ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Ενα βιβλίο για το μήνα Φεβρουάριο

Ενα βιβλίο για το μήνα Φεβρουάριο Facebook Twitter
3

Το ιδιότυπο εγχείρημα του Θοδωρή Γεωργακόπουλου δεν έχει ξαναγίνει στα ελληνικά χρονικά: πριν από δυο χρόνια και συγκεκριμένα την 1η Φεβρουαρίου του 2012 ξεκίνησε να γράφει ένα μυθιστόρημα δημοσιεύοντας ένα κεφάλαιο κάθε μέρα στην προσωπική του ιστοσελίδα.

Οι αναγνώστες μπορούσαν να εκφράσουν έτσι τη γνώμη τους και να διατυπώσουν ιδέες. Σε έναν μήνα ακριβώς το εγχείρημα είχε ολοκληρωθεί-το τελικό βιβλίο διορθώθηκε, συμπληρώθηκε και έτυχε της επιμέλειας του ίδιου του συγγραφέα για να εκδοθεί τελικά από τον «Καστανιώτη».
Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και το βιβλίο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου βρέθηκε να φιγουράρει σε διάφορες λογοτεχνικές λίστες-περιοδικό «Δέκατα» και «Αναγνώστης»-ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι συμπεριλαμβάνεται στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας.

«Φεβρουάριος» δύο χρόνια μετά. Τι άλλαξε από τότε;
Στη χώρα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Η αγανάκτηση πλέον είναι πιο υποβόσκουσα, σα να έχουν κουραστεί λίγο όλοι να γκρινιάζουν.
Λοιδωρούμε τις προσπάθειες τις επικλήσεις πλεονασμάτων και τα δήθεν «success stories", αλλά πολύς κόσμος πιστεύει ή κάνει ότι πιστεύει πως όντως τα πράγματα είναι λίγο πιο ήπια από ό,τι εκείνες τις μέρες των ταραχών και της «αντιμνημονιακής» υστερίας. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει στ' αλήθεια, βέβαια. Απλά η αγανάκτηση είναι πιο υπόγεια, σα μόνιμος θόρυβος στο φόντο.Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου σήμερα μάλλον θα ήταν λιγότερο απεγνωσμένος, και ως εκ τούτου λιγότερο αποφασιστικός στις πράξεις του, που τότε έμοιαζαν αναπόφευκτες.

Θα ξαναεπιχειρούσες ένα τόσο τολμηρό εγχείρημα;
Ναι, ασφαλώς. Όχι το ίδιο ακριβώς, βέβαια, αλλά οπωσδήποτε θα πειραματιστώ και με άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με την παραγωγή του γραπτού λόγου και το πού και πώς καταναλώνεται αυτός από τους αναγνώστες. Είναι ωραίο να δοκιμάζεις φόρμες, μεθόδους και όρια στα πράγματα που απολαμβάνεις πιο πολύ απ' όλα στον κόσμο.

Τι σε κάνει να μπορείς να γίνεις συγγραφέας σε ένα μήνα;
Πολλοί συγγραφείς γράφουν το πρώτο τους draft σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Εξίσου σημαντική είναι η διαδικασία της επιμέλειας, του σβησίματος και ξαναγραψίματος που ακολουθεί πάντα –στην περίπτωση του δικού μου βιβλίου ήταν κι αυτή σχετικά σύντομη βέβαια. Αλλά η συγγραφή η ίδια δεν είναι μια μυστική τεχνική που την κατέχουν λίγοι: Οποιοσδήποτε ξέρει γραφή μπορεί να δοκιμάσει να γράψει, κι οποιοσδήποτε δακτυλογραφεί γρήγορα μπορεί να γράψει κάτι γρήγορα.

Το αν είναι αρκετά καλό για να εκδοθεί και για να αρέσει σε αναγνώστες είναι μια άλλη υπόθεση, βέβαια, και το τι χρειάζεται για να επιτευχθεί αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός, αλλά υποθέτω ότι στο να γραφτεί ένα αξιοπρεπές κείμενο πάρα πολύ γρήγορα βοηθά αρκετά το να έχει ο συγγραφέας όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας στο μυαλό του, και να έχει γράψει πολλές φορές στο παρελθόν μεγάλα και περίπλοκα κείμενα με ασφυκτικά deadlines.

Η εμπειρία είναι σημαντικός παράγοντας, γι' αυτό δίνω πάντα την ίδια συμβουλή σε όποιον μου έχει εκφράσει την επιθυμία του να γράψει: Να αρχίσει να γράφει αμέσως, οπουδήποτε και οτιδήποτε, χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια λέξεις, για να αποκτήσει την όσο μεγαλύτερη τριβή και εξοικείωση με την παραγωγή του γραπτού λόγου μπορεί.

Ενα βιβλίο για το μήνα Φεβρουάριο Facebook Twitter

Περίμενες τέτοια (θερμή) αποδοχή;
Περίμενα κάποια ανταπόκριση, αλλά δεν είχα επίγνωση για το μέγεθος ή το περιεχόμενό της. Ήταν πολύ ωραία και ενθαρρυντικά τα μηνύματα που έπαιρνα τον καιρό που το έγραφα το βιβλίο, και ήταν θαυμάσιο κίνητρο για να συνεχίσω και, κυρίως, να προσπαθήσω να γράψω το καλύτερο δυνατό κείμενο γι' αυτούς τους ανθρώπους που περίμεναν καινούριο κεφάλαιο κάθε νύχτα. Αυτό που κέρδισα ήταν κάτι που κανονικά κανένας συγγραφέας δεν απολαμβάνει ποτέ: Απευθείας επικοινωνία με τον αναγνώστη καθώς διαβάζει το βιβλίο.

Γράφοντας ένα κεφάλαιο την ημέρα και δείχνοντάς το απευθείας στους αναγνώστες δεν δοκίμασα μόνο ένα διαφορετικό τρόπο γραψίματος λογοτεχνικού κειμένου, αλλά και έναν διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης. Οι χιλιάδες άνθρωποι που απέκτησαν τη συνήθεια να διαβάζουν ένα κεφάλαιο κάθε ημέρα στην οθόνη του υπολογιστή ή της φορητής συσκευής τους ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με λογοτεχνικό κείμενο με αυτό τον τρόπο. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους, και εγώ από την πλευρά μου την απόλαυσα πολύ.

Τώρα, το ολοκληρωμένο βιβλίο είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα, ξεχωριστό. Είναι πιο πλήρες και αυτάρκες και διαχρονικό ως κείμενο, ένα κανονικό βιβλίο όπως όλα τα άλλα. Το ότι και μ' αυτή τη μορφή βρίσκει καλής αποδοχής με χαροποιεί με διαφορετικό, πιο «παραδοσιακό» τρόπο, αλλά εξίσου σημαντικό.

Τι επιτέλους είναι ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος-συγγραφέας, μπλόγκερ, αρθρογράφος γραφιάς, ευζωιστής- ή ένας αστικός μύθος;
Ωραία είναι αυτά που του λες, αλλά τον εξωθείς να χρησιμοποιήσει τρίτο πρόσωπο για να αναφερθεί στον εαυτό του, κι αυτό είναι ασυγχώρητο.

Περιέγραψε μου το γραφείο του συγγραφέα.
Και τα δύο μέρη όπου γράφω πλέον (ένα γραφείο στο σπίτι, ένα στην εταιρεία μου, τη Nest Media, όπου περνώ το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας) έχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Μεγάλες οθόνες, λεπτά πληκτρολόγια, γκάτζετς και καλώδια για φόρτιση, ηχεία (στο σπίτι) και καλά ακουστικά (στο γραφείο) για μουσική όταν χρειάζεται, ήπιο φως, γρήγορο ίντερνετ και σχετική ησυχία.

Το βιβλίο σου, παρότι μυθοπλασία, είναι ένα βιβλίο για την Αθήνα της κρίσης. Κατά πόσο έπαιξε ρόλο η μεταμόρφωση του αστικού τοπίου στα γραφόμενα σου;
Το αστικό τοπίο έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο καθώς αποτελεί ένα φόντο/συμπρωταγωνιστή στην ιστορία.

Η μεταμόρφωσή του δεν έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται μόνο μέσα σε έναν –δραματικό μεν, αλλά μικρό- μήνα. Εξάλλου, αν παρατηρήσουμε διαχρονικά τη μεταμορφωση του αστικού τοπίου της πόλης, θα δούμε ότι είναι λιγότερο δραματική από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Σήμερα από πολλές απόψεις η Αθήνα είναι μια χειρότερη πόλη από ό,τι ήταν πριν από την κρίση, αλλά από κάποιες δεν είναι. Κι όποιος θυμάται την κίνηση, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τις υποδομές και το κέντρο της Αθήνας στις αρχές της δεκαετίας του '90, ας πούμε, βλέπει ξεκάθαρα ότι η σημερινή Αθήνα, παρακμάζουσα πρωτεύουσα μιας πτωχευμένης χώρας, είναι πολύ πολύ καλύτερο μέρος για να ζει κανείς από ό,τι ήταν τότε. Οπότε είναι λίγο δύσκολο να μπει η αμφίσημη μεταμόρφωση της εικόνας της πόλης στη γενικότερη αφήγηση της κρίσης, την οποία κατά τα άλλα κι εγώ υπηρετώ με διάφορα γραπτά μου.

Ο «Φεβρουάριος» φιγουράρει σε διάφορες λίστες λογοτεχνικών βραβείων και πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι συγκαταλέγεται και στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων. Τι θα έλεγες στον λόγο σου αν κρατούσες κάποιο βραβείο;
Υποθέτω ότι πρώτα θα ευχαριστούσα τους 15.000 ανθρώπους που μπήκαν και διάβασαν μέρος του αρχικού δοκιμίου που έγραφα τέτοιον καιρό πριν από δύο χρόνια, και με παρακίνησαν να γράψω όσο καλύτερο κείμενο μπορούσα. Επίσης, τον εκδότη που διέγνωσε ότι το κείμενο θα μπορούσε να γίνει αξιόλογο βιβλίο (πριν ακόμα τελειώσει εκείνος ο Φεβρουάριος –δεν ήξεραν καν πως τελειώνει το βιβλίο όταν υπογράψαμε) και το εξέδωσε. Θα ευχαριστούσα και τους ανθρώπους που μου δίνουν το βραβείο, γιατί αυτό είναι το σωστό, και τέλος θα ευχαριστούσα το σημαντικότερο πράγμα απ' όλα, κάτι χωρίς το οποίο τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό: Το ίντερνετ.
Βεβαίως υποθέτω ότι θα είχα τόσο άγχος και θα ντρεπόμουν τόσο που όλα τα παραπάνω θα εκφέρονταν κάπως έτσι: «Χμφδφσεφσδφ».

http://www.georgakopoulos.org/
http://www.februarios.com/

Βιβλίο
3

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
απολαυστικοτατος ο Φεβρουαριος και ακομα πιο απολαυστικος ο ιδιος ο Γεωργακοπουλος μεσα απ ολα τα γραπτα του.ειναι η φωνη της λογικης σε στιγμες εθνικης παρακρουσης και γενικα ειναι η οαση στη χαβουζα του ελληνικου ιντερνετ.