H έκθεση «Be a Good Girl» της Δήμητρας Μαρούδα είναι μια ονειρική περιπέτεια, ένα ταξίδι μες στον κόσμο του Καθρέφτη. Παραπέμποντας στις φυλακές της παιδικής μας ηλικίας, η ζωγράφος δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Στους πίνακες και στα σχέδιά της πρωταγωνιστούν μοναχικά κορίτσια πλαισιωμένα από κούκλες και ζώα.

 

Φτιαγμένα από το 2010 έως σήμερα, τα έργα της έκθεσης αποτυπώνουν τη σκοτεινή πλευρά του ονείρου. Όπως υπαινίσσεται ο τίτλος, οι εικόνες αυτές μιλούν για μια σιωπηρή υποταγή. Η Μαρούδα αντλεί στοιχεία από τον κόσμο των παραμυθιών, αλλά και από βιώματα και μνήμες. «Δημιουργώ περιβάλλοντα με αφορμή το δάσος, το φως και το σκοτάδι, μέσα από τα οποία αναδύονται αυτές οι μορφές, με στόχο να τονίσω την ευθραυστότητα της σάρκας σε αντίθεση με την αγριότητα της φύσης», δηλώνει η καλλιτέχνις. 

 

Οι φιγούρες της Δήμητρας Μαρούδα δεν είναι υπαρκτές. Από το ντύσιμό τους υποθέτεις ότι ανήκουν σε μια άλλη εποχή, σε έναν απροσδιόριστο χωροχρόνο. Έχεις την εντύπωση ότι μπανοβγαίνουν στον κόσμο μας – είναι έμψυχες και άψυχες συγχρόνως. Σε κάποιους πίνακες τις βλέπουμε να φορούν μάσκες, σε άλλα προσομοιάζουν με κούκλες και πολύ συχνά τα πρόσωπά τους γίνονται ένα με το τοπίο.

 

Η Μαρούδα ξεκίνησε να ζωγραφίζει αυτές τις μορφές σε ελαιογραφίες μικρών διαστάσεων. Στα παλαιότερα έργα η φιγούρα περιβάλλεται από ένα πυκνό απειλητικό φύλλωμα. Τα κορίτσια είναι πάντα τοποθετημένα σε εξωτερικό χώρο, γεγονός που δηλώνει μια τάση φυγής, την ανάγκη για συναισθηματική απελευθέρωση. Ένα από αυτά φέρνει στον νου την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων: είναι στριμωγμένο, σαν να σπρώχνει τα όρια του καμβά. Αυτή η άβολη κατάσταση, η αίσθηση ότι δεν χωράς πουθενά, φαίνεται να εκφράζει απόλυτα την καλλιτέχνιδα. Το βαθύτερο κίνητρο για τη δημιουργία αυτών των έργων είναι η χαμένη παιδική ηλικία και όχι η γλυκιά αναπόλησή της.

 

Η Δήμητρα Μαρούδα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1984-1992), ζωγραφική με τους Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη, Δημήτρη Μυταρά και Νίκο Κεσσανλή και γλυπτική στο Εργαστήριο του Θύμιου Πανουργιά. Έχει πραγματοποιήσει τέσσερις ατομικές εκθέσεις: Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, Αθήνα (1992 και 1995), Αίθουσα Τέχνης M. Πλατανιά, Ζάκυνθος (1999) και Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος (2001). Από το 1990 έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων, όπως: «RΕ-culture 4: Τέχνη, μη τέχνη» (επιμ. Θανάσης Μουτσόπουλος), Σκαγιοπούλειο Κέντρο, Πάτρα (2016), «Fasma» (επιμ. Βασιλική Βαγενού), Fokianou Art Space, Αθήνα (2019), «Salon de la morte», Γκαλερί Bertrand, Grimont, Παρίσι (2020), «Vanitas: Ιστορίες από το επέκεινα» (επιμ. Γιάννης Μπόλης), MOMus – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2023).