Από το βραβείο «Travel photographer of the year» το 2015 για μια εκπληκτική λήψη στο Rio de Janeiro μέχρι το φετινό προτζεκτ του από τους δρόμους του Τόκιο το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Άγγλος φωτογράφος Tony Burns έχει διανύσει μια αξιοσημείωτη επαγγελματική πορεία τα τελευταία 6 χρόνια. Αφήνοντας πίσω μια καριέρα που θα τον εγκλώβιζε στα στενά όρια ενός γραφείου, μετέτρεψε την τεράστια αγάπη του για το ποδόσφαιρο σε μια γεμάτη ένταση καταγραφή των φαβέλων του Ρίο, εκεί που το άθλημα παίζεται αέναα στην πιο αγνή μορφή του. Ο δρόμος είναι και ο πρωταγωνιστής για ακόμα μια φορά στο μοναδικό προτζεκτ του από τους δρόμους του Τόκιο. Μιλά στο LIFO.gr και παρουσιάζει δεκαπέντε εικόνες από τις δυο αγαπημένες του πόλεις. Ας ακούσουμε τι έχει να πει ένας ακούραστος ταξιδιώτης.
— Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και το οικογενειακό σου background και για τις πιο έντονες αναμνήσεις σου από τα παιδικά σου χρόνια;
Μεγάλωσα στο Widnes στο Ηνωμένο Βασίλειο, μια βιομηχανική πόλη στη Βόρεια Αγγλία πολύ κοντά στο Liverpool. Μεγαλώνοντας εκεί, όλα είχαν να κάνουν με το ποδόσφαιρο ή το ράγκμπι έτσι λοιπόν οι αναμνήσεις μου περιλαμβάνουν μεγάλες καλοκαιρινές νύχτες όπου παίζαμε ποδόσφαιρο για ώρες μέχρι το σημείο να μην βλέπουμε την μπάλα από το σκοτάδι που έπεφτε και ποτέ να μην κουραζόμαστε. Αυτό, και τις καλοκαιρινές διακοπές με τους παππούδες μου κάθε καλοκαίρι, όπου ήταν αρκετά γενναίοι για να παραθερίζουν μαζί τους στην Ουαλία 8-10 παιδιά κάθε χρόνο!
Δεν υπάρχει γατρειά εάν σε τρώνε τα πόδια σου, τα ταξίδια σε κάνουν να θες να κάνεις όλο και περισσότερα. Μου αρέσει να γνωρίζω νέα μέρη και να μένω σε αυτά περισσότερο χρόνο, παρά να ταξιδεύω επιπόλαια, βλέποντας μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων όταν πηγαίνω κάπου.
— Γιατί έγινες φωτογράφος;
Ξεκίνησα να ενδιαφέρομαι για την φωτογραφία στην δεκαετία των είκοσι, πιθανόν ήταν ένα αντίδοτο στην δουλειά γραφείο που έκανα και ένα είδος απόδρασης από την ρουτίνα της ζωής. Όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι, αρχικά προσχώρησα στην ταξιδιωτική φωτογραφία και το ενδιαφέρον προερχόταν από το ίδιο το ταξίδι. Ανέπτυξα μια εμμονή μέσα στα χρόνια και ξεκίνησα να συνεργάζομαι με το Lonely Planet πριν τελικά ασχοληθώ με την φωτογραφία ως full-time δουλειά και διευρύνω το είδος των φωτογραφιών που τραβούσα. Για να απαντήσω στο γιατί, αισθανόμουν με κάποιο τρόπο αναγκασμένος να το κάνω στο τέλος. Αισθανόμουν ότι έπρεπε να προσπαθήσω να το κάνω στο τέλος γιατί στην αντίθετη περίπτωση θα το μετάνιωνα.
— Ποια είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της δουλειάς σου στις φαβέλες του Ριο; Θα μπορούσες να δώσεις μερικά tips σε κάποιον που θα ήθελε να κάνει το ίδιο;
Είναι φανερό ότι είναι ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον και μια εμπειρία διαφορετική από όποια είχα μέχρι τότε, με πάρα πολλές δυσκολίες για αυτούς που ζουν εκεί, ζώντας συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Μιλώντας με όρους φωτογραφικούς, η ζωή γενικά βρισκόταν έξω στους δρόμους έτσι υπήρχε μια ενέργεια και ένταση τριγύρω. Θέλησα να χρησιμοποιήσω το ποδόσφαιρο για να δείξω τη ζωντάνια της Βραζιλιάνικης κουλτούρας αλλά επίσης να αιχμαλωτίσω το παιχνίδι που παίζεται στην πιο αγνή του μορφή, με φόντο τα εντυπωσιακά βουνά του Rio de Janeiro. Το θέμα μου δεν ήταν προβοκατόρικο έτσι οι άνθρωποι με δέχτηκαν και με άφησαν να τους φωτογραφίσω. Αυτό ήταν το μυστικό για το συγκεκριμένο μέρος αν και δούλευα με ένα μεσάζοντα στο Ρίο, ο οποίος γνώριζε τα μέρη και μπορούσε να με συνοδεύσει στην φωτογράφηση, γνωρίζοντάς μου τους ανθρώπους και βοηθώντας με να αποφύγω ριψοκίνδυνες καταστάσεις.
— Ένα top5 με τους αγαπημένους σου φωτογράφους και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα ;
Αυτή είναι μια σύντομη λίστα, με τον καιρό θα μπορούσε να αλλάξει. Κάθε φορά που τη γράφω οι προτιμήσεις αλλάζουν-, όμως ας γράψω για αυτούς που μου αρέσουν αυτή την στιγμή:
1.
Gueorgui Pinkhassov
Για το πόσο ατμοσφαιρική, και ζωηρή και πολυεπίπεδη είναι η δουλειά του- πάντοτε φωτογραφίζει με ένα τόσο μοναδικό τρόπο. Επίσης για τον τρόπο με τον οποίο σε κάνει να σκεφτείς σχετικά με την φωτογραφία με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι σκέφτεσαι συνήθως
2.
Wong Kar Wai
Προφανώς είναι σκηνοθέτης και όχι φωτογράφος, όμως οι ταινίες, οι εύστοχες αφηγήσεις και η χρήση του φωτός, το χρώμα και το κάδρο, όλα είναι εμπνευσμένα και προέρχονται από την φωτογραφία και την οπτική αφήγηση.
3.
Antoined Agata
Τελευταία πρόσεξα την δουλειά του αρκετά. Δυνατές εικόνες και ιστορίες έτσι ώστε κάθε εικόνα να έχει πραγματικό αντίκτυπο μέσα σου.
4.
Anton Kusters
"Odo Yakuza Tokyo" είναι ένα βιβλίο που μου αρέσει πραγματικά, μια συναρπαστική ματιά στους Yakuza του Τόκιο. Μπορείς να αισθανθείς την ένταση που τέτοιες καταστάσεις εμπεριέχουν μέσω των φωτογραφιών και το βιβλίο ρίχνει μια κλεφτή ματιά σε ένα μυστικό κόσμο που υπάρχει στο Τόκιο, αλλά σπάνια τον συναντάς.
5.
David Alan Harvey
Βρέθηκα στα workshops του David τόσο στο Ρίο όσο και στο Τόκιο- κι ήταν κάτι το οποίο μου άνοιξε τα μάτια. Το Based on a True Story που έχει ως θέμα του το Ρίο είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία και κάθε φωτογράφος θα μπορούσε να μάθει αρκετά και να εμπνευστεί από αυτό.
— Ποιο είναι το καλύτερο και το χειρότερο που σου έχει συμβεί όταν φωτογραφίζεις στο Τόκιο;
Πέρα από το Ρίο, το Τόκιο είναι το αγαπημένο μου μέρος για φωτογράφιση και μου αρέσει το πόσο μοναδικό και γεμάτο ποικιλομορφία είναι. Είναι ένα μέρος το οποίο θα μπορούσες να το φωτογραφίζεις για χρόνια και να ανακαλύπτεις νέες περιοχές και καινούρια θέματα. Είναι ενδιαφέρον, όμορφο, παράξενο και αχανές. Ιδιαίτερα για την φωτογραφία δρόμου προσφέρει μοναδικές σκηνές -και σκέψου ότι φωτογράφισα μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι του (το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου αφορούσε την περιοχή Shinjuku).
— Τι έμαθες για τον εαυτό σου από τα ταξίδια σου στον κόσμο;
Δεν υπάρχει γατρειά εάν σε τρώνε τα πόδια σου, τα ταξίδια σε κάνουν να θες να κάνεις όλο και περισσότερα. Μου αρέσει να γνωρίζω νέα μέρη και να μένω σε αυτά περισσότερο χρόνο, παρά να ταξιδεύω επιπόλαια, βλέποντας μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων όταν πηγαίνω κάπου.
— Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θέλω να ολοκληρώσω της σειρές για τις οποίες δουλεύω στο Τόκιο και σκεφτόμουν για το ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να τις παρουσιάσω. Εκτός από τις εκκρεμότητες που έχω και το βαρετό κομμάτι της δουλειάς που είναι απαραίτητο να κάνει ένας φωτογράφος εκτός από το να τραβά φωτογραφίες, θα μου άρεσε να προσπαθήσω και να ανακαλύψω μια ιδέα για μια φωτογράφηση εδώ στην Αυστραλία που ζω αυτή την στιγμή.
Info
