Έντεκα ερωτήσεις στον Άρη Δημοκίδη [AROUND THE WORLD]

Έντεκα ερωτήσεις στον Άρη Δημοκίδη [AROUND THE WORLD] Facebook Twitter
0

[εικόνες: Πάνος Μιχαήλ, via]

Στο νέο σου βιβλίο «Τελευταία Συναυλία», όταν καταστρέφεται η συναυλία ενός κοριτσίστικου συγκροτήματος, οι Αόρατοι Ρεπόρτερ γυρίζουν τον πλανήτη αναζητώντας στοιχεία για να λύσουν ένα μουσικό μυστήριο. Ποια ήταν η τελευταία συναυλία που πήγες εσύ;
Είδα πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη τη Μαριέττα Φαφούτη που ήταν καταπληκτική λάιβ, σα να ακούς το δίσκο, τέτοια ποιότητα ήχου και ενορχήστρωσης και φωνής, αλλά και τους Hurts, που κι αυτοί μ’ άρεσαν πολύ.
Κι η πρώτη;

Μέσα της δεκαετίας του ’80, στην παραλία της Θεσσαλονίκης έπαιζαν οι Τρύπες. Είχα πάει με τον μπαμπά μου, 6-7 ετών, κι έγιναν επεισόδια με κροτίδες, φωτιές, αστυνομία και κυνηγητά. Συναρπαστική συναυλιακή εμπειρία... Τώρα που μιλάμε, συνειδητοποιώ ότι το βιβλίο ξεκινάει με μία καταστροφική συναυλία που έχει όλα τα στοιχεία που έζησα στην πρώτη μου συναυλία, άρα υποσυνείδητα μπορεί και να επηρεάστηκα.

Όταν ήσουν στην ηλικία των Αόρατων Ρεπόρτερ, ποια ήταν τα μουσικά σου είδωλα;

Στα τέλη των ‘80s άκουγα όλους τους σούπερ σταρ: Mαντόνα, Mάικλ Τζάκσον, Πρινς, Τζορτζ Μάικλ... Διάβαζα τα τσαρτς, ασχολιόμουν τρομερά με τη μουσική βιομηχανία, αγόραζα ξένα περιοδικά (το Bravo, το Smash Hits) κι ελληνικά (Ποπ Κορν, Τοπ και Στίχοι, Discomoda In, Ποπ και Ροκ) έβλεπα τα βιντεοκλίπ στα δορυφορικά μουσικά κανάλια, περίμενα πώς και πώς το Μουσικόραμα.

Για παιδάκι ήμουν κάτι σαν κινητή εγκυκλοπαίδεια της ποπ. Αν υπήρχε και το ίντερνετ τότε, δεν ξέρω αν θα το άντεχα, θα πέθαινα από υπεροξυγόνωση, απ' τη χαρά μου.

Έντεκα ερωτήσεις στον Άρη Δημοκίδη [AROUND THE WORLD] Facebook Twitter
Πώς έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο ασχολείσαι με τη μουσική από τότε μέχρι σήμερα;

Η αγωνία τού να κυκλοφορήσει ένας δίσκος που περιμένεις και για τον οποίο σιγά-σιγά θα μάθεις πράγματα έχει αντικατασταθεί από την άμεση ικανοποίηση που δίνει το ίντερνετ - σε δευτερόλεπτα μπορείς να μάθεις τα πάντα. Όλα είναι πιο χρηστικά για τους μουσικόφιλους, αλλά οι περισσότεροι έχουμε δεκάδες gigabytes μουσικής στο κομπιούτερ μας, μουσική που ποτέ δεν προλαβαίνουμε ν’ ακούσουμε, πόσο μάλλον να εκτιμήσουμε.

Ποιες είναι οι επιρροές σου για τους «Αόρατους Ρεπόρτερ»;

Ο Ηρακλής Πουαρό κι η Μις Μαρπλ, οι ταξιδιωτικές περιπέτειες των παιδικών βιβλίων με τον δημοσιογράφο Ρουλταμπός, οι Μυστικοί Επτά της Ένιντ Μπλάιτον, πολλά κόμικς αλλά και αγαπημένοι μου καλλιτέχνες (ή και φίλοι μου) που εισχωρούν στα βιβλία μου πλάγια, σαν κλείσιμο του ματιού.

Από πού εμπνεύστηκες για το συγκεκριμένο βιβλίο;

Απ’ τη δημοσιογραφική μου καριέρα, απ’ τα ταξίδια μου, απ’ τα γραφεία της LifO (οι φίλοι μου εκεί ίσως αναγνωρίσουν και τους εαυτούς τους) κι από την παιδική μου ηλικία, τότε που έφτιαχνα ψεύτικες εφημερίδες και περιοδικά, που τα κρατούσα κρυφά.

Επίσης, από τη σημερινή μουσική βιομηχανία. Η γρήγορη διασημότητα, η μουσική στο ίντερνετ, τα βίντεο στο YouTube, οι μικροί σούπερ σταρ τύπου Τζάστιν Μπίμπερ, όλ’ αυτά μού φαίνονται πολύ αστεία κι ήθελα να τα προσεγγίσω μ’ έναν τρόπο που θα διασκέδαζε τα παιδιά αλλά και θα τους έδειχνε ότι η διασημότητα δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτοσκοπός, σε αντίθεση με την αξιοποίηση του ταλέντου - κι ότι η αλήθεια, και στη δημοσιογραφία και στη ζωή, είναι το σημαντικότερο πράγμα.

Έντεκα ερωτήσεις στον Άρη Δημοκίδη [AROUND THE WORLD] Facebook Twitter
Πού ταξιδεύουν οι ήρωες αυτήν τη φορά;

Σε διάφορες πόλεις, όπου υπάρχουν ύποπτοι ή στοιχεία. Κι εκεί γνωρίζουν ένα σωρό πράγματα για ξένες χώρες και κουλτούρες (αλλά και για τους εαυτούς τους). Ζουν περιπέτειες στις Πυραμίδες της Αιγύπτου, σε επαύλεις του Χόλιγουντ, στη φύση του Σίδνεϊ, στα γκέιζερ του Ρέικιαβικ, στους δρόμους του Βερολίνου. Αλλά και στο κέντρο της Αθήνας, όπου είναι και τα κεντρικά τους γραφεία.

Υπάρχουν παιδιά που με αφορμή τους Αόρατους Ρεπόρτερ αποφάσισαν να γίνουν δημοσιογράφοι;

Στα σχολεία που κάνω εκδηλώσεις γνωρίζω παιδιά που φτιάχνουν σχολικές εφημερίδες κι ονειρεύονται να γίνουν δημοσιογράφοι. Χαίρομαι γιατί δεν έχουν ως πρότυπο τους μεγαλοδημοσιογράφους της τηλεόρασης - μερικές φορές τους κοροϊδεύουν. Ενδιαφέρονται για το πρωτογενές ρεπορτάζ και την αλήθεια, απωθούνται από φωνές και συμφέροντα.

Όλοι αυτοί συμμετέχουν στο πραγματικό μπλογκ των Αόρατων Ρεπόρτερ ως ανταποκριτές. Όποιο παιδί θέλει μας στέλνει θεματάκια που μπαίνουν με το όνομά του. Τη σελίδα τη διαβάζουν πολλά παιδιά, επειδή ασχολείται με θέματα που τους ενδιαφέρουν: τεχνολογικά, περιβαλλοντολογικά, καλλιτεχνικά, χιουμοριστικά, επιστημονικά.

Έντεκα ερωτήσεις στον Άρη Δημοκίδη [AROUND THE WORLD] Facebook Twitter
Ποια είναι η κινητήριος δύναμη για τα βιβλία σου;

Έχω δυσάρεστα πολλή φαντασία και ασυνήθιστη, ακόρεστη σχεδόν, όρεξη για γράψιμο. Όταν όμως ξεκίνησα να γράφω παιδικά βιβλία, αρρώστησε σοβαρά η μαμά μου και ξέροντας ότι αργά ή γρήγορα θα την έχανα (συνειδητοποιώντας δηλαδή τη θνητότητα όλων μας), ήθελα να προλάβω ν’ αποτυπώσω όσες περισσότερες από τις ιστορίες που είχα στο μυαλό μου, για να προλάβει να τις δει τυπωμένες. Από τότε πέρασαν τρεισήμισι χρόνια κι εκείνη ήταν η μούσα μου και για τα δέκα βιβλία που έχω γράψει .

Διάβασε το νέο βιβλίο;

Επειδή δεν μπορεί να διαβάσει πια μόνη της, πριν από λίγες μέρες της διάβασα εγώ την Τελευταία Συναυλία. Ο ήρωας των Ρεπόρτερ, ο Γιώργος, συνειδητοποιεί κάποια λάθη του και τρέχει να προλάβει τη μητέρα του πριν να είναι αργά. Ευτυχώς, δεν είναι αργά και το βιβλίο έχει ένα happy end ιδιαίτερα συγκινητικό, τέτοιο που θα θέλαμε και στην πραγματική ζωή.

ΟΚ, είναι ένα διασκεδαστικό βιβλίο, με όλα αυτά που αρέσουν στα παιδιά. Πιστεύω, όμως, πως αφού το διαβάσουν, δεν θα ξαναδούν ποτέ τη μητέρα τους με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δεν θα την ξαναθεωρήσουν δεδομένη - ίσως μάλιστα να την αγαπήσουν ακόμα περισσότερο. Ακούγοντας το τέλος του βιβλίου η μητέρα μου συγκινήθηκε και χάρηκε, κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου.

Κι όταν, δυστυχώς, θα την έχω αποχαιρετίσει για πάντα, ίσως να σκέφτομαι πως τουλάχιστον πρόλαβα να γράψω αυτό το βιβλίο – και να της το διαβάσω εγώ ο ίδιος, μέχρι και την τελευταία σελίδα...

Έντεκα ερωτήσεις στον Άρη Δημοκίδη [AROUND THE WORLD] Facebook Twitter

www.aoratoireporter.blogspot.com

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ερρίκος Σοφράς μιλά για τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ: «Θεωρώ το ποίημα έναν οργανισμό ζωντανό, αιμάτινο»

Βιβλίο / Ο Ερρίκος Σοφράς μιλά για τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ: «Θεωρώ το ποίημα έναν οργανισμό ζωντανό, αιμάτινο»

Η νέα, εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη έκδοση των «Σονέτων» από τους Αντίποδες, σε μετάφραση Ερρίκου Σοφρά, αναδεικνύει τη διαρκή ανάγκη του ποιητή για ελευθερία και καινοτομία, που φτάνει να καταργεί ακόμα και τις ποιητικές και κοινωνικές συμβάσεις.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Οι 10 συν 2 ξένοι τίτλοι της χρονιάς

Βιβλίο / 12 μεταφρασμένα βιβλία που ξεχώρισαν το 2024

Mια millennial συγραφέας και το μεταφεμινιστικό της μυθιστόρημα, η μεταφορά ενός κλασικού βιβλίου σε graphic novel, αυτοβιογραφίες, η επανασύνδεση της ανθρώπινης και της φυσικής ιστορίας σε 900 σελίδες: αυτοί είναι οι ξένοι τίτλοι που ξεχωρίσαμε τη χρονιά που πέρασε.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η ζωή και τα ήθη ενός λεσβιακού χωριού μέσα από το φαγητό

Βιβλίο / Η ζωή και τα ήθη ενός λεσβιακού χωριού μέσα από το φαγητό

Στον Μανταμάδο οι γυναίκες του Φυσιολατρικού–Ανθρωπιστικού Συλλόγου «Ηλιαχτίδα» δημιούργησαν ένα βιβλίο που συνδυάζει τη νοσταλγία της παράδοσης με τις γευστικές μνήμες της τοπικής κουζίνας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Γκάρι Ιντιάνα δεν μένει πια εδώ 

Απώλειες / Γκάρι Ιντιάνα (1950-2024): Ένας queer ήρωας του νεοϋορκέζικου underground

Συγγραφέας, ηθοποιός, πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης, ονομαστός και συχνά καυστικός ακόμα και με προσωπικούς του φίλους, o Γκάρι Ιντιάνα πέθανε τον περασμένο μήνα από καρκίνο σε ηλικία 74 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου», μια έκδοση-ντοκουμέντο

Βιβλίο / Woke ατζέντα είχαμε ήδη από τον Μεσοπόλεμο

Μέσα από τις «12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα», όπως αναφέρει ο υπότιτλος του εν λόγω βιβλίου που έχει τη μορφή ημερολογιακής ατζέντας, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος βαμμένος στα χρώματα ενός πρώιμου ουράνιου τόξου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Βιβλίο / «Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Μια κουβέντα με τη Δανάη Σιώζιου, μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας γενιάς, που την έχουν καθορίσει ιστορίες δυσκολιών και φτώχειας και της οποίας το έργο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.
M. HULOT