Το διεθνές βραβείο Female in Focus από το «British Journal of Photography» και τον εκδότη του, 1854 Media, καθιερώθηκε για να τιμήσει το έργο εξαιρετικών γυναικών φωτογράφων και να καταπολεμήσει την ανισότητα των φύλων στον κλάδο.
Επιστρέφοντας για την τέταρτη έκδοσή του, το βραβείο Female in Focus υπερασπίζεται το έργο γυναικών φωτογράφων σε όλο τον κόσμο.
Το Female in Focus είναι ένας χώρος που δημιουργήθηκε για όλες τις γυναίκες (cis, trans και intersex). Η ευαισθητοποίηση γύρω από την ανισότητα των φύλων στη βιομηχανία μπορεί να αυξάνεται, αλλά οι αριθμοί δεν αλλάζουν αρκετά γρήγορα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 70-80% των σπουδαστών φωτογραφίας είναι γυναίκες. Ωστόσο αποτελούν μόνο το 13-15% των επαγγελματιών φωτογράφων.
FacebookTwitter 2006 – Persia Campbell
«Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος κατά του καρτέλ στη Σιουδάδ Χουάρες το 2006, πολλοί από εμάς βρήκαμε καταφύγιο στους ιδιωτικούς μας χώρους (στα σπίτια μας και στις κρεβατοκάμαρές μας). Εν όψει της κατάληψης των δημόσιων χώρων από την τρομοκρατία και τη βία, κάναμε τα σπίτια μας ένα ασφαλές καταφύγιο. Αυτή η εικόνα αντιπροσωπεύει τη δυαδικότητα και την αντίθεση. Το εσωτερικό είναι πλήρως διακοσμημένο σε παστέλ χρώματα σε αναπαράσταση της αισθητικής των συνόρων μας. Η βία, οι δημόσιοι χώροι και ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών προβάλλονται στην τηλεόραση που είναι τοποθετημένη στο δωμάτιο». FacebookTwitter Το ταξίδι μιας μητέρας - Sonali Ohrie
«Αυτή είναι μια εικόνα της μητέρας μου που κάθεται με το νυφικό της, μετά το διαζύγιο. Μεγαλώνοντας σε ένα αυστηρό ινδουιστικό-Παντζάμπι νοικοκυριό, η μητέρα μου δεν είχε τη δυνατότητα να εξερευνήσει τον κόσμο μέχρι να βρεθεί σε έναν "ασφαλή" και "σίγουρο" γάμο. Τώρα, μετά το διαζύγιό της από έναν κανονισμένο γάμο, είναι επιτέλους σε θέση να εξερευνήσει τον κόσμο που θεωρούνταν πολύ επικίνδυνος για να τον αντιμετωπίσει μια μοναχική γυναίκα, να κατανοήσει την ταυτότητά της ως ανύπαντρης μητέρας και να μάθει τι σημαίνει για εκείνη το σπίτι αφού έμεινε μισό». FacebookTwitter Μις Ιούλιος - Julia Gunther
«Η Μις Ιούλιος, Xola, είναι από τη σειρά Calendar Girls. Ο διαγωνισμός ομορφιάς Miss Calendar Girl ιδρύθηκε το 2015 από την Chedino, μια τρανς γυναίκα της οποίας τη μετάβαση που επιβεβαιώνει το φύλο καταγράφω από το 2012. Καλλιστεία όπως το Miss Calendar Girl παρέχουν στα συνήθως "περιθωριακά" μέλη της νοτιοαφρικανικής κοινωνίας ένα ασφαλές περιβάλλον, ένα δίκτυο υποστήριξης και, πάνω απ' όλα, μια αίσθηση κοινότητας». FacebookTwitter Δεν πολεμάμε μόνοι μας σε αυτή την οικογένεια - Gala Semenova
«Η Misha διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού το 2021 και η ασθένειά της οδήγησε στην ανάγκη χημειοθεραπείας. Ως αποτέλεσμα, έχασε τα μακριά, όμορφα μαλλιά της. Η κόρη της Misha θέλησε να την υποστηρίξει κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης διαδικασίας και ξύρισαν η μία τα μαλλιά της άλλης». FacebookTwitter Forget Me Not - Jennifer Blau
«Τι συμβαίνει στην αίσθηση του εαυτού σου όταν χάνεις τη μνήμη σου; Και πώς φαινόμαστε στους άλλους; Όμορφη, κομψή και αφοσιωμένη, η Patricia αψήφησε το στερεότυπο της γυναίκας στα 90 της χρόνια πριν εκδηλώσει άνοια. Μας ζητά να σκεφτούμε πώς στη δυτική κουλτούρα θεωρούμε, απεικονίζουμε -και συχνά καθιστούμε αόρατους- τους ηλικιωμένους, ιδίως όταν φθίνουν. Πώς θα μπορούσαμε να σεβαστούμε και να γιορτάσουμε την ομορφιά και την ανθρωπιά τους σε όλες τις καταστάσεις της ύπαρξής τους;». FacebookTwitter Στο σπίτι - Verônica Alkmim França
«Αυτή η εικόνα τραβήχτηκε στα περίχωρα του Belo Horizonte στη Βραζιλία για ένα έργο που έχει ως στόχο να αναδείξει την ουσία και τον αυθορμητισμό ενός απλού, γνήσιου ανθρώπου που δεν έχει μεγάλη επαφή με την πόλη και την τεχνολογία και ζει μια πιο αυθόρμητη ζωή. Αυτή η κατάσταση είναι ο κόσμος, το σύμπαν, το σπίτι αυτών των ανθρώπων, που αποτελεί επίσης μια κοινωνική παράδοση. Εδώ, αυτή η γυναίκα θυμίζει την Πηνελόπη που στην ελληνική μυθολογία, περιμένοντας τον άντρα της, ύφαινε κατά τη διάρκεια της ημέρας και κατά τη διάρκεια της νύχτας ξήλωνε αυτό που είχε υφανθεί...». FacebookTwitter Crystal Queen - Jasmine De Silva
«Η σειρά μου Crystal Queens ξεκίνησε από αυτή την εικόνα. Η κεντρική εστίαση στη δουλειά μου είναι η έκθεση και η ανάδειξη της παράλογης φύσης της ανθρώπινης επιδίωξης για την επίτευξη της τελειότητας και των ακραίων μέτρων στα οποία μπορούμε να φτάσουμε. Με τους σημερινούς δεσμούς που έχει η πλειοψηφία των ανθρώπων με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο καθένας μπορεί να γίνει αντιληπτός από τον κόσμο ανά πάσα στιγμή, και αυτή η ιδέα ότι πρέπει να είμαστε η τέλεια, κρυστάλλινη εκδοχή του εαυτού μας, ακόμη και όταν βρισκόμαστε στο σπίτι μας, στο μπάνιο ή στο σαλόνι ή στην κουζίνα, ενσαρκώνεται σε αυτές τις εικόνες από τις γυναίκες που φορούν ένα δέρμα από κρυστάλλους». FacebookTwitter Η Joanne με τον γιο της - Kristina Varaksina
«Η Joanne είναι μια απίστευτα δυνατή και σοφή νεαρή γυναίκα νιγηριανής καταγωγής. Το γεγονός ότι έχει αλφισμό και πολύ κακή όραση δεν την εμπόδισε ποτέ να πιστεύει στον εαυτό της και να εκτιμά το σώμα της. Η ουσία της ομορφιάς είναι να είσαι, να είσαι αυτός που είσαι. Ζούμε σε έναν κόσμο που μας ενθαρρύνει να επικρίνουμε συνεχώς την εμφάνισή μας και μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετοί όπως είμαστε. Η αλήθεια είναι ότι η ομορφιά δεν μπορεί να περιοριστεί. Η ομορφιά είναι απλά να είσαι ο εαυτός σου». FacebookTwitter Catrin - Sujata Setia
«"Δεν έχω ξαναφωτογραφηθεί ποτέ έτσι... με όλες τις ουλές μου, εννοώ", μου είπε η Catrin. Μας άφησε και τους δύο να σκεφτόμαστε ποιο είναι το όριο των ουλών; Πόσα μπορούμε να δούμε; Μήπως γινόμαστε όλοι μέρος του κόσμου όπου και οι ουλές πρέπει να φαίνονται 'όμορφες'; Αρκετά ώστε να μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε για να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι η ζωή μας είναι καλύτερη; Αλλά όχι πάρα πολλές... ώστε να αντέχουμε να τις κοιτάμε; Η Catrin επέστρεφε από μια εκδρομή για σκι στις γαλλικές Άλπεις όταν τα φρένα του πούλμαν χάλασαν και συνέβη το δυστύχημα: Το 96% του σώματός της υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού». FacebookTwitter Η περιπλανώμενη - Marie Smith
«Το 2021, άρχισα να ερευνώ και να βγάζω φωτογραφίες στο Brixton που εξερευνούσαν θέματα γύρω από τη φύση, το ανήκειν, την ταυτότητα και την κλιματική αλλαγή. Ως μαύρη γυναίκα τζαμαϊκανής καταγωγής που ζει στο νότιο Λονδίνο, στηρίχτηκα στην εμπειρία μου για να διαπιστώσω τι σήμαιναν αυτοί οι όροι για μένα και την πρακτική μου. Χρησιμοποίησα τον εαυτό μου ως μελέτη περίπτωσης και δημιούργησα μια σειρά με τίτλο "The Wanderer", η οποία αποτελεί το αποκορύφωμα της έρευνάς μου. Η σειρά με βλέπει ως "The Wanderer", όπου καταγράφω τον εαυτό μου μέσα σε τοπία στο Ηνωμένο Βασίλειο». FacebookTwitter Ασφαλές καταφύγιο - Anna Neubauer
«Ένα παιδί που γεννιέται με αλφισμό θεωρείται "κατάρα του Θεού" και σε πολλά μέρη δεν θεωρείται καν άνθρωπος. Κατά ειρωνικό τρόπο, τα άτομα με αλφισμό κυνηγιούνται για τα μέρη του σώματός τους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή φίλτρων ή φυλαχτών που θα φέρουν υγεία, καλή τύχη, πλούτο, ακόμη και υπερφυσικές δυνάμεις. Το οικοτροφείο είναι το σπίτι του Ηλία, είναι το μέρος όπου τον αγαπούν και όπου μπορεί επιτέλους να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Είναι το ασφαλές καταφύγιό του. Το Peacemakers for Albinism and Community δημιουργεί ασφαλείς χώρους για τα παιδιά με αλφισμό στην Τανζανία: ενδυναμώνει, εξυψώνει και εκπαιδεύει». FacebookTwitter Ñaupas - Marisol Mendez
«Η morenada είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς χορούς στη Βολιβία. Απεικονίζει τους Αφρικανούς σκλάβους που αναγκάστηκαν να εργαστούν στα ορυχεία αργύρου του Ποτόσι ή να πατήσουν σταφύλια στους αμπελώνες της Γιούγκας, κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατικής περιόδου. Οι Ñaupas απεικονίζουν τις μεγαλύτερες σε ηλικία σκλάβες γυναίκες. Η εικόνα αυτή ανήκει στη σειρά Madre. Συνθέτοντας μνήμες του παρελθόντος και τρέχουσες παρατηρήσεις, το έργο διερευνά την επιρροή της φυλής και της θρησκείας στη διαμόρφωση της αντίληψης και της αναπαράστασης των Βολιβιανών γυναικών». FacebookTwitter Danielle & Iyanna - Sophia Spring
«Την άνοιξη του 2020 ο κόσμος αποδεσμεύτηκε - όλα τα τελετουργικά της κανονικότητας καταργήθηκαν με φόντο μια παγκόσμια πανδημία. Και έτσι, χωρίς να έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε, αποτολμήσαμε να πάμε στα τοπικά μας πάρκα για τη μοναδική μας δόση καθημερινής άσκησης. Τα πορτρέτα αυτής της σειράς αποτυπώνουν την ποικιλομορφία των ανθρώπων των οποίων οι ζωές εμπλουτίζονται από αυτούς τους εξαιρετικούς χώρους πρασίνου. Ελπίζω ότι οι εικόνες αυτές θα ξεπεράσουν την εποχή κατά την οποία δημιουργήθηκαν. Εν ολίγοις, το Parklife είναι η ερωτική μου επιστολή προς τους Λονδρέζους και τους αγαπημένους τους χώρους πρασίνου». FacebookTwitter Από τη σειρά Avatãra - Stefanie Langenhoven
«Το Avatãra είναι μια προσωπική σειρά για την εγκυμοσύνη μου στο δεύτερο παιδί μου, η οποία συνέβη κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Συνελήφθη μετά από αρκετές αποβολές. Η αποβολή είναι ένα πολύ συγκεκριμένο είδος απώλειας. Συνδέεσαι με μια ψυχή και τη χάνεις ξανά χωρίς να τη συναντήσεις πραγματικά. Η ουσία τους φαινόταν απτή, όμως δεν μπόρεσα ποτέ να τα νιώσω σωματικά. Μια συνειδητοποίηση αναπτύχθηκε μέσα μου αυτής της απόκοσμης πτυχής του να φέρνεις παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, μια σύνδεση με αυτό το "άλλο" βασίλειο. Δημιούργησα αυτήν τη σειρά για να κάνω αυτό το βασίλειο να μοιάζει πιο αληθινό για μένα».
