Συσσωρευμένη ύλη, μεγεθυμένες λεπτομέρειες, εκτοπισμένα στοιχεία και —πότε λεπτομερείς, πότε άναρχες— σημάνσεις, συνδιαμορφώνουν μια υποκειμενική προσέγγιση της τοπογραφίας του καλλιτέχνη. Μία  χαρτογραφία που κινείται στο όριο ανάμεσα στις συναρπαστικές, αναπαραστατικές μορφές και τις άμορφες σημάνσεις. Ένα δίκτυο πολύπλοκων συνδέσεων και σχέσεων, που υπάρχουν και αναδιαρθρώνονται μέσα σε μια μεταβατική, και γόνιμη κατάσταση ατελείωτων δυνατοτήτων, σχηματίζοντας μια «μήτρα» του γίγνεσθαι, μια ασφαλή και συνάμα απειλητική «in-flux» τοπογραφία.

 

Στην Κύπρο, τη γενέτειρά του, όπου το τοπίο φέρνει στην επιφάνεια συναισθήματα απώλειας και σύγχυσης, η γεωγραφία παίζει ζωτικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας συλλογικής μνήμης. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το τοπίο ως μια απτή εκδίπλωση αυτής της συλλογικής μνήμης — είτε μέσω της ανόρθωσης μνημείων, είτε συμβολοποιώντας το τοπίο, καθιστώντας το ένα φρούριο για τη διατήρηση της μνήμης του παρελθόντος. Αυτές οι οπτικές αφηγήσεις όχι μόνο αντανακλούν το παρελθόν αλλά και δημιουργούν μια στενή σχέση με σύγχρονα ζητήματα και εικόνες.

 

Για τον Χρίστο Μιχαηλίδη, οι πίνακες χρησιμεύουν ως μεταβατικά αντικείμενα καθώς η δημιουργία απαιτεί την αμείλικτη χρήση κάθε αντικειμένου, θολώνοντας τη γραμμή μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής. Αντλεί  έμπνευση από ένα αρχείο, επανερχόμενος σε τόπους που έχουν προσωπική σημασία — σε μέρη όπου έζησε, και με τα οποία κάποτε συναπαντήθηκε.

 

Η εξερεύνησή του τον  οδηγεί στην κατασκευή μιας πολυεπίπεδης ακολουθίας οπτικού υλικού, εδραιώνοντας ένα λεξιλόγιο αποτελούμενο από τα απομεινάρια και τα ίχνη που αφήνει πίσω του το πέρασμα του χρόνου. Αυτό που κατατρώει τις σκέψεις του και τον κινητοποιεί δημιουργικά είναι η παρουσία ενός εγγενούς κενού που καλύπτει γενιές ολόκληρες. Μια άγραφη, ανείπωτη ιστορία, μια αμορφοποίητη, τραυματική αφήγηση η οποία, αψηφώντας τις συμβατικές λέξεις ή την αμιγή αναπαράσταση, είναι αντ’ αυτού μια σύνθετη μη-περιγραφική κοινή εμπειρία στενά συνυφασμένη με την έννοια της κοινότητας. Εξερευνά αυτό το δίκτυο πολύπλοκων συνδέσεων και σχέσεων, ένα δίκτυο σε διαρκή κίνηση, όπου τα όρια και οι ορισμοί δεν έχουν ακόμη λάβει μορφή.

 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Ο Χρίστος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1983 στο Λονδίνο και μεγάλωσε στην Κύπρο. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2010. Το 2008 έλαβε υποτροφία Erasmus και παρακολούθησε ένα εξάμηνο στη Slade School of Fine Arts. Το 2023 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα MA Painting στο Royal College of Arts.

 

Οι πιο πρόσφατες εκθέσεις του περιλαμβάνουν την ατομική έκθεση «A safe place for mistranslations» στην  Alpha CK Gallery στη Λευκωσία (2022), την  διατομική έκθεση «A State of Trauma» στη D Contemporary Gallery στο Λονδίνο (2023),  την ομαδική έκθεση «Someone Else’s Nostalgia» στην Crux Gallery στην Αθήνα (2021), την ομαδική έκθεση «There is an island» στην Πρεσβεία της Κύπρου, στο Λονδίνο (2024), καθώς επίσης και την ομαδική έκθεση «Διασταυρώσεις ΙΙ» στην a.antonopoulou.art (2024).