Μέσα από μια σειρά ζωγραφικών καθώς και κεραμικών έργων ξεδιπλώνεται, οπτικά μια πνευματικότητα με πηγή την βιωματική εμπειρία. Διασταυρώνει έννοιες όπως, μυστικισμός, θάνατος και αλχημεία – όχι όπως τη γνωρίζουμε. Η αλχημεία εδώ είναι εσωτερική: μια αναμέτρηση με τον φόβο, την ερμηνεία του θανάτου και την αναζήτηση ενός υπαρξιακού νοήματος.

 

Οι βιωματικές εμπειρίες που περιγράφονται από μεσαιωνικές μυθοπλασίες γίνονται το πλαίσιο μέσα από το οποίο ο φόβος αποκτά σχήμα και μεταπλάθεται. Η παρούσα σύνθεση δεν διηγείται ιστορίες φόβου αλλά γίνεται η ίδια η αναμέτρηση. Ο φόβος, ο θάνατος, η εσωτερική σύγκρουση δεν επιδιώκουν λύτρωση, αλλά δημιουργούν εικόνες που εξερευνούν το παράδοξο, το σκοτεινό, τη μνήμη.

 

Κάθε έργο είναι μια νέα αναδημιουργία του κόσμου, ένα παιχνίδι ελέγχου, ανακάλυψης, και αποδοχής. Οι εικόνες δεν αποφεύγουν τον πόνο ή την ανασφάλεια αλλά δίνουν φως, δίνουν μορφή, σαν τις σκόρπιες ιστορίες ενός παραμυθιού που προσπαθεί να εκφράσει το άγνωστο.