«Τον μεγαλύτερό μου φόβο τον έζησα ενώ έφτιαχνα τον νέο μου δίσκο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις βασίσει τη ζωή σου στη μουσική και να νιώθεις καλά και μια μέρα, φτιάχνοντας μουσική, να νιώσεις άσχημα, να μη θες να ασχοληθείς ποτέ ξανά με αυτή. Ξαφνικά σταματάνε όλα, δεν κινείται τίποτα, δεν βγάζει νόημα ο κόσμος».
Ο Θοδωρής Πολυχρονόπουλος, ο άνθρωπος πίσω από το οικείο πια καλλιτεχνικό όνομα Theodore, μου αφηγείται σε ένα καφέ στην Πλάκα την επώδυνη ιστορία της δημιουργίας της τρίτης του δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο «Inner Dynamics» που θα κυκλοφορήσει στις 2 Νοεμβρίου.
Όπως μου εξηγεί, είναι ένα άλμπουμ που σχεδόν τον κατέστρεψε, τον έκανε να χάσει για λίγο την πίστη του στη μουσική και στον εαυτό του. Όταν, όμως, συνειδητοποίησε τους λόγους για τους οποίους όλα φάνταζαν τόσο αδιέξοδα, άρχισε, σχεδόν αυτόματα, να γράφει τραγούδια, ηχογραφώντας σε χρόνο ρεκόρ τον δίσκο μαζί με την μπάντα του.
Η θέση του support σχήματος στην Ελλάδα είναι υποβαθμισμένη και γι' αυτό ευθύνονται όλοι. Πρώτον, οι δημοσιογράφοι που έχουν προσκλήσεις για να καλύψουν μια συναυλία έρχονται μετά το support, σχηματίζοντας άποψη γι' αυτό απ' όσα τους είπαν κάποιοι άλλοι που ήταν εκεί.
«Στις δύο προηγούμενες δουλειές μου είχα βρει ένα θέμα και είχα μπει στο στούντιο να γράψω μουσική βασισμένος σε αυτό. Κάθε φορά που ολοκληρωνόταν η προσπάθεια, συνειδητοποιούσα πού βρισκόμουν ψυχικά και αναγνώριζα που βρισκόμουν σε κάθε κομμάτι. Αυτήν τη φορά λειτούργησε αντίστροφα: δεν επέλεξα εγώ το θέμα, το θέμα επέλεξε εμένα».
Για να κατανοήσει, όμως, κανείς καλύτερα τις «βαθύτερες δυναμικές» που γέννησαν τη νέα δουλειά του Theodore, θα πρέπει να κοιτάξει στον εσωτερικό κόσμο του νεαρού μουσικού.
«Πάντα ένιωθα τον εαυτό μου χωρισμένο σε δύο βασικές πλευρές. Όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο, μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες χωρίς να κάνω τίποτα και να ταξιδεύω με το μυαλό μου. Έτσι πέρασα όλη την παιδική και εφηβική μου ηλικία, αλλά, όταν τελείωσα το σχολείο και κατάλαβα πως αυτό που θέλω να κάνω απαιτεί συγκέντρωση, προσπάθησα να βρω τον τρόπο να εστιάζω σε συγκεκριμένου στόχους, ώστε να μπορώ να μοιράζομαι τη μουσική μου και να μην πεθαίνει στο κεφάλι μου.
Αυτή η συνειδητοποιημένη προσπάθεια έφτασε στην κορύφωσή της πριν από ενάμιση χρόνο, όταν είχα τελειώσει το προηγούμενο μου άλμπουμ, είχα στήσει τη live μπάντα, είχα φτιάξει την εταιρεία και η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από την επίτευξη των στόχων που είχα θέσει».
Όταν ο Theodore ένιωσε την ανάγκη να γράψει και πάλι μουσική, έκανε το λάθος να διαχωρίσει αυτές τις δύο πτυχές της ψυχοσύνθεσής του, πράγμα που, όπως παραδέχεται, τον οδήγησε σε μια πρωτόγνωρη για τον ίδιο δημιουργική εμπλοκή.
«Δεν αισθανόμουν αυτό το γνώριμο βάρος στο στήθος, την ανάταση της δημιουργίας, το οργασμικό αυτό φαινόμενο που συμβαίνει όταν γράφω καινούργια μουσική» μου εξηγεί χαρακτηριστικά.
Πήγε πρώτα στο εξοχικό του στη Χαλκίδα και αργότερα κλείστηκε στο θέατρο «Απόλλων» της Ερμούπολης, αλλά η πολυπόθητη έμπνευση δεν ήρθε. Τελικά, δεν του έμεινε άλλη επιλογή από το να πιέσει τον εαυτό του, βρίσκοντας 43 μέρες ανάμεσα στις περιοδείες, με στόχο να κυκλοφορήσει οπωσδήποτε έναν νέο δίσκο στις 2 Νοεμβρίου του 2018.
Μαζί με τον παραγωγό και μόνιμο συνεργάτη του Βαγγέλη Μόσχο κατέληξαν στην επιλογή ενός στούντιο στο Αμβούργο, αλλά λίγο πριν φύγουν για τη Γερμανία δεν είχε σχεδόν καμία νέα συνθετική ιδέα στις αποσκευές του.
Κάποια στιγμή, όμως, εκείνη την περίοδο ο Theodore συνειδητοποίησε πως η λύση βρισκόταν στην αποδοχή των διαφορετικών πτυχών του εαυτού του και στην αρμονική τους συνύπαρξη, ακόμη κι αν αυτό θα οδηγούσε στο χάος.
«Κατάφερα να κατανοήσω τη σχέση μεταξύ του συνειδητού και του υποσυνείδητου, της τάξης και του χάους που πάντα υπήρχαν μέσα μου με κάποιον τρόπο. Τα δέκα τραγούδια αφορούν ακριβώς αυτό τον προβληματισμό: δεν υπάρχει μία αλήθεια για τα πράγματα, πόσο μάλλον για τον εαυτό μας. Μπορούμε να είμαστε πολλά μαζί ταυτόχρονα και τη στιγμή που θα πιστέψουμε σε αυτά θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα».
Το προσωπικό τίμημα για τον Theodore ήταν μεγάλο, άλλα όταν μπήκε στο στούντιο μαζί με την μπάντα του όλα κύλησαν ρολόι και ο κορμός του άλμπουμ ήταν έτοιμος μέσα σε μία εβδομάδα. Τόσο η συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων όσο και η εσωτερική μάχη του Theodore που προηγήθηκε βρήκαν τον δρόμο τους στον ήχο του «Inner Dynamics», ενός άλμπουμ που αποτελεί την πιο φιλόδοξη κατάθεση του δημιουργού μέχρι στιγμής.
Theodore - 'Towards?'
Συνδυάζει τα γνώριμα στοιχεία της κινηματογραφικής μουσικής με μια post-rock φιλοσοφία, γεννώντας μια συλλογή δέκα κομματιών που λειτουργούν κυρίως ως σύνολο, αλλά μπορούν να σταθούν επάξια και αυτόνομα.
«Νομίζω πως είναι ο πιο αληθινός μου δίσκος, σαν να άνοιξε κάποιος το κεφάλι μου και τον έβγαλε κατευθείαν από κει μέσα» δηλώνει με ενθουσιασμό ο Theodore.
Φυσικά, ο Αθηναίος καλλιτέχνης δεν είναι πρωτάρης στον χώρο της μουσικής δημιουργίας. Μπορεί αυτή να είναι μόλις η τρίτη προσωπική του δουλειά, αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια συμμετέχει σε πολλά παράλληλα πρότζεκτ.
Γράφει μουσική για το θέατρο, περιοδεύει ασταμάτητα σε όλο τον κόσμο (από το Βερολίνο μέχρι το SXSW) και «τρέχει» την ομάδα United We Fly, μέσω της οποίας έχει κερδίσει τη δημιουργική του αυτονομία και φιλοδοξεί να ενώσει μουσικούς, φτιάχνοντας μια σκηνή που θα βρει τον δρόμο της τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό.
Παράλληλα, το όνομά του είναι συνδεδεμένο με μια σειρά από Έλληνες μουσικούς που προσπαθούν σκληρά να ταξιδέψουν τη μουσική τους έξω από τα στενά όρια της δικής μας πραγματικότητας.
«Χαίρομαι όταν συναντάω ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που θεωρούν ότι η μουσική τους αξίζει να υπάρχει σε όλο τον κόσμο, ακόμη κι αν δεν βρίσκουν πάντα τον τρόπο να τα καταφέρουν, και δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν γι' αυτόν το σκοπό. Υπάρχουν τέτοια άτομα εκεί έξω και ο σεβασμός μου προς αυτά είναι απεριόριστος, ανεξάρτητα από το αν μου αρέσει ή όχι η μουσική που προσπαθούν να φτιάξουν.
Γίνονται προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση και υπάρχουν παραδείγματα. Η Stella βγαίνει έξω και παίζει σοβαρά, ο Τίμος (Leon Of Athens) κάνει το ίδιο, υπάρχει η stoner σκηνή που έχει φάει πολύ ξύλο για να φτάσει εκεί όπου βρίσκεται σήμερα και δεν είμαι βέβαιος πως αντιλαμβανόμαστε πόσο σπουδαίο είναι αυτό έχουν πετύχει.
Όλοι αυτοί κυνηγούν τα όνειρά τους. Από την άλλη μεριά, μένουν πίσω αυτοί που κλείνονται στον μικρόκοσμό τους. Η μουσική δεν είναι για τις παρέες μας, για τους φίλους μας ‒ αν έχεις πολλούς, νομίζεις ξαφνικά πως είσαι θεός. Το θέμα είναι να μη στηρίζεσαι στον κοινωνικό σου κύκλο, που είναι ευμετάβλητος, αλλά να απευθύνεσαι σε όσο μεγαλύτερο κοινό μπορείς για να σε αγκαλιάσει αληθινά».
Την ίδια στιγμή, όμως, τον ενδιαφέρει πολύ η απήχηση που έχει στο ελληνικό κοινό, χωρίς να γνωρίζει αν και κατά πόσο συμβαίνει κάτι τέτοιο.
«Δεν έχω ιδέα ποια είναι η θέση μου αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα ως μουσικού. Έχω κόσμο που θέλει να με ακούει; Τι κοινό έχω; Πόσο πιστό είναι; Πόσοι θα έρθουν στα lives μου; Δεν έχω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Αυτό που ξέρω είναι πως ζω στην Αθήνα, την αγαπάω, θέλω να φτιάξω και να πετύχω πράγματα εδώ πέρα και θα συνεχίσω να παλεύω με όλη μου τη δύναμη για όλα αυτά που ονειρεύομαι να κάνω στη μουσική».
Ο Θοδωρής έχει δώσει πολλές μάχες για να φτάσει σε αυτό το σημείο κι έχει ανοίξει πολλές συναυλίες μεγαλύτερων ονομάτων, οπότε με ενδιαφέρει πολύ η άποψή του για τη θέση των support σχημάτων στην Ελλάδα, με αφορμή το πολυσυζητημένο περιστατικό στο Gagarin, με πρωταγωνιστές του δικούς μας Head On και τους God Is An Astronaut. Η ιστορία έχει ως εξής: οι δεύτεροι φαίνεται να απείλησαν τους πρώτους γιατί ισχυρίστηκαν πως δεν πρόσεξαν τον ακριβό τους εξοπλισμό.
Πίνει πρώτα μια γουλιά από το τσάι του, στρίβει βιαστικά ένα τσιγάρο και ξεκινάει με πάθος να καταθέτει την εμπειρία του επί του θέματος.
«Η θέση του support σχήματος στην Ελλάδα είναι υποβαθμισμένη και γι' αυτό ευθύνονται όλοι. Πρώτον, οι δημοσιογράφοι που έχουν προσκλήσεις για να καλύψουν μια συναυλία, έρχονται μετά το support, σχηματίζοντας άποψη γι' αυτό απ' όσα τους είπαν κάποιοι άλλοι που ήταν εκεί.
Δεύτερον, το κοινό αποφασίζει να πει τα νέα της εβδομάδας ακριβώς τη στιγμή του support. Αυτό είναι τραγικό. Κάθε μεριά οφείλει να δείξει σεβασμό σε μια μπάντα που για να βρεθεί εκεί και να βγάλει ένα καλό αποτέλεσμα έχει λιώσει στις πρόβες, έχει ρίξει πολύ χρήμα και χρόνο και περιμένει πώς και πώς αυτό το μισάωρο. Φυσικά, κάθε καλλιτέχνης έχει την ευθύνη να πείσει το κοινό να τον ακούσει προσεχτικότερα.
Επειδή κάποιο όνομα παίζει support δεν σημαίνει ότι πρέπει να το έχουν όλοι φτυμένο, από την παραγωγή μέχρι το κοινό και τους δημοσιογράφους. Βέβαια, αυτά συμβαίνουν και στο εξωτερικό. Στο φεστιβάλ Eurosonic, για παράδειγμα, ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε και ο ηχολήπτης δεν είχε συνδέσει καν το πιάνο με την κονσόλα του.
Όσον αφορά το περιστατικό με τους God Is An Astronaut, σε καμία περίπτωση δεν βγαίνεις στη σκηνή έχοντας επιθετική στάση απέναντι στον καλλιτέχνη που ανοίγεις ή στον οποιοδήποτε. Χρειάζεται να δείχνουν σεβασμό και οι δύο πλευρές και όποιος παρεκκλίνει από αυτό είναι λάθος».
Φτάνοντας προς το τέλος της συζήτησης, παραδέχτηκε πως εξακολουθεί να πιστεύει ότι στο live κρύβεται όλη η αλήθεια της μουσικής («είναι η μόνη στιγμή που καταφέρνω να παγώσω τον χρόνο και να μη σκέφτομαι»), ότι είναι πλήρως συμφιλιωμένος με την ψηφιακή μουσική πραγματικότητα, αν και από τότε που έφτιαξε το πικάπ του ακούει περισσότερη μουσική, και ότι νιώθει πραγματικά ελεύθερος τη στιγμή που ο ενοχλητικός θόρυβος στο κεφάλι του σταματάει να υπάρχει.
Αυτός ο θόρυβος έφτασε τον Θοδωρή πολύ κοντά στο να χάσει την πίστη του στη μουσική αλλά, εν τέλει, τη διατήρησε: συνεχίζει να γράφει δίσκους με αρχή, μέση και τέλος, να περιοδεύει και να «τρέχει» την ανεξάρτητη δισκογραφική του.
Είναι ένας από τους αθεράπευτα ρομαντικούς που ακόμη πιστεύουν ότι η μουσική μπορεί σου αλλάξει τη ζωή; «Αν έχεις κλάψει ακούγοντας μουσική, μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Η μουσική μπορεί να είναι σπουδαία, μόνο αν γίνει αντιληπτή ως τέτοια. Εγώ το έχω νιώσει, π.χ. ξέρω ότι αν ακούσω το ζεϊμπέκικο του Σαββόπουλου θα πονέσω, ξέρω πως έχω κλάψει σε συναυλία των Sigur Rós, ξέρω ότι όταν άκουσα πρώτη φορά φιλαρμονική ορχήστρα να παίζει σύνθεσή μου ένιωσα δέος. Η μουσική είναι ένα ιερό μέσο επικοινωνίας και στην ύψιστη μορφή της μπορεί να κάνει τη Γη να γυρίζει ανάποδα. Το πιστεύω!»
Info:
Ο Theodore, μαζί με την μπάντα του, θα παρουσιάσει τη νέα του δισκογραφική δουλειά «Inner Dynamics» την Παρασκευή 2/11 στο Fuzz Live Club και την Κυριακή 4/11 στο 8Ball Club στη Θεσσαλονίκη.
