— Να πω αρχικά ότι με διασκέδασε τόσο ο τίτλος όσο και η φωτογραφία του εξωφύλλου, που φέρνει σε αφίσα ταινιών τρόμου.
Μα γι' αυτό και διευκρινίζω ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και όχι για μια ελληνική εκδοχή του «Μωρού της Ρόζμαρι». Η δε φωτογραφία είναι ένα «πειραγμένο» πορτρέτο μου. Βέβαια, αν διαβάσει κανείς το βιβλίο, θα διαπιστώσει ότι δεν με «βάφτισα» έτσι εγώ αλλά η «Ελεύθερη Ώρα», η οποία μάλιστα με έκανε και πρωτοσέλιδο με αυτόν τον τίτλο. Επειδή κιόλας συμβαίνει να είμαι αγνώστου πατρός, με είχε εξιτάρει η ιδέα ότι «ανακάλυψε» τον πατέρα μου ένα έντυπο που έχει «ανταποκριτές» και στον Παράδεισο και στην Κόλαση! Όμως ένας πρόσθετος και καθόλου αστείος λόγος γι’ αυτόν τον τίτλο είναι η στόχευση και η δαιμονοποίηση από την Εκκλησία οποιουδήποτε έχει αντίθετες με εκείνη απόψεις.
— Μου λέγατε ότι είχατε προβλήματα προτού κυκλοφορήσει καλά-καλά.
Ναι, ο Καραγιάννης του παρεκκλησιαστικού ekklisiaonline.gr πρότεινε να εφαρμοστούν ασφαλιστικά μέτρα ώστε να μην εκδοθεί καν, κάτι που δεν ξανάγινε από τη δικτατορία. Η αιτιολογία ήταν μάλιστα ότι παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο –του οποίου κιόλας υπήρξα εισηγητής ως βουλευτής!–, καθώς υποτίθεται ότι είμαι ρατσιστής με τη θρησκεία και τους παπάδες. Να πω κιόλας εδώ ότι όσες μηνύσεις μού έχουν γίνει μέχρι στιγμής από αυτούς τους κύκλους πήγανε «κουβά», ακριβώς επειδή συγκαταλεγόμουν στους βουλευτές που φρόντισαν να καταργηθούν οι απαράδεκτοι νόμοι περί βλασφημίας. Σε αυτούς, άλλωστε, βασιζόταν και η ποινική δίωξη του Φίλιππου Λοΐζου-«Γέροντα Παστίτσιου». Αυτός, βλέπεις, τους πείραξε και όχι οι τσαρλατάνοι που έχουν στήσει μια μπίζνα εκατομμυρίων γύρω από τον Παΐσιο!
Στις τελευταίες εκλογές είχαμε στη Βουλή τρία κόμματα με «σημαία» τη θρησκεία, κάτι πρωτοφανές: την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, τη Νίκη και τους «Σπαρτιάτες», που αυτοδιαλύθηκαν. Μη μιλήσω για τα ακροδεξιά «φιντάνια» της ΝΔ ή για το πόσο είχε τακιμιάσει με κάποιους δεσποτάδες η Χρυσή Αυγή.
— Το πρόβλημα, φαντάζομαι, δεν αφορά ένα-δυο περιθωριακά έντυπα και ιστοσελίδες που γράφουν τερατολογίες αλλά έναν θεσμό όπως η Εκκλησία που είναι κράτος εν κράτει σε αυτήν τη χώρα από την ίδρυσή της.
Να πω καταρχάς ότι στην εποχή του Διαδικτύου δεν υπάρχουν περιθωριακά μέσα. Μέσω του streaming και η πιο απίθανη πληροφορία μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου σε μισή ώρα και να αναπαράγεται επ’ άπειρον σε ιστοσελίδες και social. Έτσι συνέβη κάποτε και μ' εμένα όταν παρουσίαζα τη σειρά για το 1821 στον ΣKAΪ, διαδόθηκε παντού με αφετηρία ένα άλλο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της «Ελεύθερης Ώρας» ότι χαρακτήρισα γκέι τον Κολοκοτρώνη. Διαβάστηκε το πρωτοσέλιδο αυτό σε κάποια τηλεοπτικά πρωινάδικα μαζί με τους τίτλους των άλλων εφημερίδων κι έγινε αμέσως «viral» πανελλαδικά, δηλαδή δεν έχει σημασία αν αυτή η εφημερίδα ή κάποια άλλη αντίστοιχη πουλάει μόνο μερικές εκατοντάδες φύλλα. Λίγο πριν πεθάνει ο Ουμπέρτο Έκο, και ενώ ο Τραμπ πήγαινε για Πρόεδρος, είχε αναφερθεί στην «εισβολή των ηλιθίων» καθώς στην ηλεκτρονική εποχή η έννοια του ηλιθίου και της διάδοσης των ιδεών του έχει μεταλλαχθεί ριζικά. Παλιότερα, έγραφε, ο ηλίθιος θα έλεγε τη χαζομάρα του σε ένα καφενείο, θα τον απόπαιρναν οι άλλοι θαμώνες και θα τέλειωνε εκεί. Πλέον ο ηλίθιος και από κοντά ο θρησκόληπτος, ο ακροδεξιός –συχνά ταυτίζονται κιόλας αυτά– έχoυν αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί ακόμα ομοϊδεάτες με τους οποίους μπορεί να επικοινωνήσει χάρη στους αλγόριθμους των social, άρα διαθέτει μια δύναμη ικανή να κατεβάσει κυβερνήσεις!
Όσο για τη «συγκυβέρνηση» Εκκλησίας - πολιτείας στην Ελλάδα, που δυστυχώς είναι διαχρονική και που αν δεν υπάρξει σοβαρή πολιτική βούληση αποκλείεται να τερματιστεί, υπάρχουν νομίζω τρεις ηθικοί αυτουργοί. Καταρχάς, οι ίδιες οι πολιτικές αρχές, που διατηρούν μια καθαρά πελατειακή όσο και ιδιοτελή σχέση με μια εκκλησία, κάτι που έζησα και ως βουλευτής. Πολλοί συνάδελφοί μου, στις περιοδείες τους, προκειμένου να μαζέψουν ψηφαλάκια, έριχναν κι ένα προσκύνημα σε κάθε τοπικό ναό. Ακόμα και προοδευτικοί, αριστεροί βουλευτές το έκαναν αυτό και μάλιστα αστειευόμουν ότι οι δεξιοί βουλευτές πάνε και στέκονται στην εκκλησία πίσω από τον δεξιό ψάλτη, ενώ οι αριστεροί πίσω από τον αριστερό, μπορείς λοιπόν άνετα, αν δεν τους ξέρεις, να διακρίνεις τα πολιτικά τους φρονήματα! Αλλά οι ενορίες είναι, βλέπεις, «πυρήνες» πολύ καλύτερα οργανωμένοι από τους κομματικούς, ενώ αρκετές έχουν, εκτός από επικοινωνιακή, και οικονομική ισχύ.
— Μιλάμε δηλαδή για μια πελατειακή σχέση, που είναι μάλιστα διακομματική.
Βεβαίως, αφορά όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις. Είδαμε άλλωστε ότι ούτε κατά το πέρασμα του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία μεταβλήθηκε η σχέση αυτή. Θυμάστε τον Φίλη που με ένα απλό «νεύμα» του Ιερώνυμου απομακρύνθηκε από το υπουργείο Παιδείας όταν «ενόχλησε». Αλλά το πιο σοκαριστικό ήταν όταν στην κοινή σύσκεψη Τσίπρα - Καμμένου - Ιερώνυμου ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας και «συγκυβερνήτης» γύρισε και είπε στον Αρχιεπίσκοπο «Μακαριότατε, αν το κρίνετε ωφέλιμο, εγώ τη ρίχνω αυτή την κυβέρνηση» και όχι, δεν συνελήφθη αμέσως για εσχάτη προδοσία, όπως θα γινόταν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, καθώς αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν στο πλαίσιο της κανονικότητας! Αλλά ποιος να τολμήσει τον διαχωρισμό, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή ο Κουτσούμπας του ΚΚΕ, που διατηρεί άριστες σχέσεις με την Εκκλησία και ειδικά με το Άγιο Όρος; Στις τελευταίες εκλογές είχαμε κιόλας στη Βουλή τρία κόμματα με «σημαία» τη θρησκεία, κάτι πρωτοφανές: την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, τη Νίκη και τους «Σπαρτιάτες», που αυτοδιαλύθηκαν. Μη μιλήσω για τα ακροδεξιά «φιντάνια» της ΝΔ ή για το πόσο είχε τακιμιάσει με κάποιους δεσποτάδες η Χρυσή Αυγή. Και ενώ ακροδεξιοί υπάρχουν και αλλού στην Ευρώπη, ούτε οι αναφορές τους είναι τόσο θρησκευτικές τους ούτε η Εκκλησία εκεί –που συνήθως δεν είναι μία η επικρατούσα– απολαμβάνει τόσα προνόμια. Η πολιτική βούληση για να χωρίσει η Εκκλησία από το κράτος απουσιάζει διότι ούτε η πλειοψηφία εκεί έξω φαίνεται να το επιθυμεί.
— Ούτε και η νεολαία;
Η νεολαία γενικώς, κρίνοντας και από την παρουσία της στα social, αδιαφορεί για όλα αυτά. Είναι εντούτοις μεγαλύτερο, πιο οργανωμένο και «ταλιμπανοποιημένο» το ποσοστό όσων ασπάζονται τέτοιες σκοταδιστικές απόψεις απ' όταν εμείς ήμασταν νέοι. Στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τις λιτανείες για την ανομβρία που κάνανε πρόσφατα σε κάποιες περιοχές θα δεις κυρίως ηλικιωμένους, αλλά και νέους. Η μέση ηλικία είναι που λείπει, οι 35-55 ετών, κι αυτό έχει ενδιαφέρον. Η οργή μου γι’ αυτή την τόσο παράδοξη «κανονικότητα» με παρακίνησε κιόλας να γράψω αυτό το βιβλίο!
— Ο δεύτερος «ηθικός αυτουργός» μετά τις πολιτικές αρχές;
Είναι, βέβαια, οι δικαστικές αρχές, οι οποίες σιωπούν σε κάποια φαινόμενα, σε βαθμό να τρελαίνεσαι. Οι ίδιες απάτες που διώκονται άμεσα όταν γίνονται από κοσμικούς, π.χ. ο «εξορκιστής» της Θεσσαλονίκης, όταν ο λόγος για κληρικούς, όπως συμβαίνει με τους υποτιθέμενους εξορκισμούς ή τις ασύλληπτες απάτες με τις εικόνες που δήθεν δακρύζουν ή ματώνουν, μένουν στο απυρόβλητο.
— Μα εκτός από τους εξορκισμούς, έχουμε και «βιομηχανία» θαυμάτων και ιερών λειψάνων.
Ακριβώς, και είναι εξωφρενικό το ότι πολλοί ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί αφενός εθελοτυφλούν σε αυτές τις απάτες, αφετέρου διατηρούν σκανδαλωδώς αγαθές σχέσεις με τους ιεράρχες, σαν αυτή του Ισίδωρου Ντογιάκου με τον γνωστό για τις σκοταδιστικές απόψεις και τη μεσαιωνική γλώσσα Πειραιώς Σεραφείμ – στο βιβλίο υπάρχει ειδικό κεφάλαιο γι’ αυτόν. Σε τέτοιους ανθρώπους, που όμως είναι θεσμικοί παράγοντες και διαθέτουν δύναμη, πάνε και δίνουν διαπιστευτήρια υπουργοί, βουλευτές, αρχηγοί των Σωμάτων Ασφαλείας, εισαγγελείς, δικαστές. Γίνεται μετά οι τελευταίοι να ασκήσουν δίωξη στα «φιλαράκια» τους; Υπάρχει, όμως, μία ακόμα σκανδαλώδης σιωπή και αυτή αφορά την επιστημονική κοινότητα.
— Είδαμε και στην πανδημία, είναι αλήθεια, τέτοιες αμήχανες «σιωπές» από επιστήμονες σε ισχυρισμούς ότι ο Covid δεν μεταδίδεται από τη Θεία Κοινωνία, για παράδειγμα.
Να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι στην επιστημονική κοινότητα συνολικά, είναι όμως πολύ λιγότεροι συγκριτικά με άλλες χώρες οι επιστήμονες που αντιδρούν σε τέτοιες δεισιδαιμονίες και έχουν ταυτόχρονα πρόσβαση στα ΜΜΕ. Άνθρωποι που θα έβρισκαν την παρρησία να πουν δημόσια «μη λέτε μαλακίες στους ανθρώπους ότι ο κόσμος φτιάχτηκε από τον Θεό πριν από 10.000 χρόνια», όπως κάνει ο Ρίτσαρντ Ντόκινς ή ο Κρίστοφερ Χίτσενς και ο Καρλ Σαγκάν όσο ζούσαν. Και δεν την βρίσκουν είτε από φόβο είτε από ιδιοτέλεια.
— Ξέρω γιατρούς που οι ίδιοι δεν πιστεύουν, έχουν όμως κάποιο εικόνισμα σε περίοπτη θέση στο γραφείο τους.
Είναι πολλοί κι αυτό γίνεται αφενός για να παραστήσουν τους ευσεβείς, αφετέρου για να μπορούν να μεταθέσουν την ευθύνη στον Θεό, αν κάτι δεν πάει καλά με τον ασθενή. Ο οποίος Θεός άλλους ασθενείς «βοηθά» και άλλους όχι, ανάλογα τα κέφια του! Προσωπικά, πάντως, όταν πριν από πέντε χρόνια, εξαιτίας μιας δύσκολης επέμβασης που χρειάστηκα, βρέθηκα πολύ κοντά στον θάνατο, δεν ενδιαφέρθηκα καθόλου για το θρησκευτικό φρόνημα αυτών που με περιέθαλψαν, ούτε προσευχήθηκα κάπου. Παρότι άπιστος, πάντως, ο Θεός μού τη χάρισε! Η πίστη, ξέρεις, δεν είναι παρά ένα κλειστό κύκλωμα αυτοεκπληρούμενης προφητείας, γι' αυτό και διάλογος με ανθρώπους που φορούν παρωπίδες δεν μπορεί να γίνει. Δεν τα έχω, όμως, με αυτούς αλλά με τον απατεώνα ρασοφόρο που θα πάει να γεμίσει το μπιτόνι με το νερό απ' όπου θα στάξουν τα «δάκρυα» της Παναγίας στην εικόνα και θα το εμπορευτεί αυτό σαν «θαύμα», όπως οι καλόγεροι της Μονής Αββακούμ στην Κύπρο. Μιλάμε για τεράστιο τζίρο! Τουλάχιστον αυτοί οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη, οι άλλοι στη μονή Χιλανδαρίου στον Άθω που ισχυρίζονται ότι έχουν φυλαγμένο το αίμα του Χριστού και τα Τίμια Δώρα; Μην πω για τον άλλον, τον παλαιοημερολογίτη παπά, που περιέφερε το κόκαλο ενός ζώου ως ιερό λείψανο του Οσίου Νεκταρίου, με το αζημίωτο φυσικά. Τέτοιες απάτες γίνονταν ανέκαθεν, τα γράφουν ο Ροΐδης, ο Λασκαράτος, ακόμα και ο ανώνυμος συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας» που εκδόθηκε το 1806! Αλλά ως διαταραγμένο προσπαθούν να παρουσιάσουν μένα και ως «κανονικότητα» τον Παΐσιο που μιλούσε με σαύρες και του απαντούσαν κιόλας.
— Το λέει και ο Τζιμ Μόρισον σε έναν στίχο του, «I am the Lizard King, I can tell you everything».
Σοβαρά; Πάντως σίγουρα εκείνοι που διέδωσαν αυτό το «θαύμα» δεν τον είχαν υπόψη τους!
— Είναι, πάντως, όπως γράφετε κάπου αλλού, εντυπωσιακή η ανταπόκριση που συναντούν σήμερα σίριαλ σαν τον «Άγιο Παΐσιο» και ταινίες όπως «Ο άνθρωπος του θεού», δεδομένου ότι ούτε στη χούντα δεν ήταν τόσο δημοφιλή τα θρησκευτικού περιεχομένου θεάματα.
Πράγματι, μια πρώτη ταινία π.χ. για τον Άγιο Νεκτάριο που γυρίστηκε το 1969 πάτωσε εμπορικά. Αλλά ακόμα και στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης ήταν πολύ θεμιτό να υπάρχουν σειρές, κάποια επεισόδια των οποίων σήμερα δεν θα προβάλλονταν λόγω της υποτιθέμενης τολμηρότητάς τους, όπως όταν οι «Θανάσιμες Πεθερές» σατίριζαν την κατασκευή θαυμάτων. Ήταν, νομίζω, η Ελένη Ράντου που έδειχνε πώς κατασκευάζεται μια εικόνα που «δακρύζει» ή «αιμορραγεί» (χάρη σε ένα σιρόπι βύσσινο) και πώς αυτό, μέσω μιας αλυσιδωτής αντίδρασης, χαρακτηρίζεται «θαύμα» και αποκτά κοινό. Ακόμα και φτηνές βιντεοταινίες με τον Στάθη Ψάλτη στα '80s σατίριζαν ανοιχτά τους παπάδες, τους καλόγερους και τις απάτες τους. Στις μέρες μας μέχρι και η πολύ light σάτιρα της σειράς «Φόνοι στο Καμπαναριό» έγινε θέμα στη Βουλή από τους θρησκόληπτους της Νίκης που ζήτησαν την παρέμβαση του ΕΣΡ! Να σημειώσουμε κιόλας εδώ ότι τόσο «Άγιος Παΐσιος» όσο και «Ο άνθρωπος του θεού» ήταν παραγωγές της Μονής Βατοπεδίου και του κατευθυνόμενου από αυτήν Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός». Εδώ, για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση, έγινε για μένα ένα έγκλημα καθοσιώσεως. Διότι, ενώ μέχρι τότε όλες οι ανάλογες ταινίες και σειρές χαρακτηρίζονταν ως θρησκευτικές, τούτες εδώ πλασαρίστηκαν ως ιστορικές βιογραφίες και εκεί ήταν που πυροδοτήθηκε η δικιά μου «εμμονή»! Διότι, αν μπλέξουμε την ιστορία με τη μυθοπλασία, γιατί να μη δούμε αύριο αστρονόμους και αστρολόγους σε κοινό πάνελ; Έπειτα, είναι δυνατό να ακούμε σε μια ιστορική, υποτίθεται, σειρά όπως αυτή για τον Παΐσιο ότι η εξελικτική θεωρία είναι «βλακείες», ενώ ο Αδάμ, η Εύα και το φίδι υπαρκτά πρόσωπα; Μα σοβαρολογούμε;
— Αλλά και γύρω από τον ίδιο τον Παΐσιο έχει αναπτυχθεί τόση παραφιλολογία ώστε δεν ξέρουμε καν τι απ' όσα του αποδίδονται ισχύει πράγματι.
Προφανώς, εδώ έχει στηθεί άλλη «βιομηχανία» ρήσεων και αποφθεγμάτων. Ο Παΐσιος φαίνεται ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος, ο οποίος μάλιστα διέθετε κάποια κοινή λογική αλλά και χιούμορ. Σύμφωνα με την αφήγηση ενός καλού φίλου τον είχε επισκεφθεί κάποτε μια ομάδα θρησκευόμενων ζητώντας του επίμονα να κάνει ένα θαύμα και τότε εκείνος απάντησε «ωραία, περιμένετε να φέρω ένα μαχαίρι να σας κόψω τα κεφάλια και μετά θα σας τα ξανακολλήσω», οπότε σκόρπισαν! Καμία σχέση, δηλαδή, με τα διάφορα σαδομαζοχιστικά που τον βάζουν να λέει στην ταινία τύπου «ο Θεός μάς βασανίζει γιατί έχουμε εξοκείλει» και συμμερίζονται οι περισσότεροι ιεράρχες. Όλη αυτή η εμμονή με τους γέροντες είναι εισαγόμενη από τη Ρωσία, η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με διάφορες μονές στο Άγιο Όρος, με πρώτο το Βατοπέδι του Εφραίμ, καθώς και με άλλα μοναστήρια και μητροπόλεις.
— Αυτό για τον «ρωσικό δάκτυλο» είναι σίγουρα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου.
Μα η ρωσική διείσδυση και χρηματοδότηση είναι εμφανής και στις μονές που χειραγωγούνται αλλά και σε μια σειρά κανάλια, έντυπα και ιστοσελίδες με θρησκευτικό προσανατολισμό, φαινόμενα που στην πορεία απέκτησαν διάσταση, όπως αυτό του πρώην κομιστή επιστολών του Ιησού και νυν κομματάρχη Κυριάκου Βελόπουλου. Αν λειάνθηκε και σμικρύνθηκε κάπως τελευταία η ρητορική όλων αυτών, αυτό οφείλεται στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, όχι επειδή την καταδικάζουν αλλά επειδή, ως χώρα, είμαστε απέναντι· αποφεύγουν, λοιπόν, να εκφραστούν με τον ίδιο φιλορωσικό και ταυτόχρονα αντιδυτικό παραληρηματικό τρόπο. Ίσως να «κόπηκε» λόγω του πολέμου και η χρηματοδότηση από τη Μόσχα, παραλήπτης της οποίας υπήρξε, μεταξύ άλλων, ο Σπάτων και Μεσογαίας Νικόλαος, αυτός ο κατά τα άλλα λαμπρός επιστήμονας με σπουδές στο Χάρβαρντ και το ΜΙΤ. Ο δε Εφραίμ του Βατοπεδίου έκανε περιοδείες με το υποτιθέμενο τμήμα της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία, την οποία μάλιστα προσκύνησε και ο Πούτιν. Ωστόσο, όταν ο σεβάσμιος γέροντας ασθένησε σοβαρά από κορωνοϊό, δεν προσέτρεξε στη Ζώνη αλλά στον Ευαγγελισμό, και μάλιστα με ελικόπτερο! Αντίστοιχη και μάλιστα πιο έντονη διείσδυση υπήρξε στην Κύπρο – δεν είναι τυχαίο ότι τόσο ο Εφραίμ όσο και οι περισσότεροι συντελεστές της σειράς για τον Παΐσιο είναι Κύπριοι και δεν το λέω αυτό συνωμοσιολογικά. Έτσι εξηγείται και η ακραία φονταμενταλιστική ρητορική ιεραρχών, όπως ο μητροπολίτης Μόρφου.
— Νομίζω ότι τα ίδια «κέντρα» ήταν που πρωτοστάτησαν στις αντιδράσεις κατά του Συμφώνου αρχικά και έπειτα κατά του γάμου ομόφυλων ζευγαριών.
Ναι, διότι εκεί βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν. Ενώ πριν απευθύνονταν σε ένα μικρό σχετικά ποίμνιο κυρίως ηλικιωμένων, βρέθηκαν μπροστά σε ένα μεγάλο τηλεοπτικό κοινό όπου κυριολεκτικά «δώσανε ρέστα»! Ήταν η μεγάλη τους ευκαιρία να σπείρουν ηθικό πανικό και να ασκήσουν ψυχολογική τρομοκρατία σε βουλευτές που είχαν ψηφίσει υπέρ του ομόφυλου γάμου. Βγάλανε, υποτίθεται, μια μειλίχια απόφαση στην έκτακτη Ιερά Σύνοδο που συγκλήθηκε ειδικά γι' αυτό και μετά ξεσαλώσανε καθένας ιεράρχης με τα δικά του επιτίμια.
— Ακόμα και μορφωμένοι, προοδευτικοί υποτίθεται ιεράρχες όπως ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος και ο Μεσογαίας Νικόλαος έλεγαν ότι η ομοφυλοφιλία είναι ψυχασθένεια και ότι ένα ομόφυλο ζευγάρι αποτελεί «ψυχολογικά νοσηρό περιβάλλον» για να μεγαλώσει ένα παιδί.
Καλά, δεν βγάζεις άκρη. Αλλά πώς αλλιώς θα χαϊδέψουν τα αυτιά του ποιμνίου τους; Εδώ αναδύθηκε, επιπλέον, άλλη μια πτυχή της πελατειακής σχέσης Εκκλησίας - πολιτικών, με αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον Καλλιάνο. Αυτός από το κόμμα του Λεβέντη κατέληξε στη ΝΔ και πέρα από όσα κουφά έχει πει περί εικόνων που δακρύζουν, παρότι τυγχάνει επιστήμονας (είναι μετεωρολόγος), στην εν λόγω ψηφοφορία απείχε. Με τη στάση αυτή και στην Εκκλησία «έκλεινε το μάτι» και τον Μητσοτάκη εξυπηρετούσε, αφού δεν καταψήφιζε, τον αποθέωναν όμως, όταν πήγε στην Αγία Μαρίνα, ιερωμένοι σαν τον αρχιμανδρίτη Σεραφείμ που έκρυβε σε πανέρια τη Θεία Κοινωνία την εποχή της πανδημίας! Την οποία έπειτα κοινωνούσε κρυφά κι ένιωθε «αντιστασιακός».
— Είπατε και πριν ότι η στάση πολλών ανθρώπων της Εκκλησίας στην πανδημία ήταν εξοργιστική.
Μα εκτός των άλλων ήταν η μόνη κοινωνική ομάδα που κατόρθωνε να διαπραγματεύεται με το κράτος τους περιορισμούς που αφορούσαν όλους μας στην καραντίνα· που και τους ναούς ανοιχτούς ήθελαν πολλοί ιεράρχες και τους πιστούς να προσέρχονται χωρίς μάσκα και να κοινωνούν από το ίδιο σκεύος. Και η Πολιτεία καθόταν και τους άκουγε να παίρνουν κόσμο στον λαιμό τους – κάποιοι, μάλιστα, διάπυροι αντιεμβολιαστές, όπως ο Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, πήγαν εν τέλει και οι ίδιοι από Covid. Όπως άκουγαν κάποιοι και τη Γιαμαρέλλου που, παρότι λοιμωξιολόγος, δήλωνε ότι άμα πιστεύεις δεν κολλάς, ασχέτως του ότι η ίδια έδινε οδηγίες στους ηλικιωμένους να μην κυκλοφορούν. Προφανώς ο Πανάγαθος κάνει διακρίσεις ποιον θα σώσει, ανάλογα με την ηλικία! Έλεος, δηλαδή. Και ποια ήταν η αντίδραση του Ιατρικού Συλλόγου; Μια πολύ χλιαρή ανακοίνωση που απλώς της σύστηνε να μην ανακατεύει επιστημονικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, ανακοίνωση την οποία κιόλας ελάχιστα μέσα αναδημοσίευσαν. Υπήρξαν, επίσης, αντιδράσεις από τον Μόσιαλο, τον Δερμιτζάκη και το ίδιο το νοσοκομειακό προσωπικό, όμως ούτε αυτές προβλήθηκαν, κρίθηκε ότι δεν «πουλάνε». Και όταν έχεις τέτοιους επιστήμονες να εκφέρουν δημόσιο λόγο, επόμενο είναι να διακηρύσσει ο Καραγιάννης στο ekklisiaonline.gr ότι από τη Θεία Κοινωνία δεν κινδυνεύεις, ακόμα κι αν ανακατευτεί με δηλητήριο! Πράγματα εξωφρενικά σε μια χώρα που ανήκει, υποτίθεται, στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Επομένως θεωρώ ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η οργή κάνει καλό αν μπορείς να τη διοχετεύσεις σωστά, δηλαδή να λειτουργήσει απελευθερωτικά, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι ψύχραιμες φωνές διότι παραπέμπουν σε μια ισοτιμία απόψεων, ενώ δεν πρόκειται καθόλου περί αυτού – άλλο η επιστήμη, άλλο οι προλήψεις. Γι’ αυτό και όταν ακούω τέτοιες ηλιθιότητες προτιμώ να αντιδρώ έντονα, εξπρεσιονιστικά! Και όχι, δεν θεωρώ τη μετριοπάθεια αρετή, π.χ. αλίμονο αν χειροκροτούσαμε τον Προκόπη Παυλόπουλο που, βλέποντας στο τηλεοπτικό στούντιο έναν μαινόμενο Κασιδιάρη να καταβρέχει τη Δούρου και να χαστουκίζει την Κανέλλη, παρέμεινε εντελώς απαθής.
— Εσάς, πάλι, σας χαρακτηρίζουν εμπαθή.
Μα ναι, το παραδέχομαι, αλλά το να είσαι εμπαθής δεν σημαίνει ότι έχεις κι άδικο, σημαίνει απλώς ότι είσαι ένας άνθρωπος που κυριεύεται από το πάθος! Και θα συμφωνήσω ότι ο εμπαθής πιθανόν να μη βλέπει κάποιες πλευρές της αλήθειας, πόσο ψύχραιμα όμως πρέπει να αντιδράσω όταν το 2024 μου παραθέτουν μεσαιωνικά επιχειρήματα, όταν ακούω τερατωδώς μισάνθρωπους ιεράρχες σαν τον πρώην μητροπολίτη Αμβρόσιο να λέει «φτύστε τους» για τους ομοφυλόφιλους ή να αποφαίνεται ότι για τη μεν φονική πυρκαγιά στο Μάτι φταίει ο Τσίπρας επειδή έχει σύμφωνο συμβίωσης με την Περιστέρα, για τη δε τραγωδία στα Τέμπη ευθύνονται οι επιβάτες φοιτητές που είχαν πάει στο Πατρινό Καρναβάλι; Πόσο πράος να παραμένω όταν ακούω τον μητροπολίτη Σεραφείμ να δηλώνει ότι καλύτερα θα ήταν να μην είχαν γεννηθεί όσοι βουλευτές ψήφισαν τον ομόφυλο γάμο, λες και του πέφτει λόγος;
— Αναφέρεστε και στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο βιβλίο.
Τον θεωρώ ισορροπιστή και σίγουρα πιο μετριοπαθή από τον Χριστόδουλο. Αποφεύγει τα σκάνδαλα, προσέχει πώς εκφράζεται, είναι όμως επίσης της λογικής ότι «δεν πυροβολούμε τα πόδια μας». Η μόνη φορά που την πάτησε ήταν σε μια συνέντευξη στην «Καθημερινή», όπου, αναφερόμενος στην κομπίνα με τα δήθεν θαύματα που είχε στήσει ο παπα-Λουπασάκης στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό, είπε ότι εκείνος είναι ποιμένας όλων των πιστών και αν κάποιοι αφελείς θέλουν να προσκυνούν τον δήθεν θαυματουργό σταυρό του Λουπασάκη δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Αποκάλεσε δηλαδή αφελείς, άρα ηλίθιους, το ποίμνιό του, κάτι για το οποίο άκουσε τα σχωριανά του από τις θρησκευτικές ιστοσελίδες.
— Είχα κάνει πέρσι ένα πόντκαστ για τις εκκλησιαστικές απάτες με πρώην ιερωμένο όπου αναφερθήκαμε εκτενώς και στην υπόθεση Λουπασάκη.
Εγνωσμένος απατεώνας, αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε καν το μεγαλύτερο «ψάρι», απλώς προδόθηκε από την αλαζονεία του και τον απομάκρυναν –ενώ θα έπρεπε να είχε αποσχηματιστεί–, πρόλαβε όμως να κάνει όνομα και να φωτογραφηθεί με πολλούς επώνυμους, ανάμεσά τους το πρωθυπουργικό ζεύγος. Ναι, υπάρχουν και συνετές φωνές στην Εκκλησία, ο Σύρου και Τήνου Δωρόθεος ας πούμε έλεγε σε μια συνέντευξη ότι σαράντα χρόνια επίσκοπος δεν είδε ποτέ να γίνεται θαύμα στην Παναγία της Τήνου. Δεν έπιασε ποτέ, ωστόσο, κάποιον ασθενή προσκυνητή να του πει «άδικα ταλαιπωριέσαι, δεν θα γιατρευτείς εδώ»! Άσε που παρήγγειλε κι εκείνος δεήσεις για την ανομβρία. Όταν στριμωχτούν, οι περισσότεροι ρασοφόροι αφήνουν τη διπλωματία και το ευπροσήγορο ύφος και εκφράζονται τραμπούκικα όπως ο Φθιώτιδας Συμεών –του οποίου πολλοί πολιτικοί αρχηγοί έχουν φιλήσει το χέρι– που τότε με το νομοσχέδιο για τον ομόφυλο γάμο είχε πει σε κήρυγμά του «ναι, ρε, συντηρητικοί είμαστε, τι θέλετε;». Έχουν, βλέπεις, κι αυτοί τις κόκκινες γραμμές τους που, αν τις περάσουν, απλώς θα πρέπει να το κλείσουν το μαγαζί!
