Ι.Εμένα που με βλέπεις, άκου που σου λέω, όλο μου το έργο δεν είναι παρά μια ατέρμονη ανάπτυξη της ρήσης «Από την Αναγέννηση και μετά οι πάντες βιάζονται» του Ευγένιου Αρανίτση. Ό,τι κι αν λένε, σου λέω (Λορέντζος Νεβερδελές, Ρήσεις & Στεναγμοί).
ΙΙ.1. η κλωστή μου κρέμεται από μια ζωή [Ποιήματα & Πράξεις, εκδ. Ίκαρος, σ.60]
2. Δεν τολμάει ούτε καν να αναρωτηθεί ποιος θα ήταν ο σωστός τρόπος να πλησιάσει. Σε αντιστάθμισμα, έχει φτιάξει ένα νοερό αντίγραφο από αχλύ, μια αιθέρια απεικόνιση εκατό τοις εκατό ιδιόκτητη, που την υποβάλλει σε όλων των ειδών τις ταπεινώσεις: της προσφέρει σπάνια λουλούδια, πανάκριβα δώρα, τον ίδιο τον εαυτό του~ μ’ άλλα λόγια, την κάνει να υποφέρει τα πάνδεινα, ώσπου εκείνη πέφτει –αν και άυλη – μ’ ένα νιαούρισμα εξουθένωσης [Φυσική, εκδ. Ίκαρος, σ. 56]
3. τέλος ο θάνος σταθόπουλος προσφωνεί Τα Θραυσματάκια «σπασμένες φράσεις», ενώ δεν πρόκειται για φράσεις, πόσο μάλλον σπασμένες φράσεις, αλλά για παγωμένα μοτίβα μέσα σε κρύσταλλο, λυρικές μορφές της ταυτολογίας: βέβαια, μιας ταυτολογίας που ακούγεται σα φύσημα στην καρδιά, ένας παλιός ανεμοδείκτης μέσα στο E=mc2 [Orphan Drugs, εκδ. Ιστός, σ. 10]
4. Εγώ κι εσύ είμαστε ανέκαθεν πεπεισμένοι ότι τα πάντα συμβαίνουν [Θάλασσα, εκδ. Νεφέλη, σ. 42]
5. Ο πατέρας μου, σε μια συζήτηση που είχαμε όταν έγινα 17 χρονώ, υπήρξε περισσότερο σαφής: «Τρία πράγματα είναι άπειρα», μου είπε: «η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, η άμμος της ερήμου, και οι συγγενείς της μάνας σου». Όταν το ανέφερα αυτό στον ποιητή Νίκο Καρούζο, κούνησε το κεφάλι του. «Πού να σου εξηγώ…», σχολίασε. Ο Καρούζος μάς έλεγε επίσης: «Το άπειρο είναι ακριβώς εκεί… Να εκεί!». Και έδειχνε, απ’ το καφενείο στην πλατεία Μαβίλη όπου καθόμαστε, απέναντι, στο πεζοδρόμιο της Βασιλίσσης Σοφίας. Ταύτιζε τρόπον τινά το άπειρο με το «μυθικό απέναντι» στο οποίο αναφέρεται ο Κάφκα στη γνωστή παραβολή του [Ιστορίες που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω, εκδ. Ίκαρος, σ. 255]
6. (Ο Μπέκετ προσπαθούσε να ξεχάσει το Λόγο-ενός-νεκρού-δίχως-Λόγο, το θάνατο κάποιου που δεν του απέμενε τίποτα πλέον να πει. Έχοντας, φευ, διαβάσει Μπέκετ, θυμάμαι αυτήν ειδικά τη σιωπή: τη θυμάμαι αντί του Μπέκετ, ο οποίος –μαθαίνω– διατηρεί το κέφι του.) [Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα;, εκδ. Νεφέλη, σ. 126]
7. Έτσι εγκαινιάστηκε αυτό το καινούργιο είδος συμβίωσης που αντλούσε την ομορφιά του απ’ τις παραχωρήσεις της ντροπής στην επιθυμία, και που οι νύχτες το τύλιγαν σε μια τρικυμία από χάδια, χάδια εύγλωττα, χάδια άναρθρα, χάδια ζωηρά και υπνωτισμένα, των οποίων η σημασία χανόταν στη διαδρομή [Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου, εκδ. Ίκαρος, σ. 543]
8. ο δενέγρης μου έφερε / χαϊκού. τέτοιες οντότητες, του λέω, είναι ονειρευτές που διεγείρονται άπαξ και τ’ όνειρο κοιμηθεί στην αγκαλιά τής / δημοκρατίας [Καλοκαίρι σε σκληρό δίσκο, εκδ. Νεφέλη, σ. 64]
9. Δεν μας πειράζει τίποτα. Οι αντιρρήσεις δεν ακούγονται, οι ηθικές προπαντός είναι νικημένες από την αρχή~ όσο για τις άλλες, υπάρχουν τόσα κόλπα για να τις αποφύγεις που θέλεις μια ζωή μόνο και μόνο για να δοκιμάσεις τα πιο ευχάριστα [Αφρική, εκδ. Ίκαρος, σ. 338]
10. Α, να και ένα άλλο ζευγάρι ενός μόνον γαντιού, ειδικά ραμμένου για μονόχειρες σαν τον Γερμανό κόμη Στάουφενμπεργκ [Η μαθήτρια που έγινε αμύγδαλο, εκδ. Τόπος, σ.31]
11. («Άουτττς! Γαμώτο μου, στραβοπάτησα!») Κακό τετράγωνο! Είχε δίκιο ο Χέγκελ που μας έλεγε πως η σκέψη είν’ η απόπειρα να αποφύγεις ό,τι συμβαίνει μπροστά σου~ αλλά φαίνεται, επιπλέον, πως αυτό που συμβαίνει (μπροστά σου) είν’ η απόπειρα να αποφύγεις τη σκέψη σου [Από την Αναγέννηση και μετά οι πάντες βιάζονται, Ποιητική, τεύχος πρώτο, εκδ. Πατάκης, σ. 50]
12. Ο Μπάροουζ ισχυρίστηκε ότι ψάχνει μόνον το έξω, θυμίζοντας ότι ο Μπέκετ, που έψαχνε μέσα του, βρήκε εν τέλει ένα άδειο μπουκάλι μπίρας [Ιστορίες που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω, εκδ. Ίκαρος, σ. 201]
III.Ο Raymond Chandler, η Γυναικογυναίκα μου [copyright: Ηλίας Λάγιος], οι Φίλοι μου & των Φίλων οι Φίλοι, ο Tom Waits, ο Νίκος Καρούζος, ο Lou Reed, ο Γιώργος Χατζημιχάλης, το σκάκι, το τσίπουρο, κάποιες αλησμόνητες σελίδες του Ευγένιου Αρανίτση. Όλα τ’ άλλα, αλλάξουν δεν αλλάξουν, ο καιρός κυλάει [Λορέντζος Νεβερδελές, Ρήσεις & Στεναγμοί].
σχόλια