Βασίλης Κατσικονούρης: «Βλέπω πολλούς να καίγονται σα δέντρα ακίνητα στο δάσος»

Βασίλης Κατσικονούρης: «Βλέπω πολλούς να καίγονται σα δέντρα ακίνητα στο δάσος» Facebook Twitter
1

Ανάμεσα στις ερωτήσεις παρατίθενται αποσπάσματα από το μυθιστόρημά του «Μπαμπούσκα» (Κέδρος) που κυκλοφόρησε πρόσφατα καθώς και το θεατρικό έργο «Το γάλα» (Κέδρος).

_______________

«Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. [...] Η αγάπη, μικρέ, αυτή κρατάει τον κόσμο. Κι όταν εξαφανιστεί, τότε ο κόσμος θα πεθάνει., θα καταστραφεί [...] Παλιότερα, οι άνθρωποι έφτιαχναν κάτι σαν κύτταρα μεταξύ τους με την αγάπη, κι έτσι συναρμολογούσαν τον κόσμο, δε διαλυόταν. Τέλος πάντων, έτσι ήταν, δεν ξέρω γιατί. Όμως τώρα... Τώρα σαν να μην έχει μείνει κανένα κύτταρο ζωντανό να τον κρατάει». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Ο κόσμος σήμερα διαλύεται; Η αγάπη κρατάει τον κόσμο;

Με την έννοια της έλξης – σχέσης ναι. Κι ο κόσμος διαλύεται όταν η σχέση γίνεται σχετικότητα.

 

_______________

«Γιατί ναι, κι αν ακόμα η αγάπη έχει χαθεί από τον κόσμο όπως τώρα...θα υπάρχει πάντα σε κάποια μορφή μέσα σε κάτι άλλο, μέσα σε... μέσα...[...] Μέσα στην Ποίηση! [...] Και οι τελευταίοι ποιητές εξατμίστηκαν σ' ένα θάλαμο αποστείρωσης και τα βιβλία τους πήγαν για πολτοποίηση». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Η ποίηση, τα βιβλία μπορούν να σώσουν τον κόσμο;

Μόνο σε άλλη μορφή. Ένα είδος εύπλαστου word που μετασχηματίζει το άκαμπτο pdf της καθημερινότητας.

 

_______________

«Χρειαζόταν σίγουρα να δει κι άλλους θνητούς. Θνητούς που ζούσαν χωρίς πολλή φασαρία. Θνητούς που δεν θα διεκδικούσαν από την αγάπη τους παρά μόνο να τους πει που ήταν οι παντόφλες τους καθώς γυρίζουν το βράδυ στο σπίτι ή ένα καλό φαϊ. [...] Θνητούς με άδειο, ανέκφραστο πρόσωπο κολλημένο στο κρύο τζάμι ενός λεωφορείου σαν τους πηγαίνει ή τους φέρνει από τη δουλειά...». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Υπάρχουν στ' αλήθεια συνηθισμένοι άνθρωποι;

Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου είναι αλήθεια αναντίρρητη, που επιστρέφει στον ίδιο, επεξεργασμένη και παραχαραγμένη από τους διαφημιστές ως μύθος.

 

_______________

«Βλέπεις, όταν ένας κόσμος τελειώνει, χάνεται πρώτα η αγάπη, ύστερα η ομορφιά, μετά ο λόγος και στο τέλος χάνεται και η τελευταία μορφή που τα κρατούσε όλα αυτά: Η μνήμη. Αυτοί εκεί έξω τώρα δε θυμούνται καν αν πρέπει να περνάνε το δρόμο με πράσινο ή με κόκκινο. Η μνήμη τους είναι άδεια. Ναι, σαν αυτή τη μπαμπούσκα που της λείπει η τελευταία της κούκλα». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Τι γίνεται όταν η μνήμη αδειάζει;

Υποθέτω ότι πηγαίνεις πολύ καθυστερημένος στα ραντεβού σου. Είμαστε το άθροισμα των αναμνήσεών μας και το υπόλοιπο των ονείρων μας.

Πάντα από κάθε μπαμπούσκα δε λείπει μια κούκλα;

Ναι. Και μπορεί να την έχει ο διπλανός μας.

 

_______________

«Ίσως εγώ, τώρα, θα έπρεπε να θυσιάσω κάτι, όμως δεν υπάρχει κανείς να μου το ζητήσει, δε βλέπω κανέναν που να το χρειάζεται, κι έτσι θα πήγαινε στα χαμένα, σαν τη θυσία του Ορφέα, σαν τη θυσία του Χριστού. Σ' έναν κόσμο που κανείς πια δεν ονειρεύεται το πέταγμα δεν αξίζει να θυσιάσεις τα φτερά σου». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Είναι η εποχή των θυσιών χωρίς αντίκρισμα;

 

Οι θυσίες γίνονται για ανάπτυξη και ευημερία. Όσο αυτές οι λέξεις αποσυνδέονται από το νόημα της λέξης «παιδεία», τόσο και οι θυσίες θα αποσυνδέονται και από κάθε ουσιαστικό αντίκρισμά τους. Η έξοδος από την κρίση είναι υπόθεση μιας άλλης, νέας γενεάς που θα πρέπει όμως να διαπαιδαγωγηθεί τώρα. Κανείς υποψήφιος επενδυτής;

 

_______________

«Τι νομίζεις ότι αλαφρώνει το βάρος μας; Τι μας δίνει αληθινά φτερά, πέρα από το να ξεφορτωνόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό;». («Μπαμπούσκα»)

_______________

 

Πώς μπορείς να ξεφορτωθείς τον εαυτό σου;

Όλο το βιβλίο «Μπαμπούσκα», είναι ένα βιβλίο, ας πούμε, αυτοβοήθειας για το πώς να το πετύχει κανείς αυτό. Ας μην κάνω λοιπόν spoiler.

 

_______________

«Έτσι, στα καλά καθούμενα, όπως τους βλέπεις να περπατάνε ή να κάθονται να πίνουν τον καφέ τους. Όπως τρέχουν βιαστικά ή όπως στέκονται έξω απ' το περίπτερο να κοιτάξουν την κρεμασμένη εφημερίδα. Όπως ψωνίζουν πατάτες απ΄το μανάβη ή νεκρά ψάρια απ΄το ψαράδικο. Όπως στέκονται στην ουρά στις τράπεζες ή έξω από την εφορία. Σα χαιρετιούνται από μακριά, σαν κάνουν χειραψία από κοντά, σαν κάθονται στ΄αμάξια τους μέσα κλεισμένοι, στο σινεμά, σα βγάζουν εισιτήρια για το γήπεδο, στα σπίτια τους καθώς ζητάνε τις παντόφλες τους, καθώς απλώνουν μια μπουγάδα, καθώς γυρίζουν με τις σακούλες τα ψώνια και σκύβουν ν' αγκαλιάσουν το παιδί τους... Τους βλέπεις έτσι στα ξαφνικά... Ν α κ α ί γ ο ν τ α ι !». («Το γάλα»)

_______________

 

Δεν είναι άραγε σήμερα πιο συχνό από ποτέ το να βλέπεις ανθρώπους δίπλα σου να καίγονται;

Βλέπω πολλούς να καίγονται σα δέντρα ακίνητα στο δάσος· και κάποιους λίγους που καίγονται σαν κεριά.

Τι μπορείς να κάνεις για να το αλλάξεις αυτό;

Όταν το δάσος κινηθεί και περπατήσει, όπως στο «Μακμπέθ», τότε θ' αλλάξει αυτό.

 

_______________

«Δε με πειράζει όμως αυτό, όχι έχω μάθει. Από μικρός, από τότε ακόμα που τριγύρναγα μοναχός μου, που δε μου μίλαγε κανείς, έσφιγγα τα δόντια, κουλουριαζόμουνα γύρω από κάτι σκληρό μέσα μου, εκείνο το πράμα σαν σίδερο που έλεγε κι η μάνα μου και που 'το νιωθα ότι δε θα σπάσει ποτέ... Κι έλεγα στον εαυτό μου, θα ζήσεις, ρε πούστη μου, πρέπει να ζήσεις. Έστω και μ' αυτήν την σκιά στα πνευμόνια, έστω και μ' αυτό το σακατιλίκι, τη δαγκωματιά στην καρδιά. Αλλά τώρα αυτή η σκιά πάει να απλωθεί τελείως απάνω μου, σ' ολόκληρη τη ζωή μου, να μουτζουρώσει τα πάντα, ό, τι έχω καταφέρει μέχρι εδώ». («Το γάλα»)

_______________

 

Γιατί αυτός ο ρατσισμός κι αυτό το μίσος σήμερα;

Δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα ρατσισμός εξ ιδεολογίας, όπως π.χ. στην Αμερική ή στη Γερμανία. Υπάρχει ένα έντονο κοινωνικό πρόβλημα που όσο οξύνεται, προσλαμβάνει και ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Θα δούμε κάποτε το πρόβλημα ή θα μιλάμε μια ζωή με –ισμούς και αντι-ισμούς εδώ πέρα;

 

Πώς ζει κανείς με την δαγκωματιά στην καρδιά;

Αληθινά.

*«Ο τοκετός του θανάτου», Γιάννης Βαρβέρης

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια