Άγγλοι ευγενείς, ξεπεσμένοι αριστοκράτες, πύργοι με σκοτεινούς διαδρόμους και χαριτωμένα σαλόνια με αναμμένα τζάκια, περίπατοι στην εξοχή και μαθήματα ακουαρέλας, καταστροφικοί πλατωνικοί έρωτες και καταστροφικοί γάμοι, καλά θαμμένα μυστικά, δωροδοκίες και άσυλα ανιάτων, πρωινά με κρύο χοιρινό και ζεστές ομελέτες, θαρραλέες γυναίκες και πιστοί άντρες, μυστικές οργανώσεις και πολύ συγκίνηση εντός 828 απολαυστικών σελίδων σε μια ιστορία με πολλές πτυχές, ανατροπές και αγωνία.
__________________
- Ελπίζω ο κύριος Χάρτραϊτ να μη μου κάνει φιλοφρονήσεις.
- Μπορώ να αποτολμήσω την ερώτηση γιατί εκφράζετε αυτή την ελπίδα;
- Γιατί θα πιστεύω όλα όσα μου λέτε, απάντησε απλά.
Με εκείνες τις λιγοστές λέξεις μου έδωσε το κλειδί για το χαρακτήρα της - τη γενναιόδωρη εκείνη εμπιστοσύνη της στους άλλους που ξεκινούσε από τη δική της φυσική προσήλωση στην ειλικρίνεια. Ενστικτωδώς το κατάλαβα τότε, εκ πείρας το γνωρίζω τώρα.
__________________
Ο Henry James έχει δηλώσει σχετικά: «Στον Collins πρέπει να πιστωθεί η εισαγωγή στη μυθιστοριογραφία των πλέον απίστευτων μυστηρίων, αυτών που καραδοκούν έξω από τις πόρτες μας».
Ο συγγραφέας
[via] Ο William Wilkie Collins, συγγραφέας των πρώτων αστυνομικών ιστοριών στα αγγλικά, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1824. Ήταν γιoς του τοπιογράφου William Collins.
Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο, αν και δεν επρόκειτο να ασκήσει ποτέ τη δικηγορία, και δοκίμασε για λίγο την τύχη του στη ζωγραφική. Από το 1848 άρχισε να γράφει άρθρα και ιστορίες, που πολλά δημοσιεύθηκαν ανώνυμα, και το μυθιστόρημα περιπέτειας "Ιολάνι", που ανακαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά, το 1999. Η βιογραφία του πατέρα του ήταν το πρώτο σημαντικό έργο του που εκδόθηκε και τού έδωσε το κουράγιο να αφοσιωθεί στη γραφή.
Ο Κόλλινς υπήρξε πρωτοπόρος συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου και αγωνίας. Ωστόσο, το έργο που τον έκανε διάσημο ήταν το "The Woman in White" ("Η γυναίκα με τα άσπρα", 1860), και η καθιέρωση της συγκινησιακής λογοτεχνίας.
Σε μεγαλύτερη ηλικία εθίστηκε στο όπιο και τα μυθιστορήματα που έγραψε μεταξύ 1870 και 1889, θεωρούνται υποδεέστερα των προηγούμενων. Πέθανε το 1889.
__________________
Γύρισα αστραπιαία, με τα δάχτυλα μου να σφίγγονται γύρω από τη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδιάς, φωτισμένης από το φεγγάρι δημοσιάς, εκεί -σαν να είχε ξεπηδήσει εκείνη τη στιγμή μέσα από τη γη ή να είχε πέσει από τον ουρανό- στεκόταν μια μοναχική γυναίκα, ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με λευκά ρούχα, με το πρόσωπο της να κοιτάζει ερωτηματικά το δικό μου και το χέρι της να δείχνει το σκοτεινό σύννεφο πάνω από το Λονδίνο.
Η αλλόκοτη γυναίκα μίλησε πρώτη. "Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;" είπε.
Την κοίταξα προσεκτικά. Κρατούσε μία μικρή τσάντα στο χέρι της και το ντύσιμό της – καπελάκι, εσάρπα και φόρεμα όλα άσπρα – δεν ήταν, απ’ όσο μπορούσα να μαντέψω, από πολύ φίνα και ακριβά υλικά. Το σώμα της ήταν λεπτό – μάλλον ψηλότερη από το σύνηθες -, το βάδισμα και οι κινήσεις της απαλλαγμένες από οποιοδήποτε στοιχείο υπερβολής. Αυτά ήταν τα μόνα που μπορούσα να διακρίνω μέσα στο μισοσκόταδο και κάτω από τις αλλόκοτες συνθήκες της συνάντησής μας.
Τι είδους γυναίκα ήταν, και πώς είχε τύχει να βρεθεί ολομόναχη στη δημοσιά, μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα, μου ήταν τελείως αδύνατον να το μαντέψω...
__________________
Το βιβλίο που συναρπάζει το κοινό εδώ και 150 χρόνια γράφτηκε το 1859, δημοσιεύτηκε εβδομαδιαία μεταξύ του 1859-1860 σε περιοδικό του Τσαρλς Ντίκενς και σε βιβλίο το 1860. Από το 1975 και μέχρι σήμερα η ιστορία έχει προσαρμοστεί για τον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, έχει γίνει μιούζικαλ, μίνι σειρά και τηλεοπτική σειρά στην Αμερική, στη Γερμανία, στη Ρωσία και στην Αγγλία.
Φυσικά, και σε παιχνίδι!
__________________
«Αν είχα τουλάχιστον τα προνόμια ενός άντρα, θα ζητούσα να μου φέρουν αμέσως το καλύτερο άλογο του σερ Πέρσιβαλ και θα ξεκινούσα καλπάζοντας μέσα στη νύχτα, με κατεύθυνση προς τα ανατολικά, για να συναντήσω τον ανατέλλοντα ήλιο – ένας αδιάκοπος καλπασμός ωρών, όπως εκείνος του διάσημου ληστή Ντικ Τέρπιν προς την Υόρκη. Μια κι είμαι, όμως, γυναίκα, καταδικασμένη ισοβίως στην υπομονή, την ευπρέπεια και τα μισοφόρια, πρέπει να σεβαστώ τη γνώμη της οικονόμου του σπιτιού και να προσπαθήσω να φερθώ με κάποιον γυναικείο τρόπο.»
__________________
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΣΠΡΑ,Wilkie Colins, εκδοτικός οίκος Ηλέκτρα, μετάφραση Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
σχόλια