Μια χώρα σε απελπισία

Μια χώρα σε απελπισία… Facebook Twitter
Δεν μπορεί αυτή η κοινωνία να βρει απαντήσεις για όλα εκείνα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για μια χώρα της Ευρώπης. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΑ ΛΕΞΙΚΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ως απελπισία την απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης και πίστης, όμως δεν μας βοηθάνε ιδιαίτερα να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν αυτή η έννοια δεν αφορά μια προσωπική κατάσταση αλλά αποκτά μαζικά χαρακτηριστικά και αφορά ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας η οποία, εντελώς αμήχανη, αδυνατεί να βρει διέξοδο στα μικρά και μεγάλα που την ταλανίζουν. Και δεν είναι λίγα αυτά.

Δεν μπορεί αυτή η κοινωνία να βρει απαντήσεις για όλα εκείνα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για μια χώρα της Ευρώπης· γιατί ένα κορίτσι δεν προστατεύεται και δολοφονείται εν ψυχρώ μπροστά από ένα αστυνομικό τμήμα, με τον φρουρό απλώς να παρατηρεί· γιατί περνάει τόσο πολύς και βασανιστικός χρόνος και δημιουργούνται τόσα εμπόδια μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη για την τραγωδία στα Τέμπη, ενώ οι προσπάθειες συγκάλυψης των υπευθύνων είναι κάτι περισσότερο από ορατές· γιατί το βιοτικό επίπεδο της πλειονότητας του κόσμου συνεχώς πέφτει· γιατί η καθημερινότητα γίνεται ολοένα πιο δύσκολη και σχεδόν αφόρητη· τελικά, γιατί αυτή η μαζική απελπισία δεν βρίσκει έναν ικανό φορέα να εκφραστεί και πολιτικά, αντίθετα παγιώνεται και τείνει να μετατραπεί σε μια νέα κανονικότητα.

Ο μικρομεγαλισμός των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, όμως, και κυρίως η αδιέξοδη προσπάθειά τους για ηγεμονισμό στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο δεν τους επιτρέπει να αφήσουν στην άκρη προσωπικές φιλοδοξίες και αδιέξοδες προσπάθειες κυριαρχίας ο ένας πάνω στον άλλον.

Υπάρχουν κάποιοι δείκτες στις δημοσκοπήσεις που κρύβονται πίσω από αυτό στο οποίο κυρίως εστιάζουν τα μέσα ενημέρωσης, τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό και αφορά την πρόθεση ψήφου. Όλοι δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτήν τη μικρή εικόνα που αφορά εκτιμήσεις, προβλέψεις και ποσοστά για τα αποτελέσματα στις επικείμενες ευρωεκλογές. Έτσι, μαθαίνουμε πάλι για την πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας στις μετρήσεις, η οποία δεν έχει κανέναν παρά τον εαυτό της να φοβάται –κυρίως δεν αμφισβητείται από κάποιον–, για τον αγώνα ενός πολιτικά μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ με ένα πολιτικά αλλοπρόσαλλο ΠΑΣΟΚ για το ποιος θα κερδίσει τη δεύτερη θέση, που όμως βρίσκεται πολύ μακριά από την πρώτη.

Η αλήθεια όμως, η οποία οδηγεί στην πολιτική απελπισία, βρίσκεται στις ίδιες μετρήσεις της κοινής γνώμης αλλά και σε κάποιους επιμέρους δείκτες που συνήθως μένουν σε δεύτερο πλάνο. Ρωτάνε οι δημοσκόποι: πόσο ικανοποιημένοι είστε από το έργο της κυβέρνησης; Απαντούν οι ερωτώμενοι: 41% καθόλου ικανοποιημένοι, 30% λίγο ικανοποιημένοι. Κι όμως, αυτό δεν «μεταφράζεται» πολιτικά σε διαμαρτυρία, σε ένα πολιτικό ρεύμα στο οποίο θα καταφύγουν όσοι δυσαρεστούνται από την κυβέρνηση.

Απλώς, μη βρίσκοντας διέξοδο, οι περισσότεροι παραμένουν στην αναγκαστική επιλογή τους κυβερνώντος κόμματος. Ρωτάνε, πάλι, οι δημοσκόποι: πόσο ικανοποιημένοι είστε από την αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Απαντούν αυτοί: 63% καθόλου ικανοποιημένοι, 22% λίγο ικανοποιημένοι. Όμως, αυτή η αντιπολίτευση δεν αλλάζει, συνεχίζει να μετατρέπεται σε ένα μόρφωμα μεταπολιτικής, με τον πρόεδρό της να κινείται με τη λογική του πρωταγωνιστή ενός star system και τα εναπομείναντα στελέχη στο κόμμα να σιωπούν, εντείνοντας τα αδιέξοδα.

Η κοινωνία όμως πιέζεται ασφυκτικά, την απασχολoύν η ακρίβεια, η εγκληματικότητα, η υγεία, η παιδεία, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία, η έλλειψη δικαιοσύνης. Αυτά τουλάχιστον μαρτυρούν οι προαναφερθείσες μετρήσεις που στηρίζονται σε κομμάτια της κοινωνίας στα οποία δεν ανήκουν μόνο πολίτες αρνητικά διακείμενοι απέναντι στην κυβέρνηση, είναι και ψηφοφόροι της που βιώνουν όσα και οι υπόλοιποι.

Η απουσία εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης είναι δεδομένη, οι αιτίες έχουν καταγραφεί πολλές φορές και διεξοδικά, αλλά τίποτα δεν δείχνει πως αυτή η συνθήκη το προσεχές διάστημα πρόκειται να αλλάξει.

Όμως, η ανάγκη να καλυφθεί το πολιτικό κενό είναι μεγάλη, αφορά την ίδια την ισορροπία του συστήματος, ο δεύτερος βασικός πόλος του οποίου είναι ανύπαρκτος, με αποτέλεσμα ολοένα περισσότεροι πολίτες να οδηγούνται στην αποχή και στην ιδιώτευση (οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου αναμένεται να σημειώσουν νέο ιστορικό ρεκόρ αποχής) και κάποιοι λιγότεροι σε ακροδεξιά και λαϊκίστικα πολιτικά μορφώματα.

Η Νέα Αριστερά έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόταση, να γίνει μια ειλικρινής συζήτηση ώστε να υπάρξει μια προγραμματική βάση από την πλευρά της αντιπολίτευσης για ένα εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης που θα μπορεί να αντιπαρατεθεί σε αυτό της Νέας Δημοκρατίας. Ο μικρομεγαλισμός των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, όμως, και κυρίως η αδιέξοδη προσπάθειά τους για ηγεμονισμό στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο δεν τους επιτρέπει να αφήσουν στην άκρη προσωπικές φιλοδοξίες και αδιέξοδες προσπάθειες κυριαρχίας ο ένας πάνω στον άλλον.

Μπορεί ένας συνασπισμός των προαναφερθέντων και μερικών ακόμα κομμάτων να μην αποτελεί την ιδανική λύση, όμως είναι σίγουρα καλύτερη από τη διαιώνιση της κυριαρχίας του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πρακτικά Νομικά: Θα πάω φυλακή αν σκοτώσω τον θύτη μου; 

Οπτική Γωνία / Θα πάει φυλακή μια γυναίκα που θα σκοτώσει τον κακοποιητή της;

Μια συζήτηση με τη δικηγόρο Μαριάννα Βασιλείου για το «Σύνδρομο Κακοποιημένης Γυναίκας», τη δευτερογενή θυματοποίηση, και τη σημασία της άμυνας στο ελληνικό ποινικό δίκαιο.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ο γιατρός της Σερίφου που έδωσε τα πάντα, μέχρι που δεν άντεξε άλλο

Οπτική Γωνία / Ο γιατρός της Σερίφου που έδωσε τα πάντα, μέχρι που δεν άντεξε άλλο

Ο Θανάσης Κοντάρης ήρθε από τη Σουηδία για να συμβάλει στη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας στις Κυκλάδες, μετέτρεψε την κλινική της Σερίφου σε μια πρότυπη μονάδα, αλλά αναγκάστηκε να φύγει ξανά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ