Δεν μπορεί να είναι όλα τόσο μαύρα και απογοητευτικά...
Εντάξει έχουμε μπει στο χoρό και χορεύουμε και με βήματα που δεν τα ξέρουμε...
τριγύρω αποκαΐδια ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δίπλα σε πανάκριβα αυτοκίνητα πολυμορφικά που γκαζώνουν και εξαφανίζονται από εικόνες δυσάρεστες.
Άνθρωποι πέφτουν από μπαλκόνια, μαχαιρώνονται ενώ γυρίζουν σπίτι τους, οι τηλεοράσεις συντονισμένες σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας του 50, να αναλύουν και να βλέπεις πρόσωπα μισητά που όμως εσύ τα ψήφισες για τους γνωστούς λόγους. Αν δεν δούλευα σε σχολείο ναι θα ήταν χειρότερα.
Τώρα βλέπω, υπάρχει και αγνότητα και γέλιο και αγάπη, άρα και ελπίδα. Αν δεν ήμουν ζωγράφος ναι θα ήμουν χειρότερα αλλά υπάρχουν χρώματα και τα φύλλα συνεχίζουν να αλλάζουν χρώματα, τώρα το φθινόπωρο. Και υπάρχει και η αγάπη. Ας βρούμε κάτι άλλο, ας ανοίξουμε την πόρτα στο μη γνώριμο και να χαμογελάσουμε. Δεν είμαστε μόνοι.
σχόλια