Ο παράξενος

Ο παράξενος Facebook Twitter
Μαρκ Σαγκάλ, Πάνω από το Vitebsk
0

Καθόταν με τις ώρες αφού είχε πάρει σύνταξη και τα παιδιά έλειπαν μακριά, ο ένας στην Αμερική, η άλλη στην Αθήνα.

Καθόταν ολομόναχος στο σπίτι γιατί τα χρόνια είχαν περάσει και άλλο δεν έκαναν κι αυτά τα άτιμα από το να φεύγουν, παρατώντας τους ναυαγισμένους στα νησάκια τους. Κάθε κορμί και ερημονήσι όπως έλεγε το τραγούδι.

Έριχνε ράθυμα ένα ξύλο στο τζάκι, λίγες ματιές στα διαφημιστικά του Lidl και σε μια βιογραφία του Βενιζέλου κι έπειτα πηγαινοερχόταν στον κήπο. Κάποτε του άρεσαν οι χειρωνακτικές δουλειές, το χώμα πάνω στα παγωμένα χέρια του που ξερίζωναν βολβούς ή άγγιζαν τον κορμό της λεμονιάς και τα κλαδιά της μανταρινιάς. Και όταν ένιωθε τον ιδρώτα κάτω από το γαλάζιο καρό πουκάμισο, χαιρόταν που θα έμπαινε στο ντους και θα γινόταν φρέσκος, με την ικανοποίηση πως έπραξε κάτι καλό και θεραπευτικό.

Είχε γίνει παράξενος. Το έβλεπε στα μάτια των άλλων που τον κοιτούσαν με προφανή δυσαρέσκεια, ιδίως οι πιο νέοι. Όταν έμπαινε στα μαγαζιά σταματούσαν οι κουβέντες και όλοι του παραχωρούσαν ευχαρίστως τη σειρά: όχι όμως από σεβασμό και αναγνώριση της σημασίας του μα επειδή ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τη δυσοίωνη παρουσία του.

Το θυμόταν καλά αυτό το ωραίο συναίσθημα λύτρωσης. Το θυμόταν γιατί τον είχε εγκαταλείψει δίχως καλά-καλά να το καταλάβει. Κάποια στιγμή άρχισαν απλώς να μη σαλεύουν τα φύλλα στα δέντρα και οι μυρουδιές σαν να σφραγίστηκαν σε αεροστεγή κουτιά. Έπειτα οι γείτονες δεν του απευθυνόταν πια, αν και με κάποιους γνωριζόταν μισό αιώνα.

Είχε γίνει παράξενος. Το έβλεπε στα μάτια των άλλων που τον κοιτούσαν με προφανή δυσαρέσκεια, ιδίως οι πιο νέοι. Όταν έμπαινε στα μαγαζιά σταματούσαν οι κουβέντες και όλοι του παραχωρούσαν ευχαρίστως τη σειρά: όχι όμως από σεβασμό και αναγνώριση της σημασίας του μα επειδή ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τη δυσοίωνη παρουσία του.

Κάποιοι μπορεί να τον λυπόνταν αλλά με κείνον τον μηχανικό τρόπο που κουνάμε το κεφάλι ακούοντας κάποιο πολύ μακρινό, δυσάρεστο νέο. Άλλοι σκεφτόταν πως στο κάτω-κάτω μεγάλωσε μόνος του κοτζάμ επιστήμονες, τον μεγάλο γιο στην Αμερική, την μικρότερη κόρη στην Αθήνα. Αλλά οι νεόφερτοι στη γειτονιά δεν είχαν ιδέα από τέτοιες λεπτομέρειες της ζωής του. Στον κήπο του αντίκριζαν κάμποσα αγριόχορτα και στην όψη του τις αναποδιές της ύπαρξης και κάτι ασυγχώρητα αγέλαστο.

Ναι, ίσως αυτό το αγέλαστο ήταν που τους στράβωνε τη διάθεση, το προσωπείο το τσιτωμένο, εγχάρακτο σε μαύρη πέτρα, που έδινε την εντύπωση πως οι ανθρώπινες συγκινήσεις δεν το αφορούσαν πλέον. Ποιος θέλει παρτίδες με περίκλειστους γέρους; Με σφηνωμένους στα δικά τους συμπτώματα; Με απλανείς αστέρες που διαβαίνουν άκεφα ανάμεσά μας, δίχως να συμμερίζονται τη σπουδή μας για κίνηση, φωνές και κατορθώματα; Ποιος γυρεύει πια κουβέντες με στόματα ραμμένα από τις θλίψεις;

Ήταν πέρσι τα Χριστούγεννα, για την ακρίβεια λίγες μέρες πριν την τελευταία μέρα των σχολείων. Πρωί στον φούρνο το αδιαχώρητο, παιδιά του δημοτικού και οι μανάδες με τα κρουασάν, τις τυρόπιτες κουρού και τα γλυκά κεράσματα. Τα γενέθλια κάποιας μικρής Αλεξάνδρας. Έξαφνα το πλήθος παραμέρισε για να περάσει εκείνος, φορώντας ένα γκρι παλτό και μπορντό κασκόλ.

«Δυο τσουρέκια παρακαλώ, το ένα το μεγάλο με την κάλυψη σοκολάτα. Και από εκείνα με το καρύδι, βάλε δεκαπέντε, όχι είκοσι»

Οι πελάτες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και είδαν τη φουρνάρισσα να δυσκολεύεται να κρύψει την κατάπληξή της.

«Και από αυτά τα σαραγλάκια;» ρώτησε άτονα η κοπέλα.

«Ένα κιλό από όλα βάλτε μου, να μην τσιγκουνευόμαστε», ξανακούστηκε η φωνή του γέρου, ξεχειλίζοντας βεβαιότητα.

Έξω απ το φούρνο περίμεναν οι μαθητές, πρωτάκια και λίγο μεγαλύτεροι. Ο γέρος χαμογέλασε κι αφού έκανε μια παλιομοδίτικη υπόκλιση στις μαμάδες, ζύγωσε τα δυο παιδιά από τη Συρία που στέκονταν παραπέρα.

«Πως σε λένε εσένα παιδάκι μου...Your name please;»

Το αγοράκι κρύφτηκε ντροπαλά πίσω από τη μεγάλη αδελφή του.

«Αχ…ψόφος σήμερα, αυτά είναι για το κρύο, sweets for the nice children!»

Έσκυψε κι άφησε το κουτί με τα γλυκά μπροστά στο κορίτσι που δεν ήξερε τι να πει και πήρε να χαϊδεύει το στραβοκουρεμένο κεφαλάκι του αγοριού.

«Μαλέκ, His name Μαλέκ» είπε ξαφνικά το κορίτσι ξετυλίγοντας ένα γλυκό.

«Αυτόν τον δόλιο θα τον κουρεύει η αδερφή του» φώναξε εύθυμα ο γέρος στις μαμάδες που τώρα τον κοιτούσαν με τη δυσπιστία των λαϊκών ανθρώπων για κάποιον που πλούτισε απότομα και χαρίζει από δω κι από κει.

Ύστερα απομακρύνθηκε, γλιστρώντας θαρρείς έξω από την αγκαθωτή περίφραξη όπου τον είχαμε φυτέψει με τη μούρη στο χώμα και τα πόδια του πάνω, να παριστάνει τον αλλόκοτο σαν τους ιπτάμενους χωριάτες του Σαγκάλ.

Από πέρσι, τέτοιες μέρες, ο μικρός Μαλέκ περιμένει σταθερά τον κύριο με το αστείο πρόσωπο και το ωραίο κασκόλ. Και μόνο η αδερφή του τον κοροϊδεύει που το χαζό πιστεύει ακόμα στα φαντάσματα.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Εθισμοί, τραγωδίες και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: Τα απομνημονεύματα της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Εθισμοί, τραγωδίες και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: Τα απομνημονεύματα της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ

Ένα βιβλίο που βασίζεται στη θλίψη και στο πένθος: της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ για τον πατέρα και τον γιο της, αλλά και μιας κόρης –της Ράιλι Κίου που το συνυπογράφει– για τη μητέρα της.
THE LIFO TEAM