ΠΠΠ / Πεζό Ποίηση Πόνημα

ΠΠΠ / Πεζό Ποίηση Πόνημα Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Ατελιέ/ LIFO
1

1.

Σημασία στη λεπτομέρεια. «Το δέρμα στα πόδια μου έχει πάρει το σχήμα απ' τα πλακάκια του μπάνιου». Και: «Η πόλη τέμνεται από τέσσερις περιφερειακές οδούς που απλώνονται σαν βεντάλια από μία άκρη της παραλίας στην άλλη». Και: «Ακολουθώντας τα σκοτάδια, μην αφήνοντας ούτε τη σκιά μου να δώσει το στίγμα μου, περπάτησα προσεκτικά μέχρι το τέλος του διαδρόμου». Και: «Τα μάτια μου ζήλεψαν το παρμπρίζ και βάλθηκαν να σχηματίσουν δικό τους υδάτινο μανδύα. Καυτό και αρμυρό. Σε έναν ατέρμονο αγώνα οι σιδερένιοι υαλοκαθαριστήρες κι εκείνοι των βλεφάρων μου άνοιγαν δρόμο μες στη νύχτα». Δυναμικά εισέβαλαν στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας οι εκδόσεις Κριτική, συνεχίζοντας παράλληλα και στιβαρά την έκδοση εκλεκτών δοκιμίων, φιλοσοφικών και θεωρητικών έργων, όπως οι Διαμονές του Martin Heidegger (πρόλογος και μετάφραση Γιώργου Φαράκλα) και το Σαθρό υλικό του ανθρώπου του Isaiah Berlin (πρόλογος Νίκου Σεβαστάκη και μετάφραση Γιώργου Μερτίκα).


Μετά τα βιβλία του Αντώνη Μπουλούντζα (Ο μεσολαβητής), του Φώτη Καλαμαντή (Δυστυχώς απολύεσαι), της Μαρίας Σούμπερτ (Οι αποκλεισμένοι), του Γιάννη Σκαραγκά (Ο ουρανός που ονειρεύτηκες) και του Στάμου Τσιτσώνη (Χωρίς απόδειξη), έρχεται η σειρά του Κωσταντή Σταυρόπουλου (Αθήνα, 1982) να μας εντυπωσιάσει με το δυναμικό μετανουάρ Ο χορός των λέμινγκς. Διακόσιες ογδόντα εννιά πυρπολημένες σελίδες δράσης και εναλλαγής αναπάντεχων συμβάντων που θέλουν να μας πούνε ότι η ακροβασία στα μεταίχμια είναι η μαμή της (προσωπικής μας) ιστορίας και ότι, μέσα από το τσουρουφλισμένο μεδούλι των stories που απαρτίζουν το παζλ της ζωής μας, βγαίνουν συμπεράσματα από τα οποία καλό είναι να μην πασχίζεις να ξεφύγεις.


2.

Ποίηση. Σαν ν' ακούω ξανά τα γρέζια στη φωνή της Κατερίνας Γώγου κι ένα ρεμπέτικο παλιό να παίζει στο πικάπ, ενώ πίνω εναλλάξ λικέρ μέντα και κίτρινη τεκίλα λόγω προκεχωρημένης αλητείας αλλά και επειδή (κυρίως) είναι ό,τι απέμεινε στην κουζίνα της μακαρίτισσας της μάνας μας. Δύο ποιητικές συλλογές που είναι σαν να έρχονται από το Τότε, απ' τα παλιά, αλλά να είναι ριζωμένες και στο Τώρα, και να οραματίζονται με σπαραγμένο πάθος το Μετά. Ο Γιώργος Δάγλας (Ιθάκη, 1958) μας τραγουδάει/ουρλιάζει/ψελλίζει/φτύνει/άδει τις Καντάδες για έναν δαίμονα (εκδ. Φίλντισι). Γράφει ο Δάγλας: «Ακολουθώ τους ήχους των εκρήξεων / δεν έχω πλέον επιλογές / δεν έχω Άνοιξη / Στις δυναστείες δεν έχω θέση./ Ακολουθώ τα ίχνη / που άφησε το αίμα των εξεγερμένων,/ τις κραυγές των φυλακισμένων συντρόφων,/ φοράω τα ματωμένα πουκάμισα / κι αντίθετα στον άνεμό τους προχωράω./ Δεν έχω πλέον διλήμματα./ Ή με το δίκιο ή με την εξουσία».


Η Δάφνη Χρονοπούλου κερνάει ποίηση στον δίσκο με τα σερμπέτια και τα μαντζούνια, με τα αφεψήματα και τα ηδύποτα. Ποίηση που μου θυμίζει τη φωνή (και τις εκπομπές) της Ρηνιώς Παπανικόλα. Ποίηση που κάνει σουίτα τις στιγμές που χώνονται στα σοκάκια για να βολτάρουν, ποίηση που κάνει μπαλάντα τον Μπάροουζ, όταν εκείνος μελετούσε τον βίο του Χασάν Ι' Σαμπάχ: «Ο Γέρος του βουνού / φτιάχνει πολεμιστές / φτιάχνει τους ήρωες.// Ο Γέρος του Βουνού / χαμένος στον καπνό / στον άγριο πόλεμο / χτίζει Παράδεισο.// Στη μάχη σαν ορμούν / το θάνατο ζητούν / γιατί εκεί, εκεί,/ εκεί είναι τα φλουριά,/ πίστη, τιμή, ιερά,/ και η αγάπη τους.


3.

Πόνημα. Το κοκτέιλ είναι πανίσχυρο. Το δίδυμο, άπαιχτο. Η επικαιρότητα επιτρέπει επαναφορά στους δύο μεγάλους της εργασίας του αρνητικού: στον Theodor Adorno και στον Samuel Beckett. Τολμηρό, αλλά ανεπίληπτα συγκροτημένο, το πολυσέλιδο πόνημα του Θωμά Συμεωνίδη (Θεσσαλονίκη, 1977) με τίτλο Όλα είναι παρεξήγηση (εκδ. Αρμός) έρχεται να μας θυμίσει τι μάχες έχουν δοθεί για να νοηματοδοτηθεί εκ νέου η καλλιτεχνική δημιουργία και πράξη μετά την επέλαση του αδιανόητου θανάτου, ήτοι μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα. Ο Adorno,στοχαζόμενος πάνω στην εργασία του αρνητικού, όπως τη διακονούν μεγάλοι ρηξικέλευθοι νόες σαν τον Beckett και τον Paul Celan, διατείνεται, και ορθά, ότι μόνον η τέχνη μπορεί να διερευνήσει τα πώς και τα γιατί της ακατανόητης φρίκης, μόνον η τέχνη μπορεί να αρθρώσει εκείνο τον λόγο που, αγκαζέ με τον φιλοσοφικό κατάπλου στον ωκεανό του παράλογου και του βάναυσου και του ζοφερού, μας βοηθάει να υπάρχουμε, παράγοντας σημασίες.


«Ο Adorno», γράφει ο Συμεωνίδης, «θεωρεί πως η άρνηση του νοήματος μέσω της μορφής του έργου τέχνης φανερώνει μια υψηλή στάθμη πνευματικού περιεχομένου [...] Η παρουσίαση της κρίσης του νοήματος με αρνητικό τρόπο συνιστά επίσης για τον Adorno το διαχωριστικό όριο για την αυθεντική τέχνη». 

Τα βιβλία της εικόνας: 

1.Θωμάς Συμεωνίδης, Όλα είναι παρεξήγηση, Εκδόσεις: Αρμός, Σελίδες: 466

2. Γιώργος Δάγλας, Καντάδες για έναν δαίμονα, Εκδόσεις Φίλντισι, Σελίδες: 46

3. Κωσταντής Σταυρόπουλος, Ο χορός των λέμινγκς, Εκδόσεις Κριτική, Σελίδες: 289

radiobookspotting.blogspot.gr

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Έχει πέσει στα χέρια σας καμπίσιο κόμικ;

Βιβλίο / Έχει πέσει στα χέρια σας καμπίσιο κόμικ;

Όταν υπάρχει θέληση, πείσμα και μεράκι, η περιφέρεια «τα σπάει». Ο Μέλανδρος Γκανάς, «ψυχή» των Εκδόσεων του Κάμπου, μιλά για το σπιρτόζικο εκδοτικό πολυ-εγχείρημα από τη Λάρισα που αγαπά τα κόμικς και ό,τι σχετίζεται με αυτά, με αφορμή την επέτειο των 15 χρόνων τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Λουίς Μπουνιουέλ: Οι κόντρες με τον Νταλί, η αγάπη για τον Λόρκα, η λατρεία για το σινεμά

Βιβλίο / Λουίς Μπουνιουέλ: Οι κόντρες με τον Νταλί, η αγάπη για τον Λόρκα, η λατρεία για το σινεμά

Οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες, ο ερωτικός πόθος που διαπερνούσε κάθε του κίνηση, μια ζωή συνώνυμη με τις μεγάλες αλλαγές του 20ού αιώνα και μια συνταγή για σωστό ντράι Μαρτίνι αποτυπώνονται στην αξεπέραστη αυτοβιογραφία του Λουίς Μπουνιούελ, «Η τελευταία μου πνοή», που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Στην Εκκλησία είναι ευπρόσδεκτοι και οι διαζευγμένοι και οι ομοφυλόφιλοι και τα τρανς άτομα»

Βιβλίο / «Στην Εκκλησία είναι ευπρόσδεκτοι και οι διαζευγμένοι και οι ομοφυλόφιλοι και τα τρανς άτομα»

Στην αυτοβιογραφία του ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, στους πειρασμούς, στον Αλέξη Τσίπρα, στο ποδόσφαιρο αλλά και στις ταινίες και τα βιβλία που τον καθόρισαν. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Yellowface»: «Κλέφτες» συγγραφείς, τα άπλυτα της εκδοτικής βιομηχανίας και τα προσωπεία στον δρόμο προς τη δόξα

Βιβλίο / Ένα μυθιστόρημα για τα «άπλυτα» και τα μυστικά της εκδοτικής βιομηχανίας

Το «Yellowface» της Ρεμπέκα Κουάνγκ είναι μια καυστική σάτιρα της εποχής μας που, πέρα από τα κακώς κείμενα στην εκδοτική βιομηχανία, σχολιάζει και ασκεί κριτική και σε άλλες όψεις της σύγχρονης ζωής, όπως η cancel culture, οι υπερβολές της πολιτικής ορθότητας, το hate speech στο ίντερνετ, η δολοφονία χαρακτήρων, το πώς κατασκευάζονται και προωθούνται συγκεκριμένα αφηγήματα και φαλκιδεύεται η αλήθεια.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Όταν τα «υποψιασμένα κορμιά» κυριαρχούσαν στους ομοφυλόφιλους έρωτες 

Βιβλίο / Όταν τα «υποψιασμένα κορμιά» κυριαρχούσαν στους ομοφυλόφιλους έρωτες 

Η κυκλοφορία του βιβλίου-ντοκουμέντου «Ανδρικές ομοερωτικές σχέσεις στη μεταπολεμική Ελλάδα» πυροδότησε μια συζήτηση με τον Κώστα Γιαννακόπουλο για έναν «αλλιώτικο» έρωτα, που παρέμενε ισχυρός ακόμα και σε καιρούς όπου κανείς δεν τολμούσε να προφέρει το όνομά του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι ήταν στ' αλήθεια οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες;

Βιβλίο / Ποιοι ήταν στ' αλήθεια οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες;

Η πανεπιστημιακός και «celebrity historian» Μαίρη Μπίαρντ αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, αποκαλύπτοντας άγνωστες λεπτομέρειες – όπως ότι ο Νέρωνας, που έχει μείνει στην ιστορία ως πυρομανής και μεγαλομανής, ήταν επίσης ριζοσπάστης φιλότεχνος.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάτρικ Λι Φέρμορ «Η εποχή της δωρεάς»

Το πίσω ράφι / Το «χωριατόπουλο χωρίς χαλινάρι» που εξελίχθηκε σε ρομαντικό ταξιδιωτικό συγγραφέα

Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ και το συναρπαστικό χρονικό της νεανικής του περιπλάνησης στην Ευρώπη, πριν αρχίσει να ακούει στο όνομα «Μιχάλης» στην Κρήτη και «Παντελής» στη Μάνη, προτού γίνει ο «ξένος» που διαφήμισε την Ελλάδα όσο ελάχιστοι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
H «Διεθνής» της Alt-right, τα γνωρίσματα, τα μέσα, οι στόχοι και το αποτύπωμά της στην Ελλάδα  

Βιβλίο / H «Διεθνής» της Alt-right, τα μέσα, οι στόχοι και το αποτύπωμά της στην Ελλάδα  

Οι διαστάσεις του αντιεμβολιαστικού αντι-κινήματος, η πολιτικοποίηση της θρησκείας, ο ακροδεξιός κυβερνοχώρος, οι αντιδράσεις απέναντι στη λεγόμενη woke ατζέντα: Μια επίκαιρη συζήτηση με τους συγγραφείς του βιβλίου «Η Εναλλακτική Δεξιά στην Ελλάδα».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Δεν μπορεί να μην υπήρχαν queer επαναστάτες ή αγωνιστές. Πού είναι αυτές οι ιστορίες;»

Βιβλίο / «Δεν μπορεί να μην υπήρχαν queer επαναστάτες ή αγωνιστές. Πού είναι αυτές οι ιστορίες;»

Το βιβλίο της «Εκείνοι που δεν έφυγαν» μπήκε στις λίστες με τα καλύτερα του 2024. Η Αταλάντη Ευριπίδου έγραψε εφτά ιστορίες-χρονικά ανθρώπων στο περιθώριο της Ιστορίας, queer ατόμων, γυναικών και εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, σε μια συλλογή που συνδυάζει τη μαγεία του παραμυθιού και τη λαϊκή παράδοση με τη σύγχρονη ματιά για τον κόσμο.
M. HULOT
Η Σαντορίνη σε βιβλία

Βιβλίο / Η Σαντορίνη των ποιητών, των φωτογράφων, των περιηγητών

Το φημισμένο νησί των Κυκλάδων ανέκαθεν κέντριζε τη συγγραφική φαντασία και κινητοποιούσε την επιστημονική έρευνα με πολλαπλούς τρόπους. Μια συλλογή από τις πιο σημαντικές εκδόσεις για τη Σαντορίνη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

1 σχόλια