Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας από το πρωί της Τετάρτης 9 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που το «Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης» της Μόριας (Λέσβος) τυλίχθηκε στις φλόγες και καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι 13.000 πρόσφυγες που διέμεναν εκεί –ό αριθμός που γνωστοποιήθηκε– έμειναν μέσα σε λίγες στιγμές χωρίς κατάλυμα και χωρίς κάποια από τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους αγαθά.
Μια ομάδα ατόμων που δεν έχει σημασία να κατονομαστούν, η Unity, έδρασε άμεσα και κατάφεραν να συγκεντρώσουν 160 τραγούδια από ισάριθμους εγχώριους καλλιτέχνες που θέλησαν να στηρίξουν την ενέργεια, συνθέτοντας με αυτά μια πρωτοφανή ψηφιακή συλλογή, με μουσικές από όλα τα είδη. Η συλλογή αυτή διατίθεται προς πώληση στη συμβολική τιμή των 5 ευρώ, με δυνατότητα επιπλέον ελεύθερης συνεισφοράς, μέσω της πλατφόρμας του bandcamp. Ταυτόχρονα διατίθενται προς πώληση και άλλα αντικείμενα, όπως T-shirts, pins, stickers και signed prints, έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει το κοινό το ύψος της συνεισφοράς του.
Τα έσοδα του εγχειρήματος θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά αγαθών, βάσει των οδηγιών της Attika Human Support, αλλά και άλλων αλληλέγγυων ομάδων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Όσο συντομότερα συγκεντρωθεί ένα σημαντικό ποσόν, τόσο πιο άμεσα θα ενεργοποιηθεί το δεύτερο βήμα της διαδικασίας που είναι η αγορά και η αποστολή των αγαθών. Το ποσόν που θα συγκεντρωθεί και τα αγαθά που θα αγοραστούν θα γνωστοποιηθούν και θα υπάρξει απόλυτη διαφάνεια στη διαδικασία. Κάθε βοήθεια είναι σημαντική.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι πως εχθρός μας δεν είναι ο μετανάστης αλλά αυτός που τον αναγκάζει να αφήσει το σπίτι και την πατρίδα του.
«Ήρθε η ώρα να δείξουμε τη δύναμη της μουσικής και τι μπορεί αυτή να πετύχει για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος και κοινωνικής ομάδας» λένε οι διοργανωτές της Unity. «Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή. We stand in solidarity with refugees and immigrants. We stand united».
Ανταποκρινόμενοι σε αυτή την ενέργεια που ένωσε 160 μουσικούς και συγκροτήματα, ένα πλήθος εικαστικών έφτιαξε μία σειρά από artworks για να συνοδεύουν τη συλλογή. 15 από αυτούς λένε το δικό τους σχόλιο για τη Unity και τι σημαίνει η αλληλεγγύη σε τόσο δύσκολους καιρούς:
Γιάννης Κοντάν: «Η ανθρωπιστική κρίση με την οποία έχει έρθει αντιμέτωπη η κοινωνία μας και κατ' επέκταση όλη η Ευρώπη σίγουρα δεν γίνεται να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. Όταν, δε, η κρίση αυτή χτυπάει την ίδια σου την πόρτα υπό τη μορφή εξαθλιωτικών συνθηκών διαβίωσης στα λεγόμενα "κέντρα προσωρινής φιλοξενίας", η δράση αλληλεγγύης είναι επιβεβλημένη. Η τεράστια ανταπόκριση στο κάλεσμα για παροχή βοήθειας στους συνανθρώπους μας που έχουν την ατυχία να βρίσκονται στο πρόσφατα καμένο κέντρο της Μόριας, υπήρξε μία λάμψη σε μια εποχή σκοτεινή, γεμάτη κακεντρέχεια και ανησυχία. Με όχημα την τέχνη, βρεθήκαμε στη θέση να προσπαθήσουμε να κάνουμε τις ζωές των ανθρώπων αυτών ελάχιστα πιο εύκολες. Σίγουρα η αλλαγή δεν ήρθε, αλλά στη δυσκαμψία μηχανισμών, η καλύτερη απάντηση είναι η αλληλεγγύη. Και λίγο δεν το λες».
Daphne Xourafi: «Το προσφυγικό είναι ένα μεγάλο αγκάθι της σύγχρονης ιστορίας μας, όσο οι κυβερνήσεις αποποιούνται των ευθυνών τους και παίζουν πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες ανθρώπινων ζωών. Το έργο μου, το νανούρισμα της μητέρας, είναι μια στιγμή γαλήνης μέσα στην κόλαση της Μόριας. Τα παιδιά της αξίζουν πολλά παραπάνω από το μέλλον τους, για το οποίο ευθυνόμαστε εγώ και εσύ και το εκάστοτε νέο κράτος / σπίτι που θα βρεθούν. Η αλληλεγγύη είναι δείγμα παιδείας, κουλτούρας και πολιτικής ταυτότητας και θα έπρεπε να διδάσκεται στο σχολείο. Είμαι περήφανη λοιπόν για την αντίδραση του καλλιτεχνικού χώρου, που εκφράζεται με αξιόλογες ενέργειες όπως η δράση της ομάδας Unity, δείχνοντας τις δυνατότητες κοινωνικών εγχειρημάτων όταν αυτά διαπιστώνουν την δύναμή τους».
Μάνθος Στεργίου / Manster Design: «Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε δίπλα σε τέτοιες κινήσεις, πολεμώντας τον ρατσισμό και τον φασισμό με τα όπλα που διαθέτουμε, τη μουσική και τα εικαστικά. Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν πρωτοβουλίες σαν και αυτή».
Κωστής Ατσαλής: «Η αλήθεια είναι πως όταν είδα την πρωτοβουλία της Unity, ενστικτωδώς και χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα και έστειλα το έργο μου "Besides". Το είχα ζωγραφίσει νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 2020, για να εκφράσω την αντίθεση μου στα αποπνικτικά συναισθήματα που προκαλούν ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία, προσπαθώντας έτσι να υπενθυμίσω πως η ανθρωπιά, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η πνευματικότητα, η βοήθεια προς τον αδύναμο, θα πρέπει επί της ουσίας να εφαρμόζονται και να γίνονται πράξη, καθώς αποτελούν θεμέλιους λίθους του πολιτισμού».
Παναγιώτης Πανταζής / Pan Pan: «Είναι απαράδεκτο το ότι τα κράτη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αφήσει αυτούς τους ανθρώπους στην τύχη τους και η μόνη ουσιαστική βοήθεια που παίρνουν είναι από ομάδες που οργανώνονται αυθόρμητα και βοηθούν. Ομάδες από ανθρώπους που προσφέρουν δωρεάν τις ήδη υποτιμημένες υπηρεσίες τους, για όσο μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό και ψυχικό βάρος. Δεν είναι λογικό να προσφέρει περισσότερα από τους επίσημους φορείς π.χ. ένας μάγειρας ή ένας καλλιτέχνης που έχουν έτσι κι αλλιώς πληγεί ήδη βαριά από την όλο και εντεινόμενη κρίση λόγω κορωνοϊού. Έτσι πάει όμως, και όσο έχουμε δύναμη θα είμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον».
Γρηγόρης Ψαλτάκος: «Κάθε πρωτοβουλία που στήνεται (ειδικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα) είναι το οξυγόνο μας αυτές τις δύσκολες εποχές. Είναι χρέος των ανθρώπων που ασχολούνται με την τέχνη να τοποθετούνται και να "αποκαθιστούν" μέσα από την ματιά τους τη στρεβλή πραγματικότητα που μας παρουσιάζουν αυτοί που κρατούν τα σκήπτρα της ενημέρωσης και της ζωής μας».
Morgane Nicolaides: «Η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες είναι εξαιρετικά σημαντική και η Unity ήταν εκεί για να τους βοηθήσει. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ που μας επέτρεψε, εμάς τους καλλιτέχνες, να δείξουμε την υποστήριξή μας για αυτόν τον σκοπό».
Constantine Saifoyntinov (Boonis): «Ένας για όλους και όλοι για έναν! Με "όπλο" την τέχνη, σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς, και οι ανθρώπινες αξίες δοκιμάζονται, προσπάθειες σαν αυτές της Unity αναμφίβολα θα πρέπει να επικροτούνται και να γίνονται παράδειγμα προς μίμηση, μια και, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, όταν υπάρξει ενότητα επιτυγχάνεται οποιοσδήποτε καλός σκοπός!».
Γιάννης Αποσκίτης: «Είναι πραγματικά αδύνατο σε μένα να νοήσω την τέχνη –σε όλο της το φάσμα– ως κάτι εσωστρεφές ή αυτοαναφορικό. Είναι χρέος των καλλιτεχνών να στεκόμαστε μπροστά στην ασχήμια, στα κακώς κείμενα του κόσμου, και να φανταζόμαστε "νάρκης του άλγους δοκιμές", όχι μόνο του προσωπικού μας "άλγους", άλλα και όλων των αδικημένων, των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου. Για εμένα, η τέχνη είναι θέση και πολιτική κίνηση. Πραγματικά χάρηκα πάρα πολύ που διαπίστωσα ότι υπήρξε τόσος κόσμος που συμμερίζεται αυτή την άποψη, και ο κόσμος αυτός βρήκε φωνή μέσα από την πρωτοβουλία της "Unity". Είναι πραγματικά συγκινητικό, όταν βλέπεις μουσικούς και εικαστικούς να ενώνουν –δια της δημιουργίας– τις πνοές τους για να μιλήσουν για αυτούς που δεν έχουν φωνή, για αυτούς που ρίσκαραν τα πάντα, κυνηγήθηκαν, ρημάχτηκαν, πνίγηκαν, για να βρουν μια ελπίδα σ' έναν τόπο ξένο. Γι' αυτούς τους ανθρώπους θα μιλάμε, και θα μιλάμε πάντα, γιατί όσο υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα ησυχάσουμε ποτέ».
Something Going Bad: «Στηρίζοντας την προσπάθεια της Unity, είναι μια ευκαιρία ο καλλιτέχνης να δείξει πως επηρεάζεται από την πραγματικότητα που ζει. Να πάρει θέση για τα καίρια ζητήματα της εποχής και με τον προσωπικό του χαρακτήρα να αποτυπώσει και να κατακρίνει τόσο τον ρατσισμό όσο και την ξενοφοβία».
Θάνος Καρκάνης: «Η Unity απέδειξε πως υπάρχει πολύς κόσμος ευαισθητοποιημένος και διατεθειμένος να βοηθήσει τους πρόσφυγες στην Μόρια. Ο καλλιτεχνικός χώρος (μουσικοί και εικαστικοί) ήταν για άλλη μια φορά εκεί, για να στηρίξει αφιλοκερδώς τους ανθρώπους που το 'χουν πραγματικά ανάγκη, δίνοντας έτσι μία ηχηρή απάντηση κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Προσωπικά θεωρώ πως είναι χρέος της μουσικής και γενικότερα των τεχνών να ευαισθητοποιούν και να δίνουν ανθρωπιστικές και αντιρατσιστικές κατευθύνσεις. Τέλος, πιστεύω πως με συλλογικές ενέργειες μπορούμε να πετύχουμε πολλά!».
The Rabbit Knows: «Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να συμμετέχω στο Unity Project. H τεράστια συμμετοχή τόσων πολλών και ετερόκλητων καλλιτεχνών, μουσικών και εικαστικών, αλλά και η τεράστια απήχηση που είχε, δείχνει σε μένα το πόση καλοσύνη και δύναμη υπάρχει στον κόσμο, έτοιμες να ξεχυθούν όταν υπάρχει το σωστό κανάλι και ο σωστός τρόπος. Προσπαθώ να πιστεύω ότι ο κόσμος θέλει και μπορεί να κάνει το καλό, απλά συνήθως του λείπει ο τρόπος. Το project αυτό ήταν σαν να κάνει μια μικρή ρωγμή σε ένα φράγμα κυνισμού και αδιαφορίας που κρατάει την αλληλεγγύη και την καλή πρόθεση του κόσμου. Η μικρή αυτή ρωγμή πολλές φορές αποδεικνύεται υπέρ-αρκετή ώστε να ξεχυθεί η αγάπη του κόσμου και να γίνουν μικρά θαύματα. Καλημέρα λοιπόν Κεμάλ, αυτός ο κόσμος αλλάζει συνέχεια. Και θα είμαστε εκεί ξανά και ξανά για να τον αλλάζουμε».
Gospel: «Tο θέμα των προσφύγων είναι μείζονος σημασίας. Iδιαιτέρως στη χώρα μας η οποία έχει βιώσει σε μεγάλο βαθμό τι σημαίνει η φρίκη του πολέμου και ο ξεριζωμός. Όταν είδα την όμορφη και ενδιαφέρουσα κίνηση της Unity στα social media, για την ενίσχυση των προσφύγων της Mόριας, θέλησα χωρίς δεύτερη σκέψη να στηρίξω κι εγώ με τη δουλειά μου το όλο εγχείρημα. Πιστεύω γενικότερα πολύ στις συλλογικές προσπάθειες. Eιδικά όταν αυτές πραγματοποιούνται από καλλιτέχνες που ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Tο μήνυμα που προκύπτει λοιπόν από τέτοιες προσπάθειες δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από ηχηρό και ισχυρό».
Eva M Grey: «Η μαζική και άμεση ανταπόκριση των καλλιτεχνών και του κόσμου που στήριξε την πρωτοβουλία Unity επιβεβαίωσε πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη και περιθώριο για κινήσεις σαν κι αυτή. Στην εποχή του εκμηδενισμού της σημασίας της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, οι εικονογραφήσεις μας δεν είναι εφικτό να περιγράψουν την κόλαση στην οποία αναγκάστηκαν και συνεχίζουν να αναγκάζονται να ζουν, οι άνθρωποι που διέσχιζαν τις φλεγόμενες σκηνές εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη στη Μόρια της Λέσβου. Η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στον άνθρωπο και η μαζική συσπείρωση μπορούν να καταφέρουν πολλά περισσότερα από ό,τι πιστεύουμε».
Άρτεμις Δοντούδη: «Στην Ελλάδα του σήμερα, που ακόμη μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ρατσιστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις δυναμώνουν μέρα με τη μέρα, με κύριο θύμα τους πρόσφυγες που έχουν καταφθάσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Άνθρωποι οι οποίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω σπίτια, φίλους και οικογένεια, περνώντας από σαράντα κύματα με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Σε μία χώρα όμως όπου ανέκαθεν υπήρχε έλλειψη παιδείας και ο λαός της αντιμετωπίζει κάθε τόσο τη φτώχεια, δημιουργείται ένα παράλογο μίσος προς τους ανθρώπους αυτούς. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι πως εχθρός μας δεν είναι ο μετανάστης αλλά αυτός που τον αναγκάζει να αφήσει το σπίτι και την πατρίδα του».
σχόλια