Ιστορίες τρόμου στο Κάμελοτ: Η τερατώδης κληρονομιά των Κένεντι

ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ του γεμάτου οργή βιβλίου της με τίτλο «Ask Not» (Μη ρωτάς), η συγγραφέας Μορίν Κάλαχαν δηλώνει ότι το περιεχόμενό του «δεν είναι ιδεολογικό ή μεροληπτικό». Φυσικά, με τον τρόπο του είναι και τα δύο, κάποιες φορές σε ακραίο βαθμό. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο εξώφυλλό του, το οποίο, όπως και το ίδιο το βιβλίο, είναι ασπρόμαυρο με έντονες κόκκινες πινελιές. Στις σελίδες του κυριαρχούν κακοί άνδρες που αδικούν καλές γυναίκες: τις απατούν, τις εγκαταλείπουν, τις μολύνουν, τις κάνουν αλκοολικές, τις αφήνουν για πεθάνουν, τις βιάζουν, τις ακρωτηριάζουν, τις σκοτώνουν.

Το γεγονός ότι οι άνδρες σε αυτή την περίπτωση ανήκουν (κυρίως) στη δυναστεία των Κένεντι έχει σκοπό να μας σοκάρει, αλλά πόσο να σοκαριστεί κανείς πλέον μετά από ρεπορτάζ δεκαετιών που έχουν αφήσει πίσω τους έναν ζοφερό κατάλογο… Η Μαίρη Τζο Κοπέκνι, η 29χρονη γραμματέας του Τεντ Κένεντι που τον συνόδευε τον Ιούλιο του 1969 όταν το αυτοκίνητο που εκείνος οδηγούσε έπεσε από τη γέφυρα του Τσαπακουίντικ Άιλαντ στα παγωμένα νερά των ακτών της Μασαχουσέτης, ανασύρθηκε νεκρή αργότερα από το μισοβυθισμένο όχημα, ενώ ο Κένεντι δεν ανέφερε το γεγονός στην αστυνομία παρά την επομένη μέρα· η Πάμελα Κέλι το καλοκαίρι του 1973 εκσφενδονίστηκε από το τζιπ που οδηγούσε ο γιος του Ρόμπερτ Κένεντι, Ντέιβιντ, και έμεινε παράλυτη, ενώ σ' εκείνον επιβλήθηκε απλώς ένα πρόστιμο εκατό δολαρίων.

Η αυστηρά καθολική σύζυγος του Τζι Κένεντι δεν ανεχόταν το «μη αναπαραγωγικό» σεξ, οπότε, χωρίς να ζητήσει συγγνώμη ποτέ, είχε πολλές ερωμένες, μία από τις οποίες, η διάσημη σταρ του βωβού κινηματογράφου Γκλόρια Σουάνσον, στα απομνημονεύματά της περιγράφει με ανατριχιαστικά γλαφυρό τρόπο τις περιπτώσεις που το σεξ μαζί του δεν είχε γίνει με τη συναίνεσή της.

Για να μην αναφέρουμε τις ίδιες τις γυναίκες της οικογένειας: η Τζόαν Κένεντι, σύζυγος του Τεντ, μπαινόβγαινε σε ιδρύματα αποτοξίνωσης κατόπιν συλλήψεων για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών, η Μαίρη Ρίτσαρντσον Κένεντι, η δεύτερη σύζυγος του σημερινού υποψήφιου Προέδρου Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ, κρεμάστηκε, η Ρόζμαρι Κένεντι, η αδερφή του Τζον, του Ρόμπερτ και του Τζον Κένεντι, το 1941, σε ηλικία 23 ετών, υπέστη εγκεκριμένη από την οικογένειά της λοβοτομή, επειδή ήταν «απείθαρχη και δύσκολη».  

Κάπως έτσι ξεδιπλώνεται στο βιβλίο το γαϊτανάκι του τρόμου που δικαιωματικά ξεκινά από τον πατριάρχη της οικογένειας, Τζο Κένεντι, αυτόν τον «οικονομικά και σεξουαλικά άπληστο άνδρα». Η αυστηρά καθολική σύζυγός του δεν ανεχόταν το «μη αναπαραγωγικό» σεξ, οπότε, χωρίς να ζητήσει ποτέ συγγνώμη, εκείνος είχε πολλές ερωμένες, μία από τις οποίες, η διάσημη σταρ του βωβού κινηματογράφου Γκλόρια Σουάνσον, στα απομνημονεύματά της περιγράφει με ανατριχιαστικά γλαφυρό τρόπο τις περιπτώσεις που το σεξ μαζί του δεν είχε γίνει με τη συναίνεσή της.

Η συνήθεια του Τζο να αντιμετωπίζει τις γυναίκες, σύμφωνα με τα λόγια της Κάλαχαν, ως «εξαρτήματα και τσιφλίκια» μεταβιβάστηκε αναπόφευκτα στους γιους του. Ο Λευκός Οίκος του Τζον Κένεντι διέθετε αυτό που ένας βοηθός του είχε αποκαλέσει «ιμάντα μεταφοράς νεαρών γυναικών» που ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες, «στάζοντας νερό και αφήνοντας τα μισοτελειωμένα ποτά τους στους πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας καθώς έβγαιναν βιαστικά από την πίσω πόρτα, όταν ακουγόταν ότι η Πρώτη Κυρία είχε επιστρέψει απροειδοποίητα σπίτι». Σε μια ιδιαίτερα αποκρουστική φάση, όπως γράφει, ο Πρόεδρος είχε διατάξει τη 19χρονη ασκούμενη με την οποία έκανε σεξ να κάνει πεολειχία σε έναν από τους συνεργάτες του.

Ας σημειωθεί επίσης ότι δεν έχουν όλοι οι θύτες του βιβλίου το επώνυμο Κένεντι. (Ο Ωνάσης απάτησε την Τζάκι μόλις δύο εβδομάδες μετά τον γάμο τους και στη συνέχεια κανόνισε να τους φωτογραφίσουν οι παπαράτσι να κάνουν έρωτα σε μια παραλία). Ούτε όλοι οι θύτες είναι άνδρες. Η Ρόουζ Κένεντι, όπως αναγνωρίζει η Κάλαχαν, ήταν μια ψυχρή και τιμωρητική μητέρα που εγκατέλειπε τα παιδιά της για να πάει σε επιδείξεις μόδας στο Παρίσι, αποκλήρωσε την κόρη της Κικ επειδή παντρεύτηκε έναν προτεστάντη και τραμπούκιζε τις νύφες της όποτε θεωρούσε ότι βρίσκονταν «παρεκτρέπονταν». Το χειρότερο, όμως, ήταν η εγκατάλειψη της Ρόζμαρι σε μια δομή στο Ουισκόνσιν, γεγονός που καλυπτόταν με σιωπή για ένα τέταρτο του αιώνα. «Στην οικογένειά μας», είχε παραδεχτεί η ίδια η Ρόουζ, «αν δεν κάνεις τίποτα, μένεις υποχρεωτικά στη γωνία».

Τέλος, το βιβλίο προσφέρει και μια σημαντική ένδειξη για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Στην τελευταία παράγραφο, η Κάλαχαν μας υπενθυμίζει ότι η Τζάκι Κένεντι Ωνάση επέλεξε να ταφεί όχι στη Νέα Υόρκη, όπου είχε μια επιτυχημένη καριέρα και την πιο ικανοποιητική σχέση της ζωής της, αλλά στο Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον, μαζί με τον ερωτύλο πρώτο σύζυγό της και τα δυο νεκρά μωρά τους. Άραγε επέστρεφε στα μωρά; Στον JFK; Ή σε κάτι άλλο; Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τέτοια ερωτήματα.

Με στοιχεία από The New York Times