«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»: Μπορούμε πράγματι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας;

«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»: Μπορούμε πράγματι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας; Facebook Twitter
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του Ζία Χάιντερ Ράχμαν, το "Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε" υπήρξε καρπός έντονης εσωτερικής αναζήτησης, μετά την παραίτησή του από την Goldman Sachs κι αφού είχε ταξιδέψει πολύ. Μια ανάλογη υπαρξιακή περιπέτεια αναδύεται κι από το μυθιστόρημά του, ο πραγματολογικός πλούτος του οποίου μοιάζει απέραντος.
1

Πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας; Μέχρι ποιου σημείου είμαστε υπεύθυνοι για τις συνέπειες μιας συγκεκριμένης πράξης; Μπορούμε πραγματικά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Ή μήπως οι επιλογές μας είναι προκαθορισμένες από την καταγωγή και την κοινωνική μας τάξη;

Να μερικά από τα ερωτήματα που θέτει ο Ζία Χάιντερ Ράχμαν στο παρθενικό του μυθιστόρημα "Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε" (μετ. Α. Μιχαηλίδης, εκδ. Πόλις): ένα στοχαστικό και ταυτόχρονα συναρπαστικό έργο «για τη διάλυση των κρατών, τον πόλεμο κατά τον 21ο αιώνα, τον γάμο στην αγγλική αριστοκρατία και τα μαθηματικά του έρωτα», που εκτυλίσσεται ανάμεσα στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Καμπούλ μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ένα μυθιστόρημα που θυμίζει το «Στόουνερ», το «Confiteor», το «Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ» κυρίως, και το οποίο έκανε μεγάλη αίσθηση το 2014, όταν πρωτοκυκλοφόρησε.

Ο Ράχμαν έπλασε τον Ζαφάρ με βάση τις δικές του ανησυχίες, έδεσε τον ήρωά του στο άρμα ενός άδοξου, βασανιστικού έρωτα, κι άφησε τον εαυτό του ελεύθερο ν' αρδεύσει από όλα τα γνωστικά πεδία που του ήταν γνώριμα -μαθηματικά, ιστορία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, διεθνείς σχέσεις, οικονομικά, πολιτική.

Στο βιογραφικό του Ζία Χάιντερ Ράχμαν δεν δηλώνεται η ηλικία του –πρέπει να πλησιάζει τα πενήντα. Ούτε ο κεντρικός πρωταγωνιστής του «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε», ο Ζαφάρ, γνωρίζει ποια ακριβώς χρονιά γεννήθηκε.

Γεγονός είναι πως, όπως κι ο ήρωάς του, ο Ζία Χάιντερ Ράχμαν κατάγεται από το Μπανγκλαντές (αυτήν την αιματοκυλισμένη γωνιά της νοτιοανατολικής Ασίας που αποσχίστηκε από το Πακιστάν το 1971), μεγάλωσε στη Βρετανία, σπούδασε μαθηματικά και νομικά στα καλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης (Οξφόρδη, Κέμπριτζ, Γιέιλ), εργάστηκε ως ανώτερο στέλεχος στον χρηματοπιστωτικό τομέα κι έπειτα άλλαξε ρότα, στρεφόμενος προς την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την πάταξη της διαφθοράς σε διεθνές επίπεδο.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε» υπήρξε καρπός έντονης εσωτερικής αναζήτησης, μετά την παραίτησή του από την Goldman Sachs κι αφού είχε ταξιδέψει πολύ. Μια ανάλογη υπαρξιακή περιπέτεια αναδύεται κι από το μυθιστόρημά του, ο πραγματολογικός πλούτος του οποίου μοιάζει απέραντος.

Ο Ράχμαν έπλασε τον Ζαφάρ με βάση τις δικές του ανησυχίες, έδεσε τον ήρωά του στο άρμα ενός άδοξου, βασανιστικού έρωτα, κι άφησε τον εαυτό του ελεύθερο ν' αρδεύσει από όλα τα γνωστικά πεδία που του ήταν γνώριμα -μαθηματικά, ιστορία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, διεθνείς σχέσεις, οικονομικά, πολιτική.

Αρχικά, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου δίνει την εντύπωση κλοσάρ. Τέτοια εικόνα παρουσιάζει ο Ζαφάρ το φθινόπωρο του 2008, σε μια αριστοκρατική γειτονιά του Λονδίνου, όταν εμφανίζεται στο κατώφλι ενός παλιού συμφοιτητή του απ' την Οξφόρδη –επίσης νοτιοασιάτη αλλά από τους προνομιούχους- με τον οποίο, είκοσι χρόνια τώρα, είχε κόψει κάθε επαφή. «Έδειχνε να βρίσκεται σε κατάσταση έντονης σύγχυσης. Δεν μιλούσε ασυνάρτητα αλλά με μια παράξενη σοβαρότητα, κι έμοιαζε να συνεχίζει μια συζήτηση που είχε διακοπεί...».

Στην Οξφόρδη, μαθαίνουμε, ο ίδιος άνθρωπος- μια μαθηματική ιδιοφυΐα!- ακτινοβολούσε ως εστέτ. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, ο Ζαφάρ έμοιαζε τόσο έξυπνος, τόσο γοητευτικός, τόσο συμφιλιωμένος με τον εαυτό του και τους άλλους, που ήταν αδύνατον ν' αντιληφθεί κανείς τι καταιγίδα μαινόταν μέσα του.

Στις αρχές του ΄90, τότε που ξεκινούσε την καριέρα του στην Γουόλ Στριτ, αν ο Ζαφάρ αποφάσιζε ν' ανοίξει τα χαρτιά του, θα συστηνόταν κάπως έτσι: «Ξεκίνησα από πολύ μακριά, από μια καλύβα που την περίοδο των βροχών γεμίζει λάσπη, από ένα μέρος του κόσμου που το γνωρίζετε μόνο ως χωματερή για τη δυστυχία. Ως παιδί, ζούσα για έναν χρόνο στο υπόγειο ενός ετοιμόρροπου κτιρίου, σ' ένα διαμέρισμα με δυό δωμάτια και κοινόχρηστη τουαλέτα.

Όποτε προσπαθώ να φέρω στον νού μου την κουζίνα, βλέπω μόνο τη μισή, το κομμάτι που δεν είχε αρουραίους. Μεγάλωσα στις χειρότερες συνοικίες του Λονδίνου. Με κλωτσούσαν και μ' έφτυναν εξαιτίας της φυλής μου. Κάποιοι δάσκαλοι με έστελναν σε τάξεις για καθυστερημένα, γιατί νόμιζαν πως είμαι ηλίθιος επειδή παρέμενα σιωπηλός. Στη σύντομη ζωή μου πέρασα δια πυρός και σιδήρου μέχρι να φτάσω εδώ. Έχω τσαγανό λοιπόν;».

Τι απέγινε εκείνος ο άνθρωπος; Τι του συνέβη στο μεσοδιάστημα; Γρήγορα αντιλαμβανόμαστε πως ό,τι διαβάζουμε είναι η περιπέτεια του Ζαφάρ όπως την αφηγείται –μ' εκφραστική δεινότητα!- ο παλιός συμφοιτητής του, με βάση τις σημειώσεις που του εμπιστεύτηκε και τις εκμυστηρεύσεις που του έκανε ο Ζαφάρ το φθινόπωρο του 2008.

Ο αφηγητής –πακιστανικής καταγωγής, γεννημένος στις ΗΠΑ, κι αναθρεμένος μέσα στην αριστοκρατία του χρήματος και του πνεύματος- ανασυνθέτει γραπτώς την ιστορία του Ζαφάρ με την ελπίδα να καταλάβει καλύτερα και τον εαυτό του.

Ο Ζαφάρ, ως αυτοδημιούργητος, είχε καταλάβει στη φαντασία του «τη θέση ενός τοτέμ», ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι «δεν είμαστε δεσμώτες της ζωής που διάγουμε», και η επίσκεψή του τον είχε βρει σ' εύθραστη κατάσταση.

Η σταδιοδρομία του είχε χτιστεί πάνω στα πάλαι ποτέ κερδοφόρα τοξικά παράγωγα, και τώρα η εταιρεία του θέλει να τον κρεμάσει στην πλατεία για να ικανοποιήσει τη δίψα του κοινού για αίμα...

Έχοντας μείνει σ' έναν γάμο άγονο, χωρίς αγάπη, έχοντας προσκολληθεί χωρίς όρια στα υλικά αγαθά, έχοντας κάνει επιλογές κόντρα στις βαθύτερες επιθυμίες του, ο (πάντα ανώνυμος) αφηγητής ευελπιστεί ότι, κατανοώντας τη διαδρομή του Ζαφάρ, θα δει πώς αλλιώς θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα και για τον ίδιο.

Ο όψιμος διάλογος των παλιών φίλων φωτίζει αλλιώς τα περασμένα - σαν να μπαίνει ένας μεγεθυντικός φακός πάνω στο ταξικό τους χάσμα, τις ιδεολογικές τους μεταπτώσεις, τις μαύρες τρύπες της σχέσης τους. Κάθε τόσο ανασύρονται στην επιφάνεια παγίδες, προδοσίες, απάτες που συνέβαιναν και παλιότερα μπροστά τους, αλλά δεν μπορούσαν να τις δουν. Αλίμονο, τίποτε καινούριο, τίποτε νέο δεν είναι ορατό, «παρά μόνο υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»...

Διόλου τυχαία, το βιβλίο του Ράχμαν ανοίγει και κλείνει με αναφορές σ' ένα από τα σπουδαιότερα μαθηματικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα, στο θεώρημα της Μη πληρότητας του Γκέντελ. Μια ανακάλυψη που αμφισβητεί τη βεβαιότητα εκεί όπου θα την περιμέναμε περισσότερο. Ένα θεώρημα που μας διδάσκει ότι υπάρχουν μαθηματικές αλήθειες για τις οποίες δεν θα μπορέσει ποτέ να βρεθεί απόδειξη.

«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»: Μπορούμε πράγματι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας; Facebook Twitter
Διόλου τυχαία, το βιβλίο του Ράχμαν ανοίγει και κλείνει με αναφορές σ' ένα από τα σπουδαιότερα μαθηματικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα, στο θεώρημα της Μη πληρότητας του Γκέντελ.

Ο χώρος των μαθηματικών όπου «όλα υπάρχουν παντού και για πάντα», αυτός ο μοναδικός κλάδος «όπου το κοινωνικό στάτους, η θέση και η αυθεντία δεν αξίζουν δεκάρα», λειτουργεί για τον Ζαφάρ ως ιδανικό καταφύγιο για ένα διάστημα.

Στη συνέχεια, θ' αγκιστρωθεί στο δόλωμα του έρωτα. Μήπως προσπαθώντας να γίνει αποδεκτός από ένα περιβάλλον που τον ξεπερνούσε, ο Ζαφάρ υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του; Τι τον διέλυσε; Τι τον οδήγησε ως το Αφγανιστάν;

Πώς εγκατέλειψε τον κόσμο των εταιρειών και «την καλλιέργεια ενός εαυτού που να ταιριάζει με την κοινωνία των υπολοίπων», για ν' αναλάβει δράση στην άκρη της γης, στον γενέθλιο τόπο του; Και, πάνω απ' όλα, για ποιά κρίματά του νιώθει την ανάγκη ν' απολογηθεί;

Παρ' ότι ο ίδιος ο Ράχμαν, στις συνεντεύξεις του, δηλώνει πεσιμιστής, το «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε», από μια άποψη, είναι αισιόδοξο: ξεδιπλώνει την ιστορία ενός χαρισματικού, ταπεινής καταγωγής ανθρώπου που αφοσιώθηκε στην αναζήτηση της γνώσης όχι για να βελτιώσει τον εαυτό του αλλά για να καταφέρει να πατήσει σε στέρεο έδαφος. Ενός ανθρώπου που έζησε τη ζωή του «δεχόμενος απανωτά χτυπήματα και παραμένοντας όρθιος».

Από μια άλλη άποψη, ωστόσο, είναι πολύ στενάχωρο έργο, πολύ απομυθοποιητικό. Ο Ζία Χάιντερ Ράχμαν περνάει από κόσκινο τις φιλελεύθερες δυτικές ελίτ, τις διαποτισμένες από τις αρχές του οριενταλισμού και της πολιτικής ορθότητας, που πατούν πάνω στον βράχο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού για να φέρουν όλον τον κόσμο στα μέτρα τους.

Δεν χαρίζεται καθόλου στις στρατιές των ΜΚΟ και του εκστρατευτικού σώματος των «νέων ιεραποστόλων» που εφόρμησαν το 2002 ν' ανοικοδομήσουν το Αφγανιστάν βαυκαλιζόμενοι ότι θα κάνουν τη διαφορά μόνο και μόνο επειδή δήλωναν καλοπροαίρετοι.

Παίζοντας στα δάχτυλα τις γεωπολιτικές ισορροπίες, ο συγγραφέας ανατρέχει στις συνέπειες του τέλους της βρετανικής αποικιοκρατίας στην Κεντρική Ασία, δηλώνει πίστη στο αμερικανικό όνειρο «που κάνει κάθε Βρετανό να κοκκινίζει από αμηχανία», και μας προσφέρει στο πιάτο τους μηχανισμούς που προκάλεσαν το παγκόσμιο οικονομικό κραχ.

Μιλάει για τον καημό του εξόριστου ν' αποκτήσει ρίζες αλλά και για την ασφυξία που φέρνει ο κοινωνικός κορσές, μιλάει για την αγάπη που είναι η άλλη πλευρά του μίσους, όπως μιλάει και για τη βία που ελλοχεύει μέσα μας και, κάποια στιγμή, μπορεί να εκτοξευστεί με λύσσα πάνω σ' εκείνον που μας έχει ταπεινώσει...

Πόσο αλαζονικό είναι να πιστεύουμε ότι είμαστε υπεράνω της οργής, πόσο μάταιο είναι να θέλουμε να ελέγξουμε έναν κόσμο που μας περιλαμβάνει, λέει με τον τρόπο του Ράχμαν. Ίσως πράγματι, η μοναδική αποστολή που μπορούμε ν' αναλάβουμε ως θνητοί, «είναι να αφήσουμε τις ερωτήσεις να ξεδιπλώνονται, να μπαίνουμε στο ποτάμι χωρίς να ξέρουμε αν θα μας βγάλει στη θάλασσα, και να αποδεχόμαστε πως είμαστε υπηρέτες της ζωής».

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πολύ μακριά από το σπίτι: Το νέο βιβλίο του Πίτερ Κάρεϊ κυκλοφορεί στα ελληνικά

Βιβλίο / Πολύ μακριά από το σπίτι: Το νέο βιβλίο του Πίτερ Κάρεϊ κυκλοφορεί στα ελληνικά

Ο βραβευμένος με δύο Booker συγγραφέας επιστρέφει με ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αναμένεται να βγει στα βιβλιοπωλεία σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει αποκλειστικά η LiFO
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μαρκ Μαζάουερ: Tα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τροφοδοτούν έναν βίαιο διάλογο

Συνεντεύξεις / Μαρκ Μαζάουερ: Tα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τροφοδοτούν έναν βίαιο διάλογο

Ο Bρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, σε μια συζήτηση για το χθες και το σήμερα, την κρίση στην Ευρώπη, τα social media, τον Τραμπ, τον Γιάννη Μπουτάρη, την απώλεια του πατέρα του, αλλά και τη δική του πηγή ευτυχίας, με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν»: Tο μεγάλο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη

Βιβλίο / «Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν»: Tο μεγάλο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη

Ο γνωστός συγγραφέας και δημιουργός επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στον έρωτα και τη Θεσσαλονίκη, εξιστορώντας ένα μοιραίο ρομάντζο τις δραματικές ώρες της καταστροφικής πυρκαγιάς του 1917
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Πόσο αλαζονικό είναι να πιστεύουμε ότι είμαστε υπεράνω της οργής, πόσο μάταιο είναι να θέλουμε να ελέγξουμε έναν κόσμο που μας περιλαμβάνει, λέει με τον τρόπο του Ράχμαν. Ίσως πράγματι, η μοναδική αποστολή που μπορούμε ν' αναλάβουμε ως θνητοί, «είναι να αφήσουμε τις ερωτήσεις να ξεδιπλώνονται, να μπαίνουμε στο ποτάμι χωρίς να ξέρουμε αν θα μας βγάλει στη θάλασσα, και να αποδεχόμαστε πως είμαστε υπηρέτες της ζωής». Εξαιρετικός,φιλοσοφημένος,σοφός,επίλογος!Ενδιαφέρον αγούγεται το βιβλίο,ευχαριστούμε.