Το άρθρο του συγγραφέα Oliver Burkeman στο Guardian με τίτλο «Η ευτυχία είναι ένα μισοάδειο ποτήρι», ξεκινάει με μια εικόνα του «Μουσείου αποτυχημένων προϊόντων». Ουσιαστικά πρόκειται για μια αποθήκη στην Ann Ardor του Μίτσιγκαν με προϊόντα τα οποία για διάφορους λόγους δεν κατάφεραν να «περπατήσουν» στην αγορά και κατέληξαν εδώ. Τσίχλες, σαμπουάν, γαριδάκια, κορν-φλέικς, αφρόλουτρα, χαρτικά τα πάντα είναι συγκεντρωμένα σε αυτά τα ράφια. Ιδέα ενός συνταξιούχου σήμερα που εργαζόταν στο marketing του Robert MacMath ο οποίος ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες να συλλέγει αποτυχημένα προϊόντα που δεν βρήκαν την ανταπόκριση του κοινού και κατέληξαν εδώ. Σήμερα αποτελεί ένα πόλο έλξης για τους ανθρώπους που εργάζονται στο χώρο της πώλησης προϊόντων. Όσοι το επισκέπτονται επικεντρώνονται στο τι είναι αυτό που οδήγησε εδώ τα προϊόντα ώστε να μην επαναληφθεί σήμερα. Από την ποιότητα του περιεχομένου μέχρι την συσκευασία.
Το «μουσείο αποτυχημένων προϊόντων» είναι ο βασικός κορμός του άρθρου πάνω στον οποίο στηρίζεται ο συγγραφέας ώστε να αναδείξει την αξία της αποτυχίας. Τα αποτυχημένα προϊόντα αποτελούν πόλο έλξης για αυτούς που θέλουν να κάνουν κάτι επιτυχημένο.
Ο συγγραφέας σχολιάζει την εμμονή μιας ολόκληρης εποχής με την «θετική σκέψη». Αναφέρεται στην πίεση που περνά ο σύγχρονος άνθρωπος με το να σκέφτεται μόνο θετικά και στο πόσο απροετοίμαστος αισθάνεται όταν έρχεται η αποτυχία. Ουσιαστικά ο Burkeman θέλει να οδηγήσει τους ανθρώπους να σκέφτονται θετικά μέσα από τις αποτυχίες τους. Ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα από ότι αυτό που ζούμε σήμερα. Ότι πάντα υπάρχει μια χειρότερη αποτυχία από αυτή την οποία βιώνουμε.
Με μια αναφορά στους Στωικούς φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας, ο συγγραφέας φαίνεται να ενστερνίζεται την άποψη ότι η ιδανική συνθήκη που πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό είναι η αταραξία. Ούτε ο φόβος της αποτυχίας ούτε η προσμονή για τη μεγάλη νίκη.
Στη συνέχεια γίνεται μια αναφορά για το πώς ο άνθρωπος μέσα από τις συνεχείς αποτυχίες έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να ανακαλύψει το πραγματικό του ταλέντο. Η βεβαιότητα που δημιουργεί η επιτυχία σε κάτι που κάνουμε καλά, ίσως μας πηγαίνει μακριά από αυτό που είμαστε πραγματικά ικανοί να κάνουμε. Το να είμαστε ανεκτικοί με τις αποτυχίες μας και να συνεχίζουμε είναι το βασικό μήνυμα του άρθρου.
Στο βίντεο η θεωρία του σε σκίτσα:
σχόλια