O Κωστής Κηλύμης παίζει ηλεκτρονική πειραματική μουσική από το 2006 στην Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την δισκογραφική εταιρεία "organised music from thessaloniki" όπου έχεις ως σκοπό την προώθηση διαφόρων καλλιτεχνών από την διεθνή χώρο. Σήμερα ζει στο Λονδίνο. Στην Αθήνα έρχεται στο πλαίσιο του InMute Festival. Θα παρουσιάσει το έργο "Cipher Screen" την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου σε συνεργασία με τον κινηματογραφιστή Γκρεγκ Πόουπ. Ο Πόουπ προβάλει φιλμ ζωντανά φιλμ με με μηχανές 16mm και ο Κωστής θα επεξεργάζεται ζωντανά τους ήχους που παράγουν οι μηχανές.
— Πες μου λίγα πράγματα για σένα και γι΄αυτά που κάνεις;
Έχω εμπλακεί κατ' αρχάς εδώ και χρόνια με το πειραματικό κύκλωμα ήχου στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε μία ευρεία κοινότητα που κατά καιρούς αγγίζει τον αυτοσχεδιασμό, την ηλεκτρακουστική μουσική, τον θόρυβο, και πολλές άλλες εκφάνσεις του ήχου. Ξεκίνησα προωθώντας και οργανώνοντας κυκλοφορίες και δραστηριότητες άλλων μουσικών, και στην πορεία ανέπτυξα και δίκη μου δραστηριότητα. Όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε μεταξύ φίλων και γνωριμιών στη Θεσσαλονίκη, και στην πορεία επειδή το κύκλωμα σ αυτόν τον χώρο διψάει για επικοινωνία και ανταλλαγές, βρέθηκα με ευκαιρίες που ποτέ δεν θα περίμενα ότι θα έχω. Βρέθηκα ξαφνικά μακριά από τον πεσιμισμό και την μεμψιμοιρία που συνήθως μας διατρέχει, κι από εκεί και πέρα έχω αρχίσει πραγματικά να ασχολούμαι με τη μουσική όπως ακριβώς θα ήθελα. Αυτόν τον καιρό δουλεύω περισσότερο πάνω στη δίκη μου μουσική, και στις κυκλοφορίες της δισκογραφικής Rekem. Είχα την τύχη να κάνω μια σειρά από μικρές κυκλοφορίες σε διάφορα label στο underground κύκλωμα τον τελευταίο χρόνο, και πρόσφατα βγήκε και ο δίσκος μου, Bethnal Greener, που τον δουλεύω τα τελευταία χρόνια, και όπου παρουσιάζονται πλήρεις κάποιες ιδέες και ήχοι στους οποίους είχα εστιάσει όλο αυτόν τον καιρό.
— Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μουσική;
Ξεκίνησα βλέποντας σε πράξη και παρακολουθώντας τη δουλειά πειραματικών μουσικών που κατά καιρούς φιλοξενήσαμε στη Θεσσαλονίκη, και που βρίσκονταν πιο κοντά στα ακούσματα που τότε είχα από δίσκους. Ανέπτυξα έτσι κάποια εργαλεία και μια αυτοσχεδιαστική προσέγγιση πάνω στα ηλεκτρονικά και τους υπολογιστές και δούλεψα πάνω σε αυτά. Έπρεπε να ξεφύγω από τη λογική του "μαθαίνω όργανο", και μόλις αυτό ξεκλείδωσε, μπόρεσα να δουλέψω λίγο πιο ελεύθερα πάνω σε μια αφαιρετική και ανοιχτή προσέγγιση στον ήχο.
Ειδικά στον πειραματικό χώρο, δεν πρέπει να περιμένεις ότι θα βρεις τη γη της επαγγελίας γιατί το κοινό και το ενδιαφέρον είναι κι εκεί περιορισμένο.
— Γιατί έφυγες για Αγγλία;
Είχα κάποια στιγμή την ευκαιρία να κάνω ένα μεταπτυχιακό πάνω σε μουσική και σύνθεση, χωρίς να είναι απαραίτητο να έχω το όποιο κλασικό υπόβαθρο από πίσω, αλλά βασιζόμενος στην δουλειά και τις εμπειρίες που είχα αναπτύξει ο ίδιος. Στην συνέχεια βέβαια επέλεξα να μην ακολουθήσω την ακαδημαϊκή οδό, παρέμεινα όμως μόνιμα στην χώρα γιατί μου δίνει μια μεγαλύτερη ελευθερία να συνεχίσω τη δουλειά μου εκεί με μεγαλύτερη συγκέντρωση.
— Πώς είναι η ζωή εκεί;
Δύσκολη σίγουρα. Το κόστος ζωής για τα δικά μας δεδομένα είναι εξωφρενικό, και για να επιβιώσεις πρέπει να κάνεις απλά το άλμα και να αποδεχτείς κάποιες καταστάσεις ως έχουν. Υπάρχει γενικά τεράστια πίεση στον κόσμο που δουλεύει σε δουλειές "του ποδαριού" (είτε από ανάγκη, είτε επιλογή), και ως καλλιτέχνης δεν είναι πλέον η πόλη που θα σου επιτρέψει να επιβιώσεις στα κλεφτά.
— Σαν καλλιτέχνης έχεις περισσότερες ευκαιρίες να επιδιώξεις αυτό που θέλεις να κάνεις;
Σίγουρα ναι, γιατί ένα μεγάλο μέρος της οποίας βιομηχανίας διατηρεί βάσεις εκεί, και πολλοί καλλιτέχνες κάνουν μεγάλες επισκέψεις στην πόλη, οπότε οι ευκαιρίες για τριβή είναι πολλές. Από εκεί και μετά φυσικά, εξαρτάται από τον καθένα το πώς θα μεταφράσει αυτήν την τριβή σε πραγματικές ευκαιρίες. Ειδικά στον πειραματικό χώρο, δεν πρέπει να περιμένεις ότι θα βρεις τη γη της επαγγελίας γιατί το κοινό και το ενδιαφέρον είναι κι εκεί περιορισμένο. Απλά υπάρχουν πολλά σάιτ και μέσα διεθνούς εμβέλειας που δραστηριοποιούνται στην πόλη, και δίνουν μια μάλλον διαστρεβλωμένη εικόνα της δυναμικής της εκεί σκηνής.
— Πώς είναι η σκηνή εκεί; Καλύτερη ή χειρότερη;
Πιο ενδιαφέρουσα μάλλον, γιατί έρχεται σε πραγματική τριβή με διάφορες καταστάσεις, είτε αυτές είναι εξωτερικές επιρροές, είτε πιέσεις και ενδιαφέρον από την αγορά ή το κοινό που επιδρούν και διαμορφώνουν το κάθε έργο. Επίσης είναι μια πλούσια πόλη με διαφορετικές κοινότητες και μικροκοινοτητες, οπότε αν έχεις το ενδιαφέρον μπορείς να τραβήξεις επιρροές και ιδέες από διάφορες κατευθύνσεις. Από την άλλη όπως ανέφερα και πριν, όλες οι επιμέρους "σκηνές" παραμένουν μικρές. Όπως και αλλού, συνεχίζουμε να γνωριζόμαστε ως επί το πλείστον με το μικρό μας, και υπάρχει κι εδώ μια κάποια αίσθηση ματαιότητας πάντα.
— Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Greg Pope; Συνεργάζεστε για πρώτη φορά;
Είναι η πρώτη φορά που θα δουλέψουμε μαζί, έχει όμως παρουσιάσει το ίδιο πρότζεκτ μαζί με μουσικούς που γνωρίζω και εκτιμώ τη δουλειά τους, οπότε νοιώθω αρκετά άνετα και είναι ευκαιρία για μένα να αναλάβω τον ίδιο ρόλο.
—Τι θα παρουσιάσετε;
Θα παρουσιάσουμε το Cipher Screen, μια περφορμανς που χρησιμοποιεί κενό (χωρίς εικόνες) φιλμ. Το φιλμ προβάλλεται από δύο προτζεκτορες, και δικός μου ρόλος είναι να μεταφέρω τους ήχους της ίδιας της διαδικασίας προβολής και να τους εμπλουτίσω με επιπλέον παρεμβάσεις. Σκοπό έχει να παίξει και να ευαισθητοποιήσει τις αισθήσεις μας απέναντι στην ίδια τη μηχανική φύση της προβολής του φιλμ.
— Πόσο δύσκολη είναι αυτού του είδους η παράσταση; Είναι αυτοσχεδιαστική;
Δεν είναι δύσκολη καθ' αυτή, απαιτεί απλά εγρήγορση γιατί πρέπει να αντιδράς άμεσα και να σχεδιάζεις τις κινήσεις σου ανάλογα με το τι συμβαίνει ανά πάσα στιγμή στο φιλμ (και αντίστοιχα ο Greg Pope θα πρέπει να ανταποκριθεί σε ό,τι εγώ κάνω στον ήχο). Σε αυτό το επίπεδο είναι αυτοσχεδιαστική γιατί πρέπει να αναπτύξουμε κινήσεις και δομές επί τόπου, από την άλλη βέβαια παίζουμε με πολύ συγκεκριμένα δεδομένα χώρου, εργαλείων, προσέγγισης, κλπ, οποτε πολλά πράγματα είναι κατά βάση προδιαγεγραμμένα.
—Πώς βλέπεις την κατάσταση εδώ από μακριά;
Σαν μια συνεχή απογοήτευση, που δεν έχει να κάνει όμως με τα τελευταία 5-6 χρόνια όμως, αλλά με το όσο θυμάμαι. Απλά η τελευταία ωρίμανση συνέπεσε και με την περίοδο που στην χώρα έπεσαν οι μάσκες και οι τοίχοι ως ένα σημείο. Πιστεύω ότι τα προβλήματά εδώ είναι διαρκή, και απλά τα τελευταία χρόνια πέσαμε σε μια δίνη καταστάσεων που ήταν όμως αναπόφευκτο ότι θα έρθει. Το μόνο καλό είναι ότι συνεχίζει να υπάρχει δημιουργικός κόσμος που παλεύει σε πείσμα των καταστάσεων, και πολλές φορές με πιο ώριμο τρόπο και με λιγότερους εγωισμούς απ'ότι είχαμε συνηθίσει παλιότερα. Αν και έχω χάσει την ελπίδα οτι ίσως αλλάξει κάτι άμεσα στο επίπεδο της ευρύτερης κοινωνίας, ίσως ο τρόπος που δραστηριοποιούμαστε ιδιωτικά και σε συνεργασίες, να φέρει κάποιες αδιόρατες αλλαγές σιγά σιγά, αλλά αυτό θα πάρει χρόνια. Σκέφτομαι την επόμενη γενιά δηλαδή, εμείς το κάψαμε το χαρτί μας, σκοπός είναι να μη το κάψουμε και για τους επόμενους.
— Σου λείπει η Ελλάδα; Σκέφτεσαι να γυρίσεις πίσω;
Όχι (επί 2). Μου λείπουν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, η άνεση του χρόνου σε όλα τα επίπεδα. Δεν μου λείπει η αδυναμία που έχουμε να φανταστούμε κάτι το διαφορετικό, η έλλειψη ανεκτικότητας και τρόπων και οι κλειστοί ορίζοντες. Έφυγα για προσωπικούς λόγους, γιατί έπρεπε να βρω κάποιες διεξόδους για τον εαυτό μου, αλλά οι διαδρομές που άνοιξαν στο μεταξύ δεν μ' αφήνουν να κινηθώ εδώ.
Ο Kωστής Κηλύμης θα εμφανιστεί την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου στο πλαίσιο του InMute ' 15 που θα διαρκέσει μέχρι τις 1 Νοεμβρίου στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών [Λεωφ. Συγγρού 107-109] με είσοδο 12 ευρώ
