Τον επόμενο μήνα, ο εκδοτικός οίκος Taschen, πρόκειται να κυκλοφορήσει το λεύκωμα Paleoart: Visions of a Prehistoric past, μια ματιά σε βάθος πάνω σε μια μορφή τέχνης που, από τη φύση της, οραματίζεται – μέσα από πίνακες, χαρακτικές, τοιχογραφίες και γλυπτά –τον τρόπο ζωής των θηρίων περασμένων εποχών, συνδυάζοντας ταυτόχρονα την πραγματικότητα με τη φαντασία και την επιστήμη με το ακατανόητο. Παρμένα από προσωπικές συλλογές, σπάνια αρχεία και συλλογές από μουσεία φυσικής ιστορίας, τα έργα που εμπεριέχονται στο βιβλίο εκτείνονται χρονικά από το 1830 έως το 1990 και έχουν επιλεγεί από τη συγγραφέα Zoë Lescaze και τον καλλιτέχνη Walton Ford. Στο παρακάτω απόσπασμα, το οποίο αποτελεί μέρος του προλόγου του βιβλίου, ο ίδιος ο Walton Ford γράφει αναφορικά με τη γοητεία που ένιωσε για αυτή την μορφή τέχνης, την Paleoart, και για το πώς γεννήθηκε η ιδέα αυτού του βιβλίου.
«H Paleoart είναι η σύγχρονη τέχνη μέσω της οποίας ανασκευάζεται το προϊστορικό παρελθόν, πρόκειται για μια εικαστική παράδοση που ξεκίνησε στην Αγγλία το 1830. Η εικόνα που έχουμε στο νου μας, για παράδειγμα για τον τυραννόσαυρο Rex, οφείλεται στην paleoart, και είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ξεκινά από τα απολιθωμένα οστά. Αφού οι παλαιοντολόγοι ανακαλύψουν και ανασκάψουν τα απομεινάρια ενός προϊστορικού ζώου, ο καλλιτέχνης θα χρησιμοποιήσει αυτά τα δείγματα οστών με στόχο να φανταστεί πώς έδειχνε αυτό το πλάσμα όσο ήταν ζωντανό, προσθέτοντας επιπλέον τους μύες, το δέρμα, την υφή και το χρώμα. Όταν ο paleoartist σχεδιάσει και χρωματίσει το ζώο, θα τοποθετήσει το «ανακατασκευασμένο θηρίο» σε ένα πρωταρχικό περιβάλλον, που θα συμπληρώνεται από τα κατάλληλα φυτά και το τοπίο που αρμόζει. Το αποτέλεσμα που προκύπτει ως εικόνα του προϊστορικού ζώου μέσα στο περιβάλλον του είναι έργο της paleoart.
Η τέχνη της απεικόνισης πλασμάτων από τους προϊστορικούς χρόνους συναντάται πότε σε μουσεία φυσικής ιστορίας και σε πανεπιστήμια, κι άλλοτε σε αίθουσες με απολιθώματα, είτε σε επεξηγηματικούς πίνακες και γλυπτά που συνοδεύουν σκελετούς. Επιπλέον, συχνά γίνεται χρήση της σε βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, επιστημονικά περιοδικά, ακόμη και σε παιδικά βιβλία. Οι γραμμές ανάμεσα στην ψυχαγωγία και την επιστήμη, είναι συχνά ασαφείς. Σήμερα πολλά παιδιά μεγαλώνουν παρέα με λούτρινα και πλαστικά παιχνίδια, ενώ χρησιμοποιούν αυτοκόλλητα και προσωρινά τατουάζ που αναπαριστούν δεινόσαυρους που έχουν εξαφανιστεί χρόνια πριν και κανείς άνθρωπος δεν έχει ποτέ αντικρύσει με τα ίδια του τα μάτια. Η αποδοχή αυτών των αναπαραστάσεων είναι συνολική: Όλοι δεχόμαστε σαν δεδομένες αυτές τις απεικονίσεις του προϊστορικού κόσμου».
- Από τον Νίκο Γκοντούλα
σχόλια