Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
H Αργυρώ Σπυριδάκη, Πρόεδρος της Ομάδας αλλά και ο άνθρωπος που αποτέλεσε την αιτία για την ιδέα του «Διαβάζω για τους Άλλους», Θοδωρής Τσάτσος. Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO
2

«Για να ακούν με τα μάτια μας και να διαβάζουν με την φωνή μας». Πάνω σε αυτό το μότο στηρίζεται η δράση της εθελοντικής ομάδας «Διαβάζω για τους Άλλους». Πρόκειται για ένα μη κερδοσκοπικό δίκτυο εθελοντών που έχει ως βασικό στόχο να διαβάζει σε ανθρώπους που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Ανθρώπους με προβλήματα όρασης, μη βλέποντες, πρόσωπα που αδυνατούν να κρατήσουν ένα βιβλίο στα χέρια τους, ηλικιωμένους σε γηροκομεία, παιδάκια σε ιδρύματα ή αναλφάβητους φυλακισμένους.


Μεσημέρι Πέμπτης και στον Ηλεκτρικό του Θησείου η βροχή δυνάμωνε. Σε λίγη ώρα θα παρακολουθούσα σε παρακείμενο καφέ την συνάντηση της συντονιστικής ομάδας. Ήδη είχαν φθάσει και με περίμεναν η Αργυρώ Σπυριδάκη, Πρόεδρος της Ομάδας αλλά και ο άνθρωπος που αποτέλεσε την αιτία για την ιδέα του «Διαβάζω για τους Άλλους», Θοδωρής Τσάτσος.

Ελάτε μαζί μας για να κάνουμε την ελληνική κοινωνία καλύτερη. Μπορούμε να το κάνουμε, είναι στο χέρι μας, ότι δεν μας αρέσει να το αλλάξουμε. Κάνε κάτι πρακτικό από το να κάθεσαι και να γκρινιάζεις. Σήμερα από τα μόνα που έχουμε ανάγκη είναι η αγάπη και η φαντασία


Η Αργυρώ μας εξηγεί γιατί ο Θοδωρής- ο οποίος είναι τυφλός- είναι το πρόσωπο χάρη στο οποίο έγινε πράξη η ομάδα. «Η ιδέα προέκυψε όταν μια μέρα που ήμασταν για καφέ με τον Θοδωρή συζητήσουμε για λογοτεχνία. Τι έχει διαβάσει ή τι έχω διαβάσει και προτείναμε ο ένας στον άλλο. Σε εκείνη την κουβέντα λοιπόν, έτυχε να του προτείνω ένα βιβλίο του Τζόναθαν Κόου, «Το Σπίτι του Ύπνου». Είναι πολύ συγκινητικό όταν θυμάμαι αυτή την συζήτηση, γιατί από ένα βιβλίο σκέφτομαι μερικές φορές, τι μπορεί να δημιουργηθεί. Ο Θοδωρής που έχει πρόβλημα όρασης μου είχε πει τότε ότι δεν μπορεί να το διαβάσει γιατί δεν υπήρχε στην ακουστική βιβλιοθήκη τους. Ύστερα από αυτή την συζήτηση επέστρεψα στο σπίτι μου. Σκεφτόμουν συνεχώς και θύμωνα. Έλεγα στον εαυτό μου ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι μη βλέποντες και δεν έχουν την ίδια δυνατότητα με εμάς. Για κάτι που θεωρούμε πολύ απλό, όπως το να έχεις όποιο βιβλίο θέλεις δίπλα από το κρεβάτι σου. Όταν συνειδητοποίησα ότι ένας φίλος μου δεν έχει την ίδια δυνατότητα να επιλέγει όποιο βιβλίο επιθυμεί, θύμωσα και αποφάσισα να βγω από τον μικρόκοσμο μου. Είχα στο νου μου την εικόνα ότι είναι αυτονόητο να έχουν όλοι πρόσβαση στην λογοτεχνία και ότι ένα κράτος θα προβλέπει για τις αντίστοιχες επιλογές. Και όμως, διαψεύστηκα. Ύστερα από λίγο καιρό και ενώ επεξεργαζόμουν λύσεις στο μυαλό μου, συναντήθηκα ξανά με τον Θοδωρή και του είπα ότι είσαι η αφορμή για την δημιουργία του «Διαβάζω για τους Άλλους». Φυσικά στην αρχή με κορόιδευε και δεν πίστευε ότι θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Τις επόμενες μέρες κοινοποιήσαμε την ιδέα στο Facebook. Έβαλα το τηλέφωνο μου και δεν μπορείς να φανταστείς πόσος κόσμος καλούσε καθημερινά. Έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να το διαχειριστώ. Αργότερα, αναζήτησα ένα καφέ προκειμένου να κάνουμε τις ενημερώσεις μας ώστε να συναντιόμαστε όλοι από το δίκτυο εθελοντών μας. Στην πρώτη συνάντηση σε πληροφορώ ήρθαν σαράντα άνθρωποι. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Τους εξήγησα την ιδέα και πως βασικός στόχος της ομάδας θα είναι να δημιουργήσουμε εμείς αυτά που μπορούν να κάνουν κάποιους άλλους να αισθάνονται καλύτερα. Δεν μιλάμε για επαγγελματικό δίκτυο παρά μόνο για καθαρή εθελοντική εργασία. Άρα μόνο μας κίνητρο να είναι η έμπνευση. Δηλαδή να στηριζόμαστε σε δύο πυλώνες, να δίνεις αλλά και να παίρνεις. Ζούμε σε μια κοινωνία που είναι δύσκολο να ζητήσεις από τον άλλον να δώσει, δεν υπάρχουν πλέον αποθέματα. Εμείς είμαστε χαρούμενοι γιατί οι εθελοντές μας ανήκουν σε όλες τις κατηγορίες και δίνουν όσο μπορούν από το πλεόνασμα του ελεύθερου χρόνου τους. Αυτή είναι και η βασική αξία του εθελοντισμού, να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Αν δεν δίνουμε δεν θα φτάσουμε ποτέ στην πληρότητα», αφηγείται και τα χέρια της ακουμπούν το χαρακτηριστικό σχολικό μπλε τετράδιο που κρατά τις σημειώσεις της. Σαν ένα δείγμα επιστροφής στην αθωότητα.

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
Στην πρώτη συνάντηση σε πληροφορώ ήρθαν σαράντα άνθρωποι. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Τους εξήγησα την ιδέα και πως βασικός στόχος της ομάδας θα είναι να δημιουργήσουμε εμείς αυτά που μπορούν να κάνουν κάποιους άλλους να αισθάνονται καλύτερα. Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO


Στην συνέχεια ρωτώ για τα συναισθήματα που εισπράττουν από τους ανθρώπους στους οποίους διαβάζουν. «Η εμπειρία και τα συναισθήματα μας που αποκομίζουμε είναι καταπληκτικά. Ειδικά στα γηροκομεία οι άνθρωποι διψούν για συντροφιά. Περισσότερο αγωνιούν για την συζήτηση που θα ακολουθήσει, όταν θα τους έχουμε διαβάσει κάποιο απόσπασμα βιβλίου. Μπαίνουν στην διαδικασία να σκεφτούν, να πουν τις απόψεις τους, και το κυριότερο είναι ότι αποκτούν ερεθίσματα από όλο αυτό που συμβαίνει. Επίσης, όταν πηγαίνουμε στα παιδιά, αντικρίζεις πόσο μεγάλη αξία έχει να ανοίγεις πόρτες φαντασίας», λέει με ένα βλέμμα περηφάνιας, η Αργυρώ. Αναρωτιέμαι, ποια είναι η πιο όμορφη εικόνα αλλά και ποια η πιο δύσκολη στιγμή που έχουν συναντήσει. «Μια όμορφη εικόνα είναι όταν πήγαμε στο Ίδρυμα Αγάπης στην Ελευσίνα πριν λίγες μέρες. Όταν μπήκαμε τα παιδιά μας περίμεναν στην πόρτα ενώ εμείς είχαμε πάει για διοικητικό ραντεβού. Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα ενώ όταν φύγαμε, τα παιδιά μας ρωτούσαν πότε θα ξαναέρθετε; Οι δύσκολες στιγμές αφορούν πάντα τις κλειστές πόρτες που θα συναντήσουμε σε μερικά ιδρύματα, που δυστυχώς επιλέγουν για τα άτομα που φιλοξενούν να βρίσκονται μπροστά από μια τηλεόραση, αντί να δεχθούν την εθελοντική προσπάθεια μας», απαντά η Αργυρώ.


Ο Θοδωρής Τσάτσος έχει ήδη τελειώσει το φραπέ του, αφού όπως μου λέει δεν πίνει άλλον καφέ. Είναι ένας νέος άνθρωπος που από την πρώτη κιόλας στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ανοικτό βιβλίο. Η πρόσβαση στα βιβλία είναι πολύ σημαντική, ακόμα και ένας να θέλει να διαβάσει ένα βιβλίο, πρέπει να μπορεί να το κάνει αυτό», θα μου πει.


«Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που διαβάζουν και ηχογραφούν για εμάς. Το «Διαβάζω για τους Άλλους» είναι ένας τρόπος να γίνει η ελληνική κοινωνία πιο ανοικτή στην ισότητα. Είμαστε πολύ πίσω, γιατί θέλουμε να είμαστε πίσω και θα είμαστε για πολλά χρόνια πίσω αν συνεχίζουμε να λέμε απλά, "ναι είμαστε πίσω"», υποστηρίζει.

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
Έλεγα στον εαυτό μου ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι μη βλέποντες και δεν έχουν την ίδια δυνατότητα με εμάς. Για κάτι που θεωρούμε πολύ απλό, όπως το να έχεις όποιο βιβλίο θέλεις δίπλα από το κρεβάτι σου. Όταν συνειδητοποίησα ότι ένας φίλος μου δεν έχει την ίδια δυνατότητα να επιλέγει όποιο βιβλίο επιθυμεί, θύμωσα και αποφάσισα να βγω από τον μικρόκοσμο μου... Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO


«Ποιοι είναι οι κανόνες ευτυχίας σύμφωνα με τον Joseph Addison;» με ρωτά και απαντά αμέσως, «κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς και κάτι να ελπίζεις». Έτσι βρίσκω την ευκαιρία να τον ρωτήσω, τι θεωρεί κατά την γνώμη του ότι είναι σημαντικό στην ζωή. «Είναι ο έρωτας, οι φίλοι και η τέχνη. Ο έρωτας είναι όταν είσαι με τον άνθρωπο σου και έχει σταματήσει να υπάρχει το χθες και το αύριο. Οι φίλοι είναι όταν ξέρεις πως όποια μαλακία και να κάνεις θα είναι εκεί να την ακούσουν. Τέχνη, είναι ο μόνος λόγος για να πούμε ότι αυτά τα 2000 χρόνια, άξιζαν τον κόπο», απαντά.


Οι εθελοντές καταφθάνουν στον καφέ με πρώτη την Σοφία Βιδάλη, η οποία είναι υπεύθυνη των εκδηλώσεων στην Αθήνα. Τι έχει εισπράξει από την συμμετοχή της στο Διαβάζω για τους Άλλους; «Εργάζομαι σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο και μια μέρα διάβασα μια αγγελία στο καριέρα που αφορούσε την ομάδα. Είχα ανάγκη από θετική ενέργεια γιατί αποκόμιζα αρκετή αρνητική ενέργεια από την δουλειά μου στο νοσοκομείο. Ένιωθα, ότι ήθελα ένα θετικό κομμάτι στην ζωή μου και τι καλύτερο από το «Διαβάζω για τους Άλλους». Έμαθα μέσα από όλη αυτή την εμπειρία πως αν κάποια πράγματα δεν τα ζούμε, τα θεωρούμε αυτονόητα. Είναι δικαίωμα σε όλους η πρόσβαση στην γνώση. Όλο αυτό το διάστημα μέσα από τις επαφές της ομάδας είδα ειλικρινά χαμόγελα, αληθινές ματιές, υπέροχους ανθρώπους με αποτέλεσμα να μεταφέρω πλέον την θετική ενέργεια στην πρωινή εργασία μου στο νοσοκομείο. Αποκτάς μια αισιοδοξία που τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει αρκετά και παρατηρείς τον εαυτό σου να λέει πιο εύκολα, 'όλα θα πάνε καλά'», λέει. «Αυτό που μας λείπει δεν είναι τα λόγια της αισιοδοξίας αλλά η ενέργεια και η δράση», θα προσθέσει ο Θοδωρής. «Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δώσει πολλά, αρκεί να επιδιώκουν να βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό. Είμαστε ανοικτοί σε χορηγίες, υλικά που μπορεί κάποιος να δώσει, όπως μπορεί ο καθένας να βοηθήσει σε χώρους για ηχογραφήσεις ή για ένα γραφείο που θα μπορούμε να κάνουμε τις συναντήσεις», υποστηρίζει η Αργυρώ.


Έχουν προσέλθει όλοι που αποτελούν την ομάδα συντονισμού και η συζήτηση για να προγραμματίσουν τις εργασίες τους έχει ξεκινήσει. Ο καθένας υπεύθυνος στο τομέα του και τα όνειρα για εξάπλωση σε άλλες πόλεις -πέρα από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο- αναμένουν να πραγματοποιηθούν. Τι θα ήθελαν να πουν σε αυτούς που θα διαβάσουν αυτή την συνέντευξη; «Θα θέλαμε να πούμε, ελάτε μαζί μας για να κάνουμε την ελληνική κοινωνία καλύτερη. Μπορούμε να το κάνουμε, είναι στο χέρι μας, ότι δεν μας αρέσει να το αλλάξουμε. Κάνε κάτι πρακτικό από το να κάθεσαι και να γκρινιάζεις. Σήμερα από τα μόνα που έχουμε ανάγκη είναι η αγάπη και η φαντασία».

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
Ο καθένας υπεύθυνος στο τομέα του και τα όνειρα για εξάπλωση σε άλλες πόλεις -πέρα από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο- αναμένουν να πραγματοποιηθούν. Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO

giatousallous.gr

facebook

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Γκάρι Ιντιάνα δεν μένει πια εδώ 

Απώλειες / Γκάρι Ιντιάνα (1950-2024): Ένας queer ήρωας του νεοϋορκέζικου underground

Συγγραφέας, ηθοποιός, πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης, ονομαστός και συχνά καυστικός ακόμα και με προσωπικούς του φίλους, o Γκάρι Ιντιάνα πέθανε τον περασμένο μήνα από καρκίνο σε ηλικία 74 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου», μια έκδοση-ντοκουμέντο

Βιβλίο / Woke ατζέντα είχαμε ήδη από τον Μεσοπόλεμο

Μέσα από τις «12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα», όπως αναφέρει ο υπότιτλος του εν λόγω βιβλίου που έχει τη μορφή ημερολογιακής ατζέντας, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος βαμμένος στα χρώματα ενός πρώιμου ουράνιου τόξου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Βιβλίο / «Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Μια κουβέντα με τη Δανάη Σιώζιου, μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας γενιάς, που την έχουν καθορίσει ιστορίες δυσκολιών και φτώχειας και της οποίας το έργο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.
M. HULOT
«Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Βιβλίο / «Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Μια επίκαιρη συζήτηση με την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά για ένα πρόβλημα που θεωρεί «πρωτίστως αξιακό», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου της το οποίο αφιερώνει «στα θύματα, που μάταια αναζήτησαν δικαιοσύνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Η διαμάχη ανάμεσα στην Τζόαν Ντίντιον και την Ιβ Μπάμπιτζ συνεχίζεται και μετά θάνατον σε μια «διπλή» βιογραφία

Βιβλίο / Τζόαν Ντίντιον vs. Iβ Μπάμπιτζ: Μια διαμάχη που συνεχίζεται και μετά θάνατον

Η Ντίντιον και η Μπάμπιτζ πέθαναν με διαφορά έξι ημερών τον Δεκέμβριο του 2021: «Θέλω να πιστεύω ότι η Τζόαν Ντίντιον έζησε μια επιπλέον εβδομάδα από κακία», είχε γράψει τότε μια δημοσιογράφος σε ένα tweet που έγινε viral.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια