Kάνσας που έφυγε για να γλιτώσει από τη φτώχια και τις εκρήξεις βίας στο περιβάλλον της κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο ελπιδοφόρα νέα αμερικάνικα ονόματα αυτήν τη στιγμή. «Με τόσο πολλή αρνητική ενέργεια γύρω μου αποφάσισα να ασχοληθώ φανατικά με την τέχνη, τη μουσική», λέει. «Ήθελα πάντα να εξερευνήσω τον κόσμο, έτσι πήγα στη Νέα Υόρκη να σπουδάσω μιούζικαλ στην American Musical and Dramatics Academy. Άρχισα να κάνω οντισιόν και να πηγαίνω σε δοκιμές για τις παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ. Λόγω της εμφάνισής μου, όμως, ήμουν καταδικασμένη να παίζω μαύρους ρόλους: "Είναι Aφροαμερικάνα" έλεγαν, "θα είναι τέλεια για τον ρόλο της Aΐντα, για το Wiz ή για τον Βασιλιά των Λιονταριών!". Ωραίοι ρόλοι, αλλά χιλιοπαιγμένοι, έτσι σηκώθηκα κι έφυγα και πήγα στην Ατλάντα». Εκεί γνώρισε τον Bio Bio των Outcast και την κέρδισε το τραγούδι. Το «Sir Greendown» είναι από τα πιο όμορφα «παλιομοδίτικα» τραγούδια που ακούστηκαν φέτος. Τα '60s το 2010...
→LYSSA KAKIA. Σε ένα τεράστιο άρθρο την προηγούμενη εβδομάδα (που κάνεις αμάν να τελειώσει), από αυτά που δεν συνηθίζεται να δημοσιεύονται στη «New York Times», η Lynn Hirschberg έκανε ένα εφ' όλης της ύλης θάψιμο στη M.I.A., λες και ρυθμίζει το μέλλον του κόσμου, ή είναι τουλάχιστον ο Ομπάμα. Παραθέτοντας αποσπάσματα από προσωπικές τους off the record συνομιλίες, μαρτυρίες του πατέρα της και του πρώην φίλου της και παραγωγού Diplo μέχρι του σκηνοθέτη του πρόσφατου «Born Free» (του υιού Γαβρά), η δημοσιογράφος προσπάθησε να ξεσκεπάσει τη συνωμοσία πίσω από το όνομα Maya, αποδεικνύοντας ότι ναι, είναι ματαιόδοξη, και προσπαθεί βάσει οργανωμένου σχεδίου να πλασάρει τον εαυτό της, είναι πλούσια, καθόλου τρομοκράτης και η σχέση της με τους Tamil είναι τόση όση κι η δική της με τους Εσκιμώους. Αφού δημοσιεύτηκε το κατόρθωμά της (και αναδημοσιεύτηκε από εκατομμύρια μπλογκ σε ολόκληρο τον κόσμο), η Maya συγκρατημένα και ψύχραιμα δεν της έκανε βουντού ούτε έβαλε το σόι της να την ανατινάξουν, αλλά έδωσε απλά στο Twitter το νούμερο του κινητού της για να τηλεφωνούν όσοι ενδιαφέρονται για να λύσουν περαιτέρω απορίες. (Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ήταν μία από τις κοκκινομάλλες που βασανίζονταν στο βίντεο...)
•TEN FOR MY I-POD: janelle monae-the archandroid, matteus-ugly doll's stories, caribou-swim, various-makers vs now & again, monopoly-paramatma, σωτήρης κοματσιούλης-σαν τον άνεμο, rooms in negative-cabin/port/garden/rooftop bar, crystal castles-crystal castles, baby guru-marilu, pupajim-i am a robot
σχόλια