Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΙΖΕΣ
Όπως αναμενόταν, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κατέληξε σε συμβιβαστική πρόταση για τις βίζες στη σύνοδο κορυφής των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ την Τετάρτη στην Πράγα. Από τη μια, αποφάσισε να μην επιβάλει γενική απαγόρευση των ρωσικών θεωρήσεων και, από την άλλη, συμφώνησε να αναστείλει τη συμφωνία τού 2007 που διευκολύνει την έκδοσή τους.
Η απόφαση προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις.
Η απόφαση αυτή θα καταστήσει πιο δύσκολη και χρονοβόρα την έκδοση βίζας για τους Ρώσους πολίτες, δήλωσε ο επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, ο οποίος ήταν αντίθετος στην καθολική απαγόρευση, μαζί με τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες.
Στο άλλο άκρο, ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών, Ντμίτρο Κουλέμπα, επίσης παρών στην Πράγα, χαρακτήρισε την απόφαση «ημίμετρο», εκφράζοντας και τις απόψεις των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης που ζητούσαν καθολική απαγόρευση.
Πιο μετριοπαθής ήταν η στάση της Φιλανδίας που είχε επίσης ζητήσει καθολική απαγόρευση. Η απόφαση της ΕΕ να περιορίσει τις ταξιδιωτικές θεωρήσεις για τους Ρώσους είναι ένα βήμα «προς τη σωστή κατεύθυνση», είπε ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών, Πέκα Χααβίστο.
Από την άλλη, η Μόσχα θα προβεί σε αντίποινα για την απόφαση της ΕΕ, δήλωσε την Τρίτη ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Αλεξάντερ Γκρούσκο: «Η παραβίαση, η καταστρατήγηση ή η απόσυρση της ΕΕ από τη συμφωνία για τη διευκόλυνση της έκδοσης θεωρήσεων με τη Ρωσία δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες», δήλωσε ο Ρώσος διπλωμάτης στο RIA Novosti.
Είναι άγνωστο πότε θα τεθεί σε ισχύ η αναστολή βάσει της άτυπης συμφωνίας που επιτεύχθηκε την Τετάρτη.
Είναι ασφαλώς κοινοτοπία να πει κανείς ότι η ΕΕ προχωρά με συμβιβασμούς. Είναι, όμως, επίσης κοινοτοπία να πει κανείς ότι έχουν πλέον αποκρυσταλλωθεί δύο απόψεις για τη γενική διαχείριση του πολέμου στην Ουκρανία.
Πηγή: Le Monde, The Guardian
• • •
ΠΡΟΣ ΚΑΛΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
Ο επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζοζέπ Μπορέλ, εξέφρασε τη Δευτέρα την ελπίδα του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απαντήσουν θετικά αυτή την εβδομάδα στην πρόταση της ΕΕ που αποσκοπεί στη διάσωση της πυρηνικής συμφωνίας του 2015 με το Ιράν.
Ο Μπορέλ πρόσθεσε ότι το Ιράν έδωσε μια «λογική» απάντηση στην πρόταση, ύστερα από 16 μήνες αμερικανο-ιρανικών συνομιλιών με την ΕΕ. Το περιεχόμενο της πρότασης δεν έχει δημοσιοποιηθεί, αλλά σε κάθε πρίπτωση αυτή είναι η «τελική προσφορά» προς τα δύο μέρη, σύμφωνα με αξιωματούχο της ΕΕ.
Aποτυχία των συνομιλιών εγκυμονεί τον κίνδυνο νέας περιφερειακής σύγκρουσης, δεδομένου ότι το Ισραήλ έχει απειλήσει με στρατιωτική δράση κατά του Ιράν, εάν η διπλωματία αποτύχει να εμποδίσει την Τεχεράνη να αναπτύξει πυρηνικά όπλα.
Το Ιράν, το οποίο εδώ και καιρό αρνείται ότι έχει τέτοιες φιλοδοξίες, έχει προειδοποιήσει για «συντριπτική» απάντηση σε οποιαδήποτε ισραηλινή επίθεση.
Πηγή: Reuters
• • •
Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ
Η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, χαρακτήρισε «αμαρτωλές» τις προσπάθειες περιορισμού των αμβλώσεων, μιλώντας σε μια «συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για την αναπαραγωγική υγεία» στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο.
«Είναι αμαρτία», είπε. «Είναι λάθος να μπορούν να λένε στις γυναίκες τι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν οι γυναίκες με τη ζωή και το σώμα τους».
Η Πελόζι έκανε αυτές τις παρατηρήσεις, αφού η Δημοκρατική βουλευτής, Jackie Speier, αναφέρθηκε σε αυτό που αποκάλεσε «εγκυμοσύνη επιβαλλόμενη με κυβερνητική εντολή» και εξέφρασε την ελπίδα της ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορέσουν να «επεκτείνουν τις φαρμακευτικές αμβλώσεις μετά τις δέκα ή έντεκα εβδομάδες».
Η Πελόζι έχει υπερασπιστεί πολλάκις τις αμβλώσεις, ενώ έχει επικαλεστεί πολλές φορές και την καθολική της πίστη. Ο Αρχιεπίσκοπος Σαλβατόρε Κορντιλεόνε ανακοίνωσε τον Μάιο ότι η Πελόζι δεν μπορεί πλέον να λαμβάνει τη Θεία Κοινωνία στην Αρχιεπισκοπή του Σαν Φρανσίσκο. Αρκετοί άλλοι αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι ακολούθησαν το παράδειγμά του.
Η Πελόζι πιθανόν έχει «απασφαλίσει» εν όψει της αποχώρησής της από το Κογκρέσο σε δύο μήνες. Πάντως, το να λέει ουσιαστικά ότι το Βατικανό αμαρτάνει όταν ζητάει περιορισμό των αμβλώσεων δεν ακούγεται πολύ πειστικό για τους πιστούς Καθολικούς.
Πηγή: CNS News, Catholic News Agency
• • •
Ο ΣΤΑΧΑΝΟΒΙΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ
Ένας Ινδός διευθύνων σύμβουλος (CEO) δέχεται επικρίσεις, διότι πρότεινε στους νεοπροσλαμβανόμενους σε οποιαδήποτε θέση εργασίας να εργάζονται 18 ώρες την ημέρα για τα πρώτα τέσσερα έως πέντε χρόνια της καριέρας τους.
Σε διαδικτυακή ανάρτησή του, ο ιδρυτής και CEO της Bombay Shaving Company, Shantanu Deshpande, ζήτησε από τους νέους εργαζόμενους να «λατρεύουν» την εργασία και να μην κλαίγονται.
Ο Despande έγραψε ότι οι πρωτάρηδες πρέπει να δουλεύουν από νεαρή ηλικία, μετά από την οποία τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους: «Όταν είσαι 22 ετών και νέος στη δουλειά σου, αφιερώσου σε αυτή. Τρώγε καλά και μείνε σε φόρμα, αλλά βάλε τις 18ωρες μέρες για τουλάχιστον 4-5 χρόνια», έγραφε η ανάρτησή του.
Οργισμένες ήταν οι αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Σε μια εποχή που οι μαζικές απολύσεις από τις ινδικές νεοφυείς επιχειρήσεις έχουν γίνει κανόνας», έγραψε ένας χρήστης του Twitter, ο Deshpande, όχι μόνο συνηγορεί υπέρ μιας «τοξικής εργασιακής κουλτούρας», αλλά δικαιολογεί τον εαυτό του ακόμη και όταν οι άνθρωποι έχουν καταγγείλει τη γνώμη του.
Τα σχόλια του Deshpande έρχονται σε μια περίοδο που η «σιωπηλή παραίτηση» — η λογική του «δουλεύω για να ζήσω, δεν ζω για να δουλεύω» — έχει απογειωθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεκινώντας πιθανόν από την Κίνα, όπου το λογοκριμένο πλέον hashtag #tangping («ξαπλώστε»), χρησιμοποιήθηκε εναντίον του σύγχρονου σταχανοβισμού.
Αν κάποιος εργαζόμενος πάει να ζητήσει αύξηση από τον Despande, φαντάζομαι πως η απάντησή του θα είναι κάπως έτσι: «Τι να την κάνεις; Με 18 ώρες δουλειά και 6 ώρες ύπνο, πάει η μέρα».
Πηγή: Hindustan Times, BBC
• • •
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΩΦ
Στην περιώνυμη διάλεξή του στο Κολέγιο Ουέστμινστερ, στο Φούλτον του Μιζούρι, την 5η Μαρτίου του 1946, ο Τσώρτσιλ μίλησε πρώτη φορά για το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» που είχε επιβάλει η Μόσχα, τον χωρισμό του κόσμου σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, και διαμόρφωσε το πλαίσιο για την αντιμετώπιση της σοβιετικής απειλής, το οποίο θα δεσπόσει στον Ψυχρό Πόλεμο.
Στις 6 Μαΐου του 1992, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ μίλησε επίσης στο Κολέγιο Ουέστμινστερ, σε υπαίθριο χώρο μπροστά σε ένα πλήθος 20.000 ατόμων — σχεδόν δεκαπλάσιο από το ακροατήριο που είχε συγκεντρωθεί στο γυμναστήριο του Ουέστμινστερ για να ακούσει τον Τσώρτσιλ — στεκόμενος στο ίδιο αναλόγιο που είχε χρησιμοποιήσει ο Τσώρτσιλ σχεδόν μισό αιώνα νωρίτερα.
Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Γκορμπατσώφ θύμισε πως το 1946 η προπολεμική δομή των διεθνών σχέσεων είχε ουσιαστικά καταρρεύσει, και «έπρεπε να βρεθούν απαντήσεις στις προκλήσεις», μέσα σε μια βαριά ατμόσφαιρα, «όχι μόνο από ελπίδα, αλλά και από καχυποψία, από έλλειψη κατανόησης». Το μεγαλείο του Τσώρτσιλ έγκειται στο γεγονός ότι ήταν «ο πρώτος μεταξύ των επιφανών πολιτικών προσώπων που το κατάλαβε».
Σοβιετική Ένωση και ΗΠΑ διέπραξαν μεγάλα σφάλματα. Το μεγάλο λάθος της σταλινικής ηγεσίας ήταν ότι εξίσωσε «τη νίκη της δημοκρατίας επί του φασισμού με τη νίκη του σοσιαλισμού» και στόχευσε «στην εξάπλωση του σοσιαλισμού σε όλον τον κόσμο». Από τη μεριά τους, η Δύση και οι ΗΠΑ εσφαλμένα θεώρησαν «πιθανή μια ανοιχτή σοβιετική στρατιωτική επίθεση», συμπέρασμα «μη ρεαλιστικό και επικίνδυνο». Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί, «όχι μόνο επειδή ο Στάλιν, όπως και το 1939-1941, φοβόταν τον πόλεμο, δεν ήθελε τον πόλεμο... αλλά κυρίως επειδή η χώρα ήταν εξαντλημένη και κατεστραμμένη και η κοινή γνώμη μισούσε τον πόλεμο».
«Οι κυβερνητικοί κύκλοι των νικητριών δυνάμεων δεν είχαν επαρκές στρατηγικό όραμα για τις δυνατότητες παγκόσμιας ανάπτυξης... και ελήφθησαν αποφάσεις που δίχασαν τον κόσμο που μόλις είχε καταφέρει να ξεπεράσει τον φασισμό επειδή ήταν ενωμένος... Και στις δύο πλευρές αυτό δικαιολογήθηκε ιδεολογικά. Η σύγκρουση παρουσιάστηκε ως η αναπόφευκτη αντίθεση μεταξύ του καλού και του κακού — όλο το κακό, φυσικά, αποδόθηκε στον αντίπαλο. Αυτό συνεχίστηκε για δεκαετίες μέχρι που έγινε φανερό ότι πλησιάζαμε στην άβυσσο».
Οδεύοντας σήμερα προς έναν νέο πολιτισμό «δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνουμε ξανά το διανοητικό, και κατά συνέπεια πολιτικό, λάθος να ερμηνεύσουμε τη νίκη στον Ψυχρό Πόλεμο στενά ως νίκη του εαυτού μας, του δικού μας τρόπου ζωής, των δικών μας αξιών. Πρόκειται για νίκη επί ενός σχεδίου ανάπτυξης της ανθρωπότητας, το οποίο πήγαινε σιγά σιγά να παγιωθεί και να μας οδηγήσει στην καταστροφή. Ήταν σπάσιμο του φαύλου κύκλου στον οποίο είχαμε οδηγήσει τους εαυτούς μας. Αυτό ήταν συνολικά μια νίκη της κοινής λογικής, της λογικής, της δημοκρατίας και των κοινών ανθρώπινων αξιών».
«Ο Τσώρτσιλ μας προέτρεψε να σκεφτόμαστε ‘υπερστρατηγικά’, εννοώντας με αυτό την ικανότητα να υπερβαίνουμε τα μικροπροβλήματα και τις ιδιαιτερότητες της τρέχουσας πραγματικότητας, εστιάζοντας στις μεγάλες τάσεις και καθοδηγούμενοι από αυτές».
Σήμερα, η ανθρωπότητα ζει σε «ένα σημείο καμπής σε ιστορική και παγκόσμια κλίμακα και σηματοδοτεί την αρχόμενη αντικατάσταση ενός παραδείγματος (paradigm) πολιτισμού από ένα άλλο», το οποίο εμπεριέχει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός παγκόσμιου συστήματος διεθνούς ασφάλειας, αποτρέποντας έτσι στρατιωτικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας, όπως οι παγκόσμιοι πόλεμοι του εικοστού αιώνα.
Παρά ταύτα, η σημασία αυτών των αλλαγών, ενώ αποτελεί μεγάλη πηγή ελπίδας, δεν πρέπει να μας τυφλώνει για τους κινδύνους. «Θα ήταν ύψιστη τραγωδία αν ο κόσμος, έχοντας ξεπεράσει το ‘μοντέλο του 1946’, βρισκόταν και πάλι σε έναν κόσμο ‘μοντέλο του 1914’. Θα χρειαστεί μια μεγάλη διεθνής προσπάθεια για να καταστεί μη αναστρέψιμη η στροφή υπέρ ενός δημοκρατικού κόσμου — και μάλιστα δημοκρατικού για ολόκληρη την ανθρωπότητα, όχι μόνο για τη μισή».
Πηγή: International Churchill Society
