Για τη χαμένη τιμή της Anna Wich

Για τη χαμένη τιμή της Anna Wich Facebook Twitter
2



Ήταν Γερμανίδα. Όμορφη, μαλλιά και μάτια ανοιχτόχρωμα. Μιλούσε ελληνικά σπαστά. Όταν εγώ τη γνώρισα αρχές του 1990 φορούσε συνήθως πολύχρωμα ριγέ παντελόνια και εμπριμέ ολόσωμα φορέματα. Στο διαμέρισμα της στους πρόποδες του Λυκαβηττού διατηρούσε το μικρό της φωτογραφικό εργαστήριο. Χιλιόμετρα negative είχαν κοπεί από τα χέρια της προτού οι τελικές κόπιες αμέτρητων ταινιών να φτάσουν στις αίθουσες. Σε εμάς, στους φοιτητές, δεν έπαιρνε λεφτά. Περνούσε άλλωστε αρκετό χρόνο μαζί μας εισάγοντας μας στον σκοτεινό θάλαμο επεξεργασίας και εμφάνισης του φιλμ. Ομολογώ ότι τη βαριόμουν την όλη διαδικασία. Προτιμούσα να είμαι μέλος της παρέας της σε καφενεία πέριξ των Εξαρχείων. Εκεί που μια μέρα, μεθυσμένη από ούζο, την είδα να κλαίει για τα εγκλήματα των προγόνων της σε βάρος της ανθρωπότητας. Μιαν άλλη φορά, πάλι ζαλισμένη από αλκοόλ, την άκουσα να τραγουδάει με τη χαρακτηριστική προφορά της το ''Σ'τό'πα και σ'το ξαναλέω'' και την ''Περιπλανώμενη ζωή'' του Τσιτσάνη. Υποστήριζε πως αν ο Φασμπίντερ είχε γνωρίσει τη Μπέλλου, αυτήν θα έβαζε στη ''Χρονιά με τα 13 φεγγάρια'' του και όχι τους Roxy Music, όσο κι αν διαφωνούσα μαζί της τότε ως φανατικός, ξενομανής περισσότερο, παρά ροκάς. Κι ας υπήρξε η ίδια παιδί των λουλουδιών, η Lady Jane των Rolling Stones, που έφαγε με το κουτάλι τα προοδευτικά κινήματα των 60s και τα αρτίστικα κοινόβια.

Κάποτε που μπαινόβγαινα καθημερινά στο στούντιο της, αφού έκανε την κοπή αρνητικού στο σπουδαστικό ταινιάκι μου, άνοιξα γαϊδουρινά το ψυγείο της και έφτιαξα έναν παγωμένο φραπέ δίχως να τη ρωτήσω αν θα ήθελε κι εκείνη έναν, ντάλα καλοκαίρι. Μου το κράτησε...Ερχόταν στη σχολή και επιδεικτικά με προσπερνούσε χωρίς να μου μιλάει, ασχέτως αν συνέχισε να δουλεύει το ταινιάκι μου. Όταν τα ''βρήκαμε'', χαμογέλασε - θυμάμαι - και μου είπε πως δεν κρατάει πολύ ο θυμός της με αγόρια που έχουν μακριά μαλλιά.

Τα χρόνια περνούσαν. Χαθήκαμε. Όταν στην ελληνική τηλεόραση προβλήθηκε κάποια στιγμή ο ''Ένας ερωδιός για τη Γερμανία'', η τελευταία ταινία του Σταύρου Τορνέ, την ''έγραψα'' σε VHS βιντεοκασέτα για δύο λόγους: για να μελετήσω την άγνωστη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και, κυρίως, για να ''διασώσω'' τη μορφή της δασκάλας μου, να την ''κλείσω'' στο αρχείο μου. Διότι, αυτή ήταν η ορνιθολόγος στην ταινία του Τορνέ που στηλίτευε την εκπόρνευση της τέχνης δίχως ίχνος διδακτισμού και σοβαροφάνειας. Πλέον είμαι σίγουρος πως ο Τορνές από τη μορφή της εμπνεύστηκε και έκανε έναν ερωδιό από τη Γερμανία σημείο αναφοράς και τίτλο της ταινίας του.

Το ''Πού νά'σαι τώρα Άννα'' το πρωτάκουσα μέσα σε ταξί συνοδεία κοινού μας φίλου. Ήταν η πρώτη φορά ίσως που δάκρυζα με τη φωνή του Νταλάρα. ''Πραγματικά, πού να είναι η Άννα, πού να πήγε;'' γύρισα και ρώτησα τον φίλο. Την ίδια μέρα είχαμε μάθει πως η Anna Wich άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 48 ετών, χτυπημένη από τον καρκίνο. Η σορός της μεταφέρθηκε στη Γερμανία, τη χώρα της, που αγαπούσε και έμοιαζε να μισούσε παράλληλα.

Το ντοκιμαντέρ που έφτιαξε πρόσφατα ο σύντροφος της, σκηνοθέτης Σταύρος Καπλανίδης, είναι ένας φόρος τιμής στη μνήμη αυτής της γυναίκας που πρόσφερε πολλά στον ελληνικό κινηματογράφο και που πάνω απ' όλα αγάπησε την Ελλάδα με τον δικό της φιλοσοφημένο τρόπο. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσε σήμερα με ένα ναζιστικό μόρφωμα μεσ' στο Κοινοβούλιο. Ήταν πολύ ευαίσθητη η Άννα για να το αντέξει, ενδεχομένως περισσότερο ευαίσθητη κι από ''ορίτζιναλ''Έλληνες που έχασαν προγόνους τους σε κάποιο εκτελεστικό απόσπασμα. Για μένα, από τον πρόωρο και άδικο θάνατο της κι ύστερα, ο σκοτεινός θάλαμος έγινε ακόμη πιο σκοτεινός. Το εργαστήρι φωτογραφικής τέχνης μετατράπηκε σε προθάλαμο για τον Παράδεισο, το μαύρο τούνελ που λένε ότι στο βάθος του περιμένει τους περιπατητές του ένα άπλετο φως. Γαλήνιο. Όπως ήταν η ίδια. 

_________

* Η ταινία Anna Wich - Φωτογράφος (2013) του Σταύρου Καπλανίδη προβάλλεται αυτή την Τετάρτη στο Ινστιτούτο Ghoette (Ομήρου 14 - 16) στο κλείσιμο της έκθεσης με το σύνολο του έργου της Wich.  

Φωτογραφία
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Φωτογραφία / 100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
Το ντοκιμαντέρ ''Anna Wich-Φωτογράφος'' θα προβληθεί την Τετάρτη 22/5 στις 20.00 στο Ινστιτούτο Ghoette. Θα είναι και η τελευταία μέρα της έκθεσης με τα άπαντα του φωτογραφικού έργου της.