Να τι θα ψηφίσω.

Με ρωτάς πιεστικά να σου πω τι να ψηφίσεις... Τέτοια απάντηση δεν έδωσα ούτε στα παιδιά μου που ψήφιζαν -και τα δύο- για πρώτη φορά στις εκλογές της 6^ης Μαΐου. Τους είπα κάποια κριτήρια, έβαλαν στην εξίσωση την αισθητική τους και το προσωπικό τους στοιχείο και κατέληξαν σε κάτι που τα έκανε υπεύθυνους πολίτες. Με το ίδιο σκεπτικό θ’ αναφέρω και σε σένα κάποια κριτήρια που εγώ εκτιμώ ότι είναι το μέγιστο που μπορώ να πράξω. Έχουμε και λέμε:

• ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ: Ακόμα και το μικρότερο κόμμα σε αυτές τις εκλογές πρέπει να έχει θέση για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα. Είναι αδιανόητο τη 17^η Ιουνίου να είμαστε σε μια κατάσταση που δεν θα μπορεί να σχηματιστεί κάποια προβλέψιμη κυβέρνηση (π.χ. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ) και να πάμε σε νέες εκλογές.

• ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ: Στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι μοναδικό, που δεν συναντάται ούτε στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης ούτε καν σε αυτές τις Ανατολικής. Σχεδόν κανένα ελληνικό κόμμα δεν θέλει να συνεργαστεί με κάποιο άλλο. Αντί να ξεκινούν τις συζητήσεις τους με ένα μίνιμουμ πλαίσιο κοινών θέσεων, τις αρχίζουν με κάποιον όρο, που είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι θα τον αποκλείσει το άλλο κόμμα-συνομιλητής. Δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών, αλλά υποκρύπτεται και κάτι άλλο: βαθιές προσωπικές διαφορές ανάμεσα στις ηγεσίες, ειδικά των κομμάτων που, υποτίθεται, έχουν ιδεολογική συγγένεια. Αυτές οι συμπεριφορές είναι πλέον συνταγές καταστροφής για τη χώρα. Να ξεπεράσουν οι ηγεσίες τον εαυτό τους, να πάρουν ρίσκα, να κάνουν κινήσεις αυτοθυσίας αν χρειαστεί, ώστε να διευρύνουν τις συνεργασίες. Κάποια από τα κόμματα που θ’ απορρίψουν μια τέτοια κατεύθυνση κινδυνεύουν, απ’ ό,τι φαίνεται, με περιθωριοποίηση.

• ΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Επί χρόνια τα αρχηγικά ελληνικά κόμματα (μεγάλα ή μικρά, δεξιά ή αριστερά) είχαν συνεργάτες του Αρχηγού, αλλά όχι ηγετική ομάδα. Ενίοτε ανέχονται τους εκπροσώπους άτυπων (γιατί τυπικές δεν γίνονται αποδεκτές) τάσεων. Η χώρα αυτήν τη στιγμή έχει ανάγκη να κυβερνηθεί, αλλά, απ’ ό,τι έδειξε η ετυμηγορία της 6^ης Μαΐου, οι πολίτες δεν συμβιβάζονται ώστε να δώσουν εντολή σε φθαρμένους πολιτικούς. Οι πιστοί στον αρχηγό ή εκείνοι που παίρνουν πολλές ψήφους, όπως αποδείχτηκε τα προηγούμενα χρόνια, δεν είναι επαρκείς για να χειριστούν την οικονομική χρεοκοπία και την κατάπτωση της κοινωνίας. Ποια κόμματα έχουν τις διαδικασίες και τη δύναμη να προτείνουν νέα πρόσωπα, που να μπορούν να διαχειριστούν τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που περνάμε;

• ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΛΙΤ: Οι θυσίες των αδύναμων, η αύξηση της ανεργίας, η διάλυση της κοινωνικής υποδομής (νοσοκομεία, ασφάλιση κ.λπ.), δεν θα σταματήσουν τη 17^η Ιουνίου, όποια κυβέρνηση κι αν βγει. Η νέα ηγεσία θα πρέπει να έχει ηθικό πλεονέκτημα για να διαχειριστεί τη νέα οδύνη. Τιμωρία των επίορκων πολιτικών και των επιχειρηματιών που διέπραξαν αδικήματα, περικοπές των κρυφών προνομίων που συνεχίζουν να διατηρούν αρκετές ελίτ, που φούντωσαν τη περίοδο της φούσκας. Η ευθύνη που πέφτει στις πλάτες του καθενός μας είναι βαριά. Ο εύκολος δρόμος είναι να κάνουμε ισοπεδωτική κριτική στα κόμματα που δεν μας αρέσουν. Ο χρήσιμος δρόμος, αντίθετα, είναι να είμαστε πολύ πιεστικοί στα κόμματα που συμπαθούμε, ώστε να ξεπεράσουν την αυταρέσκεια, το σύνδρομο της μη συνεργασίας, τη βολική αυλή του Αρχηγού.