- Mένω σ' ένα στενό κοντά στη συμβολή των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Ευτυχώς, έχουμε αρκετά δέντρα δεξιά κι αριστερά, τα οποία κυριολεκτικά στολίζουν τη γειτονιά, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις εισβάλλουν και σε κάποια μπαλκόνια - όπως σε αυτό του Λευτέρη!
- Το δικό μου σπίτι βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου που δεν φαίνεται μεν λόγω της πυκνής δόμησης, αλλά υπάρχει. Είμαι αρκετά ψηλά και αφού έχω μεγάλα μπαλκόνια γεμάτα κυριολεκτικά με λουλούδια, έχω δημιουργήσει τον δικό μου μικρό παράδεισο στο κέντρο της Αθήνας. Εκτός από την ομορφιά τους, το καλοκαίρι μου χαρίζουν δροσιά αλλά και μυρωδιές μεθυστικές: νυχτολούλουδου, γιασεμιού και αγιοκλήματος.
- Μου αρέσει να πηγαίνω για καφέ ή ποτό στο Epoca, κοντά στον Πύργο Αθηνών, αλλά και στην πλατεία Μαβίλη, για μεταμεσονύκτιες εξορμήσεις στο MG. Για φαγητό συνήθως στο Αγορά ή και στα Friday's. Αν η διάθεση και η παρέα επιθυμούν τσιπουράδικο, τότε ανηφορίζουμε στην Πανόρμου. Ψωμί αγοράζω από τον Πιέτρη, στη στάση του μετρό, ή «μοναστηριακό» στου Βενέτη.
- Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι οι Αμπελόκηποι, εκτός από πολλούς φοιτητές, έχουν και αρκετούς αλλοδαπούς, κυρίως Φιλιππινέζους, γι' αυτό και κάποιοι αποκαλούν την περιοχή και «Μικρές Φιλιππίνες». Στην οδό Σεβαστουπόλεως υπάρχουν αρκετά μαγαζιά που πωλούν προϊόντα από τις Φιλιππίνες και την Κίνα, τα οποία δεν βρίσκεις αλλού, και είναι ιδανικά για να προμηθευτεί κανείς ό,τι χρειάζεται για εξωτικές συνταγές. Στην ίδια οδό επίσης υπάρχουν μίνι μάρκετ ανοιχτά τις αργίες ή και μετά τα μεσάνυχτα, πράγμα πολύ βολικό.
- Ο Πύργος των Αθηνών δεσπόζει στη γειτονιά μου. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν μου αρέσει ή όχι αυτό το κτίσμα. Το σίγουρο είναι ότι κόβει τη θέα προς τον Λυκαβηττό. Σε μια τέτοια πόλη, με τόσα άσχετα μεταξύ τους κτίρια, έχουμε κι έναν μικρό ουρανοξύστη... Τον χρειαζόμασταν, άραγε;
- Μια ελαφρώς παράξενη ιστορία διαδραματίζεται μπροστά μου κάθε μέρα. Βρέξει-χιονίσει, η κυρία από το απέναντι διαμέρισμα βγαίνει στο μπαλκόνι της, πάντα τις ίδιες ώρες, και καπνίζει κοιτάζοντας με απάθεια στο ίδιο πάντοτε σημείο.
- Το τραγούδι με το οποίο έχω συνδυάσει τη γειτονιά μου είναι το «Σ' αγαπώ γιατί είσ' ωραία» και αυτό γιατί μια-δυο φορές την εβδομάδα ένας πλανόδιος ακορντεονίστας περνάει από τον δρόμο μου παίζοντας πάντα αυτό το τραγούδι.
- Έχω γελάσει βλέποντας γραμμένο σε τοίχο της γειτονιάς μου το «αυνανίζομαι», το οποίο προφανώς ήταν σαρκαστική απάντηση στο «βασανίζομαι» που το συναντούσες γραμμένο σε όλη την Αθήνα. Ωστόσο, θεωρώ ότι ίσως κάποιος να ήθελε να μας κάνει να σκεφτούμε μήπως η... συγκεκριμένη πράξη είναι και στοιχείο του χαρακτήρα μας.
- Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, αυτό δεν θα ήταν κτίρια ή δρόμοι αλλά νοοτροπίες. Τη νοοτροπία του κατοίκου του άλλου ορόφου να χτυπάει πόρτες και να κάνει φασαρία ότι ώρα να 'ναι, της κυρίας που φέρνει το ζωάκι για την ανάγκη του στην είσοδο των ξένων σπιτιών, γενικά τη νοοτροπία της έλλειψης σεβασμού απέναντι στους άλλους και του ότι σε αυτή την πόλη έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά όχι και την υποχρέωση να τη σεβόμαστε και να τη φροντίζουμε όπως μπορεί ο καθένας ξεχωριστά.
σχόλια