Ισμαήλ Κανταρέ (1936-2024): Όχι η ζωή των άλλων

Ισμαήλ Κανταρέ (1936-2024): Όχι η ζωή των άλλων Facebook Twitter
Ο Κανταρέ μένει και στο Παρίσι. Εκεί εκδόθηκαν για πρώτη φορά τα έργα του, εκτός των ερμητικά κλειστών συνόρων της σταλινικής Αλβανίας.
0

ΑΙΘΟΥΣΑ ΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Τρίτη 23 Ιανουαρίου, ώρα 19:35. Δεν πέφτει καρφίτσα. Η αίθουσα είναι κατάμεστη και καταφτάνουν κι άλλοι. Σίγουρα θα είναι στριμωγμένοι στον προθάλαμο. Τεντώνουν τα σβέρκα τους. Σαν να βρίσκεσαι σε συναυλία και όλοι να περιμένουν τον ροκ σταρ. «Είναι ακόμα στην είσοδο. Μιλάει στις κάμερες. Κοίτα, πήρα αυτόγραφο. Αυτός έχει χειρότερα γράμματα από μένα» σχολιάζει κατενθουσιασμένη μια νεαρή Βορειοηπειρώτισσα. Τα μάγουλά της φέγγουν από ένα λεπτό στρώμα εφίδρωσης. Και δεν φταίει η αφόρητη ζέστη. Είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα από τη συγκίνηση. «Θα πάει και στον “Ιανό” αύριο, αλλά έχω δουλειά και δεν μπορώ. Θα αργήσει πολύ ακόμα; Θα μιλάει στα γαλλικά; Αν μιλάει στα γαλλικά, τζάμπα ήρθαμε. Μα πού είναι;» αναρωτιέται κάποιος άλλος. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην αίθουσα είναι από την Αλβανία. Αλβανοί, Βορειοηπειρώτες – έχει σημασία; Στα βλέμματά τους διακρίνεις μια περηφάνια και μια λάμψη που σπάνια συναντάς όταν τους βλέπεις στο δρόμο. Κανένα σκυφτό κεφάλι. Και περιμένουν τον πιο διάσημο συμπατριώτη τους. Τον μέγα και πολυγραφότατο συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ.

Πρόκειται για μια τιμητική εκδήλωση με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του δίπτυχου έργου του Η Κόρη του Αγαμέμνονα - Ο Διάδοχος, από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Ευγενικοί χορηγοί η Τράπεζα Πειραιώς και η θυγατρική της στην Αλβανία, η Tirana Bank. Ομιλητές ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, η Τιτίκα Δημητρούλια και ο Γκαζμέντ Καπλάνι, ο μόνος αλβανικής καταγωγής δημοσιογράφος που έχει σπάσει το ελληνικό μίντια κατεστημένο. Στις πρώτες σειρές των προσκεκλημένων και ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο δήμαρχος Αθηναίων, που ορκίστηκε μόλις την προηγούμενη Πέμπτη. «Είναι ο πρώτος άνθρωπος που καλωσορίζω» θα πει ο δήμαρχος, λίαν περιχαρής και χωρίς λαιμοδέτη. Όλοι περιμένουν να μιλήσει ο Κανταρέ. Δυσανασχετούν μέχρι να φτάσει η σειρά του.

Δεν μπορείς να νιώθεις ένοχος που επέζησες. Το βρίσκω γκροτέσκο. Το όραμά μου για τον κόσμο δεν είναι ούτε αισιόδοξο ούτε απαισιόδοξο. Η ζωή δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι και τα δύο.

Και θα μιλήσει στα αλβανικά, φυσικά! Σε ταυτόχρονη μετάφραση. Χαμόγελα ευεξίας. Η μεταφράστρια διορθώνεται συνέχεια από το μικρό πλήθος. Σαν σε οικογενειακή γιορτή, όπου ο σοφός παππούς λέει ένα παραμύθι. Ο Κανταρέ μιλάει για το απάνθρωπο καθεστώς του Χότζα. Δεν μπορούσε παρά να γίνει συγγραφέας: «Ο κομμουνισμός, εχθρός της λογοτεχνίας.» Αλλά έτσι σμιλεύτηκε. Έτσι διαμόρφωσε την αμφισημία και την πολυπλοκότητα στο λόγο του. Μιλάει για τις επιρροές του. Τον Τζόις. Τον Κάφκα. Τον Σέξπιρ. Τον Θερβάντες. Και τους Αρχαίους Τραγικούς, βέβαια, αλλά μέσα από την γερμανική, υλιστική παράδοση, φυσικά. Τον παρακολουθούν με δέος. Μιλάει και για τα Βαλκάνια. Το όνειρο της Ευρώπης. Τα Σκόπια θα τα αποκαλέσει «Μακεντόνια». Ο Νικήτας Κακλαμάνης σαν να παγώνει. Αλλά ο Κανταρέ θα ζητήσει συγγνώμη από τον δήμαρχο Αθηναίων για το λάθος του. Αργότερα. Κατ’ ιδίαν. Όταν ο λόγος θα δοθεί στο κοινό, όπως απαίτησε ο ίδιος ο συγγραφέας («έτσι μόνο θα είχε ενδιαφέρον για μένα»), η πρότερη αμηχανία επιτέλους εγκαταλείπει το χώρο. Οι ερωτήσεις επικεντρώνονται στο όνειρο για ένα καλύτερο μέλλον. «Οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι ελεύθεροι;» ρωτάει κάποιος. Ο Ισμαήλ απαντά πολύ διπλωματικά, μη θέλοντας να θίξει τους συμπατριώτες του, μήτε τους ανθρώπους που τον φιλοξενούν. «Αν δεν εξασφαλίσουμε καλές οικονομικές συνθήκες στην ίδια μας την πατρίδα, δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι.» Αποχωρεί χαμογελαστός. Από ευγένεια περισσότερο, παρά από μια αίσθηση προσωπικού θριάμβου. Είναι μετρίου αναστήματος και φοράει γυαλιά με χοντρό σκελετό. Δεν μπορείς να διαβάσεις καμία έκφραση στο πρόσωπό του.

Λόμπι του ξενοδοχείου Athens Palace, Τετάρτη 24 Ιανουαρίου. Ώρα 19:30, πάλι. Ο εκδότης του Κανταρέ στην Ελλάδα, ο Γιάννης Νικολόπουλος, συνομιλεί με την Κάτια Σαμπαθιανάκη, μια νεαρή μεταφράστρια. «Έχουμε πει στις οκτώ, αλλά είναι ακόμα πάνω.» Αναφέρεται στους κυρίους Χωμενίδη και Καπλάνι, που παίρνουν συνέντευξη από τον Κανταρέ για λογαριασμό του «Ταχυδρόμου», της εφημερίδας «Τα Νέα».

Λίγο αργότερα, καθώς στέκομαι στον σκοτεινό διάδρομο έξω από το δωμάτιο όπου παραχωρείται η συνέντευξη, προσπαθώ να κρυφακούσω τι λένε μέσα από τη μισάνοιχτη πόρτα. Σαν να πρόκεται για ανάκριση. Αργούν. Έχει πάει 8 και τέταρτο, και ο κ. Ισμαήλ θα πρέπει να αναχωρήσει στις 8:45 ακριβώς, μιας και τον περιμένουν στην οικία του Γάλλου Πρέσβη. Δείπνο προς τιμήν του. Ο Κανταρέ μένει και στο Παρίσι. Εκεί εκδόθηκαν για πρώτη φορά τα έργα του, εκτός των ερμητικά κλειστών συνόρων της σταλινικής Αλβανίας.

Ο Χρήστος Χωμενίδης τού χαρίζει ένα αντίτυπο του βιβλίου του Η Φωνή, μεταφρασμένο στα γαλλικά. Στο εσώφυλλο, στο βιογραφικό του, αναφέρεται ότι ο παππούς του ήταν συνιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Σχεδόν κοκκινίζει, σκεπτόμενος ίσως πόσα τράβηξε ο Κανταρέ στα χέρια των Αλβανών κομμουνιστών. «Ελάτε να με βρείτε στο Παρίσι» θα του πει ο Κανταρέ. «Μα πώς;» «Καλέστε τον εκδότη μου και πείτε του να σας δώσει το τηλέφωνό μου. Μένω εκεί κοντά. Το ξέρω ότι εκεί κοντά μένει ο Κώστας Γαβράς. Κάνουμε και παρέα» προσθέτει. Οι κκ. Χωμενίδης και Καπλάνι αποχωρούν μαγεμένοι, ενώ η Σεφερίνα, που κάποτε έλεγε το δελτίο στα αλβανικά για το «Κανάλι Δέκα», τώρα ασκεί χρέη φωτορεπόρτερ.

«Έχουμε λίγα λεπτά. Θα πρέπει να φύγω, όπως καταλαβαίνετε» λέει πολύ ευγενικά ο Ισμαήλ Κανταρέ, ο οποίος, παρά την ηλικία του (μόλις έκλεισε τα 71), δεν δείχνει διόλου κουρασμένος. Μιλάμε για το ρόλο του ως εθνικού συγγραφέα. «Αυτό το απεχθάνομαι. Με ενοχλεί. Στα Βαλκάνια ζητάνε υπερβολικά πράγματα από τους συγγραφείς.» Για το πού μεγάλωσε: «Σε ένα μεγάλο σπίτι. Είχα πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Και εφηβεία. Δεν πιστεύω καθόλου σε αυτές τις ανοησίες, ότι για να γίνεις συγγραφέας πρέπει να υποφέρεις στη νεότητά σου.» Για το αν αισθάνεται ένοχος που επέζησε, που δεν κατέληξε σε κάποιο εκτελεστικό απόσπασμα, όπως εκείνα που αναφέρει σε πολλά βιβλία του: «Έκανα ό,τι μπορούσα. Δεν μπορείς να νιώθεις ένοχος που επέζησες. Το βρίσκω γκροτέσκο. Το όραμά μου για τον κόσμο δεν είναι ούτε αισιόδοξο ούτε απαισιόδοξο. Η ζωή δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι και τα δύο.» Για την πάλαι ποτέ αλβανο-σινική φιλία. Γελάει. «Ξέρετε, για τους Κινέζους, τότε, ήμασταν η Δύση! Ένα πρότυπο! Δεν είναι παράδοξο; Ναι, επισκέφτηκα την Κίνα κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης... Σήμερα πολλοί Κινέζοι έχουν εγκατασταθεί στην Αλβανία. Οι πρώτοι ξένοι που το έκαναν όταν άνοιξαν τα σύνορα. Είναι οι καλύτεροι πολίτες!» Για την αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα: «Δεν είμαι ο δικηγόρος των κακοποιών στοιχείων. Αλλά δεν πιστεύω ότι φέρονται καλά στους υπολοίπους. Υπάρχει μια εδραιωμένη παρεξήγηση.» Προτιμά το Παρίσι ή την Αλβανία; «Όταν βρίσκομαι στην Αλβανία διασκεδάζω, και δεν καταφέρνω να εργάζομαι όσο θα ήθελα. Έχει ενδιαφέρον. Συνέχεια συμβαίνουν απρόοπτα.» Αρχίζει και δυσανασχετεί. Χτυπάει το τηλέφωνο. Τέλος χρόνου. Γελάει αμήχανα. Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω αν πιστεύει ότι θα πάρει το Νόμπελ. Η σύζυγός του, η ξανθή Ελένα, τον περιμένει στο λόμπι. Αποχωρούν.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 31.1.2007

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

bernhard schlink

Πίσω ράφι / «Φανταζόσουν ότι θα έβγαινες στη σύνταξη ως τρομοκράτης;»

Το μυθιστόρημα «Το Σαββατοκύριακο» του Μπέρνχαρντ Σλινκ εξετάζει τις ηθικές και ιδεολογικές συνέπειες της πολιτικής βίας και της τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας τις αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το παρελθόν και το παρόν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ