Η απαξίωση του βιβλίου από βιβλιοθήκες, κράτος και άλλους φορείς

Η απαξίωση του βιβλίου από βιβλιοθήκες, κράτος και άλλους φορείς Facebook Twitter
Εσείς διανοείστε να ζητήσετε για τη βιβλιοθήκη σας από τους μαραγκούς που κατασκευάζουν τα ράφια και τις πόρτες σας, τους ελαιοχρωματιστές, τους υδραυλικούς, να δουλέψουν τζάμπα για σας και να σας προσφέρουν δωρεάν τις πρώτες ύλες τους;
0

Στον τόπο μας πάντα η πνευματική εργασία και το πνευματικό έργο καθώς και τα υλικά παράγωγά τους, τα βιβλία, απαξιώνονται. 

Είναι γνωστός ο ενθουσιασμός με τον οποίο οικειοποιήθηκαν η Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και πολλοί οπαδοί τους τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «κουλτουριάρης» για ανθρώπους της διανόησης στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά και η διάσημη ρήση υπουργού της Νέας Δημοκρατίας: «λαπάδες όπως οι ποιητές». Και πρόσφατα, από τελείως διαφορετικό χώρο, γκράφιτι με φράσεις όπως: «Nα πεθάνουν οι ποιητές». 

 

Αυτά λοιπόν έχουν να κάνουν με την περιφρόνηση, το μίσος και τον φόβο προς την κουλτούρα. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Πολλά τα ιστορικά παραδείγματα. 

 

Όμως, αυτό που επιθυμώ να σχολιάσω εδώ είναι η απαξιωτική στάση του κράτους, των θεσμών, των βιβλιοθηκών και άλλων φορέων στην πράξη σχετικά με το πνευματικό έργο. Η πνευματική εργασία συχνά δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, ως εργασία δηλαδή που πρέπει να αμειφθεί όπως γίνεται με τα άλλα επαγγέλματα. Το ίδιο και τα υλικά παράγωγα της πνευματικής εργασίας, που είναι τα βιβλία.

 

Παραθέτουμε επιστολή που στείλαμε σε πρόεδρο σεβαστού μουσείου ο οποίος ζητούσε κάποια δωρεάν βιβλία για τη βιβλιοθήκη τους. Δεν ζητούσε πολλούς τίτλους, αλλά ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Γιατί έρχεται επιπλέον σε μια περίοδο που η πνευματική ιδιοκτησία των δημιουργών και των εκδοτών βάλλεται από τις προσπάθειες μεταρρύθμισης των νόμων, υπό την πίεση των πανεπιστημίων, των δανειστικών βιβλιοθηκών, του διαδικτύου κ.λπ. να αποκτούν χωρίς αντίτιμο έργα των δημιουργών, καθώς και από την αμηχανία του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με το ζήτημα. Το θέμα μας εδώ όμως είναι η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία σύμφωνα με την οποία θεωρείται αυτονόητη πλέον η προσπάθεια να αποκτούν δωρεάν το μοναδικό προϊόν που πιστεύουν ότι δεν έχει τιμή και χρηματικό αντίκρισμα: το βιβλίο και το πνευματικό έργο των δημιουργών. Στην επιστολή θέτουμε με αφελή τρόπο κάποιες πολύ σοβαρές ερωτήσεις:

 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 

Αξιότιμοι ...,

 

Μας ζητήσατε να σας προσφέρουμε δωρεάν κάποια βιβλία των εκδόσεών μας για τη βιβλιοθήκη σας.

 

Αντιλαμβανόμαστε την πενία των βιβλιοθηκών.

 

Παρακαλούμε να εκτιμήσετε από την πλευρά σας την πραγματικότητα των εκδοτών και των συγγραφέων, που τους ζητάτε να χορηγήσουν την εργασία τους και το προϊόν τους. Για κάποιον ανεξερεύνητο αλλά βαθύτατο λόγο, από το απώτατο παρελθόν –και δεν ευθύνεται η κρίση για αυτό– το βιβλίο στην Ελλάδα είναι το μόνο προϊόν που θεωρείται ότι μπορεί να ζητείται από το κράτος, τα ιδρύματα και άλλους φορείς δωρεάν. 

 

Δηλαδή, οι παραγωγοί του βιβλίου δεν πληρώνουν στοιχειοθεσίες, μεταφράσεις, χαρτί, εργαστήρια, διορθωτές, επιμελητές, βιβλιοδέτες, υπαλλήλους, λογιστές, διανομείς, δικαιώματα, ενοίκια, τηλέφωνο, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.ά.; Δεν φορολογούνται; Δεν πληρώνουν ΦΠΑ; 

 

Και οι συγγραφείς δεν θα αμειφθούν για το πνευματικό τους έργο; Δεν πρέπει και αυτοί να φάνε; Να έχουν στέγη, να πληρώνουν το ηλεκτρικό τους; Έστω να έχουν ένα έσοδο για να βελτιώσουν τα παραπάνω; Στην Ελλάδα η πνευματική εργασία πάντα περιφρονείται ως τέτοια και ζητείται να αποκτηθεί δωρεάν από τους φορείς, από τα σχολεία και από τις βιβλιοθήκες, κυρίως όμως οι τελευταίες θα έπρεπε ακριβώς να μην απαξιώνουν το πνευματικό έργο των δημιουργών ούτε και την υλοποίησή του υπό μορφή βιβλίου από τους εκδότες. 

 

Εσείς διανοείστε να ζητήσετε για τη βιβλιοθήκη σας από τους μαραγκούς που κατασκευάζουν τα ράφια και τις πόρτες σας, τους ελαιοχρωματιστές, τους υδραυλικούς, να δουλέψουν τζάμπα για σας και να σας προσφέρουν δωρεάν τις πρώτες ύλες τους; 

 

Ας σοβαρευτούμε πλέον. Είμαστε στο επάγγελμα 38 χρόνια και αυτή η απαξίωση ισχύει από τότε που ξεκινήσαμε, χωρίς την οικονομική κρίση ή και με αυτήν, καθώς και με κάθε κυβέρνηση, δεξιά, κεντρώα ή αριστερή. 

 

Είμαστε διατεθειμένοι να σας διαθέσουμε τους τίτλους που ζητάτε με ένα υψηλό ποσοστό έκπτωσης, π.χ. 35% ή και 40%. Αυτό γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. 

 

Ευχαριστούμε για την προσοχή.

 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Σταύρος Πετσόπουλος

Εκδότης

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Respublika / Onassis Stegi / Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Ο DJ και παραγωγός που μπήκε σαν «φύτουλας» στην techno δεν σκοπεύει να την παρατήσει επειδή έγινε mainstream. Προσπαθεί να κάνει το κοινό να χορεύει με τα μάτια ερμητικά κλειστά, όπως θέλει να συμβεί και στο set του στη Μαλακάσα. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
ASSISTED SUICIDE

Guest Editors / «Αξίζει να συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου;»

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη όσον αφορά την ευθανασία; Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα; Ο δικηγόρος Βασίλειος Χ. Αρβανίτης γράφει για ένα ακανθώδες ζήτημα που επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ