Ανάμεσα στην καρδιά και το δέρμα της εργατικής τάξης

Ένα φωτογραφικό βιβλίο του Chris Killip αποτυπώνει την ακμή του διάσημου χώρου.

Σαν σήμερα γεννιέται το 1908 στο Chanteloup-en-Brie ο καλλιτέχνης που σφράγισε με τη δουλειά του την τέχνη της φωτογραφίας

Πρωτοείδα το βιβλίο του Chris Killip για τους "seacoalers" του Lynemouth στο σπίτι του φίλου μου (φωτογράφου) 'Εκτωρα Διμησιάνου. 'Οπως και με το "The Park" του Ιάπωνα Kohei Yoshiyuki, που το ανακάλυψα την ίδια εποχή, ένοιωσα τότε...τη γη να τρέμει. Παρ' ότι ο Chris Killip έλαβε το βραβείο Henri-Cartier Bresson για το σχετικό με το ρεπορτάζ αυτό βιβλίο του "In Flagrante", δεν υπάρχει ευτυχώς στις εικόνες του ίχνος από τη "μαγκνουμική" μαγειρική. 'Οπως δεν υπάρχει και γενικότερα στο έργο της προικισμένης αυτής γενιάς των 'Αγγλων φωτογράφων που αναγέννησαν το κοινωνικό ρεπορτάζ στα χρόνια της επέλασης του θατσερισμού. Κανένας συναισθηματικός εξαναγκασμός δεν εκβιάζεται μέσα από την τεχνητή πολυπλοκότητα της φωτογραφικής σκηνής, στην οποία αρέσκονται (αρέσκονταν ;) τόσο πολύ οι φωτογράφοι του πρακτορείου Magnum. Ακόμη και στις πιο "τακτοποιημένες" εικόνες του, ο Chris Killip αφήνει να περνάει αφιλτράριστη όλη την άγρια ομορφιά του τοπίου και των ανθρώπων που η μοίρα τους συμπιέζεται και συνθλίβεται κάτω από το βαρύ και χαμηλό ουρανό. Χρειάστηκε ωστόσο πολλή προσπάθεια για να γίνει αποδεκτός από την κοινότητα των "seacoalers". Το 1983, επί τέλους, τον αφήνουν να εγκατασταθεί δίπλα τους σε ένα τροχόσπιτο. Για πάνω από ένα χρόνο, ο Chris Killip θα μοιραστεί τη σκληρή ζωή αυτών τών "ανθρακωρύχων της θάλασσας", που συλλέγουν όλο το χρόνο ένα είδος κάρβουνου εξαιρετικής ποιότητας, το οποίο λειαίνεται και ξεβράζεται από τη Βόρεια Θάλασσα. Αν κάποιος απορεί ακόμη με τα γεγονότα του Αυγούστου στο Λονδίνο, ας ανατρέξει λίγο στην αγγλική φωτογραφία της δεκαετίας του '80.

Οι καλύτερες φωτογραφίες της Άγριας ζωής από τον διαγωνισμό Nikon Comedy Wildlife Photographer of the Year.

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.

Η φωτογράφος Λίλη Τσίγκου μας αποκαλύπτει, μέσα από ένα φωτογραφικό λεύκωμα, τα ενδότερα 11 ζωγράφων.

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.

Οι φωτογραφίες του Ντι Πάολο από τη δεκαετία του '50 και του ‘60 αποκαλύπτουν τις μεγάλες αντιφάσεις της μεταπολεμικής Ιταλίας, τόσο μεταξύ πλούσιων και φτωχών, όσο και μεταξύ παλιού και νέου.

Περισσότερες από 300 εικόνες στην Tate υπενθυμίζουν ότι η δεκαετία του '80 ήταν μια εποχή πρωτοποριακών αφηγήσεων που διαμόρφωσαν τη φωτογραφική τέχνη.

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία

Ο Ιταλός καλλιτέχνης Luigi Campi βλέπει στην Αθήνα υφές, λάθη και αυτοκόλλητα, και δημιούργησε ένα βιβλίο με όλα αυτά τα στοιχεία.

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης επικεντρώνεται στο έργο που δημιούργησε ο σπουδαίος φωτογράφος μετά το «The Americans».

Με έργα εμπνευσμένα από το σύνδρομο Stendhal και την έκλειψη ηλίου, εξερευνά και πάλι καθολικές εμπειρίες αγάπης και απώλειας αλλά και τις αλήθειες που μας συνδέουν όλους.

Σαν σήμερα, το 2004, πεθαίνει ο φωτογράφος που φωτογράφισε τα χαρακτηριστικότερα πορτρέτα μερικών από τους σημαντικότερους ανθρώπους της γενιάς του.

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας

Γνωστή ως μούσα του Πικάσο, η πρωτοπόρος φωτογράφος μέσα από τη δουλειά της άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι που ανακαλύπτεται τα τελευταία χρόνια.

Το φωτογραφικό πρότζεκτ «Summer Renaissance» όπου το θαλασσινό νερό αγκαλιάζει τα σώματα γυμνών κολυμβητών κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο δημιουργός του περιγράφει στη LiFO πώς το εμπνεύστηκε.

Οι αδημοσίευτες φωτογραφίες του Σωκράτη Σωκράτους από τα παρασκήνια της προετοιμασίας της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.