Εδώ και τριάντα χρόνια, οι Rotting Christ, το δημοφιλές ελληνικό black metal συγκρότημα, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο με την μουσική τους. Νότια Αφρική, Ινδία Μεξικό και Βραζιλία είναι μόνο μερικές από τις χώρες που έχουν επισκεφτεί και έχουν κάνει συναυλίες για τους φαν τους, εκεί.
Όταν τα αδέρφια Σάκης και Θέμης Τόλης δημιουργούσαν τους Rotting Christ το 1987 στη Νέα Ιωνία, σίγουρα δεν περίμεναν ότι η μουσική θα τους πάει τόσο ψηλά και ότι θα γίνουν το μεγαλύτερο ελληνικό metal σχήμα που υπήρξε ποτέ στην χώρα μας. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έβαλαν την Ελλάδα στο χάρτη της παγκόσμιας ροκ σκηνής. Κανένα άλλο σύγχρονο εγχώριο συγκρότημα δεν έχει καταφέρει κάτι ανάλογο.
Μας αγαπάνε γιατί ποτέ δεν είπαμε μαλακίες, ποτέ δεν είπαμε μεγάλα λόγια [για τους εαυτούς μας], ξεκινήσαμε από το τίποτα και κάναμε αυτή τη διαδρομή. Οι νέοι το βλέπουν αυτό και συνειδητοποιούν ότι οι Rotting Christ έχτισαν αυτή την καριέρα από το τίποτα κι αυτό τους εμπνέει και σκέφτονται: "Μπορώ να το κάνω κι εγώ".
Ήταν θέμα χρόνου, επομένως, να γραφτεί η ιστορία τους. Στο 'Non Serviam', την επίσημη βιογραφία τους, ο Σάκης Τόλης με την βοήθεια του Βρετανού δημοσιογράφου και συγγραφέα Dayal Patterson αναπολεί τις πιο σημαντικές στιγμές από την πορεία των Rotting Christ.
Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο από τις εκδόσεις ΟΞΥ και μέσα υπάρχουν τα πάντα που θα ήθελες να μάθεις για το ιστορικό αυτό γκρουπ από την εποχή που πρωτοξεκίνησαν μέχρι σήμερα. Μιλούν νυν και πρώην μέλη της μπάντας ενώ περιέχει, επίσης, συνεντεύξεις με προσωπικότητες της διεθνούς μέταλ σκηνής που εξηγούν τους λόγους που κάνουν τους Rotting Christ τόσο σημαντικούς.
Τέλος, για πρώτη φορά εκτός από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, θα υπάρχουν ανέκδοτες φωτογραφίες αποκλειστικά για την ελληνική έκδοση καθώς και προσωπικές αφηγήσεις για περιστατικά από την πολύχρονη πορεία τους που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα:
Σάκης: «Όταν καμιά φορά μάς ρωτάνε τι σημαίνει το όνομα και τους εξηγούμε, μας λένε "Σοβαρά;". Μ' αρέσει αυτό [γέλια]. Και πλέον υπάρχουν πολλοί χριστιανοί που ακούνε και γουστάρουν τους Rotting Christ. Δεν ταυτίζονται μόνο με τα κομμάτια και τους στίχους, αλλά με την όλη στάση μας, τους αγγίζει η ιστορία των Rotting Christ. Ξεκινήσαμε από το τίποτα και συνεχίζουμε ακόμα».
Morbid: «Οι Rotting Christ έχουν γίνει δημοφιλείς στην Ελλάδα – δημοφιλείς με την ετυμολογική έννοια της λέξης: είναι αγαπητοί στον απλό κόσμο. Ανήκουν στην εργατική τάξη, πάντα έκαναν αυτό που ήθελαν πραγματικά, ποτέ δεν είχαν προστριβές, ήταν πάντοτε σταθεροί».
Θέμης: «Μας αγαπάνε γιατί ποτέ δεν είπαμε μαλακίες, ποτέ δεν είπαμε μεγάλα λόγια [για τους εαυτούς μας], ξεκινήσαμε από το τίποτα και κάναμε αυτή τη διαδρομή. Οι νέοι το βλέπουν αυτό και συνειδητοποιούν ότι οι Rotting Christ έχτισαν αυτή την καριέρα από το τίποτα κι αυτό τους εμπνέει και σκέφτονται: "Μπορώ να το κάνω κι εγώ"».
Περνώντας χρόνο με το συγκρότημα στην Αθήνα, αυτό έγινε πολύ εμφανές. Ειδικά ο Σάκης είναι κατά κάποιο τρόπο διάσημος στη χώρα του και όπου κι αν πηγαίναμε τον αναγνώριζαν, είτε κάποιος ποδηλάτης που περνούσε δίπλα από το αυτοκίνητό μας και σταματούσε να του μιλήσει είτε μια έφηβη κοπέλα στο μετρό που του ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί του. Οι Rotting Christ είναι πλέον αποδεκτοί και αντιμετωπίζονται με σεβασμό τόσο από το κοινό όσο και από τα μέσα ενημέρωσης, μ' έναν τρόπο που δεν βλέπεις σε άλλα μέρη του κόσμου στην extreme metal σκηνή. Όλο αυτό είναι κάπως παράδοξο αν λάβουμε υπόψη τις παραδοσιακές δομές της Ελλάδας και τη βαθιά αντιθρησκευτική, μέχρι και αντικοινωνική στάση που χαρακτηρίζει το σχήμα κατά την τριαντακονταετή πορεία του.
Σάκης: «Όλη η Ελλάδα είναι ένα παράδοξο [γέλια]. Δεν θα βρεις πολλή λογική εδώ, γι' αυτό διαφέρουμε από συγκροτήματα άλλων χωρών. Γι' αυτό οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη στάση μας ως συγκρότημα και να μας κατηγοριοποιήσουν. Είμαστε black metal, αλλά μουσικά δεν είμαστε αυτό που θα αποκαλούσες "true black metal". Είμαστε μάλλον αναρχικοί σαν λαός. Στη δεκαετία του '90 τα πράγματα εδώ ήταν πολύ χαοτικά κι ακόμα έτσι είναι η χώρα. Το είδες και χτες, που πήραμε το μετρό. Δεν μπορούσα να βγάλω εισιτήριο και είπα "Γάμα το, θα πάμε τζάμπα". Ο ίδιος κανόνας ισχύει σε κάθε τομέα της ζωής μας».
σχόλια