Ένα από τα παλιότερα γραφεία στοιχημάτων της Αγγλίας, το Ladbrokes, πιστεύει φέτος κατά πάσα πιθανότητα το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας θα πάει στον Ιάπωνα συγγραφέα και πολύ αγαπητό στην Ελλάδα, Χαρούκι Μουρακάμι. Συγκεκριμένα, το πιστεύει 3/1.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι έγινε γνωστός με βιβλία όπως «Νορβηγικό Δάσος» ενώ το «1Q84» έλαβε διαστάσεις επιδημίας. Έχει ήδη λάβει το πιο σημαντικό βραβείο της Ιαπωνίας, το Yomiuri, και έχει βρεθεί πολλές φορές σε λίστες για διάφορα πρώτα βραβεία. Δεν είναι η πρώτη φορά που θεωρείται φαβορί για Νόμπελ στην Αγγλία: ήταν πρώτος υποψήφιος για τη Guardian το 2012, αλλά τελικά έχασε από τον Mo Yan.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου", εκδόσεις Ωκεανίδα
"Στο σπίτι μου δεν είχαμε δίσκους ή πικάπ. Οι γονείς μου δεν έδιναν μεγάλη σημασία στη μουσική. Έτσι άκουγα πάντα μουσική από ένα μικρό πλαστικό ραδιόφωνο. Περισσότερο απ' όλα μου άρεσε το ροκ εντ ρολ, πολύ σύντομα ωστόσο άρχισα ν' απολαμβάνω την κλασική μουσική της Σιμαμότο. Ήταν μουσική από έναν άλλο, γοητευτικό κόσμο, αλλά πιο πολύ μου άρεσε γιατί εκείνη ήταν μέρος αυτού του κόσμου. Μια-δυο φορές την εβδομάδα, εκείνη κι εγώ καθόμασταν στον καναπέ, πίνοντας το τσάι που μας έφτιαχνε η μητέρα της, και περνούσαμε το απόγευμα ακούγοντας ουβερτούρες του Ροσίνι, την «Ποιμενική» τού Μπετόβεν και το Πέερ Γκιντ.
Η μητέρα της χαιρόταν πολύ που ήμουν εκεί. Ήταν χαρούμενη που η κόρη της είχε κάνει ένα φίλο τόσο γρήγορα στο νέο σχολείο, και φαντάζομαι πως βοηθούσε και το γεγονός ότι ήμουν καλοντυμένος. Ειλικρινά, ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω τη μητέρα της. Δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος που ένιωθα έτσι. Ήταν πάντα καλή μαζί μου, αλλά μπορούσα να διακρίνω μια υποψία εκνευρισμού στη φωνή της που μου 'φερνε υπερένταση.
Απ' όλους τους δίσκους του πατέρα της, εκείνος που μου άρεσε περισσότερο ήταν μια ηχογράφηση των κονσέρτων για πιάνο του Λιστ: είχε απόένα κονσέρτο σε κάθε πλευρά. Μου άρεσε για δυο λόγους.
Πρώτ' απ' όλα, το κάλυμμα του δίσκου ήταν πανέμορφο. Δεύτερο, κανείς απ' όσους γνώριζα εκτός από τη Σιμαμότο, εννοείται δεν είχε ακούσει ποτέ τα κονσέρτα για πιάνο του Λιστ. Κι αυτή ακριβώς η ιδέα μου 'φερνε έξαψη. Είχα ανακαλύψει έναν κόσμο που κανείς άλλος τριγύρω μου δεν γνώριζε – ένα μυστικό κήπο όπου μονάχα εγώ είχα το δικαίωμα να μπω. Ένιωθα ν' ανυψώνομαι, ν' ανεβαίνω στην κλίμακα της ύπαρξης.
Και η ίδια η μουσική ήταν υπέροχη. Αρχικά μου είχε φανεί υπερβολική, ψεύτικη, σχεδόν ακατανόητη. Σιγά σιγά όμως, ακούγοντάς την ξανά και ξανά, έπαιρνε μορφή στο μυαλό μου μια ακαθόριστη εικόνα – μια εικόνα γεμάτη νοήματα.
Όταν έκλεινα τα μάτια και συγκεντρωνόμουν, ένιωθα τη μουσική να με κατακλύζει σαν μια σειρά απο στροβίλους νερού. Ενώ σχηματιζόταν ο πρώτος, από μέσα του ξεπηδούσε ο επόμενος. Κι ο δεύτερος ενωνόταν μ' έναν τρίτο. Αυτοί οι στρόβιλοι, συνειδητοποιώ τώρα, είχαν μια εννοιολογική, αφηρημένη μορφή. Γι' αυτούς ήθελα να μιλήσω πιο πολύ απ' όλα στη Σιμαμότο. Αλλά ήταν πέρ' από τη συνηθισμένη γλώσσα. Χρειάζονταν λέξεις εντελώς διαφορετικές, δεν είχα όμως ιδέα τι είδους λέξεις ήταν αυτές."
Το τελευταίο βιβλίο του Μουρακάμι, με τίτλο "Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage", έχει δημιουργήσει ένα νέο κύμα επιδημίας στην Ιαπωνία, με ουρές στα βιβλιοπωλεία. Πρόκειται να εκδοθεί στα αγγλικά μέσα στο 2014, οπότε πρέπει να κάνουμε υπομονή: οι προσδοκίες είναι τεράστιες.
Η λίστα του Ladbrokes βέβαια είναι εκτενής και περιλαμβάνει –για την ώρα- 116 ονόματα. Τα στοιχήματα ξεκινούν με 3/1 για τον Μουρακάμι και φτάνουν μέχρι 100/1 για αρκετά ονόματα. Δεύτερη στη λίστα είναι η Τζόις Κάρολ Όυτς, μια από τις πιο διακεκριμένες συγγραφείς της Αμερικής με πολλά μυθιστορήματα, και τρίτο όνομα με 7/1 είναι ο Peter Nadas από την Ουγγαρία με 7/1.
Μεταξύ των συγγραφέων με πιθανότητες 100/1 βρίσκεται και ο Βασίλης Αλεξάκης, ο οποίος γράφει στα ελληνικά και στα γαλλικά. Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στην λίστα με υποψηφιότητες του γραφείου Ladbrokes. Το 2007 πήρε το βραβείο Grand Prix du Roman de l' Académie Française για το βιβλίο του Ap. J.-C, το οποίο στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο μ.Χ. από τις εκδόσεις Εξάντας.
Οι πιθανότητες για τον Βασίλη Αλεξάκη δεν φαίνονται δυνατές, τουλάχιστον κατά τη γνώμη των Ladbrokes, όμως στη λίστα έχει πραγματικά εκλεκτή παρέα με τις ίδιες πιθανότητες, όπως τον Τζούλιαν Μπαρνς, τον Ίαν Μακ Γιούαν, τον Πολ Όστερ, τον Τζέφρι Ευγενίδη και πάρα πολλούς άλλους.
Απόσπασμα συνέντευξης του Βασίλη Αλεξάκη στην Ελευθεροτυπία:
* Κύριε Αλεξάκη, ο Γιώργος Θαλάσσης με τους Αγανακτισμένους; Εχετε δηλώσει πως δεν έπρεπε να πιάνουν καραούλι στο Σύνταγμα, αλλά να καταλαμβάνουν εκκλησίες...
- Μου κάνει εντύπωση που τόσα χρόνια όλα αυτά τα κινήματα των νέων δεν έχουν αμφισβητήσει το ρόλο της Εκκλησίας, που είναι μια επιχείρηση η Εκκλησία της Ελλάδος και χαίρει της εύνοιας του κράτους. Η επιείκεια της νεολαίας απέναντι στον κλήρο είναι ακατανόητη. Εχουμε ένα βουνό από λεφτά, αυτά της Εκκλησίας, και εμείς ζητιανεύουμε στους πρόποδες αυτού του βουνού.
* Σας ανησυχεί ο εθνικισμός;
- Βεβαίως, αυτό σημαίνει ότι το σχολείο δεν κάνει καλά τη δουλειά του, ότι βγάζει αμόρφωτους ανθρώπους, απληροφόρητους, οι οποίοι άγονται και φέρονται από αυτές τις ηλίθιες ιδεολογίες που δεν βασίζονται πουθενά. Είναι μια κοινωνιολογική απάτη. Απάτη η λέξη ράτσα, δεν σημαίνει τίποτε, αυτοί δεν το έχουν καταλάβει, το αρνούνται. Αρνούνται ότι οι ξένοι εργάτες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας. Η Αμερική και η Γερμανία αναπτύχθηκαν εν μέρει από τους ξένους εργάτες. Η ελληνική έπαρση στους Ολυμπιακούς Αγώνες μάς κόστισε 15 δισεκατομμύρια, τόσο αυξήθηκε το χρέος μας. Θα είχαμε γελιοποιηθεί τελείως σε παγκόσμια κλίμακα εάν δεν είχαμε τους Αλβανούς να βοηθήσουν να χτίσουμε αυτά τα στάδια. Ποιος θα έκανε αυτή τη δουλειά; Εγώ εάν έχω κάποιες δουλειές στο σπίτι στην Τήνο, δεν ξέρω εάν έχουν φύγει, χαίρομαι όταν καλώ κάποιους Αλβανούς που έρχονται να βοηθήσουν. Το ελληνικό σχολείο πρέπει να επιβάλει ένα μάθημα για τη μετανάστευση και την οικονομία. Η απειλή του φασισμού και της Χρυσής Αυγής επείγει να δημιουργηθεί ένα νέο μάθημα στα σχολεία.
σχόλια