- Μου αρέσουν όλοι ανεξαιρέτως οι πεζόδρομοι των Εξαρχείων. Τα τελευταία χρόνια μου αρέσει αρκετά ο περίπατος από την Τσαμαδού και μετά την Πλαπούτα μέχρι την Αλεξάνδρας. Τα περισσότερα σπίτια στη διαδρομή είναι υπέροχα.
- Πρωινό παίρνω από τον φούρνο «Βάνα» στη Θεμιστοκλέους. Γενικά, τα Εξάρχεια δεν έχουν σπουδαίους φούρνους, εκεί όμως έχει ποικιλία σε τυροπιτοειδή και σάντουιτς, ενώ και το ζυμωτό ψωμί κρατάει μέρες και είναι ωραίο. Καφέ πίνω στο Ginger Ale αδιάλειπτα από τη μέρα που ήρθα. Όταν είμαι στον δρόμο, μπορεί να πάρω και από το taf ή το Eμ22 στην Μπενάκη, όπου σερβίρουν καλό καφέ. Για φαγητό πηγαίνω στον Κρητικό στην Κάνιγγος, στο Γιάντες (που έχει ρίξει και τις τιμές και είναι πιο crisis friendly) και στη Λέσβο, στη Μπενάκη, που ο φίλος μου ο Jonjo (Άγγλος DJ που κάθε χρόνο φιλοξενούμε στο Yid!!Sid!!) επιμένει να αποκαλεί fish bar, οπότε έτσι το λέμε κι εμείς. Ποτό πίνω τις Τρίτες στο ολοήμερο happy hour του Luxus, ψηλά στη Βαλτετσίου, στο Αλεξανδρινό και εσχάτως πήγα και κάποιες φορές και στον πάνω όροφο του Ζάχαρη και Αλάτι. Γλυκά από τους Ασημακόπουλους στη Χ. Τρικούπη. Στο deli στην Μπενάκη με Σόλωνος έχει κάτι φοβερά φρέσκα λουκάνικα.
- Mπάλα, συνήθως, βλέπουμε στον Λάμπρο (εκτός αν παίζουμε Ευρώπη εκτός έδρας, γιατί τότε πάμε στο αναψυκτήριο «Τα 2 Περιστέρια», δίπλα στο Αν, που μας δίνουν πάντα το Χ) και μας αρέσει που μαζί με την μπίρα βγάζει πατατάκια, αγγουράκι με ξίδι και ζαμπονάκι τύπου Ζβαν. Επίσης, μας αρέσει που μας «παίρνει» να δείχνουμε τις οπαδικές μας προτιμήσεις, εμείς του μικρού πυρήνα των Παοκτζήδων του κέντρου των Αθηνών, με όλες τις λεκτικές γραφικότητες που αυτό συνεπάγεται. Δύο φορές μόνο δεν έβγαλα κιχ: μία που εγώ και ο αδερφός μου είδαμε ΠΑΟΚ-ΑΕΚ μαζί με όλη την Ορίτζιναλ Εξαρχείων και μία όταν, πριν από μερικούς μήνες, πήγα να δω το ματς με τον Παναιτωλικό μόνος. Βλέπω γεμάτα όλα τα καθίσματα. Λέω από μέσα μου «μωρέ, μπράβο Παοκτζάκια σήμερα». Τελικά, αποδείχτηκε ότι το καφέ της οπαδικής μας καρδιάς προτιμούν και οι συνειδητοποιημένοι οπαδοί του Παναιτωλικού. Οπότε είδα το ματς με 30 έξαλλους Αγρινιώτες, από τους οποίους οι 36 έπαιζαν συνέχεια κομπολόι (αρπάξαμε τρίμπαλο).
- Στην αρχή της Τσαμαδού έχει ωραία παραδοσιακά γιαούρτια, από τα κανονικά με την πετσούλα, και κρεμούλες και ρυζόγαλα. Επίσης, στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Athensway έχει καφέ με φοβερή θέα και σερβίρει πρωινό μπουφέ πολύ φθηνό, αν καμιά φορά γυρνάς ξημερώματα σπίτι και θες κάπου να «σβήσεις» όμορφα.
- Μου αρέσουν πολύ τα business ethics του ψητοπωλείου Γιώργος-Μάνος στη Θεμιστοκλέους. Ανοίγει πρωί, ταΐζει καλοψημένο γυράκο και κοντοσούβλια τον εργαζόμενο ταξιτζή και δικεόρο από τις 10 ως τις 11. Μέχρι τις 4 τα έχει πουλήσει όλα και οι ιδιοκτήτες πάνε σπίτι τους. Δεν ξέρω γιατί επιλέγουν να το κάνουν αυτό. Εύκολα θα μπορούσαν, φερ' ειπείν, να το έχουν όλη μέρα ανοιχτό και να πουλάνε άλλα τόσα, αλλά δεν θέλουν. Κατά τη γνώμη μου αυτό συμβαίνει γιατί τους φτάνουν τα λεφτά που βγάζουν και είναι ευχαριστημένοι έτσι. Αξιοθαύμαστο, αν ισχύει.
- Πολλές φορές, κάποιοι από αυτούς που συχνάζουν στα Εξάρχεια (αλλά σπάνια ζουν μόνιμα εκεί) δεν σέβονται αρκετά τη γειτονιά που τους φιλοξενεί. Με λίγη αυτοσυγκράτηση στις τάσεις μας να γράψουμε «Μπάμπης θύρα 32» σε όλους τους τοίχους τον Εξαρχείων που έχουν υπάρξει ποτέ, να κατουράμε όπου να 'ναι, να παρατάμε το κουτάκι από την μπίρα μας στον δρόμο και να μη μαζεύουμε τις ακαθαρσίες των σκύλων μας, θα ήταν μια ακόμα πιο όμορφη γειτονιά. Ακούγομαι σαν γέρος, το ξέρω, αλλά τελευταία με πιάνω να παρατηρώ με ενδιαφέρον τους μόνιμους κατοίκους των Εξαρχείων, που είναι συνήθως άνω των 60. Ίσως φταίει αυτό.
σχόλια