Προδημοσίευση - To «100»

Προδημοσίευση - To «100» Facebook Twitter
0
Προδημοσίευση - To «100» Facebook Twitter

INSTAGRAM

Κάθισμα συνοδηγού. Κομμάτια από θρυμματισμένα γυαλιά. Ντουλαπάκι ανοιχτό, το καπάκι στραβωμένο. Πεταγμένα έξω σκόρπια έγγραφα, άδειες, ένα πακέτο χαρτομάντιλα κι ένα μισοφαγωμένο μανταρίνι.

Λεβιέ ταχυτήτων σπασμένο, ξεχαρβαλωμένο κάθισμα οδηγού. Ένα σίδερο εξέχει.

Κεφάλι άντρα. Γκρίζα μαλλιά. Αίμα που κυλάει στο μέτωπο. Μάτια ανοιχτά, ακίνητα. Μικρά κρύσταλλα στα βλέφαρα. Ροή άσπρου-μπεζ υγρού στα μάγουλα.

Ραδιόφωνο παίζει ερωτική μπαλάντα με παράσιτα. Μύγα πετά. Ήχος περιπολικού. Ραγισμένο κοντέρ. Ο δείκτης σταματημένος στο 100.

=====

ΝΕΟΝΑΖΙ, ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ

Ντάλα μεσημέρι. Καμιά εκατοστή παλικαράδες πίνουν το φραπέ τους, όρθιοι στη μικρή πλατεία, το γνωστό τους στέκι.

Όλοι κοντοκουρεμένοι, οι περισσότεροι γουλί, όλοι με τις μαύρες μπλούζες τους, όλοι με αγριάδα στο μάτι και με έκφραση σαν ο καφές να 'ταν θεόπικρος.

Απ' το δρομάκι απέναντι προβάλλει άξαφνα ένα μπουλούκι νοικοκυρές, που κουβαλάνε σε πλαστικές λεκάνες την μπουγάδα τους.

Οι γυναίκες διασκορπίζονται ανάμεσα στους άνδρες, που οι περισσότεροι είναι ένα κεφάλι πιο ψηλοί.

Μια γυναίκα, η πιο ηλικιωμένη μα κοτσονάτη, στέκεται μπροστά τους και με διαπεραστική φωνή τσιρίζει: «Χάιλ Χίτλερ!».

Μεμιάς, όλοι οι παλικαράδες στέκονται προσοχή, χτυπώντας στρατιωτικά το πόδι, σηκώνουν για χαιρετισμό το δεξί τους χέρι και μένουν αγάλματα.

Τότε, όλες οι άλλες αρχίζουν ανέμελα ν' απλώνουν την μπουγάδα τους –κυρίως κιλοτάκια, σώβρακα, μεσοφόρια και κάλτσες– στα σηκωμένα χέρια.

=====

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

«Τι μπορείτε να ζωγραφίσετε με εκατό γραμμές;» ρώτησε ο ρεπόρτερ.

«Είκοσι πέντε παραλληλόγραμμα» απάντησε αυθορμήτως ο Mοντριάν.

«Τις ρυτίδες του προσώπου μου ή τις ακτίνες του χρυσάνθεμου» συμπλήρωσε ο Βαν Γκογκ.

«Δεν υπάρχουν εκατό γραμμές» είπε ο Νταλί. «Υπάρχει μόνο μία: αυτή που ενώνει το πραγματικό με το όνειρο».

«Η ζωγραφική δεν γίνεται με γραμμές» είπε ο Σαγκάλ.

=====

ΠΡΟΒΑ ΝΥΦΙΚΟΥ

Απόηχος Κώστα Ταχτσή

Γιάννης Ευσταθιάδης - Εκατό. Εκδόσεις Μελάνι. Σελ.: 196. Τιμή: €14,00«Είμ' εκτός εαυτού... Αναιδέστατο θηλυκό... Τέτοια σύγχυση, Θε μου... Μόλις και μετά βίας θα 'ταν είκοσι χρονώ... Βοηθός της ράφτρας μου... Τι βοηθός, τρομάρα της... Εκείνη έλειπε... Μου το 'χε πει... "Πέρνα να σου πάρει τα μέτρα η μικρή, για να μην καθυστερούμε, αφού το βιάζεσαι το ταγεράκι...". Πέρασα και γω, πού να 'ξερα πως θα μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι... Βγάζει τη μεζούρα η μικρή κι αρχίζει... Να οι ώμοι, να το μάκρος, να το ένα, να το άλλο, φτάνει και στη μέση. Όπως ήταν γονατισμένη κι είχε καρφίτσες στο στόμα, που να της μπήγονταν στη γλώσσα, βγάζει τις καρφίτσες και μου λέει: "Μμμ... μέση εκατό ", για να συμπληρώσει μ' ένα χαμόγελο όλο ειρωνεία: "Tα παραπήραμε βλέπω τα κιλάκια μας". – "Εκατό να 'ν' οι μέρες σου" μου 'ρθε να της πω... Ακούς το τσόλι; Δεν σεβάστηκε ούτε ότι ήμουνα πελάτισσα, ούτε ότι θα μπορούσα να 'μαι μάνα της – κούφια η ώρα, τέτοιο γύναιο... Τι μάνα της, λέω... Γιαγιά της μάλλον... Τότε και γω, θες από εγωισμό, θες από γυναικεία φιλαρέσκεια, γυρίζω και της λέω – πώς μου 'ρθε;... "Δεν είναι πάχος, κορίτσι μου... Έγκυος είμαι!". Με κοίταξε μ' ένα ηλίθιο βλέμμα όλο απορία και συνέχισε να σημειώνει νούμερα. "T' όνομά σας;" ρώτησε στο τέλος. Δεν ξέρω πώς μου 'ρθε πάλι και κατάπια το «Τασία» και για να της περάσω ένα μήνυμα, της λέω: "Σάρα". – "Σά-ρα" έγραψε με κάτι ορνιθοσκαλίσματα. Να χέσω την παιδεία που παίρνουν οι σημερινοί νέοι. Ούτε την Παλαιά Διαθήκη δεν ξέρουν...»

=====

ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ

Ήταν σε στιγμές γλυκιάς μελαγχολίας –κάτι σαν βραδινή αναίτια λύπη– που κοίταξε τη γεμάτη σελήνη.

Έμεινε ώρα πολλή με το βλέμμα αδρανές, σαν να απομυζούσε το ωχροκίτρινο χρώμα της.

Ύστερα, με μία μόνο κίνηση, την έπιασε, την κατέβασε, την άπλωσε σ' ένα μεγάλο ξέφωτο του κήπου και την έκοψε συμμετρικά σε 100 κομμάτια.

Πήρε τα 12 από αυτά και τα φύλαξε προσεκτικά, ώστε την επομένη να φτιάξει τη λεπτή, νέα σελήνη.

Συγκέντρωσε τα υπόλοιπα 88, μπήκε στο σπίτι και πλησίασε το πιάνο. Με άκρα προσοχή τοποθέτησε τα 52 στα ισάριθμα λευκά πλήκτρα. Το ελεφαντόδοντο απέκτησε αίφνης την απόχρωση του έμβιου λευκού. Τα υπόλοιπα 36 –από τη σκοτεινή πλευρά της σελήνης– τα απόθεσε στα 36 μαύρα πλήκτρα, κι εδώ το μαύρο έγινε καταμέλανο, λες και είχε πάρει την απελπισία του βλέμματος που το κοιτούσε.

Όταν το πιάνο άρχισε να παίζει μόνο του, εκείνος, μέσα στις διέσεις της αναίτιας λύπης του, δεν άκουσε καμία μουσική· μόνο μακρινές ομιλίες, φωνές νεκρών, ερωτικά επιφωνήματα, ψιθύρους, ανάκατα με στίχους ποιητών, κελαηδίσματα πουλιών, ήχους της θάλασσας και βουή ανέμων.

Έτσι, πείστηκε πια ότι το σεληνόφως δεν περιέχει νότες κι ότι όποιος θαρρεί πως τις ακούει, απλώς ακροάται τη μελωδία του χρόνου.

=====

ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΗ ΡΙΖΑ

«Ποια είναι η τετραγωνική ρίζα του 100;»

«Στοιχειώδη πράγματα. Το 10 ασφαλώς»

«Γιατί την είπαν τετραγωνική ρίζα;»

«Γιατί αποτελεί ρίζα του τετραγώνου, δηλαδή της εξίσωσης x2=α. Το x2 ονομάζεται δεύτερη δύναμη του x ή τετράγωνο του x, γιατί παραπέμπει στον τύπο εμβαδού του τετραγώνου»

«Δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω...»

«Κακώς. Είναι απλά πράγματα. Οι μαθηματικοί έχουν τον τρόπο να εξηγούν τον κόσμο με αριθμούς»

«Αντιθέτως, οι ποιητές αδυνατούν»

«Τι υπαινίσσεσαι;»

«Τον Λόρκα, βεβαίως, που μας άφησε αξήγητη για πάντα τη σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής»

=====

ΜΟΙΡΟΓΝΩΜΟΝΙΟ

Το πάθος του –από μαθητής του Λυκείου ακόμα– για την τριγωνομετρία τον οδήγησε σε ερασιτεχνική, αλλά συστηματική, μελέτη γωνιών και τριγώνων.

Γοητευμένος από ημίτονα, συνημίτονα και τόξα εφαπτομένης, παθιασμένος για προσκείμενες και απέναντι πλευρές, για οξείες και αμβλείες γωνίες, άρχισε να παρατηρεί τον γύρω κόσμο, εφαρμόζοντας τη θεωρία και επεκτείνοντας τους ορισμούς.

Μελετούσε, ας πούμε, πόσων μοιρών γωνία δημιουργούσε το πιγούνι με τον λαιμό μιας κοπέλας που έλεγε «σ' αγαπώ», πόσες μοίρες ήταν το δουλοπρεπές σκύψιμο κάποιου υφισταμένου του ή ποιες ήταν οι αναλογίες του μαύρου της θάλασσας με την υποτείνουσα της σελήνης.

Όταν εφάρμοζε το αόρατο μοιρογνωμόνιό του στον εαυτό του, μπορούσε να γίνεται πιο ακριβής.

Αγαπούσε τις 0 μοίρες του ύπνου (γιατί κοιμόταν πάντα μπρούμυτα) και ξόρκιζε τις 180 του θανάτου.

Λάτρευε τις 5-10 στις ερωτικές του συνευρέσεις, με δυσφορία υπάκουε στις 45 για κάτι όχι ευχάριστο και περπατούσε πάντα σε 80, μια και από παιδί έσκυβε λίγο.

Οι δύσκολες στιγμές –πένθη, χωρισμοί, απώλειες– τον έβρισκαν ευθυτενή στις 90 μοίρες, αλλά η απόλυτη ευτυχία γι' αυτόν ήταν οι 100, γιατί μόνο έτσι μπορούσε τις νύχτες να παρατηρεί τ' άστρα.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ