Η ανακοίνωση της κυκλοφορίας της βιογραφίας του Δημήτρη Λιαντίνη, (βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία, από χτες), προκάλεσε την αντίδραση της χήρας του καθηγητή, Νικολίτσας Γεωργοπούλου Λιαντίνη, ομότιμης καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με δημόσιο σχόλιό της στην σελίδα των εκδόσεων Ελευθερουδάκη, η κυρία Ν. Γεωργοπούλου Λιαντίνη ισχυρίζεται πως οι επιστολές που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία της, και απειλεί με προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Γράφει η ίδια κάτω απ' την παραπάνω ανάρτηση:
«Κύριε Ελευθερουδάκη! Δεν θα σας επιτρέψω την εκ μέρους σας καταπάτηση των πνευματικών μου δικαιωμάτων Το συγκεκριμένο αποτελείται κατά τα 2/3 από χειρόγραφα-επιστολές του άνδρα μου. Όσο για το υπόλοιπο περιεχόμενο επιφυλάσσομαι να μιλήσω όπου πρέπει. Σας συμβουλεύω να μην το κυκλοφορήσετε! Σας έχω στείλει και εσωτερικό λεπτομερές μήνυμα, αλλά δεν το έχετε διαβάσει. Νικολίτσα Γεωργοπούου - Λιαντίνη. Ομότιμη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών».
Η περίληψη του βιβλίου αναφέρει ρητά πως το Λιαντίνης: Έζησα έρημος και ισχυρός, περιέχει όντως ανέκδοτες επιστολές και άλλο σημαντικό αρχειακό υλικό:
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Δημήτρης Λιαντίνης αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό στη μητέρα του. Μίλησαν για αρκετή ώρα οι δυο
τους. Η ίδια μού μετέφερε αποσπάσματα από αυτή τη συνομιλία:
-Μάνα, άκου. Σύντομα θα λάβεις μια μαχαιριά, όχι στην
πλάτη, αλλά στην καρδιά. Θέλω να φανείς γενναία, σαν αρχαία
Σπαρτιάτισσα, που έχανε το γιο της, αλλά έστεκε περήφανη.
Η μάνα κατάλαβε αμέσως και αντέδρασε:
-Όχι, παιδί μου, όχι, εγώ πρέπει να φύγω πρώτη...
Της έπιασε το χέρι:
-Μανούλα, ηρέμησε. Νιώθω ότι έχω ζήσει πέντε ζωές.
Ήρθε η ώρα να φύγω.
-Παιδί μου, σπλάχνο μου, πάντα πίστευα σε σένα.
Ας γίνει αυτό που θέλεις.
Τον αγκάλιασε και τον φίλησε.
Και εκεί ο Λιαντίνης της είπε τα στερνά του λόγια...
Για πρώτη φορά στο φως η ζωή του πιο πολυσυζητημένου νεοέλληνα στοχαστή, που η εξαφάνιση του συγκλόνισε το Πανελλήνιο το καλοκαίρι του 1998.
Ανέκδοτες προσωπικές επιστολές που φανερώνουν μια σπάνια στάση ζωής, συνεντεύξεις με ανθρώπους που τον γνώρισαν, σημειώσεις του, προσωπικά ημερολόγια, φωτογραφίες, ντοκουμέντα και μία μαρτυρία- αποκάλυψη φωτίζουν το χρονικό ενός σχεδίου που ξεπερνά κάθε φαντασία.
Η δημοσιογραφική έρευνα του Δημήτρη Αλικάκου για τον καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη συνιστά ένα αληθινό μυθιστόρημα.
Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος, ανακοινώνοντας την κυκλοφορία του βιβλίου απ' τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη πριν λίγες ημέρες είχε γράψει:
«Ο καθένας κρατά στη μνήμη του κάποιες σημαντικές ημερομηνίες-ορόσημα στη ζωή του. Που μπήκε στο πανεπιστήμιο, που πήρε το πτυχίο του, που παντρεύτηκε, που έγινε γονιός, που απέκτησε δικό του σπίτι, που τον βρήκε το ηλιοβασίλεμα σε μια ερημική παραλία παρέα με το αγαπημένο του πρόσωπο.
Η ζωή δεν είναι μονοδιάστατη. Το γέλιο και την επιτυχία διαδέχεται το δάκρυ και η απογοήτευση. Και ανάποδα. Τίποτα δεν πετάμε. Γιατί δεν πρόκειται για μια απλή αλληλουχία γεγονότων, μια σειρά εμπειριών. Είναι η ζωή μας! Είναι η γνώση που αφήνουν πίσω τους στον καθένα (όσο γίνεται και όσο μπορεί).
Την 1η Ιουνίου 1998 χάθηκε για πάντα ένας άνθρωπος. Πικρή ή επώδυνη εμπειρία για τους ανθρώπους που τον γνώρισαν. Οικογένεια, φίλοι, συγγενείς, μαθητές... Αδιάφορη για τους περισσότερους.
Για μένα, αυτή η μέρα υπήρξε η αρχή μια νέας εποχής στη ζωή μου. Μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω μια σπουδαία μορφή. Μια «ολόδροση σταγόνα ανθρώπου» όπως είπε τότε μια μαθήτριά του.
Έκτοτε, αφιέρωσα χρόνο και ψυχή για να αναδείξω αυτόν τον "περίεργο" Έλληνα.
Έκτοτε, κάθε χρόνο τέτοια μέρα τον τιμώ σιωπηλά με τον τρόπο μου.
Σήμερα, προχωρώ ένα βήμα παραπέρα: Τιμώ τον άνθρωπο και στοχαστή με φωνή σεμνή, αλλά δυνατή!»
Είναι γεγονός πως οι επιστολές που περιλαμβάνονται, δόθηκαν στον συγγραφέα απ' τους δύο κατόχους τους (τον δίδυμο αδερφό του Λιαντίνη και τον καλύτερο φίλο των νεανικών χρόνων του), μετά από συνεννοήσεις του ίδιου και ένα ταξίδι στον Καναδά. Άρα συμπεραίνει κανείς πως δύσκολα θα στεκόταν από νομικής απόψεως ισχυρισμός πως τα πνευματικά τους δικαιώματα ανήκουν στην κυρία Νικολίτσα Γεωργοπούλου-Λιαντίνη. Αυτό βέβαια θα φανεί εφόσον αποφασίσει η ίδια να κυνηγήσει το θέμα δικαστικά.
Σήμερα μιλήσαμε με τον κύριο Αλικάκο ο οποίος μας δήλωσε:
«Είναι αδιανόητο για μένα να αντιπαρατεθώ με έναν άνθρωπο ο οποίος πιστεύει ότι ο Δημήτρης Λιαντίνης είναι "εξαφανισμένος" -έτσι τον παρουσιάζει στο βιογραφικό του-, την ώρα που τα οστά του έχουν ταυτοποιηθεί και ενταφιαστεί (σ.σ.: στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας). Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του στοχαστή.»
Η κυρία Σοφίκα Ελευθερουδάκη, διευθύνουσα σύμβουλος της Γ.Κ. Ελευθερουδάκης Α.Ε. σε χτεσινή δήλωσή της, είχε αναφέρει:
«Προβληματιστήκαμε πολύ για το αν έπρεπε να εκδώσουμε ένα βιβλίο για τον καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη. Μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με φανατικούς φίλους αλλά και αρνητές... Για κάποιους, ένας σημαντικός διανοητής. Για κάποιους άλλους, ένας τρελός.
Η ενδελεχής και σε μεγάλο βάθος έρευνα του συγγραφέα, Δημήτρη Αλικάκου, ήταν ο βασικός παράγων που όχι απλώς μας έπεισε να προβούμε σ' αυτή την έκδοση, αλλά να θεωρήσουμε και χρέος να συντελέσουμε σ' αυτήν, ώστε να φωτισθούν τα σκοτεινά σημεία της προσωπικότητας του Λιαντίνη και της δραματικής επιλογής του.
Είμαι περήφανη γι'αυτή την επιλογή»
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του LIFO.gr δεν υφίσταται για τον εκδοτικό οίκο κανένα θέμα απόσυρσης της βιογραφίας του Δημήτρη Λιαντίνη. Σε ό,τι αφορά τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη, το Λιαντίνης: Έζησα έρημος και ισχυρός θα συνεχίσει να κυκλοφορεί κανονικά στα βιβλιοπωλεία.