Σμίγουν γενιές, στα ολοκαίνουργια βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών

Σμίγουν γενιές, στα ολοκαίνουργια βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Ατελιέ / LIFO
0

1.Η μνήμη του χθες. Ο μακαρίτης φίλος μου Alan Ansen, ο απόλυτος διανοούμενος της Beat Generation, λάτρης της Ελλάδας, όπου έζησε τέσσερις δεκαετίες, μας έλεγε συχνά-πυκνά ότι το μεγαλύτερο προσόν ενός συγγραφέα είναι το να ξέρει να θυμάται. Όχι να θυμάται γενικώς, αυτό είχε πάθει ο περιλάλητος Ειρηναίος Φούνες του Χόρχε Λούις Μπόρχες. Αλλά να θυμάσαι δημιουργικά. Να ξέρεις να οργανώσεις τις αναμνήσεις σου, να τις πλέκεις με τις αναμνήσεις των άλλων, να τις εντάσσεις σε ένα γενικότερο σχέδιο, να τις μπάζεις με την τέχνη σου στο Μεγάλο Κόλπο της Ιστορίας, εκεί όπου τωόντι τίποτα δεν πάει χαμένο. Ο λίαν εκλεκτός Δημήτρης Πετσετίδης (Σπάρτη, 1940) ξέρει να θυμάται, ξέρει να ελίσσεται στο αχανές δάσος των γεγονότων, ένα δάσος συχνά πυρπολημένο, γεμάτο δόκανα και λάκκους και επικίνδυνα περάσματα. Αλλά, χρόνια τώρα, ο συγγραφέας έχει εκπαιδευτεί και ξέρει να είναι ιχνηλάτης, οδοιπόρος, ταξινομητής, γραφέας, σκακιστής στη σκακιέρα της Μνήμης και της Λήθης.

2.Κυριακάτικη εκδρομή. «Ναι, ξέρω. Ή μάλλον έχω ακούσει πολλά να λέγονται γι' αυτόν. Κάποιος συγγενής του από δω τον άκουσε να λέει ότι είχε σκοτώσει πενήντα δύο ανθρώπους στην Κατάσταση, και πως θα τους κάνει πενήντα τρεις όταν θα σκοτώσει και τη γυναίκα του».

3.Επί τέσσερα. Στο βιβλίο Επί τέσσερα (εκδ. Εστία) στεγάζονται είκοσι πέντε σύμπαντα, είκοσι πέντε κόσμοι, φαινομενικά ασήμαντα στιγμιότυπα που, επιμένω, είναι σύμπαντα. Από αυτά συντίθεται η ιστορία μας, το άλλοτε λαμπρό και άλλοτε επαίσχυντο κουλουβάχατό μας. Με λέξεις απλές, με φτωχά υλικά, ένας Γιάννης Κουνέλλης της μικρής/σφιχτής/ασπρόμαυρης πρόζας, ο δεξιοτέχνης Πετσετίδης θυμάται για να μας θυμίσει, συνθέτει ξανά το παρελθόν για να μας βοηθήσει να χάσουμε λυτρωτικά τις ψευδαισθήσεις μας και να στοχαστούμε τι μπορούμε να δούμε με τα μάτια ανοιχτά και τι μπορούμε να κάνουμε με τα γυμνά μας χέρια.

4.Αναζητήσεις. «Αναζητείται ο Πέτρος Νταϊμάκος του Γεωργίου και της Αγγελικής, ο οποίος εξαφανίστηκε από το σπίτι του μια Παρασκευή βράδυ, αφού είπε στη γυναίκα του ότι κατεβαίνει μέχρι το περίπτερο για να αγοράσει τσιγάρα». «Ο Δημήτρης Γιαννακουρίδης, κάτοικος Σπάρτης Λακωνίας, Χαμαρέτου 100, αναζητεί μια γυναίκα, της οποίας, δυστυχώς, αγνοεί το όνομα». «Η Χριστίνα πλέον δεν αναζητεί κανέναν και δεν περιμένει τίποτε. Κάθε πρωί ξεκινάει για το γραφείο, τώρα γράφει στον υπολογιστή, και τα μεσημέρια κάθεται μαζί με τη θεία-Δήμητρα στο τραπέζι και τρώνε συζητώντας πολλά και διάφορα, από αυτά που συμβαίνουν καθημερινώς, από τη μικρή τους πόλη μέχρι την άλλη άκρη της γης».

5.Κατακρύψεις. Ιδιαίτερα με θέλγει ο τρόπος του να κρύβει τις ραφές, να προβαίνει σε κατακρύψεις σαν αυτές που δεκαετίες τώρα επιχειρεί ο σπουδαίος εικαστικός Δημήτρης Αληθεινός, να χώνει θραύσματα από διαβάσματα μέσα στο ωμό και τραχύ υλικό των ιστοριών του/μας. Και ξαφνικά, απροσδόκητα, αναπάντεχα, ο συγγραφέας αποφασίζει να απογειωθεί και να μας απογειώσει. «Τούλα», έτσι, απλά, λιτά, τιτλοφορεί το συστηματοποιημένο παραλήρημα που μας ωθεί στους λαβυρίνθους του χρόνου, του έρωτα, του πάθους, της ανάγκης του ανθρώπου να ξεγελάει τη φθορά και να υπερπηδάει, έστω και με τη δύναμη της φαντασίας, όλα τα εμπόδια. «Να σε κοιτάζω και να μην ξανανοίξω το στόμα μου», γράφει/λέει ο Πετσετίδης/Αφηγητής, «να εφαρμόσω την αισθητική της σιωπής». Και απογειώνεται. «Σου ζήτησα τον αριθμό του κινητού σου για να σου στέλνω μηνύματα, να σου γράφω από το πρωί ίσαμε το βράδυ ιστορίες αγάπης, να σου πω για τον κόσμο που είναι απέραντος κι εμείς ούτε σταγόνες στον ωκεανό, για τα τρισεκατομμύρια αστέρια του σύμπαντος, για τις φοβερές χρονικές αποστάσεις και τι είναι τα λίγα χρόνια που είσαι μεγαλύτερή μου ή τι μετράει η διαφορά της ηλικίας μου από αυτήν του Αχιλλέα, μπροστά στο φοβερό χάος του σύμπαντος».

6.Αισθητική. Ευτυχώς, για μας που ανασκαλεύουμε για να οραματιζόμαστε και που ψαχνόμαστε για να επιμείνουμε στη δημιουργικότητα, ο Πετσετίδης δεν ενδίδει στην «αισθητική της σιωπής», όπως έλεγε η λαμπρή Σούζαν Σόνταγκ, αλλά στην «αισθητική της αντίστασης» όπως το θέλει, και το θέλουμε κι εμείς, ο βαθύς/βαρύς τόμος, 1.200 σελίδες θυμάμαι, τότε που ήμουν στη Γερμανία (!), ο τόμος με το μυθιστόρημα Ästhetik des Widerstands του Πέτερ Βάις.

radiobookspotting.blogspot.gr

 

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ